Σκοπός του παρόντος Μέρους είναι α) η λήψη μέτρων για την ενδυνάμωση της προστασίας της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, και β) ο εκσυγχρονισμός και η ενίσχυση του πλαισίου προστασίας και προώθησης του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού και η προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, ως μέσων για τη διατήρηση και έκφραση της πολιτιστικής ταυτότητας και την ανάδειξη, τη διαφύλαξη και τη διασφάλιση της βιωσιμότητας της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ο Ελληνικός Χορός ως αδιάσπαστο τρίπτυχο κίνησης, μουσικής και λόγου, αποτελεί ζωντανό πολιτισμικό φαινόμενο της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι μια πραγματικότητα που μετεξελίσσεται διαρκώς, εμπλουτίζεται μέσα από διάφορες διαδικασίες, κοινωνικές και πολιτισμικές, και μεταβιβάζεται στις επόμενες γενιές. Συνδέεται άμεσα τόσο με το ελληνόφωνο τραγούδι και την ορχηστρική μουσική όσο και με την ελληνική γλώσσα, συμβάλλοντας τόσο στη διάχυση όλης της έκφανσής της όσο και στη γνώση και κατανόηση του διαχρονικού μετασχηματισμού της ανά περιοχή. Θεωρώ αναγκαία την προσθήκη μέτρων για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη του Ελληνικού Χορού ως σημαντικού στοιχείου της πολιτιστικής μας ιδιαιτερότητας.
Συντάσσομαι με τις απόψεις που αναφέρει η Π.Ε.Δ.ΔΗ.Χ. (Πανελλήνια ένωση δασκάλων δημοτικού χορού), γιατί μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, αποτελεί και η παραδοσιακή μουσική, που εκφράζεται με χοροτράγουδο και χοροδρώμενο. Κάποιος κάποτε, πρέπει να ασχοληθεί και με το είδος αυτό που (δυστυχώς) έχει αφεθεί στην τύχη του και στο μεράκι εκείνων που έχουν «φάει την πετριά στο κεφάλι» να ασχολούνται, να διατηρούν, να διαζώζουν και να μεταδίδουν από γενιά σε γενιά την παράδοση εν γένει, χωρίς να την παραποιούν.
Ως εκπαιδευτικός της Αθμιας εκπαίδευσης οφείλω να εκφράσω την άποψη ότι η ένταξη της διδασκαλίας παραδοσιακού τραγουδιού και χορού στην εκπαίδευση είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για τους μαθητές καθότι δεν προάγει μόνο τον πολιτισμό και την ταυτότητά τους αλλά με το τρίπτυχο «λόγος-μέλος-κίνηση» αναπτύσσουν δεξιότητες που τους βοηθούν ιδιαίτερα στην αισθητική-καλλιτεχνική τους εξέλιξη και στην κοινωνικοποίησή τους.
Θα ηθελα να τοποθετηθω με τα παρακατω:
1. Θεωρειτε «ελληνοφωνα» τραγουδια που χρηζουν «προστασιας» πολιτισμου πχ τα ‘τραπ’ στα οποια χρησιμοποιουνται ελληνικοι στιχοι; Εαν ναι, ποια ειναι η ‘ποσοστοση’ (%) ξενου στιχου που ‘δεχεστε’ να περιλαμβανουν βαση του νεου σας νομοσχεδιου; Επιπλεον, εαν τα ‘ελληνικα’ ειναι η γλωσσα τους χωρις ομως να γινονται κατανοητα λογω ‘στυλ’ η ‘προφορας’ η ακομα και λογω ‘ιδιαιτερου’/‘νεοσυστατου’/ ‘ευφανταστου’ λεξιλογιου, ειναι αποδεκτα για εσας και το νεο σας 45% νομοσχεδιο; (Απο ευγενεια προφανως δεν χρησιμοποιω τον ορο ‘μπινελικια’)
