Άρθρο 14 Διαδικασία ελέγχου και επιβολής διοικητικών κυρώσεων στους έχοντες την εκμετάλλευση ξενοδοχείων και σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, εμπορικών κέντρων, καζίνο, μέσων μαζικής μεταφοράς, των χώρων αναμονής αερολιμένων και λιμένων για την παραβίαση των υποχρεώσεων μετάδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού
Αν παραβιαστούν οι υποχρεώσεις του άρθρου 8, με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού, η οποία εκδίδεται μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (Ο.Π.Ι.), χορηγείται στον έχοντα την εκμετάλλευση του ξενοδοχείου ή του σύνθετου τουριστικού καταλύματος, εύλογη προθεσμία για συμμόρφωση, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους δύο (2) μήνες. Εντός δέκα (10) ημερών από την πάροδο της προθεσμίας συμμόρφωσης, ο υπόχρεος οφείλει να υποβάλλει στον Ο.Π.Ι. τους μορφότυπους που αποδεικνύουν τη συμμόρφωσή του με τις υποχρεώσεις του άρθρου 8. Αν δεν υποβληθούν οι μορφότυποι ή από τους υποβληθέντες μορφότυπους διαπιστώνεται μη συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις του άρθρου 8, με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού, η οποία εκδίδεται κατόπιν αιτιολογημένης εισήγησης του Ο.Π.Ι., επιβάλλεται στον υπόχρεο πρόστιμο από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ έως είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης, η οποία εξαρτάται από τη διαπιστωθείσα απόκλιση από το υποχρεωτικό ποσοστό δημόσιας εκτέλεσης, από τη δυναμικότητα σε κλίνες του τουριστικού καταλύματος και την υποτροπή του παραβάτη.
Αν παραβιαστούν οι υποχρεώσεις του άρθρου 9, με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Ανάπτυξης και Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του Ο.Π.Ι., χορηγείται στον έχοντα την εκμετάλλευση του εμπορικού κέντρου εύλογη προθεσμία για συμμόρφωση, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους δύο (2) μήνες. Εντός δέκα (10) ημερών από την πάροδο της προθεσμίας συμμόρφωσης, ο υπόχρεος οφείλει να υποβάλλει στον Ο.Π.Ι. τους μορφότυπους που αποδεικνύουν τη συμμόρφωσή του με τις υποχρεώσεις του άρθρου 9. Αν δεν υποβληθούν οι μορφότυποι ή από τους υποβληθέντες μορφότυπους διαπιστώνεται μη συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις του άρθρου 9, επιβάλλεται στον υπόχρεο πρόστιμο από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ έως είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης, η οποία εξαρτάται από τη διαπιστωθείσα απόκλιση από το υποχρεωτικό ποσοστό δημόσιας εκτέλεσης, από την επιφάνεια σε τετραγωνικά μέτρα των κοινόχρηστων χώρων του εμπορικού κέντρου, τη δυναμικότητα σε επισκέπτες αυτών και την υποτροπή του παραβάτη.
Αν παραβιαστούν οι υποχρεώσεις του άρθρου 10, με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Ανάπτυξης και Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του Ο.Π.Ι., χορηγείται στον έχοντα την εκμετάλλευση του καζίνο εύλογη προθεσμία για συμμόρφωση, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους δύο (2) μήνες. Εντός δέκα (10) ημερών από την πάροδο της προθεσμίας συμμόρφωσης, ο υπόχρεος οφείλει να υποβάλλει στον Ο.Π.Ι. τους μορφότυπους που αποδεικνύουν τη συμμόρφωσή του με τις υποχρεώσεις του άρθρου 10. Αν δεν υποβληθούν οι μορφότυποι ή από τους υποβληθέντες μορφότυπους διαπιστώνεται μη συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις του άρθρου 10, με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Ανάπτυξης και Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του Ο.Π.Ι., επιβάλλεται στον υπόχρεο πρόστιμο από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ έως είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης, η οποία εξαρτάται από τη διαπιστωθείσα απόκλιση από το υποχρεωτικό ποσοστό δημόσιας εκτέλεσης, από την επιφάνεια σε τετραγωνικά μέτρα των κοινόχρηστων χώρων του καζίνο, τη δυναμικότητα σε επισκέπτες αυτών και την τυχόν υποτροπή του παραβάτη.
