1. Ο Γενικός Διευθυντής του Μουσείου πρέπει να είναι διακεκριμένος επιστήμονας και να κατέχει:
α) Πτυχίο Α.Ε.Ι. της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, αναγνωρισμένο με πράξη αρμοδίου οργάνου ή με αναγνώριση επαγγελματικής ισοδυναμίας από το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων (Σ.Α.Ε.Π.) ή το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας (Α.Τ.Ε.Ε.Ν.) σύμφωνα με το π.δ. 38/2010 (Α’ 78), στην προϊστορική, κλασική ή βυζαντινή αρχαιολογία, ανάλογα με το αντικείμενο των συλλογών του Μουσείου
β) διδακτορικό τίτλο Α.Ε.Ι. της ημεδαπής, ή αναγνωρισμένο ως ισότιμο της αλλοδαπής, στην αρχαιολογία, στη μουσειολογία, στην ιστορία της τέχνης ή άλλη επιστήμη συναφή προς τους σκοπούς, τον χαρακτήρα και τη λειτουργία του Μουσείου,
γ) τεκμηριωμένα άριστη γνώση της ελληνικής, της αγγλικής και μιας ακόμη γλώσσας κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
δ) δημοσιεύσεις αναγνωρισμένων και έγκριτων επιστημονικών εργασιών στην Ελλάδα ή διεθνώς και
ε) τουλάχιστον οκταετή ευδόκιμη οργανωτική και διοικητική εμπειρία σε θέση ευθύνης.
2. Στη θέση του Γενικού Διευθυντή του Μουσείου μπορεί να διορίζεται και υπάλληλος των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, όπως αυτή ορίζεται στην περ. β’ της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (Α’ 143), εφόσον έχει τα απαιτούμενα προσόντα. Στην περίπτωση αυτή, θεωρείται αυτοδίκαια αποσπασμένος στη θέση του Γενικού Διευθυντή για χρονικό διάστημα ίσο με τη διάρκεια της θητείας του και μέχρι την ανανέωση αυτής ή την τοποθέτηση νέου Γενικού Διευθυντή, μετά δε από τη λήξη της θητείας του, επανέρχεται αυτοδικαίως στην υπηρεσία του. Ο χρόνος υπηρεσίας που διανύεται στη θέση αυτή λογίζεται, για όλες τις συνέπειες, ως πραγματική υπηρεσία στην οργανική θέση του υπαλλήλου.
-Το επιστημονικό προσωπικό που εργάζεται σήμερα στα πέντε δημόσια αρχαιολογικά Μουσεία αριθμεί δεκάδες υπαλλήλους επιστήμονες που υπερκαλύπτουν τα προσόντα που τίθενται για τον Γενικό Διευθυντή.
-Επιπλέον, ο Γενικός Διευθυντής μπορεί να έχει οποιοδήποτε πτυχίο, αφού δεν μπαίνει ως προϋπόθεση το πτυχίο αρχαιολογίας.
-Εκτός από το ΔΣ το οποίο θα αποτελείται από πρόσωπα χωρίς επιστημονικά προσόντα και χωρίς σχέση με την αρχαιολογία (ως βασική) και τις μουσειακές σπουδές ως περαιτέρω ειδείκευση, επιπλέον εισάγεται στην παρ. 15β η δυνατότητα να επιλεγεί Γενικός Διευθυντής με διδακτορικό σε “άλλη επιστήμη συναφή προς τους σκοπούς, τον χαρακτήρα και τη λειτουργια του Μουσείου”, ανοίγοντας το δρόμο ώστε τα πέντε μεγάλα δημόσια αρχαιολογικά Μουσεία να διοικούνται εν συνόλω από πρόσωπα που δεν έχουν σχέση με την επιστήμη της αρχαιολογίας.
–Έχει προβλεφθεί η συνεργασία ανάμεσα στο ΔΣ, τον Γενικό Διευθυντή και το υφιστάμενο προσωπικό; Είναι σαφές ότι με το νομοσχέδιο αποσπάται από τη Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων με υψηλή ειδίκευση. Με ποιον τρόπο θα συνυπάρχουν στα μουσεία ΔΣ, Γενικός Διευθυντής και εργαζόμενοι σε μία σύνθεση, η οποία δεν θα έχει ως πυρήνα την επιστήμη; Πύργος της Βαβέλ.
Ορθώς απαιτείται ο Γενικός Διευθυντής ενός Μουσείου-ΝΠΔΔ να είναι καταξιωμένος επιστήμονας, με διδακτορικό τίτλο σπουδών και γνώση δύο ευρωπαϊκών γλωσσών, για να μπορεί να σταθεί ισότιμα απέναντι τους Διευθυντές άλλων Μουσείων. Η διοικητική ικανότητα εξασφαλίζεται με τα προδιαγραφόμενα στην παρ. 1ε.
Πτυχίο ΑΕΙ και γνώσεις διαχείρισης προσωπικού και πόρων, βασικές αρχές δημοσίου λογιστικού ή πολιτιστικής διαχείρισης θα έπρεπε να απαιτούνται από τα μέλη του ΔΣ
Ο Γενικός Διευθυντής ενός ΝΠΔΔ δεν απαιτείται να είναι «καταξιωμένος επιστήμονας», ο οποίος ενδεχομένως να έχει άγνοια ή ελάχιστες γνώσεις από διαχείριση προσωπικού και πόρων, βασικές αρχές δημοσίου λογιστικού ή πολιτιστικής διαχείρισης. Το περιγραφόμενο πλαίσιο είναι απολύτως περιοριστικό, σχεδόν φωτογραφικό. Αποκλείονται δε εντελώς οι απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.
Συνεπώς τα προσόντα θα μπορούσαν να διαμορφωθούν περαιτέρω ως εξής:
α) Πτυχίο Α.Ε.Ι. της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο ως ισότιμο της αλλοδαπής.
β) Τουλάχιστον μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών Α.Ε.Ι. της ημεδαπής ή αναγνωρισμένου ως ισοτίμου της αλλοδαπής ή/και αποφοίτηση από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης.
Δεν χρειάζεται η άριστη ή μη γνώση δύο γλωσσών (πέραν των Ελληνικών) να λειτουργεί επί ποινή αποκλεισμού (κριτήριο on/off), καθώς θα αποκλείσει πολύπειρα στελέχη της Διοίκησης με τις δεξιότητες αλλά και την προσωπικότητα, που απαιτεί η θέση. Το επίπεδο γλωσσομάθειας (πέραν των ελληνικών και αγγλικών) να μοριοδοτείται αναλόγως.
Μήπως στο θέμα της γλωσσομάθειας να τροποποιηθεί και να προβλεφθεί η άριστη γνώση ελληνικής, αγγλικής και μίας εκ των τεσσάρων σημαντικών για την αρχαιολογία και την ιστορία της Τέχνης γλωσσών (γαλλικά, γερμανικά ή ιταλικά ή ισπανικά); Νομίζω δεν μας ενδιαφέρει η άριστη γνώση της πχ Λιθουανικής