Άρθρο 8 Δημόσια εκτέλεση ελληνόφωνων τραγουδιών και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού στους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχείων και των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων
Στους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχείων και των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων των υποπερ. αα) και δδ) της περ. α΄ της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α΄155) και εφόσον εκτελείται δημόσια μουσική, το ελάχιστο ποσοστό εκτέλεσης ελληνόφωνων τραγουδιών ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνων τραγουδιών δεν μπορεί να είναι κατώτερο του σαράντα πέντε τοις εκατό (45%) του συνόλου των εκτελούμενων μουσικών έργων.
Τα ξενοδοχεία και τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα της παρ. 1 υποβάλλουν εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου κάθε ημερολογιακού εξαμήνου στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας μορφότυπους από τους οποίους προκύπτει η τήρηση της υποχρέωσης της παρ. 1.
17 ΣχόλιαΆρθρο 8 Δημόσια εκτέλεση ελληνόφωνων τραγουδιών και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού στους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχείων και των σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων
Για τα άρθρα 7,8,9,10,11 μπορούμε να προσθέσουμε ότι πρέπει να μπουν όρια στην ημερήσια χρήση μουσικών έργων και ερμηνευτών, έτσι ώστε να αναδειχθεί ο πλουραλισμός και να ενισχύεται η ποικιλομορφία καθώς επίσης και να δίνονται ιδιαίτερα κίνητρα και ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες.
13 Μαρτίου 2024, 01:24 |
ΕΝΩΣΗ ΞΕΝ ΚΕΦ/ΝΙΑΣ ΙΘΑΚΗΣ
Ξεκάθαρα το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ειναι κρατική παρέμβαση σε θέματα ιδιωτών που θυμίζουν άλλες εποχές (οχι πολύ μακρινές) που μόνο η επιβολή της φουστανέλας και των παραδοσιακών χορών στο lobby των ξενοδοχείων απαμένει για να σας ταυτίσει.
Αν θέλετε πραγματικά να ρυθμίσετε τον χώρο των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων ασχοληθήτε σοβαρά με το θέμα, βαλτε κανόνες στους ΟΣΔ ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα πχ μετά την διάλυση της ΑΕΠΙ (με τα γνωστά γεγονότα !!!) να υπάρχουν οι δυο οργανισμοί, που μοιράστηκαν το εκπροσωπούμενο ρεπερτόριο και αξιώνανε και οι δύο το 80% του αμοιβολογίου της, με αποτέλεσμα τα ξενοδοχεία να καλούνται να πληρώσουν τουλάχιστον το 160% των αμοιβών της ΑΕΠΙ!!!!
Ας αναλάβει ο ΟΠΙ την είσπραξη των όλων των δικαιωμάτων με μια ξεκάθαρη διαδικασία και τιμολόγηση και μετά ας τα διανέμει στους δικαιούχους και να μην πηγαίνει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων σε δικηγορικές / εισπρακτικές εταιρίες και τα ψίχουλα στους πραγματικούς δημιουργούς.
«εφόσον εκτελείται δημόσια μουσική, το ελάχιστο ποσοστό εκτέλεσης ελληνόφωνων τραγουδιών ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνων τραγουδιών»
Η μουσική δεν είναι απαραίτητο ότι είναι τραγούδι. Εδώ όμως υποχρεώνεται όποιον παίζει μουσική να βάζει και τραγούδια ή μουσική από ελληνόφωνα τραγούδια.
Αποκλείεται έτσι, για παράδειγμα, τον Νίκο Σκαλκώτα, που έχει γράψει μπαλέτα, παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς κι ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε αλλά όχι όπερα και τραγούδια.
Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιου είδους απαγορεύσεις που έχουν να κάνουν με την αισθητική ενός χώρου που συμπληρώνεται από μουσική ή και τραγούδι.
Πόσο περισσότερο όταν αφήνουν έξω έλληνες δημιουργούς αλλά κι όταν δεν χειρίζονται εξαιρέσεις όπως «λάτιν βραδιά» ή άλλα αφιερώματα σε διεθνή μουσική.
Αντίθετα είναι σωστό να προωθήτε τον ελληνικό στίχο και τους έλληνες δημιουργούς με κίνητρα, όπως αυτά που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο κι αφορούν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Ζητώ την αφαίρεση από το νομοσχέδιο οποιασδήποτε απαγόρευσης εκτέλεσης μουσικής για οποιοδήποτε λόγο.
Όσον αφορά τα συγκεκριμένα μέτρα για την διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, αυτό που διαφένεται ξεκάθαρα, ειδικά αν ληφθούν υπ’ όψη οι κυρώσεις και τα βαριά πρόστιμα σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με αυτά όπως αυτά αναγράφονται στα παραπάνω άρθρα, γίνεται αντιληπτό πως ο κύριος σκοπός όλου αυτού του εγχειρήματος είναι να διασφαλιστούν έσοδα σε οργανισμούς πνευματικής ιδιοκτησίας με την καταβολή χρηματικών ποσών ανάλογα τους μορφότυπους που καλούνται οι εμπλεκόμενοι φορείς να υποβάλλουν(δηλαδή ανα εξάμηνο, να δίδεται σε μια λίστα τα μουσικά έργα τα οποία θα εκτελούνται;)και τίποτε άλλο. Κατάφορα κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε εφικτό, ούτε και σωστό απο όλες τις απόψεις τέτοιου είδους υποχρεωτικών τακτικών. Ειδικά σε επιχειρήσεις ιδιωτικές, όπως τα τουριστικά καταλλύματα και οι ξενοδοχειακοί χώροι,οι οποίες φορολογούνται και τροφοδοτούν ούτως ή άλλως με έσοδα τόσους άλλους φορείς αυτός ο παρεμβατισμός είναι απαράδεκτος, μη δημοκρατικός και αντισυνταγματικός, για να μην αναφέρουμε οτι το ίδιο το τουριστικό προιόν προορίζεται για ανθρώπους των οποίων οι προτιμήσεις ανα εθνικότητα ποικίλουν και οπωσδήποτε ο τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας διαφέρει και δεν επιδέχεται καταναγκασμό. Σε συνδυασμό με τις ισχύουσες πρακτικές καταβολής οφειλών σε άλλες εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων, η σίγαση εκτέλεσης μουσικής είναι μονόδρομος για την πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων του κλάδου.
Ως ιδιοκτήτης μικρού ξενοδοχείου, βρίσκω το συγκεκριμένο νομοσχέδιο βαθιά γραφειοκρατικό, βλαβερό για το τουριστικό προϊόν και πρακτικά ανεφάρμοστο. Είναι βήμα προς την λάθος κατεύθυνση από όλες τις απόψεις και αγνοεί πλήρως το πώς λειτουργεί μια μικρή και όχι μόνο ξενοδοχειακή μονάδα, που πρακτικά έχει μια λίστα σε μια πλατφόρμα τύπου Spotify απλά για να υπάρχει ένα ηχητικό φόντο στο χώρο, χωρίς άτομο να ασχολείται με την μουσική. Αν ψηφιστεί, η μόνη εφικτή λύση για πολλές ξενοδοχειακές μονάδες θα είναι να αφαιρέσουμε το ηχοσύστημα από τους κοινόχρηστους χώρους προκειμένου να μην παρανομήσουμε.