Αν παραβιαστούν οι υποχρεώσεις του άρθρου 11, με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Υποδομών και Μεταφορών και Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του Ο.Π.Ι., χορηγείται στον έχοντα την εκμετάλλευση κοινόχρηστων χώρων μέσου μαζικής μεταφοράς ή κοινόχρηστου χώρου αναμονής επιβατών αερολιμένα ή λιμένα, εύλογη προθεσμία για συμμόρφωση, η οποία δεν μπορεί να υπερβαίνει τους δύο (2) μήνες. Εντός δέκα (10) ημερών από την πάροδο της προθεσμίας συμμόρφωσης, ο υπόχρεος οφείλει να υποβάλλει στον Ο.Π.Ι. τους μορφότυπους που αποδεικνύουν τη συμμόρφωσή του με τις υποχρεώσεις του άρθρου 11. Αν δεν υποβληθούν οι μορφότυποι ή από τους υποβληθέντες μορφότυπους διαπιστώνεται μη συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις του άρθρου 11, με κοινή απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Υπουργείων Υποδομών και Μεταφορών και Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας, επιβάλλεται στον υπόχρεο πρόστιμο από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ έως είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης η οποία εξαρτάται από τη διαπιστωθείσα απόκλιση από το υποχρεωτικό ποσοστό δημόσιας εκτέλεσης, από την επιφάνεια σε τετραγωνικά μέτρα των κοινόχρηστων χώρων και την τυχόν υποτροπή του παραβάτη.
Τα πρόστιμα του παρόντος εισπράττονται σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α’ 190).
Ο Ο.Π.Ι. δύναται, εκτιμώντας τις περιστάσεις, να εισηγηθεί τη μη επιβολή προστίμου σε περίπτωση που η παράβαση κρίνεται αιτιολογημένα ως ήσσονος βαρύτητας, ιδίως με βάση την απόκλιση από τα ποσοστά δημόσιας εκτέλεσης που καθορίζονται στα άρθρα 8 έως και 11.
7 Σχόλια Άρθρο 14 Διαδικασία ελέγχου και επιβολής διοικητικών κυρώσεων στους έχοντες την εκμετάλλευση ξενοδοχείων και σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, εμπορικών κέντρων, καζίνο, μέσων μαζικής μεταφοράς, των χώρων αναμονής αερολιμένων και λιμένων για την παραβίαση των υποχρεώσεων μετάδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού
Η ελληνική τραπ, ας πούμε, θεωρείται ελληνική μουσική????
Οι διασκευές των ξένων τραγουδιών με ελληνικό στίχο από έλληνες θεωρείται ελληνική μουσική ???
Ενας Ελληνας δημιουργός που γράφει μουσική με ξένο στίχο, θεωρείται ελληνική μουσική…
Από τα χιλιάδες είδη που υπάρχουν, είναι κάτι αμιγώς ελληνικό ??? που σχετίζεται άρρηκτα με τον πολιτισμό μας.
Η ελληνική μουσική είναι συνεχώς εξελισσόμενη, δέχθηκε και δέχεται χιλιάδες επιρροές μέσα στους αιώνες.. τα διάφορα είδη αλληλεπιδρουν δημιουργικά, άλλες φορές με επιτυχία κι άλλες φορές με λιγότερη επιτυχία.
Ακόμα και στη Γιουροβίζιον παμε με τέτοιες επιρροές. Ποιό είναι ακριβώς το νόημα και η ουσία αυτού του νομοθετήματος?
Είναι ασύλληπτο να επιβάλλονται πρόστιμα για κάτι τόσο ασαφές που καταλύει άμεσα την ελευθερία των πολιτών…
Ειναι αστείο αλλά κι επικίνδυνο να ψηφίζονται τέτοιοι νόμοι.
Ο μόνος τρόπος για να επιτύχει, αυτός ο κατά τα άλλα αστείος νόμος, δεν είναι μέσω της επιβολής προστίμου.
Κίνητρο για την αναπαραγωγή ελληνικής μουσικής σε χώρους ξενοδοχείων και εμπορικών κέντρων, θα ήταν η εξασφάλιση έκπτωσης στην χρέωση για την άδεια δημόσιας εκτέλεσης από τους ΟΣΔ.
Θα μπορούσατε να επιβάλετε λοιπόν στους ΟΣΔ, τους οποίους το ΥΠΠΟ αδειοδοτεί, να δίνουν έκπτωση στους χρήστες που συμμορφώνονται με την ποσόστωση.
Αν παίξει κάποιος του Ελληνικούς χορούς του Σκαλκώττα παίζει «ορχηστρική εκτέλεση ελληνικού τραγουδιού»; Τα κουαρτέτα του Σισιλιάνου; Τα αγγλόφωνα τραγούδια του Παπαθανασίου; Τους αυτοσχεδιασμούς του Σάκη Παπαδημητρίου;
Είναι απαράδεκτο ότι ένα τέτοιο δημιούργημα βγήκε από ανθρώπους που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τον πολιτισμό. Προφανώς για αυτούς ελληνικό είναι ό,τι μοδάτο της πίστας πληρώνει δικαιώματα στο ΟΠΙ.
