Άρθρο 9 Δημόσια εκτέλεση ελληνόφωνων τραγουδιών και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνων τραγουδιών στους κοινόχρηστους χώρους των εμπορικών κέντρων
Στους κοινόχρηστους χώρους των εμπορικών κέντρων και εφόσον εκτελείται δημόσια μουσική, το ελάχιστο ποσοστό εκτέλεσης ελληνόφωνων τραγουδιών ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνων τραγουδιών δεν μπορεί να είναι κατώτερο του σαράντα πέντε τοις εκατό (45%) του συνόλου των εκτελούμενων μουσικών έργων.
Οι έχοντες την εκμετάλλευση των χώρων της παρ. 1 υποβάλλουν, εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου κάθε ημερολογιακού εξαμήνου, στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας τους μορφότυπους από τους οποίους προκύπτει η τήρηση της υποχρέωσης της παρ. 1.
Για τα άρθρα 7,8,9,10,11 μπορούμε να προσθέσουμε ότι πρέπει να μπουν όρια στην ημερήσια χρήση μουσικών έργων και ερμηνευτών, έτσι ώστε να αναδειχθεί ο πλουραλισμός και να ενισχύεται η ποικιλομορφία καθώς επίσης και να δίνονται ιδιαίτερα κίνητρα και ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες.
Για ποιό ελληνικό τραγούδι μιλά αλήθεια το Υπουργείο;
Το πραγματικό ελληνικό τραγούδι έχει πάψει να υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.
Με το παρόν νομοσχέδιο το «Υπουργείο Πολιτισμού» προσπαθεί απλά να μας επιβάλλει να ακούμε το σύγχρονο ελληνικό Σκυλάδικο.
Για ποιό λόλογο αλήθεια;
Άρθρο 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, περί Ελευθερίας Έκφρασης και Πληροφόρησης:
«1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και αδιακρίτως συνόρων.»
Η υποχρεωτική ποσόστωση αποτελεί ανάμειξη δημόσιας αρχής στην ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών, συνεπώς έρχεται σε αντίθεση με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και για αυτό δε γίνεται να εφαρμοστεί.
Συμφωνώ πως πρέπει να προκύψει ένα πλαίσιο που να προωθεί γενικώς τον Ελληνικό πολιτισμό και μέσα σε αυτά και το Ελληνόφωνο τραγούδι. Παράλληλα όμως αν πάσχουμε από κάτι είναι πως πλέον στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια νομίζω πως παρα ακούμε (σε σημεία υπερβολής) Ελληνόφωνη μουσική διαφόρων ποιοτήτων (τις περισσότερες φορές χαμηλής ποιότητας και με μουσικό ύφος καταθλιπτικό) σα να έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας ως λαός. Για τούτο το λόγο διατηρώ τις επιφυλάξεις μου εάν πρέπει σε διάφορους δημόσιους χώρους είτε ιδιωτικούς να επιβληθεί ποσόστωση ακουσμάτων. Θεωρώ εκτός των άλλων πως είναι αντιδημοκρατικό στη θέληση της ελεύθερης επιλογής. Είναι δηλαδή σα να επιβάλουμε το 45% των αυτοκινήτων να είναι Ευρωπαϊκής πχ κατασκευής για να διαφυλάξουμε την Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία. Προτείνω λοιπόν προώθηση μέσω οργανωμένων εκδηλώσεων ακόμα και στο εξωτερικό.
Θέλω να γνωρίζεται πως θα το εφαρμόσουμε στο 100%
Και μάλιστα θα παίζουμε 100% ελληνική μουσική.
Συγκεκριμένα θα παίζουμε Θύτη Hey Mitsotaki,
Τούτη οι μπάτσοι που ήρθαν τώρα,
Χασίσι ήπιε και ο Θεός Μαριώ
Μα κυρίως ΟΣΟΙ ΓΕΝΝΟΥΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΊ.
Επίσης θα παίζει σίγουρα και ΧΑΤ ΤΡΙΚ ΤΟ ΚΡΆΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΠΑΝΞ ΡΟΜΑΝΑ ΚΡΆΤΟΣ ΚΛΕΙΣΤΟΝ.