2. Θεωρειτε «ελληνοφωνα» τραγουδια αυτα στα οποια, εαν και στα ελληνικα, χρησιμοποιουν κατα βαση (ρεφραιν) συλλαβες τυπου «τι τι τι» η «τα τα τα» η επιφωνηματα «ωχ ωχ ωχ» η «α α α» κτλ ; Εννοω, εαν και με ελαχιστες λεξεις/συλλαβες για στιχους, θεωρουνται «ελληνοφωνα» τραγουδια για εσας που χρηζουν «θεσμικης/πολιτιστικης» προστασιας ;
3. Διαβαζω επισης, οτι στο νεο νομοσχεδιο, θεωρειτε «ελληνοφωνα» τραγουδια που χρηζουν «προστασιας» πολιτισμου τα ‘ορχηστρικα’ που διασκευαζουν ‘ελληνοφωνα τραγουδια’ – δηλαδη διασκευες που ανακυκλωνουν ηδη γραμμενες μελωδιες η στιχους του παρελθοντος – αλλα οχι τα ‘ορχηστρικα’ που ειναι πρωτοτυπα ;
4. Οι ορχηστικες λοιπον ‘διασκευες’ των ‘ελληνοφωνων τραγουδιων’ του παρελθοντος, θεωρουνται αξιες προστασιας πολιτισμου ενω οι πρωτοτυπες ‘ορχηστρικες’ συνθεσεις…οχι; Και εαν ειναι ετσι, πως μπορει ο ‘νεος δημιουργος’ να αποκτησει ‘κινητρο’ οπως επιθυμειτε οταν δεν θα εχει ‘προσβαση’ στα δικαιωματα των ‘πρωτοτυπων’ αυτων τραγουδιων εκτος εαν ειναι κληρονομος η εχει μια αλλου τυπου ‘ιδιαιτερη’ προσβαση πχ μεσω δισκογραφικων εταιριων;
5. Επιπλεον, ενας συγχρονος Ελληνας μουσικος δημιουργος που γραφει (η και εκτελει) τζαζ, κλασσικη, ποπ, ηλεκτροασκουστικη, ηλεκτρονικη κοκ δεν αποτελει ‘πολιτισμο’ αξιο προστασιας για εσας – παρολο που μπορει να κανει λαμπρη καριερα στο εξωτερικο η ακομα και την Ελλαδα περηφανη; Η μηπως επειδη η ‘αξια’ του μπορει και αναγνωριζεται στο εξωτερικο, δεν χρηζει κανενος ενδιαφεροντος στη χωρα του μιας και δεν αποτελει ‘πολιτισμο’ σε αυτην την βαση του ‘ελληνοφωνου’ πολιτισμου τον οποιο επιθυμειτε να προστατεψετε;
Μπορω να συνεχισω με πολλες ερωτησεις ομως αυτο που θεωρω ακομα πιο σημαντικο, ειναι οτι «παραπλανειται» η κοινη γνωμη οταν λετε οτι αυτο το νομοσχεδιο ακολουθει το «Γαλλικο» μοντελο… Εδω θα σταθω, καθοτι με την εμπειρια μου ως δημιουργου/καλλιτεχνη, μου κανει πολυ εντυπωση η ‘επιλεκτικη’ αναφορα στο ‘μοντελο’ αυτο. Ξερετε, μεχρι και πριν απο λιγα χρονια που γυρισα στη χωρα μου απο την Γαλλια, η ΘΕΣΗ της Μουσικης και της Καλλιτεχνικης Δημιουργιας εκει, δεν εχει ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την Ελλαδα ωστε να υπαρξει η οποιαδηποτε συγκριση η για να υποστηριχθει ενα νομοσχεδιο σαν αυτο που προτεινετε και που με εκπληξη, ηδη διαβασα σε #ΜΜΕ οτι το στηριζουν ανθρωποι των ‘τεχνων’ (;) και της ‘επιστημης’ (;)
Συνοπτικα ενημερωνω οτι :
α/ οι μουσικοι στη Γαλλια (και οι καλλιτεχνες του Θεαματος γενικοτερα) λαμβανουν καθε μηνα το κρατικο επιδομα (intermittence de spectacle) minimum των 1.800 €/μηνα – μαζι με ενσημα (ΙΚΑ) – ειτε δουλευουν ενεργα (συναυλιες) ειτε παθητικα (δημιουργουν/ γραφουν/ παιζουν/ ηχογραφουν μουσικη κτλ σε στουντιο η στο σπιτι τους η οπουδηποτε) – επιπλεον προφανως του τι ποσα εισπρατουν απο εμφανισεις η αλλες δουλειες μεσα στη χρονια.