Ας αναλογιστούμε πώς θα μοιάζει το λόμπι ενός ξενοδοχείου με τυχαία λίστα ελληνικής μουσικής από Spotify. Το τουριστικό προϊόν θα κάνει ξεκάθαρο βήμα προς μοντέλα του παρελθόντος με γύψινους κίονες, Greek mouzaka και “come to Greece για να τη βρεις”. Είναι επίσης χρήσιμο να κάνουμε μια αναδρομή στο ποια καθεστώτα επέβαλαν στο παρελθόν είτε στην χώρα είτε εκτός τη μουσική που θα παίζεται σε κοινόχρηστους χώρους για να καταλάβουμε πόσο λάθος είναι όλο αυτό. Και αφού μπαίνουμε σε αυτήν την διαδικασία γιατί να σταματήσουμε εδώ; Γιατί να μην παίζουν τα σινεμά κατά το ήμισυ ελληνικές ταινίες, γιατί να μην πουλάνε τα βιβλιοπωλεία κατά το ήμισυ ελληνικά βιβλία, γιατί να μην περιορίσουμε με την βία κάθε επιρροή του εξωτερικού; Αν ξεκινήσουμε με αυτό, τι μας σταματάει να το πάμε παρακάτω και να απαγορέψουμε κάθε τι μη ελληνικό
Προφανώς το νομοσχέδιο έχει σκοπό την εξυπηρέτηση του κλάδου και όχι την ανάδειξη της ελληνικής μουσικής. Θα ήταν όμως προτιμότερο, αντί να φτιάχνει το υπουργείο συνθήκες μονοπωλίου για τους Έλληνες δημιουργούς, να τους δώσει κίνητρα να είναι πιο παραγωγικοί. Τέλος, αν επιθυμεί το υπουργείο να ρυθμίσει θέματα μουσικής στα ξενοδοχεία, θα πρέπει να ξεκινήσει με την ρύθμιση των 7-8 εταιρειών πνευματικών δικαιωμάτων που ζητάνε λεφτά από τις επιχειρήσεις, όπου αντί να υπάρχει ένας κεντρικός φορέας, κάθε χρόνο ξεπηδάει και μια καινούργια.
Πώς θα εξασφαλίζεται το ποσοστό, με ποίο μηχανισμό θα γίνεται ο έλεγχος, ποιά θα είναι η εμπλοκή του υπουργείου πολιτισμού, θα υπάρχει ανάθεση σε εργολαβική εταιρεία;
Είναι εξοργιστικο ανθρωποι που δεν εχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και δεν εχουν ιδεα για πολλα πραγματα να προσπαθουν να κανουν οτι εξυπνάδα τους ερθει στο κεφάλι τους και να την επιβάλουν στους αλλους.Πιανουν μια θεση σε ενα υπουργειο, καβαλάνε το καλάμι και γράφουν στα παλια τους τα παπουτσια το συνταγμα. Αμα κλείσουν ολες τις επιχειρισεις να δουμε τι θα κάνουν.Μας εφαγε το επιτελικό κρατος και το κράτος δικαίου στην Ελλάδα
Άρθρο 8. – Κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 23 του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας που μιλούν για την ελευθέρα της επιχειρηματικότητας φέρνεται μια διάταξη που δεν σέβεται τις βασικές αρχές της ισότητας και της μη διάκρισης .
Δεν υπάρχει σε καμία ευρωπαϊκή χωρά νομός που να επιβάλει η να ρυθμίζει ποσόστωση στην μουσική στα ξενοδοχεία και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις .Ορισμένες χώρες έχουν εισαγάγει νομοθεσία που περιλαμβάνει ποσοστώσεις για την εκπομπή τοπικής μουσικής στα μέσα ενημέρωσης μόνον ! όπως η Γαλλία με τον νομό ‘Loi n 94-88 du 1er Février 1994 relafit a la diffusion a la radiodiffusion television de chansons d’expression francaise ‘που επιβάλλει ποσοστώσεις για την εκπομπή τραγουδιών στην γαλλική γλώσσα μόνο στα ραδιοφωνικά και στα τηλεοπτικά δίκτυα της Γαλλίας και στην Ιταλία ο Νόμος ΄Decreto Legislativo 31 luglio 2005 ,n .177 γνωστός και ως ‘ Legge Gesparri ‘ που επίσης περιλαμβάνει ποσοστώσεις για την εκπομπή ιταλικής μουσικής μόνο στα ραδιόφωνα και τα τηλεοπτικά δίκτυα της χωράς .
Ποια είναι τα συμφέροντα του συντάκτη η των συντακτών της διάταξης για να επιβληθεί για πρώτη φορά σε όλη την Ευρώπη δίχως προηγούμενο επιβολή ποσόστωσης στην μουσική στις επιχειρήσεις με νόμο ???
Πείτε μας ξεκάθαρα να ξέρουμε ! για να μπορούμε και εμείς να αναφωνήσουμε ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ !!!!
Ταυτιζόμαστε απόλυτα με την τοποθέτηση του κ. Ιάσονα Χατζηθεοδώρου παραπάνω.
Επί της αρχής, η επιβολή μουσικής αναπαραγωγής με βάση εθνικά κριτήρια και αυθαίρετες κυβερνητικές υποχρεώσεις αντίκειται στις αρχές της ελευθερίας επιλογής και έκφρασης και προσβολή της πολυπολιτισμικότητας. Η μουσική, όπως και κάθε τέχνη, δεν έχει σύνορα, ειδικά για έναν τουριστικό προορισμό όπως η Ελλάδα. Η ποσόστωση αγνοεί την πλούσια μουσική κληρονομιά άλλων λαών και στερεί στους ξένους επισκέπτες την εμπειρία της. Η προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και κληρονομιάς δεν μπορεί να επιτευχθεί με τεχνητά μέσα. Πρακτικό πρόβλημα στην εφαρμογή της ποσόστωσης είναι ότι αυξάνεται δραματικά η γραφειοκρατία για τις επιχειρήσεις με μια πολύπλοκη διαδικασία μετρήσεων και ελεγκτικών διαδικασιών.
Η δυσφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό αποτελεί ένα επιπλέον σημαντικό ρίσκο ειδικά για τον τουρισμό, καθώς η θέσπιση αυτών των διατάξεων μπορεί να θεωρηθεί ως ρατσιστική από τις βασικές αγορές εισερχόμενου τουρισμού.
Υπάρχει πληθώρα εναλλακτικών αποτελεσματικών ενεργειών για την ενίσχυση της ελληνικής μουσικής και πολιτισμού. Η Ένωση μας είναι στην διάθεσή του Υπουργείου Πολιτισμού για προτάσεις. Ας υιοθετήσουμε λύσεις που σέβονται την ελευθερία έκφρασης, την πολυπολιτισμικότητα και την αυθεντικότητα της τέχνης όλων των λαών.
Δυστυχώς οι ρυθμίσεις αυτές παραπέμπουν σε άλλες εποχές και δεν συνάδουν με τις αρχές μιας φιλελεύθερης Ευρώπης. Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για τη νομιμότητα της ρύθμισης, και είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε όλα τα διαθέσιμα νομικά εργαλεία σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το κράτος θα πρέπει να βάλει μια τάξη στην όλη αναρχία των Οργανισμών Πνευματικών Δικαιωμάτων, ούτως ώστε να μπορούμε να πληρώνουμε ΕΝΑΝ οργανισμό. Μέχρι και σήμερα, ξεπηδάνε συνεχώς νέοι οργανισμοί διεκδικώντας αμοιβές, απο τις επιχειρήσεις και τα ξενοδοχεία οι οποίες είναι εξωπραγματικές.