ΥΓ. ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ 2024 ΟΧΙ ΣΤΟ 1967 ΜΕ 1974 ΑΠΛΆ ΣΑΣ ΤΟ ΘΥΜΊΖΩ.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ είναι ελεύθεροι διαβούλευση πρέπει να ελεγχθεί το σχόλιο μου αλλά εντάξει καταλαβαίνω πως ίσως το φιλτράρεται μόνο και μόνο γιατί δεν θέλετε ελεύθερη διαβούλευση αλλά ελεγχόμενη.
Μπήκα να ελέγξω ιδίοις όμμασι, γιατί δεν πίστευα πως θα μπορούσε σοβαρά να αξιολογείται ένα ‘μέτρο’ ποσόστωσης της μουσικής σε δημόσιους χώρους.
Είναι ένα μέτρο που υπογραμμίζει την αλλαζονεία και την έπαρση της νομοθετικής εξουσίας, που θέλει να ασκήσει ευρύ έλεγχο σε κάθε σπιθαμή ελέγχου της.
Εφόσον η λογική δεν σας επηρεάζει πλέον, αποσύρετέ το τουλάχιστον λόγω των λελογισμένων αντιδράσεων. Ειδάλλως, λυπηρά, θα εγκριθεί κι αυτό προς τέρψη και διασκέδαση των ιστορικών του μέλλοντος (κι ας μην εφαρμοστεί ποτέ). Κρίμα για εμάς και το παρόν μας.
Το άρθρο αυτό είναι ντροπή. Υποχρεώνεται κάποιος να καταναλώνει ένα καλλιτέχνικό προϊόν, ασχέτως -για οποιοδήποτε λόγο- το θέλει ή όχι. Με την ίδια λογική, ας υποχρεώσουμε όλα τα κέντρα εστίασης να έχουν κατά 45% ελληνικά διακοσμητικά και έργα τέχνης κρεμασμένα στους τοίχους.
Δεν είναι δυνατόν ο πολιτισμός να συνδέεται με τέτοιου είδους περιορισμούς. Η Τέχνη είναι ο κατεξοχήν χώρος που δεν έχει σύνορα!! Θλίβομαι που το σημερινό Υπουργείο Πολιτισμού θυμίζει περισσότερο αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
Το να υποχρεώνεις έναν χώρο να έχει τα μισά του καλλιτεχνικά έργα από τη χώρα που αντιπροσωπεύει το 2% της οικονομίας της ΕΕ, είναι ένα ανούσιο, ανελευθερο και εσωστρεφές μετρο, κόντρα στους ανοιχτούς ορίζοντες που πρέπει να εχει μια σύγχρονη χώρα. Ο ωκεανός της παγκόσμιας μουσικής παραγωγής, με τα χιλιάδες άφθαστης ποιότητας έργα του, θα πρέπει να συγκρίνεται με την παραγωγή μιας χωρας που κυριως παράγει σκύλοτραγουδα χαμηλής ποιότητας. Πρόκειται για αντιγραφή μέτρων, που τολμά σε ορισμένες περιπτώσεις η Γαλλία, χώρα με υπερδεκαπλάσια παραγωγή καλλιτεχνικών έργων – και πάλι με αμφιβολης αποτελεσματικοτητας προσπαθειες. Εντελώς απαράδεκτο.
Είναι ενδιαφέρον μέτρο αλλά κάπως θα πρέπει να διασφαλίζεται και η ποιότητα αυτού του 45%. Διότι αν είναι να καλύπτεται με ηλίθια τραπ τότε καλύτερα να είναι όλα ξένα και ας είναι οτι ναναι θόρυβος όπως τώρα. Αν είναι όμως μελωδίες Χατζιδάκη ή άλλα ορχηστρικά εποχής όπως ενορχηστρώσεις από Τσιτσάνη ας πούμε τότε καταλαβένεται ότι αλλάζει πολύ το αποτέλεσμα.
Επίσης, πως ακριβώς θα διασφαλιστεί αυτό το μέτρο; Ξέρουμε πολύ καλά και το ρόλο της μουσικής στο μάρκετιγκ και το πως οι εταιρίες τη χρησιμοποιούν για αύξηση των πωλήσεων τους.