Και βέβαια οι γραφειοκράτες κατάφεραν να χρειαστούν 4 άρθρα για να πουν το ίδιο πράγμα…
Υπάρχει άραγε αιτιολογική έκθεση για το ποινολόγιο; Η άδεια από έναν ΟΣΔ εκτέλεσης μουσικής σε έναν ανελκυστήρα είναι περίπου το 1/20 και λιγότερο του ελαχίστου από το παρόν ποινολόγιο. Πως ακριβώς τιμολογείται και αξιολογείται η ζημιά στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά του τόπου από μια επιχείρηση που επιλέγει να παίξει στον ανελκυστήρα της ένα έργο χωρίς ή με εξαντλημένα δικαιώματα έναντι Ξενάκη επί παραδείγματι; Άλλωστε στην πράξη, και με βάση το άρθρο 7 του παρόντος, το ποινολόγιο αφορά επί της ουσίας διοικητικό πρόστιμο μη συμπλήρωσης και κατάθεσης μορφότυπου (ο οποίος με βάση το άρθρο 3 αφορά έργα που έχουν εκτελεστεί και όχι που πρόκειται να εκτελεστούν), κι άρα ουδεμία σχέση έχει με το τι πραγματικά έχει εκτελεστεί, αφού αυτό είναι φύσει αδύνατον να επαληθευθεί. Άλλωστε το ίδιο το παρόν άρθρο δίνει προθεσμίες στους χρήστες να καταθέσουν τους εν λόγω μορφότυπους κατόπιν της εισηγητικής εκθέσεως του ΟΠΙ ώστε να αποφύγουν τα πρόστιμα, ήτοι δηλαδή καλεί τους επιχειρηματίες να είναι ψευδώς δηλωσίες. Ντροπή μόνο.
Είναι δυνατόν κάποιος να τιμωρείται με πρόστιμο, επειδή στην επιχείρηση του, την οποία χρηματοδοτεί αποκλειστικά με δικά του κεφάλαια ή των μετόχων, παίζει τη μουσική της αρεσκείας του ή της αρεσκείας των πελατών του και όχι της αρεσκείας του ΥΠΠΟ; Επίσης, πώς θα αντιλαμβάνονται οι τουρίστες ότι η μουσική που ακούγεται είναι ελληνική και όχι ινδική, ας πούμε, εάν παίζονται γνωστές «ελληνικές» επιτυχίες που προέρχονται από αντιγραφή ινδικών μελωδιών; Επιπλέον, ο ΟΠΙ είναι ΝΠΙΔ. Πόθεν αποκτάει αρμοδιότητα πρότασης για υποβολή προστίμου ή για απαλλαγή από αυτό;
Η επιβολή κυρώσεων για μη τήρηση ποσόστωσης που αφορά το είδος της εκτελούμενης μουσικής, δηλαδή για ρύθμιση που αποτελεί ευθεία κρατική παρέμβαση στον τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης, αντίκειται στο θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, καθώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί αναλογικό περιορισμό του δικαιώματος εν όψει του επιδιωκόμενου σκοπού και παραβιάζει ευθέως το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ:
«1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων. Το παρόν άρθρον δεν κωλύει τα Κράτη από του να υποβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιοφωνίας, κινηματογράφου ή τηλεοράσεως εις κανονισμούς εκδόσεως αδειών λειτουργίας.
2. Η άσκησις των ελευθεριών τούτων, συνεπαγομένων καθήκοντα και ευθύνας δύναται να υπαχθή εις ωρισμένας διατυπώσεις, όρους, περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπομένους υπό του νόμου και αποτελούντας αναγκαία μέτρα εν δημοκρατική κοινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν, την εδαφικήν ακεραιότητα ή δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν της τάξεως και πρόληψιν του εγκλήματος, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, την προστασίαν της υπολήψεως ή των δικαιωμάτων των τρίτων, την παρεμπόδισιν της κοινολογήσεως εμπιστευτικών πληροφοριών ή την διασφάλισιν του κύρους και αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας.»