Βάλτε μια τάξη επιτέλους και προχωρήστε στην δημιουργία ενός κεντρικού οργανισμού στον οποίο θα πληρώνουμε τα πνευματικά δικαιώματα και αυτός ο οργανισμός θα κάνει την κατανομή που πρέπει στις εταιρείες.
Επιπλέον, κάτι τέτοιες αποφάσεις δείχνουν μεσαιωνικές και δικτατορικές πρακτικές και εξυπηρέτηση συμφερόντων στο συγκεκριμένο κλάδο. Η ελευθερία της έκφρασης, της βούλησης και του επιχειρείν παρεμποδίζεται. Ο κάθε επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος θα πρέπει να είναι ελεύθερος να αποφασίζει για την επιχείρηση του και όχι να του επιβάλλονται δόγματα.
Πίστευα ότι ζούμε σε ένα φιλελεύθερο κράτος, που έχει δώσει τα φώτα του πολιτισμού σε όλον τον κόσμο. Κάθε μέρα όμως αποδεικνύετε ότι θέλετε να ελέγχετε όλο το φάσμα του ελληνικού επιχειρείν και κάνετε ότι μπορείτε, για να εξοντώσετε τις ελληνικές επιχειρήσεις και ειδικότερα την μικρή ελληνική οικογενειακή επιχείρηση.
Ο κρατικός παρεμβατισμός πάντα έφερνε αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και δεν θα δεχτούμε επουδενί τις παρεμβατικές πρακτικές σας.
Σας ευχαριστούμε που μας βγάλατε απο από το δίλημμα. Πλέον καταργούμε τη μουσική σε όλους τους χώρους της του καταλύματος μας.
1. Οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) ήδη έχουν εμπορικές συμβάσεις, εκπροσωπώντας τόσο το ελληνικό, όσο και ξένο ρεπερτόριο, για το οποίο αμείβονται από τους χρήστες, καθιστώντας τους ΟΣΔ εμπορικούς προμηθευτές των χρηστών. Δυστυχώς λόγω του αρρύθμιστου, δύναται να υπάρχουν παραπάνω τους ενός ΟΣΔ για το εκάστοτε δικαίωμα.
2. Η παρούσα νομοθετική ρύθμιση επιβάλλει στους χρήστες το τι θα προμηθευτούν από τους ΟΣΔ, επιβάλει δηλαδή την ειδικότητα της εμπορικής σχέση μεταξύ δύο ιδιωτικών φορέων, πράγμα αδιανόητο στις ελεύθερες εμπορικές σχέσεις.
3. Η παρ. 2 των άρθρων 8 έως και 11 είναι κενό γράμμα, αφού μονάχα κατά δήλωση οι χρήστες συμμορφώνονται με αυτό, και είναι αδύνατον τόσο για αυτούς, όσο και για οποιαδήποτε αρχή να επαληθεύσει ή να απορρίψει την δήλωση αυτή επί του ουσιαστικού περιεχομένου της.
4. Η παρ. 2 αγνοεί την περίπτωση χρηστών οι οποίοι δεν καταρτίζουν δικό τους πρόγραμμα εκτέλεσης, αλλά επιλέγουν την ραδιοφωνική, τηλεοπτική και διαδικτυακή αναμετάδοση μουσικών έργων, από την οποία είναι αδύνατον να προκύψει καταγραφή αυτών με σκοπό την κατάρτιση των μορφότυπων.
5. Η παρ. 2 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αντιστροφή της υποχρέωσης: σε περίπτωση που ο χρήστης επιλέξει την πλατφόρμα του ΥΠΠΟ όπως το άρθρο 13 του παρόντος ορίζει, θα έχει προβεί σε ψευδής δήλωση, κι αναγκαστικά θα πρέπει να καταφύγει στους ΟΣΔ οι οποίοι θα καταρτίζουν αυτοί τους μορφότυπους, έναντι αμοιβής φυσικά, συνθήκη η οποία καθιστά τους ΟΣΔ ως προστάτες των χρηστών έναντι του ΟΠΙ και του νόμου.
6. Εύλογα, οι παραπάνω καταρτιζόμενοι από τους ΟΣΔ μορφότυποι θα έχουν αποκλειστικά έργα των δικών τους ρεπορτορίων, κι όχι άλλων ΟΣΔ, ή έργα που δεν έχουν δικαίωμα από επιλογή, ή που δεν έχουν εκπροσωπούμενο δικαίωμα στην ημεδαπή (δεν παράγονται όλα τα ελληνόφωνα στην ημεδαπή), ή που το δικαίωμά τους έχει εκπνεύσει, με αποτέλεσμα αντίθετο του σκοπού του νομοσχεδίου, καταδικάζοντας στην αφάνεια μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Ταυτόχρονα εξαναγκάζει δημιουργούς που δεν έχουν εκπροσώπηση στους ΟΣΔ, να την αναζητήσουν, περιορίζοντας την ελευθερία έκφρασής τους και διάθεσης των έργων τους.
7. Το παρόν περιορίζει επιπλέον την ελευθερία έκφρασης των χρηστών σε περίπτωση που σκοπίμως ήδη καταρτίζουν μουσικό πρόγραμμα με βάση τις δικές τους προτιμήσεις και διαθέσεις, ενώ φυσικά περιορίζει και την ελεύθερη εμπορική διάθεση των μη ελληνόφωνων έργων, τόσο αλλοδαπών όσο και ημεδαπών, σε πρωτοφανή παραβίαση πλείστων συμβάσεων και πρακτικών, όπως φυσικά και την ελευθερία έκφρασης Ελλήνων δημιουργών που επιλέγουν για τα έργα τους άλλη γλώσσα πέραν της ελληνικής.
8. Στην Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης του παρόντος, παρέχονται συναφείς νομοθετικές πρακτικές σε άλλες χώρες της ΕΕ (Πορτογαλία, Γαλλία, Ισπανία, Ουγγαρία και Σλοβακία), οι οποίες αφορούν όμως αποκλειστικά υποχρεώσεις από το κράτος αδειοδοτημένων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, και όχι ιδιωτών χρηστών ή και καταναλωτών.
9. Σε αντίθεση με τις προαναφερθείσες νομοθετικές ρυθμίσεις άλλων χωρών της ΕΕ, το άρθρο 7 του παρόντος δεν θεσμίζει καμία υποχρεωτικότητα, παρά μόνο δίνει εμπορικά κίνητρα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ώστε να αυξήσουν την σχετική ποσόστωση, αναιρόντας το σκεπτικό του περιορισμού του χρόνου μετάδοσης μηνυμάτων διαφημιστικού περιεχομένου του 4779/2021. Επιπλέον δύναται χρήστες που επιλέγουν το ραδιόφωνο ως αποκλειστικό μέσο αναπαραγωγής μουσικών έργων στους κοινόχρηστους χώρους τους, να αδυνατούν να πετύχουν την ποσόστωση των άρθρων 8 έως και 11 του παρόντος, αφού τα ποσοστά δυνητικά υστερούν με εκείνα του άρθρου 7. Έτσι λοιπόν το άρθρο 7 δίνει το καρότο στα ραδιόφωνα, και το άρθρο 13 δίνει το μαστίγιο στους χρηστες.
