Στο άρθρο 20 του Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς (ν. 4858/2021, Α΄ 220), περί των διακρίσεων κινητών μνημείων, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στην παρ. 1 προστίθεται περ. στ), β) στο πρώτο εδάφιο της παρ. 2 προστίθεται παραπομπή στην περ. στ) της παρ. 1, γ) επέρχονται οι αναγκαίες συντακτικές μεταβολές λόγω των προσθηκών αυτών και οι παρ. 1 και 2 διαμορφώνονται ως εξής:
«1. Στα κινητά μνημεία περιλαμβάνονται:
α) αυτά που χρονολογούνται έως και το 1453,
β) τα μεταγενέστερα του 1453, που χρονολογούνται έως και το 1830 και αποτελούν ευρήματα ανασκαφών ή άλλης αρχαιολογικής έρευνας ή που αποσπάσθηκαν από ακίνητα μνημεία, καθώς και οι θρησκευτικές εικόνες και λειτουργικά αντικείμενα της ίδιας περιόδου,
γ) τα μεταγενέστερα του 1453, που χρονολογούνται έως και το 1830, δεν υπάγονται στην περ. β) και χαρακτηρίζονται μνημεία λόγω της κοινωνικής, τεχνικής, λαογραφικής, εθνολογικής, καλλιτεχνικής, αρχιτεκτονικής, βιομηχανικής ή εν γένει ιστορικής ή επιστημονικής σημασίας τους,
δ) τα νεότερα πολιτιστικά αγαθά που είναι προγενέστερα των εκάστοτε τελευταίων εκατό ετών και χαρακτηρίζονται μνημεία λόγω της κοινωνικής, τεχνικής, λαογραφικής, εθνολογικής, καλλιτεχνικής, αρχιτεκτονικής, βιομηχανικής ή εν γένει ιστορικής ή επιστημονικής σημασίας τους,
ε) τα νεότερα πολιτιστικά αγαθά που ανάγονται στην περίοδο των εκάστοτε τελευταίων εκατό ετών και χαρακτηρίζονται μνημεία λόγω της ιδιαίτερης κοινωνικής, τεχνικής, λαογραφικής, εθνολογικής ή εν γένει ιστορικής, καλλιτεχνικής, αρχιτεκτονικής, βιομηχανικής ή επιστημονικής σημασίας τους και
στ) τα μεταγενέστερα του 1453, που χρονολογούνται έως και το 1830: στα) δημόσια έγγραφα, τα οποία εκδόθηκαν ή προέρχονται ιδίως από τις διοικητικές αρχές των ξενοκρατούμενων ελληνικών περιοχών, τις κοινοτικές και θρησκευτικές αρχές, τους νοτάριους, τις διάφορες αρχές που συγκροτήθηκαν κατά την επανάσταση, στβ) μεμονωμένα έγγραφα, χειρόγραφα, απομνημονεύματα, ημερολόγια, αλληλογραφία επίσημη ή ιδιωτική και παντός είδους κειμήλια, όπως όπλα και προσωπικά αντικείμενα, αγωνιστών και άλλων σημαινόντων προσώπων της ελληνικής επανάστασης, στγ) χάρτες, σχέδια, χαρακτικά και έργα εικαστικού ενδιαφέροντος, τα οποία αναφέρονται στην ελληνική επανάσταση.».
- Τα κινητά μνημεία που υπάγονται στις περ. α), β) και στ) της παρ. 1 προστατεύονται από τον νόμο χωρίς να απαιτείται η έκδοση οποιασδήποτε διοικητικής πράξης. Τα πολιτιστικά αγαθά των περ. γ), δ) και ε) της παρ. 1 χαρακτηρίζονται μνημεία με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από εισήγηση της Υπηρεσίας και γνώμη του Συμβουλίου και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.».
- Στην παρ. 2 του άρθρου 24 του Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς, περί της υποχρέωσης δήλωσης κάθε προσώπου που αποκτά την κυριότητα μνημείου μεταγενέστερου του 1453, προστίθεται δεύτερο εδάφιο και η παρ. 2 διαμορφώνεται ως εξής:
«2. Κάθε πρόσωπο το οποίο αποκτά την κυριότητα μνημείου μεταγενέστερου του 1453, που υπάγεται στην περ. β) της παρ. 1 και στην παρ. 6 του άρθρου 20, οφείλει να υποβάλει χωρίς υπαίτια καθυστέρηση στις αρχές της προηγούμενης παραγράφου δήλωση για τον τρόπο με τον οποίο περιήλθε σε αυτό και για τα στοιχεία του προηγούμενου κατόχου του. Κάθε πρόσωπο το οποίο αποκτά την κυριότητα μνημείου μεταγενέστερου του 1453, που υπάγεται στην περ. στ) της παρ. 1 του άρθρου 20, οφείλει να υποβάλει, χωρίς υπαίτια καθυστέρηση, στην πλησιέστερη υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού δήλωση για τον τρόπο με τον οποίο περιήλθε σε αυτό και για τα στοιχεία του προηγούμενου κατόχου του.».
- Στο άρθρο 73 του Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς, περί των μεταβατικών και ειδικών διατάξεων του Κώδικα αυτού, προστίθεται παρ. 16 ως εξής:
«16. Όποιος έχει στην κατοχή του κινητό μνημείο που υπάγεται στην περ. στ) της παρ. 1 του άρθρου 20, υποχρεούται μέχρι την 31η.12.2034, να το δηλώσει στην πλησιέστερη υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 24. Όποιος δεν προβεί σε εμπρόθεσμη δήλωση, σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο, τιμωρείται σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 58.».