Στη 2η παράγραφο απαριθμούνται περιοριστικά οι σκοποί για τους οποίους επιτρέπεται περιορισμός του δικαιώματος, όμως κανέναν από τους παραπάνω σκοπούς δεν εξυπηρετεί το νομοσχέδιο. Ο αναφερόμενος σκοπός «ανάδειξη, διάδοση και ανάπτυξη του ελληνόφωνου τραγουδιού, το οποίο αποτελεί σημαντικό στοιχείο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας» είναι τουλάχιστον ασαφής και αμφιλεγόμενος: Δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς μόνο το ελληνόφωνο τραγούδι, δεδομένου ότι δεν είναι λίγοι οι Έλληνες καλλιτέχνες που γράφουν αγγλόφωνη μουσική (εντελώς ενδεικτικά π.χ. Raining Pleasure, Monica κλπ), κατά τρόπο ώστε η ρύθμιση να γεννά και ζητήματα ισότητας μεταξύ των Ελλήνων καλλιτεχνών.
Επομένως η «ανάδειξη του ελληνόφωνου τραγουδιού» δεν αποτελεί επουδενί νόμιμο λόγο περιορισμού του δικαιώματος έκφρασης κατά το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Σε περίπτωση ψήφισης του σχεδίου νόμου, θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου μια ακόμα καταδίκη της χώρας από το ΕΔΔΑ.
Τί ορίζεται ως ελληνική μουσική ???
Η ελληνική τραπ, ας πούμε, θεωρείται ελληνική μουσική????
Οι διασκευές των ξένων τραγουδιών με ελληνικό στίχο από έλληνες θεωρείται ελληνική μουσική ???
Ενας Ελληνας δημιουργός που γράφει μουσική με ξένο στίχο, θεωρείται ελληνική μουσική…
Από τα χιλιάδες είδη που υπάρχουν, είναι κάτι αμιγώς ελληνικό ??? που σχετίζεται άρρηκτα με τον πολιτισμό μας.
Η ελληνική μουσική είναι συνεχώς εξελισσόμενη, δέχθηκε και δέχεται χιλιάδες επιρροές μέσα στους αιώνες.. τα διάφορα είδη αλληλεπιδρουν δημιουργικά, άλλες φορές με επιτυχία κι άλλες φορές με λιγότερη επιτυχία.
Ακόμα και στη Γιουροβίζιον παμε με τέτοιες επιρροές. Ποιό είναι ακριβώς το νόημα και η ουσία αυτού του νομοθετήματος?
Είναι ασύλληπτο να επιβάλλονται πρόστιμα για κάτι τόσο ασαφές που καταλύει άμεσα την ελευθερία των πολιτών…
Ειναι αστείο αλλά κι επικίνδυνο να ψηφίζονται τέτοιοι νόμοι.
Bravoo
Ο μόνος τρόπος για να επιτύχει, αυτός ο κατά τα άλλα αστείος νόμος, δεν είναι μέσω της επιβολής προστίμου.
Κίνητρο για την αναπαραγωγή ελληνικής μουσικής σε χώρους ξενοδοχείων και εμπορικών κέντρων, θα ήταν η εξασφάλιση έκπτωσης στην χρέωση για την άδεια δημόσιας εκτέλεσης από τους ΟΣΔ.
Θα μπορούσατε να επιβάλετε λοιπόν στους ΟΣΔ, τους οποίους το ΥΠΠΟ αδειοδοτεί, να δίνουν έκπτωση στους χρήστες που συμμορφώνονται με την ποσόστωση.
Αν παίξει κάποιος του Ελληνικούς χορούς του Σκαλκώττα παίζει «ορχηστρική εκτέλεση ελληνικού τραγουδιού»; Τα κουαρτέτα του Σισιλιάνου; Τα αγγλόφωνα τραγούδια του Παπαθανασίου; Τους αυτοσχεδιασμούς του Σάκη Παπαδημητρίου;
Είναι απαράδεκτο ότι ένα τέτοιο δημιούργημα βγήκε από ανθρώπους που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται τον πολιτισμό. Προφανώς για αυτούς ελληνικό είναι ό,τι μοδάτο της πίστας πληρώνει δικαιώματα στο ΟΠΙ.