10. Οι κοινόχρηστοι χώροι ιδιωτικών επιχειρήσεων, ακόμη κι αν έχουν δημόσιο χαρακτήρα, σίγουρα δεν έχουν κρατικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να επιβάλλει το κράτος τι μουσική θα αναπαράγεται σε αυτούς.
11. Ήδη επιχειρήσεις, πολίτες και επισκέπτες, δια των φόρων και τελών που καταβάλλουν, δίνουν τα υλικά εφόδια στο ΥΠΠΟ ώστε να εκτελέσει την αποστολή του, μέρος της οποίας είναι η ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αποστολή αυτή είναι υποχρέωση του κράτους όπως η παρ. 1 του άρθρου 16 του Συντάγματος ορίζει, και δεν δύναται να επιτελεσθεί με την υποχρεωτική συμμετοχή πολιτών και ιδιωτικών φορέων.
Συμπερασματικά, όλο τα άρθρα υποχρεωτικότητας και ποινών του νομοσχεδίου (8, 9, 10, 11 και 14) αποτελούν αυθαίρετη και αδικαιολόγητη κρατική παρέμβαση σε ιδιωτικά ζητήματα, λειτουργούν εισπρακτικά υπέρ των ΟΣΔ, και ουδόλως σχετίζονται με την διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου, εκτός κι αν οι ανελκυστήρες και οι χώροι υποδοχής επιχειρήσεων γίνουν τα νέα λίκνα του πολιτισμού μας. Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο.
Επί του άρθρου 8
Κατ’ αρχήν η όλη διάταξη θα ταίριαζε σε τριτοκοσμικές ισλαμικές χώρες τύπου ΙΡΑΝ. Από τέτοιες χώρες θα περίμενε κανείς ότι οι ηγέτες τύπου Αγιατολάχ θα επέβαλλαν τέτοιους νόμους, ότι δηλαδή όταν ακούγεται μουσική σε κοινόχρηστους χώρους τότε το 45% (sic-ποιος σοφός επέλεξε το ποσοστό και με ποια κριτήρια;) θα πρέπει να προέρχεται από εθνική μουσική, από Έλληνα δημιουργό. Αδιαφορώντας για την ποιότητα, το επίπεδο και το είδος της μουσικής. Αρκεί να είναι ελληνικό προϊόν οπότε σίγουρα προάγεται ο πολιτισμός! Δηλαδή η ελληνική μουσική οποιουδήποτε επιπέδου προάγει την κουλτούρα και αυτή την υψηλή κουλτούρα υποχρεούμαστε να την μεταδώσουμε στους επισκέπτες μας μήπως και αποκτήσουν και αυτοί τον πολιτισμό μας. Και εάν εγώ θέλω να παίζω μόνο κλασική μουσική; Τότε τι θα κάνω; Θα αρκεί να είναι ο σολίστ ο Καβάκος, είτε μαέστρος ή συνθέτης ο Μητρόπουλος; Εάν ερμηνεύει η Μαρία Κάλλας την Tosca πού εντάσσεται, σε Ελληνίδα δημιουργό; Και το πρόσθετο ερώτημα είναι το εξής: Εάν μας πάρουν είδηση οι Ευρωπαίοι ότι νομοθετούμε τέτοιες ρατσιστικές και εθνικιστικές διατάξεις τι θα πουν; Τι θα γίνει το «image» του Ευρωπαίου Πρωθυπουργού; Αντιλήφθηκε κανένας από το περιβάλλον του πρωθυπουργικού γραφείου τι περίγελως θα γίνουμε; Διάβασα μια συνέντευξη της Υπουργού στο Σκάϊ που αναφέρει τα εξής: «το νομοσχέδιο κάνει λόγο μόνο για τη μουσική που σε περίπτωση θελήσει ο ξενοδόχος ή ο ιδιοκτήτης του τουριστικού καταλύματος, να βάλει στους χώρους αναμονής και στους ανελκυστήρες, να υπάρχει μια ποσόστωση 45% ελληνόφωνου τραγουδιού ή ελληνικής ορχηστρικής μουσικής. «Δηλαδή, είναι ένα πάρα πολύ περιορισμένο χρονικά και χωροταξικά τμήμα της δραστηριότητας που ασκούν τα καταλύματα ή τα ξενοδοχεία. Δεν παρεμβαίνει κανείς ούτε στα καφέ, ούτε στους χώρους εστίασης, ούτε, σε καμία περίπτωση, στα δωμάτια. Είναι πάρα πάρα πολύ ζυγισμένο το πού παρεμβαίνουμε» σημείωσε.
Πέραν από το αδιανόητο για πολιτισμένη μη τριτοκοσμική χώρα της όλης διάταξης, ερωτώ: Που αναφέρονται στην διάταξη αυτά τα περιορισμένα χρονικά και χωροταξικά που αναφέρει η Υπουργός; Γνωρίζει τι σημαίνει η διατύπωση «στους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχείων» ; Αφού δεν γνωρίζει ας ρωτήσει το Υπουργείο Τουρισμού. Κοινόχρηστοι θεωρούνται όλοι οι χώροι πλην των δωματίων, των μαγειρείων και των αποθηκών. Δηλαδή όπου κυκλοφορεί ο πελάτης. Υποδοχή, σαλόνια, εστιατόρια, bar, συνεδριακοί χώροι, περιβάλλων χώρος, πισίνες, παραλία, όλα αυτά είναι κοινόχρηστοι χώροι. Ας μην αποκρύπτει την αλήθεια λοιπόν γιατί ο τρόπος αυτός δεν αρμόζει στον πολιτισμό μας, αυτόν που θέλουμε να επιβάλουμε με νόμο στους επισκέπτες μας. Εάν γίνεται για προεκλογικούς και μόνο λόγους, για να ικανοποιήσει τους καλλιτέχνες και δημιουργούς ας μην κομίζει γλαύκας εις Αθήνας. Οι καλλιτέχνες και δημιουργοί μέσω πέντε οργανώσεων πνευματικών δικαιωμάτων που έχουν συστήσει έχουν έλθει σε απόλυτη συμφωνία με το ΞΕΕ και καταβάλλονται ετησίως τα αντίστοιχα δικαιώματα από τα τουριστικά καταλύματα. Προς τι λοιπόν η νομοθέτηση; Και ποιος θα μετράει την ποσόστωση του 45%, θα ηχογραφείται και θα αποστέλλεται σε ημερήσια βάση το Cd στο Υπουργείο όπως γίνεται με το ΕΡΓΑΝΗ για τα ημερομίσθια; Μα δεν είναι όλα αυτά αδιανόητα, είτε μάλλον εντελώς ανόητα; Και εννοείται ότι θα προσβληθούν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο με ότι θα σημαίνει αυτή η ήττα για την διεθνή εικόνα του Υπουργείου Πολιτισμού εν’ όψη μάλιστα και των εθνικών διεκδικήσεων.. Μα αδικεί τον εαυτό της η Υπουργός. Δεν της αξίζει κάτι τέτοιο. Κρίμα!
Η πολιτεία οφείλει να μην έχει καμία ανάμειξη στις καλλιτεχνικές προτιμήσεις οποιασδήποτε ιδιωτικής επιχείρησης. Τέτοια μέτρα είναι μη εφαρμόσιμα μεν και μη δημοκρατικά δε.