β/ επισης, οι Γαλλικοι ΟΣΔ (PROS) βοηθουν με συνεχεις χρηματοδοτησεις (grants) τους Γαλλους δημιουργους, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ το ΕΙΔΟΣ της μουσικης στην οποια κινουνται, αφου βεβαια οι ιδιοι οι ΟΣΔ, εχουν πρωτα χρηματοδοτηθει απο το κρατος η ακομα και απο τις δικες τους απευθειας εισπραξεις. Αναφερομαι στο SACEM (δημιουργους) SPEDIDAM (μουσικους) ADAMI (τραγουδιστες). Οι χρηματοδοτησεις ξεκινανε απο 1.000 ανα ‘εργο’ /καλλιτεχνη και ανεβαινουν αρκετα – ειτε αφορα δημιουργια δισκου, τραγουδιου, βιντεο κλιπ, παραστασης, συναυλιας κοκ.
γ/ περα απο τις χρηματοδοτησεις των ΟΣΔ στους οποιους ανηκουν οι Γαλλοι δημιουργοι, και βαση των εσοδων – δικαιωματων που ΚΑΘΕ τετραμηνο η εξαμηνο τακτικα λαμβανουν, εχουν ΙΚΑ (ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη και μελλοντικη συνταξη) η οποια κρατειται απευθειας απο τις πληρωμες τους απο τους ΟΣΔ για το μελλον τους.
Παλι θα μπορουσα να συνεχισω με περισσοτερες λεπτομερειες. Ομως πραγματικα, ηδη, απο ολα τα παραπανω, το 45% του τι μουσικη θα παιζεται η οχι στην χωρα μας σας πηραξε; Πραγματικα θεωρειτε οτι εχετε λυσει τιποτα απο ολα τα παραπανω για να ειστε σε θεση να αναφερετε το ‘Γαλλικο μοντελο’ προκειμενου να περασετε ενα ακομα νομοσχεδιο;
Οταν μετα την καταρρευση της ΑΕΠΙ στην Ελλαδα τα πνευματικα δικαιωματα εχουν πεσει στο κενο με δυο οργανισμους ΟΣΔ να βρισκονται στα δικαστηρια χρονια και εντελλει να την πληρωνουν οι δημιουργοι με διχονιες και ελαχιστα εσοδα, οταν δεν μπορειτε να νομοθετησετε και να λυσετε ενα τοσο σοβαρο προβλημα, συζητατε για νομοσχεδιο ‘πολιτιστικης κληρονομιασ’ του ‘ελληνοφωνου τραγουδιου’;;
Οταν στους καλλιτεχνες/δημιουργους στην Ελλαδα δεν τους βαζετε ΙΚΑ, ουτε σαν κρατος ουτε μεσω των ΟΣΔ, οταν δεν τους επιδοτειτε για κανενα λογο και με κανεναν τροπο, οταν τους υποχρεωνετε να ανοιγουν ‘εταιρειες’ για να τιμολογουν και να προ-πληρωνουν ΦΟΡΟ καθε χρονο για μια εργασια απο την οποια τελικα δεν ξερουν καν αν θα εχουν εσοδα, οταν αναγκαζονται να πανε να ‘παιξουν’ για ‘μεροκαματο’ σε μαγαζια και λαμβανουν με το ζορι ΙΚΑ (εργατη/προσωπικου κουζινας η δεν ξερω τι αλλο), οταν τους υποχρεωνετε να πληρωνουν ΕΦΚΑ καθε μηνα για να μην μεινουν ανασφαλιστοι … σοβαρα το πρωτο πραγμα που σκεφτεστε να νομοθετησετε για τον ‘πολιτισμο’ και (ταχαμου) για ‘κινητρα σε νεους δημιουργους’ ειναι «η προστασια του ελληνοφωνου τραγουδιου» ;;
Πς1// Για να προλαβω τυχον αποριες, τα α/β/γ παραπανω, αφορουν μονο Γαλλους πολιτες (ανεξαρτητου ειδου μουσικης δημιουργιας ασφαλως) και κατ’εξαιρεση ‘ξενους’ παλι ομως με φορολογικη και μονιμη εδρα την Γαλλια. Ναι, αφορουν επισης και DJS και ενορχηστρωτες.
Πς2// Συγχωρειστε μου το κειμενο στα Ελληνικα χωρις τονους – προσπαθησα να μην χρησιμοποιησω greeklish ως σεβασμο στην ‘ελληνοφωνη πολιτισμικη κληρονομια’ αλλα στις σημειωσεις του κινητου μου που γραφω τωρα, δεν εχει τονους.