Και βέβαια οι γραφειοκράτες κατάφεραν να χρειαστούν 4 άρθρα για να πουν το ίδιο πράγμα…
Υπάρχει άραγε αιτιολογική έκθεση για το ποινολόγιο; Η άδεια από έναν ΟΣΔ εκτέλεσης μουσικής σε έναν ανελκυστήρα είναι περίπου το 1/20 και λιγότερο του ελαχίστου από το παρόν ποινολόγιο. Πως ακριβώς τιμολογείται και αξιολογείται η ζημιά στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά του τόπου από μια επιχείρηση που επιλέγει να παίξει στον ανελκυστήρα της ένα έργο χωρίς ή με εξαντλημένα δικαιώματα έναντι Ξενάκη επί παραδείγματι; Άλλωστε στην πράξη, και με βάση το άρθρο 7 του παρόντος, το ποινολόγιο αφορά επί της ουσίας διοικητικό πρόστιμο μη συμπλήρωσης και κατάθεσης μορφότυπου (ο οποίος με βάση το άρθρο 3 αφορά έργα που έχουν εκτελεστεί και όχι που πρόκειται να εκτελεστούν), κι άρα ουδεμία σχέση έχει με το τι πραγματικά έχει εκτελεστεί, αφού αυτό είναι φύσει αδύνατον να επαληθευθεί. Άλλωστε το ίδιο το παρόν άρθρο δίνει προθεσμίες στους χρήστες να καταθέσουν τους εν λόγω μορφότυπους κατόπιν της εισηγητικής εκθέσεως του ΟΠΙ ώστε να αποφύγουν τα πρόστιμα, ήτοι δηλαδή καλεί τους επιχειρηματίες να είναι ψευδώς δηλωσίες. Ντροπή μόνο.
Είναι δυνατόν κάποιος να τιμωρείται με πρόστιμο, επειδή στην επιχείρηση του, την οποία χρηματοδοτεί αποκλειστικά με δικά του κεφάλαια ή των μετόχων, παίζει τη μουσική της αρεσκείας του ή της αρεσκείας των πελατών του και όχι της αρεσκείας του ΥΠΠΟ; Επίσης, πώς θα αντιλαμβάνονται οι τουρίστες ότι η μουσική που ακούγεται είναι ελληνική και όχι ινδική, ας πούμε, εάν παίζονται γνωστές «ελληνικές» επιτυχίες που προέρχονται από αντιγραφή ινδικών μελωδιών; Επιπλέον, ο ΟΠΙ είναι ΝΠΙΔ. Πόθεν αποκτάει αρμοδιότητα πρότασης για υποβολή προστίμου ή για απαλλαγή από αυτό;
Η επιβολή κυρώσεων για μη τήρηση ποσόστωσης που αφορά το είδος της εκτελούμενης μουσικής, δηλαδή για ρύθμιση που αποτελεί ευθεία κρατική παρέμβαση στον τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης, αντίκειται στο θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, καθώς δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί αναλογικό περιορισμό του δικαιώματος εν όψει του επιδιωκόμενου σκοπού και παραβιάζει ευθέως το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ:
«1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων. Το παρόν άρθρον δεν κωλύει τα Κράτη από του να υποβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιοφωνίας, κινηματογράφου ή τηλεοράσεως εις κανονισμούς εκδόσεως αδειών λειτουργίας.
2. Η άσκησις των ελευθεριών τούτων, συνεπαγομένων καθήκοντα και ευθύνας δύναται να υπαχθή εις ωρισμένας διατυπώσεις, όρους, περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπομένους υπό του νόμου και αποτελούντας αναγκαία μέτρα εν δημοκρατική κοινωνία δια την εθνικήν ασφάλειαν, την εδαφικήν ακεραιότητα ή δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν της τάξεως και πρόληψιν του εγκλήματος, την προστασίαν της υγείας ή της ηθικής, την προστασίαν της υπολήψεως ή των δικαιωμάτων των τρίτων, την παρεμπόδισιν της κοινολογήσεως εμπιστευτικών πληροφοριών ή την διασφάλισιν του κύρους και αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας.»
Στη 2η παράγραφο απαριθμούνται περιοριστικά οι σκοποί για τους οποίους επιτρέπεται περιορισμός του δικαιώματος, όμως κανέναν από τους παραπάνω σκοπούς δεν εξυπηρετεί το νομοσχέδιο. Ο αναφερόμενος σκοπός «ανάδειξη, διάδοση και ανάπτυξη του ελληνόφωνου τραγουδιού, το οποίο αποτελεί σημαντικό στοιχείο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας» είναι τουλάχιστον ασαφής και αμφιλεγόμενος: Δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς μόνο το ελληνόφωνο τραγούδι, δεδομένου ότι δεν είναι λίγοι οι Έλληνες καλλιτέχνες που γράφουν αγγλόφωνη μουσική (εντελώς ενδεικτικά π.χ. Raining Pleasure, Monica κλπ), κατά τρόπο ώστε η ρύθμιση να γεννά και ζητήματα ισότητας μεταξύ των Ελλήνων καλλιτεχνών.
Επομένως η «ανάδειξη του ελληνόφωνου τραγουδιού» δεν αποτελεί επουδενί νόμιμο λόγο περιορισμού του δικαιώματος έκφρασης κατά το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Σε περίπτωση ψήφισης του σχεδίου νόμου, θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου μια ακόμα καταδίκη της χώρας από το ΕΔΔΑ.