Αν τα ξενοδοχεία που ζουν από το προϊόν που λέγεται Ελλάδα δεν το κάνουν ήδη, τότε είναι χρήσιμο να γίνει έστω και έτσι. Στη σωστή κατεύθυνση για την μουσική και τον πολιτισμό μας.
Δηλαδή στο θέατρο του ξενοδοχείου που υπάρχουν παιδικές παραστάσεις θα πρέπει τα τραγούδια που ακούγονται να είναι κατα το ήμισυ Ελληνικά; Με αυτά θα ταυτιστούν τα ξένα παιδάκια;
Για τα άρθρα 7,8,9,10,11 μπορούμε να προσθέσουμε ότι πρέπει να μπουν όρια στην ημερήσια χρήση μουσικών έργων και ερμηνευτών, έτσι ώστε να αναδειχθεί ο πλουραλισμός και να ενισχύεται η ποικιλομορφία καθώς επίσης και να δίνονται ιδιαίτερα κίνητρα και ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες.
Ξεκάθαρα το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ειναι κρατική παρέμβαση σε θέματα ιδιωτών που θυμίζουν άλλες εποχές (οχι πολύ μακρινές) που μόνο η επιβολή της φουστανέλας και των παραδοσιακών χορών στο lobby των ξενοδοχείων απαμένει για να σας ταυτίσει.
Αν θέλετε πραγματικά να ρυθμίσετε τον χώρο των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων ασχοληθήτε σοβαρά με το θέμα, βαλτε κανόνες στους ΟΣΔ ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα πχ μετά την διάλυση της ΑΕΠΙ (με τα γνωστά γεγονότα !!!) να υπάρχουν οι δυο οργανισμοί, που μοιράστηκαν το εκπροσωπούμενο ρεπερτόριο και αξιώνανε και οι δύο το 80% του αμοιβολογίου της, με αποτέλεσμα τα ξενοδοχεία να καλούνται να πληρώσουν τουλάχιστον το 160% των αμοιβών της ΑΕΠΙ!!!!
Ας αναλάβει ο ΟΠΙ την είσπραξη των όλων των δικαιωμάτων με μια ξεκάθαρη διαδικασία και τιμολόγηση και μετά ας τα διανέμει στους δικαιούχους και να μην πηγαίνει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων σε δικηγορικές / εισπρακτικές εταιρίες και τα ψίχουλα στους πραγματικούς δημιουργούς.
Δώστε λύση επιτέλους!
«εφόσον εκτελείται δημόσια μουσική, το ελάχιστο ποσοστό εκτέλεσης ελληνόφωνων τραγουδιών ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνων τραγουδιών»
Η μουσική δεν είναι απαραίτητο ότι είναι τραγούδι. Εδώ όμως υποχρεώνεται όποιον παίζει μουσική να βάζει και τραγούδια ή μουσική από ελληνόφωνα τραγούδια.
Αποκλείεται έτσι, για παράδειγμα, τον Νίκο Σκαλκώτα, που έχει γράψει μπαλέτα, παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς κι ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε αλλά όχι όπερα και τραγούδια.
Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιου είδους απαγορεύσεις που έχουν να κάνουν με την αισθητική ενός χώρου που συμπληρώνεται από μουσική ή και τραγούδι.
Πόσο περισσότερο όταν αφήνουν έξω έλληνες δημιουργούς αλλά κι όταν δεν χειρίζονται εξαιρέσεις όπως «λάτιν βραδιά» ή άλλα αφιερώματα σε διεθνή μουσική.
Αντίθετα είναι σωστό να προωθήτε τον ελληνικό στίχο και τους έλληνες δημιουργούς με κίνητρα, όπως αυτά που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο κι αφορούν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Ζητώ την αφαίρεση από το νομοσχέδιο οποιασδήποτε απαγόρευσης εκτέλεσης μουσικής για οποιοδήποτε λόγο.
Όσον αφορά τα συγκεκριμένα μέτρα για την διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, αυτό που διαφένεται ξεκάθαρα, ειδικά αν ληφθούν υπ’ όψη οι κυρώσεις και τα βαριά πρόστιμα σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με αυτά όπως αυτά αναγράφονται στα παραπάνω άρθρα, γίνεται αντιληπτό πως ο κύριος σκοπός όλου αυτού του εγχειρήματος είναι να διασφαλιστούν έσοδα σε οργανισμούς πνευματικής ιδιοκτησίας με την καταβολή χρηματικών ποσών ανάλογα τους μορφότυπους που καλούνται οι εμπλεκόμενοι φορείς να υποβάλλουν(δηλαδή ανα εξάμηνο, να δίδεται σε μια λίστα τα μουσικά έργα τα οποία θα εκτελούνται;)και τίποτε άλλο. Κατάφορα κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε εφικτό, ούτε και σωστό απο όλες τις απόψεις τέτοιου είδους υποχρεωτικών τακτικών. Ειδικά σε επιχειρήσεις ιδιωτικές, όπως τα τουριστικά καταλλύματα και οι ξενοδοχειακοί χώροι,οι οποίες φορολογούνται και τροφοδοτούν ούτως ή άλλως με έσοδα τόσους άλλους φορείς αυτός ο παρεμβατισμός είναι απαράδεκτος, μη δημοκρατικός και αντισυνταγματικός, για να μην αναφέρουμε οτι το ίδιο το τουριστικό προιόν προορίζεται για ανθρώπους των οποίων οι προτιμήσεις ανα εθνικότητα ποικίλουν και οπωσδήποτε ο τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας διαφέρει και δεν επιδέχεται καταναγκασμό. Σε συνδυασμό με τις ισχύουσες πρακτικές καταβολής οφειλών σε άλλες εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων, η σίγαση εκτέλεσης μουσικής είναι μονόδρομος για την πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων του κλάδου.
Ως ιδιοκτήτης μικρού ξενοδοχείου, βρίσκω το συγκεκριμένο νομοσχέδιο βαθιά γραφειοκρατικό, βλαβερό για το τουριστικό προϊόν και πρακτικά ανεφάρμοστο. Είναι βήμα προς την λάθος κατεύθυνση από όλες τις απόψεις και αγνοεί πλήρως το πώς λειτουργεί μια μικρή και όχι μόνο ξενοδοχειακή μονάδα, που πρακτικά έχει μια λίστα σε μια πλατφόρμα τύπου Spotify απλά για να υπάρχει ένα ηχητικό φόντο στο χώρο, χωρίς άτομο να ασχολείται με την μουσική. Αν ψηφιστεί, η μόνη εφικτή λύση για πολλές ξενοδοχειακές μονάδες θα είναι να αφαιρέσουμε το ηχοσύστημα από τους κοινόχρηστους χώρους προκειμένου να μην παρανομήσουμε.