Για τα άρθρα 7,8,9,10,11 μπορούμε να προσθέσουμε ότι πρέπει να μπουν όρια στην ημερήσια χρήση μουσικών έργων και ερμηνευτών, έτσι ώστε να αναδειχθεί ο πλουραλισμός και να ενισχύεται η ποικιλομορφία καθώς επίσης και να δίνονται ιδιαίτερα κίνητρα και ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες.
Ποιός θα ελέγχει το ποσοστό; Το υπουργείο πολιτισμού; Ή κάποια εργολαβική εταιρεία με ανάθεση;
Για ποιό ελληνικό τραγούδι μιλά αλήθεια το Υπουργείο;
Το πραγματικό ελληνικό τραγούδι έχει πάψει να υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.
Με το παρόν νομοσχέδιο το «Υπουργείο Πολιτισμού» προσπαθεί απλά να μας επιβάλλει να ακούμε το σύγχρονο ελληνικό Σκυλάδικο.
Για ποιό λόλογο αλήθεια;
Άρθρο 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, περί Ελευθερίας Έκφρασης και Πληροφόρησης:
«1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και αδιακρίτως συνόρων.»
Η υποχρεωτική ποσόστωση αποτελεί ανάμειξη δημόσιας αρχής στην ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών, συνεπώς έρχεται σε αντίθεση με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και για αυτό δε γίνεται να εφαρμοστεί.
Συμφωνώ πως πρέπει να προκύψει ένα πλαίσιο που να προωθεί γενικώς τον Ελληνικό πολιτισμό και μέσα σε αυτά και το Ελληνόφωνο τραγούδι. Παράλληλα όμως αν πάσχουμε από κάτι είναι πως πλέον στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια νομίζω πως παρα ακούμε (σε σημεία υπερβολής) Ελληνόφωνη μουσική διαφόρων ποιοτήτων (τις περισσότερες φορές χαμηλής ποιότητας και με μουσικό ύφος καταθλιπτικό) σα να έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας ως λαός. Για τούτο το λόγο διατηρώ τις επιφυλάξεις μου εάν πρέπει σε διάφορους δημόσιους χώρους είτε ιδιωτικούς να επιβληθεί ποσόστωση ακουσμάτων. Θεωρώ εκτός των άλλων πως είναι αντιδημοκρατικό στη θέληση της ελεύθερης επιλογής. Είναι δηλαδή σα να επιβάλουμε το 45% των αυτοκινήτων να είναι Ευρωπαϊκής πχ κατασκευής για να διαφυλάξουμε την Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία. Προτείνω λοιπόν προώθηση μέσω οργανωμένων εκδηλώσεων ακόμα και στο εξωτερικό.
Θα χαρώ πολύ αυτό το νομοσχέδιο.
Θέλω να γνωρίζεται πως θα το εφαρμόσουμε στο 100%
Και μάλιστα θα παίζουμε 100% ελληνική μουσική.
Συγκεκριμένα θα παίζουμε Θύτη Hey Mitsotaki,
Τούτη οι μπάτσοι που ήρθαν τώρα,
Χασίσι ήπιε και ο Θεός Μαριώ
Μα κυρίως ΟΣΟΙ ΓΕΝΝΟΥΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΊ.
Επίσης θα παίζει σίγουρα και ΧΑΤ ΤΡΙΚ ΤΟ ΚΡΆΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΠΑΝΞ ΡΟΜΑΝΑ ΚΡΆΤΟΣ ΚΛΕΙΣΤΟΝ.
ΥΓ. ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ 2024 ΟΧΙ ΣΤΟ 1967 ΜΕ 1974 ΑΠΛΆ ΣΑΣ ΤΟ ΘΥΜΊΖΩ.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ είναι ελεύθεροι διαβούλευση πρέπει να ελεγχθεί το σχόλιο μου αλλά εντάξει καταλαβαίνω πως ίσως το φιλτράρεται μόνο και μόνο γιατί δεν θέλετε ελεύθερη διαβούλευση αλλά ελεγχόμενη.
Σοβιετικης εμπνευσεως μετρο.
Πως μπορειτε να υποχρεωνετε καποιον τι μουσικη θα παιζει στο μαγαζι του?
Μπήκα να ελέγξω ιδίοις όμμασι, γιατί δεν πίστευα πως θα μπορούσε σοβαρά να αξιολογείται ένα ‘μέτρο’ ποσόστωσης της μουσικής σε δημόσιους χώρους.
Είναι ένα μέτρο που υπογραμμίζει την αλλαζονεία και την έπαρση της νομοθετικής εξουσίας, που θέλει να ασκήσει ευρύ έλεγχο σε κάθε σπιθαμή ελέγχου της.
Εφόσον η λογική δεν σας επηρεάζει πλέον, αποσύρετέ το τουλάχιστον λόγω των λελογισμένων αντιδράσεων. Ειδάλλως, λυπηρά, θα εγκριθεί κι αυτό προς τέρψη και διασκέδαση των ιστορικών του μέλλοντος (κι ας μην εφαρμοστεί ποτέ). Κρίμα για εμάς και το παρόν μας.
Το άρθρο αυτό είναι ντροπή. Υποχρεώνεται κάποιος να καταναλώνει ένα καλλιτέχνικό προϊόν, ασχέτως -για οποιοδήποτε λόγο- το θέλει ή όχι. Με την ίδια λογική, ας υποχρεώσουμε όλα τα κέντρα εστίασης να έχουν κατά 45% ελληνικά διακοσμητικά και έργα τέχνης κρεμασμένα στους τοίχους.
Δεν είναι δυνατόν ο πολιτισμός να συνδέεται με τέτοιου είδους περιορισμούς. Η Τέχνη είναι ο κατεξοχήν χώρος που δεν έχει σύνορα!! Θλίβομαι που το σημερινό Υπουργείο Πολιτισμού θυμίζει περισσότερο αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
Το να υποχρεώνεις έναν χώρο να έχει τα μισά του καλλιτεχνικά έργα από τη χώρα που αντιπροσωπεύει το 2% της οικονομίας της ΕΕ, είναι ένα ανούσιο, ανελευθερο και εσωστρεφές μετρο, κόντρα στους ανοιχτούς ορίζοντες που πρέπει να εχει μια σύγχρονη χώρα. Ο ωκεανός της παγκόσμιας μουσικής παραγωγής, με τα χιλιάδες άφθαστης ποιότητας έργα του, θα πρέπει να συγκρίνεται με την παραγωγή μιας χωρας που κυριως παράγει σκύλοτραγουδα χαμηλής ποιότητας. Πρόκειται για αντιγραφή μέτρων, που τολμά σε ορισμένες περιπτώσεις η Γαλλία, χώρα με υπερδεκαπλάσια παραγωγή καλλιτεχνικών έργων – και πάλι με αμφιβολης αποτελεσματικοτητας προσπαθειες. Εντελώς απαράδεκτο.
Προτείνω το ποσοστό να γίνει 41%
Είναι ενδιαφέρον μέτρο αλλά κάπως θα πρέπει να διασφαλίζεται και η ποιότητα αυτού του 45%. Διότι αν είναι να καλύπτεται με ηλίθια τραπ τότε καλύτερα να είναι όλα ξένα και ας είναι οτι ναναι θόρυβος όπως τώρα. Αν είναι όμως μελωδίες Χατζιδάκη ή άλλα ορχηστρικά εποχής όπως ενορχηστρώσεις από Τσιτσάνη ας πούμε τότε καταλαβένεται ότι αλλάζει πολύ το αποτέλεσμα.
Επίσης, πως ακριβώς θα διασφαλιστεί αυτό το μέτρο; Ξέρουμε πολύ καλά και το ρόλο της μουσικής στο μάρκετιγκ και το πως οι εταιρίες τη χρησιμοποιούν για αύξηση των πωλήσεων τους.
Απαράδεκτο και μόνο που μπήκε σε διαβούλευση. Είναι αυτό σοβαρό μέτρο για την τήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς;
Ανούσιο και αναποτελεσματικο μέτρο.
Δεν γίνεται το κράτος να επιβάλει ποσόστωση στην μουσική.
Δεν μπορεί να ελέγθει και δεν προσφέρει τπτ απολύτως πέρα από χλευασμό στην κυβέρνηση
Μπράβο