Ας αναλογιστούμε πώς θα μοιάζει το λόμπι ενός ξενοδοχείου με τυχαία λίστα ελληνικής μουσικής από Spotify. Το τουριστικό προϊόν θα κάνει ξεκάθαρο βήμα προς μοντέλα του παρελθόντος με γύψινους κίονες, Greek mouzaka και “come to Greece για να τη βρεις”. Είναι επίσης χρήσιμο να κάνουμε μια αναδρομή στο ποια καθεστώτα επέβαλαν στο παρελθόν είτε στην χώρα είτε εκτός τη μουσική που θα παίζεται σε κοινόχρηστους χώρους για να καταλάβουμε πόσο λάθος είναι όλο αυτό. Και αφού μπαίνουμε σε αυτήν την διαδικασία γιατί να σταματήσουμε εδώ; Γιατί να μην παίζουν τα σινεμά κατά το ήμισυ ελληνικές ταινίες, γιατί να μην πουλάνε τα βιβλιοπωλεία κατά το ήμισυ ελληνικά βιβλία, γιατί να μην περιορίσουμε με την βία κάθε επιρροή του εξωτερικού; Αν ξεκινήσουμε με αυτό, τι μας σταματάει να το πάμε παρακάτω και να απαγορέψουμε κάθε τι μη ελληνικό
Προφανώς το νομοσχέδιο έχει σκοπό την εξυπηρέτηση του κλάδου και όχι την ανάδειξη της ελληνικής μουσικής. Θα ήταν όμως προτιμότερο, αντί να φτιάχνει το υπουργείο συνθήκες μονοπωλίου για τους Έλληνες δημιουργούς, να τους δώσει κίνητρα να είναι πιο παραγωγικοί. Τέλος, αν επιθυμεί το υπουργείο να ρυθμίσει θέματα μουσικής στα ξενοδοχεία, θα πρέπει να ξεκινήσει με την ρύθμιση των 7-8 εταιρειών πνευματικών δικαιωμάτων που ζητάνε λεφτά από τις επιχειρήσεις, όπου αντί να υπάρχει ένας κεντρικός φορέας, κάθε χρόνο ξεπηδάει και μια καινούργια.
Πώς θα εξασφαλίζεται το ποσοστό, με ποίο μηχανισμό θα γίνεται ο έλεγχος, ποιά θα είναι η εμπλοκή του υπουργείου πολιτισμού, θα υπάρχει ανάθεση σε εργολαβική εταιρεία;
Είναι εξοργιστικο ανθρωποι που δεν εχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και δεν εχουν ιδεα για πολλα πραγματα να προσπαθουν να κανουν οτι εξυπνάδα τους ερθει στο κεφάλι τους και να την επιβάλουν στους αλλους.Πιανουν μια θεση σε ενα υπουργειο, καβαλάνε το καλάμι και γράφουν στα παλια τους τα παπουτσια το συνταγμα. Αμα κλείσουν ολες τις επιχειρισεις να δουμε τι θα κάνουν.Μας εφαγε το επιτελικό κρατος και το κράτος δικαίου στην Ελλάδα
Άρθρο 8. – Κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 23 του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας που μιλούν για την ελευθέρα της επιχειρηματικότητας φέρνεται μια διάταξη που δεν σέβεται τις βασικές αρχές της ισότητας και της μη διάκρισης .
Δεν υπάρχει σε καμία ευρωπαϊκή χωρά νομός που να επιβάλει η να ρυθμίζει ποσόστωση στην μουσική στα ξενοδοχεία και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις .Ορισμένες χώρες έχουν εισαγάγει νομοθεσία που περιλαμβάνει ποσοστώσεις για την εκπομπή τοπικής μουσικής στα μέσα ενημέρωσης μόνον ! όπως η Γαλλία με τον νομό ‘Loi n 94-88 du 1er Février 1994 relafit a la diffusion a la radiodiffusion television de chansons d’expression francaise ‘που επιβάλλει ποσοστώσεις για την εκπομπή τραγουδιών στην γαλλική γλώσσα μόνο στα ραδιοφωνικά και στα τηλεοπτικά δίκτυα της Γαλλίας και στην Ιταλία ο Νόμος ΄Decreto Legislativo 31 luglio 2005 ,n .177 γνωστός και ως ‘ Legge Gesparri ‘ που επίσης περιλαμβάνει ποσοστώσεις για την εκπομπή ιταλικής μουσικής μόνο στα ραδιόφωνα και τα τηλεοπτικά δίκτυα της χωράς .
Ποια είναι τα συμφέροντα του συντάκτη η των συντακτών της διάταξης για να επιβληθεί για πρώτη φορά σε όλη την Ευρώπη δίχως προηγούμενο επιβολή ποσόστωσης στην μουσική στις επιχειρήσεις με νόμο ???
Πείτε μας ξεκάθαρα να ξέρουμε ! για να μπορούμε και εμείς να αναφωνήσουμε ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ !!!!
Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου
Ταυτιζόμαστε απόλυτα με την τοποθέτηση του κ. Ιάσονα Χατζηθεοδώρου παραπάνω.
Επί της αρχής, η επιβολή μουσικής αναπαραγωγής με βάση εθνικά κριτήρια και αυθαίρετες κυβερνητικές υποχρεώσεις αντίκειται στις αρχές της ελευθερίας επιλογής και έκφρασης και προσβολή της πολυπολιτισμικότητας. Η μουσική, όπως και κάθε τέχνη, δεν έχει σύνορα, ειδικά για έναν τουριστικό προορισμό όπως η Ελλάδα. Η ποσόστωση αγνοεί την πλούσια μουσική κληρονομιά άλλων λαών και στερεί στους ξένους επισκέπτες την εμπειρία της. Η προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και κληρονομιάς δεν μπορεί να επιτευχθεί με τεχνητά μέσα. Πρακτικό πρόβλημα στην εφαρμογή της ποσόστωσης είναι ότι αυξάνεται δραματικά η γραφειοκρατία για τις επιχειρήσεις με μια πολύπλοκη διαδικασία μετρήσεων και ελεγκτικών διαδικασιών.
Η δυσφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό αποτελεί ένα επιπλέον σημαντικό ρίσκο ειδικά για τον τουρισμό, καθώς η θέσπιση αυτών των διατάξεων μπορεί να θεωρηθεί ως ρατσιστική από τις βασικές αγορές εισερχόμενου τουρισμού.
Υπάρχει πληθώρα εναλλακτικών αποτελεσματικών ενεργειών για την ενίσχυση της ελληνικής μουσικής και πολιτισμού. Η Ένωση μας είναι στην διάθεσή του Υπουργείου Πολιτισμού για προτάσεις. Ας υιοθετήσουμε λύσεις που σέβονται την ελευθερία έκφρασης, την πολυπολιτισμικότητα και την αυθεντικότητα της τέχνης όλων των λαών.
Δυστυχώς οι ρυθμίσεις αυτές παραπέμπουν σε άλλες εποχές και δεν συνάδουν με τις αρχές μιας φιλελεύθερης Ευρώπης. Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για τη νομιμότητα της ρύθμισης, και είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε όλα τα διαθέσιμα νομικά εργαλεία σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το κράτος θα πρέπει να βάλει μια τάξη στην όλη αναρχία των Οργανισμών Πνευματικών Δικαιωμάτων, ούτως ώστε να μπορούμε να πληρώνουμε ΕΝΑΝ οργανισμό. Μέχρι και σήμερα, ξεπηδάνε συνεχώς νέοι οργανισμοί διεκδικώντας αμοιβές, απο τις επιχειρήσεις και τα ξενοδοχεία οι οποίες είναι εξωπραγματικές.
Βάλτε μια τάξη επιτέλους και προχωρήστε στην δημιουργία ενός κεντρικού οργανισμού στον οποίο θα πληρώνουμε τα πνευματικά δικαιώματα και αυτός ο οργανισμός θα κάνει την κατανομή που πρέπει στις εταιρείες.
Επιπλέον, κάτι τέτοιες αποφάσεις δείχνουν μεσαιωνικές και δικτατορικές πρακτικές και εξυπηρέτηση συμφερόντων στο συγκεκριμένο κλάδο. Η ελευθερία της έκφρασης, της βούλησης και του επιχειρείν παρεμποδίζεται. Ο κάθε επιχειρηματίας, μικρός ή μεγάλος θα πρέπει να είναι ελεύθερος να αποφασίζει για την επιχείρηση του και όχι να του επιβάλλονται δόγματα.
Πίστευα ότι ζούμε σε ένα φιλελεύθερο κράτος, που έχει δώσει τα φώτα του πολιτισμού σε όλον τον κόσμο. Κάθε μέρα όμως αποδεικνύετε ότι θέλετε να ελέγχετε όλο το φάσμα του ελληνικού επιχειρείν και κάνετε ότι μπορείτε, για να εξοντώσετε τις ελληνικές επιχειρήσεις και ειδικότερα την μικρή ελληνική οικογενειακή επιχείρηση.
Ο κρατικός παρεμβατισμός πάντα έφερνε αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και δεν θα δεχτούμε επουδενί τις παρεμβατικές πρακτικές σας.
Σας ευχαριστούμε που μας βγάλατε απο από το δίλημμα. Πλέον καταργούμε τη μουσική σε όλους τους χώρους της του καταλύματος μας.
1. Οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) ήδη έχουν εμπορικές συμβάσεις, εκπροσωπώντας τόσο το ελληνικό, όσο και ξένο ρεπερτόριο, για το οποίο αμείβονται από τους χρήστες, καθιστώντας τους ΟΣΔ εμπορικούς προμηθευτές των χρηστών. Δυστυχώς λόγω του αρρύθμιστου, δύναται να υπάρχουν παραπάνω τους ενός ΟΣΔ για το εκάστοτε δικαίωμα.
2. Η παρούσα νομοθετική ρύθμιση επιβάλλει στους χρήστες το τι θα προμηθευτούν από τους ΟΣΔ, επιβάλει δηλαδή την ειδικότητα της εμπορικής σχέση μεταξύ δύο ιδιωτικών φορέων, πράγμα αδιανόητο στις ελεύθερες εμπορικές σχέσεις.
3. Η παρ. 2 των άρθρων 8 έως και 11 είναι κενό γράμμα, αφού μονάχα κατά δήλωση οι χρήστες συμμορφώνονται με αυτό, και είναι αδύνατον τόσο για αυτούς, όσο και για οποιαδήποτε αρχή να επαληθεύσει ή να απορρίψει την δήλωση αυτή επί του ουσιαστικού περιεχομένου της.
4. Η παρ. 2 αγνοεί την περίπτωση χρηστών οι οποίοι δεν καταρτίζουν δικό τους πρόγραμμα εκτέλεσης, αλλά επιλέγουν την ραδιοφωνική, τηλεοπτική και διαδικτυακή αναμετάδοση μουσικών έργων, από την οποία είναι αδύνατον να προκύψει καταγραφή αυτών με σκοπό την κατάρτιση των μορφότυπων.
5. Η παρ. 2 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αντιστροφή της υποχρέωσης: σε περίπτωση που ο χρήστης επιλέξει την πλατφόρμα του ΥΠΠΟ όπως το άρθρο 13 του παρόντος ορίζει, θα έχει προβεί σε ψευδής δήλωση, κι αναγκαστικά θα πρέπει να καταφύγει στους ΟΣΔ οι οποίοι θα καταρτίζουν αυτοί τους μορφότυπους, έναντι αμοιβής φυσικά, συνθήκη η οποία καθιστά τους ΟΣΔ ως προστάτες των χρηστών έναντι του ΟΠΙ και του νόμου.
6. Εύλογα, οι παραπάνω καταρτιζόμενοι από τους ΟΣΔ μορφότυποι θα έχουν αποκλειστικά έργα των δικών τους ρεπορτορίων, κι όχι άλλων ΟΣΔ, ή έργα που δεν έχουν δικαίωμα από επιλογή, ή που δεν έχουν εκπροσωπούμενο δικαίωμα στην ημεδαπή (δεν παράγονται όλα τα ελληνόφωνα στην ημεδαπή), ή που το δικαίωμά τους έχει εκπνεύσει, με αποτέλεσμα αντίθετο του σκοπού του νομοσχεδίου, καταδικάζοντας στην αφάνεια μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Ταυτόχρονα εξαναγκάζει δημιουργούς που δεν έχουν εκπροσώπηση στους ΟΣΔ, να την αναζητήσουν, περιορίζοντας την ελευθερία έκφρασής τους και διάθεσης των έργων τους.
7. Το παρόν περιορίζει επιπλέον την ελευθερία έκφρασης των χρηστών σε περίπτωση που σκοπίμως ήδη καταρτίζουν μουσικό πρόγραμμα με βάση τις δικές τους προτιμήσεις και διαθέσεις, ενώ φυσικά περιορίζει και την ελεύθερη εμπορική διάθεση των μη ελληνόφωνων έργων, τόσο αλλοδαπών όσο και ημεδαπών, σε πρωτοφανή παραβίαση πλείστων συμβάσεων και πρακτικών, όπως φυσικά και την ελευθερία έκφρασης Ελλήνων δημιουργών που επιλέγουν για τα έργα τους άλλη γλώσσα πέραν της ελληνικής.
8. Στην Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης του παρόντος, παρέχονται συναφείς νομοθετικές πρακτικές σε άλλες χώρες της ΕΕ (Πορτογαλία, Γαλλία, Ισπανία, Ουγγαρία και Σλοβακία), οι οποίες αφορούν όμως αποκλειστικά υποχρεώσεις από το κράτος αδειοδοτημένων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, και όχι ιδιωτών χρηστών ή και καταναλωτών.
9. Σε αντίθεση με τις προαναφερθείσες νομοθετικές ρυθμίσεις άλλων χωρών της ΕΕ, το άρθρο 7 του παρόντος δεν θεσμίζει καμία υποχρεωτικότητα, παρά μόνο δίνει εμπορικά κίνητρα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ώστε να αυξήσουν την σχετική ποσόστωση, αναιρόντας το σκεπτικό του περιορισμού του χρόνου μετάδοσης μηνυμάτων διαφημιστικού περιεχομένου του 4779/2021. Επιπλέον δύναται χρήστες που επιλέγουν το ραδιόφωνο ως αποκλειστικό μέσο αναπαραγωγής μουσικών έργων στους κοινόχρηστους χώρους τους, να αδυνατούν να πετύχουν την ποσόστωση των άρθρων 8 έως και 11 του παρόντος, αφού τα ποσοστά δυνητικά υστερούν με εκείνα του άρθρου 7. Έτσι λοιπόν το άρθρο 7 δίνει το καρότο στα ραδιόφωνα, και το άρθρο 13 δίνει το μαστίγιο στους χρηστες.
10. Οι κοινόχρηστοι χώροι ιδιωτικών επιχειρήσεων, ακόμη κι αν έχουν δημόσιο χαρακτήρα, σίγουρα δεν έχουν κρατικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να επιβάλλει το κράτος τι μουσική θα αναπαράγεται σε αυτούς.
11. Ήδη επιχειρήσεις, πολίτες και επισκέπτες, δια των φόρων και τελών που καταβάλλουν, δίνουν τα υλικά εφόδια στο ΥΠΠΟ ώστε να εκτελέσει την αποστολή του, μέρος της οποίας είναι η ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αποστολή αυτή είναι υποχρέωση του κράτους όπως η παρ. 1 του άρθρου 16 του Συντάγματος ορίζει, και δεν δύναται να επιτελεσθεί με την υποχρεωτική συμμετοχή πολιτών και ιδιωτικών φορέων.
Συμπερασματικά, όλο τα άρθρα υποχρεωτικότητας και ποινών του νομοσχεδίου (8, 9, 10, 11 και 14) αποτελούν αυθαίρετη και αδικαιολόγητη κρατική παρέμβαση σε ιδιωτικά ζητήματα, λειτουργούν εισπρακτικά υπέρ των ΟΣΔ, και ουδόλως σχετίζονται με την διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου, εκτός κι αν οι ανελκυστήρες και οι χώροι υποδοχής επιχειρήσεων γίνουν τα νέα λίκνα του πολιτισμού μας. Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο.
Επί του άρθρου 8
Κατ’ αρχήν η όλη διάταξη θα ταίριαζε σε τριτοκοσμικές ισλαμικές χώρες τύπου ΙΡΑΝ. Από τέτοιες χώρες θα περίμενε κανείς ότι οι ηγέτες τύπου Αγιατολάχ θα επέβαλλαν τέτοιους νόμους, ότι δηλαδή όταν ακούγεται μουσική σε κοινόχρηστους χώρους τότε το 45% (sic-ποιος σοφός επέλεξε το ποσοστό και με ποια κριτήρια;) θα πρέπει να προέρχεται από εθνική μουσική, από Έλληνα δημιουργό. Αδιαφορώντας για την ποιότητα, το επίπεδο και το είδος της μουσικής. Αρκεί να είναι ελληνικό προϊόν οπότε σίγουρα προάγεται ο πολιτισμός! Δηλαδή η ελληνική μουσική οποιουδήποτε επιπέδου προάγει την κουλτούρα και αυτή την υψηλή κουλτούρα υποχρεούμαστε να την μεταδώσουμε στους επισκέπτες μας μήπως και αποκτήσουν και αυτοί τον πολιτισμό μας. Και εάν εγώ θέλω να παίζω μόνο κλασική μουσική; Τότε τι θα κάνω; Θα αρκεί να είναι ο σολίστ ο Καβάκος, είτε μαέστρος ή συνθέτης ο Μητρόπουλος; Εάν ερμηνεύει η Μαρία Κάλλας την Tosca πού εντάσσεται, σε Ελληνίδα δημιουργό; Και το πρόσθετο ερώτημα είναι το εξής: Εάν μας πάρουν είδηση οι Ευρωπαίοι ότι νομοθετούμε τέτοιες ρατσιστικές και εθνικιστικές διατάξεις τι θα πουν; Τι θα γίνει το «image» του Ευρωπαίου Πρωθυπουργού; Αντιλήφθηκε κανένας από το περιβάλλον του πρωθυπουργικού γραφείου τι περίγελως θα γίνουμε; Διάβασα μια συνέντευξη της Υπουργού στο Σκάϊ που αναφέρει τα εξής: «το νομοσχέδιο κάνει λόγο μόνο για τη μουσική που σε περίπτωση θελήσει ο ξενοδόχος ή ο ιδιοκτήτης του τουριστικού καταλύματος, να βάλει στους χώρους αναμονής και στους ανελκυστήρες, να υπάρχει μια ποσόστωση 45% ελληνόφωνου τραγουδιού ή ελληνικής ορχηστρικής μουσικής. «Δηλαδή, είναι ένα πάρα πολύ περιορισμένο χρονικά και χωροταξικά τμήμα της δραστηριότητας που ασκούν τα καταλύματα ή τα ξενοδοχεία. Δεν παρεμβαίνει κανείς ούτε στα καφέ, ούτε στους χώρους εστίασης, ούτε, σε καμία περίπτωση, στα δωμάτια. Είναι πάρα πάρα πολύ ζυγισμένο το πού παρεμβαίνουμε» σημείωσε.
Πέραν από το αδιανόητο για πολιτισμένη μη τριτοκοσμική χώρα της όλης διάταξης, ερωτώ: Που αναφέρονται στην διάταξη αυτά τα περιορισμένα χρονικά και χωροταξικά που αναφέρει η Υπουργός; Γνωρίζει τι σημαίνει η διατύπωση «στους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχείων» ; Αφού δεν γνωρίζει ας ρωτήσει το Υπουργείο Τουρισμού. Κοινόχρηστοι θεωρούνται όλοι οι χώροι πλην των δωματίων, των μαγειρείων και των αποθηκών. Δηλαδή όπου κυκλοφορεί ο πελάτης. Υποδοχή, σαλόνια, εστιατόρια, bar, συνεδριακοί χώροι, περιβάλλων χώρος, πισίνες, παραλία, όλα αυτά είναι κοινόχρηστοι χώροι. Ας μην αποκρύπτει την αλήθεια λοιπόν γιατί ο τρόπος αυτός δεν αρμόζει στον πολιτισμό μας, αυτόν που θέλουμε να επιβάλουμε με νόμο στους επισκέπτες μας. Εάν γίνεται για προεκλογικούς και μόνο λόγους, για να ικανοποιήσει τους καλλιτέχνες και δημιουργούς ας μην κομίζει γλαύκας εις Αθήνας. Οι καλλιτέχνες και δημιουργοί μέσω πέντε οργανώσεων πνευματικών δικαιωμάτων που έχουν συστήσει έχουν έλθει σε απόλυτη συμφωνία με το ΞΕΕ και καταβάλλονται ετησίως τα αντίστοιχα δικαιώματα από τα τουριστικά καταλύματα. Προς τι λοιπόν η νομοθέτηση; Και ποιος θα μετράει την ποσόστωση του 45%, θα ηχογραφείται και θα αποστέλλεται σε ημερήσια βάση το Cd στο Υπουργείο όπως γίνεται με το ΕΡΓΑΝΗ για τα ημερομίσθια; Μα δεν είναι όλα αυτά αδιανόητα, είτε μάλλον εντελώς ανόητα; Και εννοείται ότι θα προσβληθούν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο με ότι θα σημαίνει αυτή η ήττα για την διεθνή εικόνα του Υπουργείου Πολιτισμού εν’ όψη μάλιστα και των εθνικών διεκδικήσεων.. Μα αδικεί τον εαυτό της η Υπουργός. Δεν της αξίζει κάτι τέτοιο. Κρίμα!
Η πολιτεία οφείλει να μην έχει καμία ανάμειξη στις καλλιτεχνικές προτιμήσεις οποιασδήποτε ιδιωτικής επιχείρησης. Τέτοια μέτρα είναι μη εφαρμόσιμα μεν και μη δημοκρατικά δε.
Αν τα ξενοδοχεία που ζουν από το προϊόν που λέγεται Ελλάδα δεν το κάνουν ήδη, τότε είναι χρήσιμο να γίνει έστω και έτσι. Στη σωστή κατεύθυνση για την μουσική και τον πολιτισμό μας.
Προτείνω το ποσοστό να γίνει 41%
Δηλαδή στο θέατρο του ξενοδοχείου που υπάρχουν παιδικές παραστάσεις θα πρέπει τα τραγούδια που ακούγονται να είναι κατα το ήμισυ Ελληνικά; Με αυτά θα ταυτιστούν τα ξένα παιδάκια;
Μπράβο