Απο μια #ΕλληνιδαΜουσικηΔημιουργο που δεν χρησιμοποιει ‘ελληνοφωνο’ στιχο και που υπηρξε καλλιτεχνικος μεταναστης στην Γαλλια.
#ΟΧΙαποεμενα
Κατ΄ αρχάς απαιτούμε να ανοίξει επιτέλους η άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά, ώστε μέσα της να συγγράψουμε τον πολιτισμικό μας πλούτο.
Δεν πρέπει να είναι προαπαιτούμενος η καταγραφή του Λαϊκού πολιτισμού κάθε τόπου, ώστε να καταχωρίσουμε στον κάθε τόπο γέννησης του κάθε πολιτισμικού αγαθού που δημιούργησε και πρόσφερε απλόχερα χωρίς κέρδη στον Ελληνικό Πολιτισμό;
Με τι εγχειρίδιο θα πορευτούμε στην διδασκαλία της νεότερης γενιάς, όταν καθείς παρουσιάζει ό,τι θέλεις, αναπόδεικτα;
Πως θα απαιτήσουμε, και με τι εφόδια, να προστατέψουν οι επόμενες γενιές μιά άυλη κληρονομιά που στην ουσία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ;
Το νομοσχέδιο μακροπρόθεσμα είναι σωστότατο για την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά μας. Εάν πρέπει να αλλάξει κάτι, μπορεί η αναφορά από [ελληνικό ρεπερτόριο] να αποτυπωθεί σε ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ- ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ οι οποίοι γράφουν και αντιγράφουν τα πάντα μοναδικά.
Η D-VERSION, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα στην αγορά των μουσικών εκδόσεων και έχει ως στόχο την προώθηση της καλής μουσικής, ελληνόφωνης, ξενόφωνης, ορχηστρικής, που έχει δημιουργηθεί τόσο από Έλληνες όσο και αλλοδαπούς δημιουργούς είναι απολύτως αντίθετη με το προτεινόμενο νομοσχέδιο που παρεμβαίνει με πρόχειρες και κακότεχνες ρυθμίσεις στον ευαίσθητο τομέα της καλλιτεχνικής δημιουργίας και του πολιτισμού.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο χωρίζει σε κατηγορίες τη μουσική και τους δημιουργούς, όχι μόνο τους Έλληνες με τους αλλοδαπούς αλλά και τους ίδιους τους Έλληνες μεταξύ τους, εισάγοντας, κατά παράβαση των αρχών της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας, περιορισμούς απολύτως ασυμβίβαστους με τη λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο, εισάγεται μία σειρά υποχρεώσεων με διακηρυγμένο στόχο την ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και τη διάχυση της ελληνικής γλώσσας. Εντούτοις, από τις υπό διαβούλευση διατάξεις γίνεται δυστυχώς φανερό ότι όχι απλώς δεν υπάρχει μέριμνα για την επίτευξη των διακηρυγμένων στόχων του νομοσχεδίου, αλλά αντίθετα φαίνεται πως πραγματική επιδίωξη αποτελεί η παρέμβαση στις διανομές πνευματικών δικαιωμάτων των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) προς όφελος των δημιουργών ελληνόφωνων τραγουδιών και εις βάρος των δημιουργών ξενόφωνων.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, οι επιχειρήσεις των άρθρων 8, 9, 10 και 11 (Ξενοδοχεία, Εμπορικά Κέντρα, Καζίνο, ΜΜΜ, αεροδρόμια, λιμάνια κλπ), οφείλουν να αποδείξουν τη συμμόρφωσή τους στην υποχρέωση δημόσιας εκτέλεσης ελληνόφωνου ρεπερτορίου σε ποσοστό άνω του 45%, υποβάλλοντας κατάλογο των τραγουδιών που έχουν εκτελέσει δημόσια. Αν δηλώσουν ότι έχουν εκτελέσει ελληνόφωνο ρεπερτόριο σε ποσοστό κάτω του 45% ή παραλείψουν να υποβάλουν τη σχετική δήλωση απειλούνται με πρόστιμο. Αντίθετα, ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΩΣΗ δεν επιφυλάσσει ο νόμος σε περίπτωση ανακριβούς δήλωσης του εκτελούμενου ρεπερτορίου.
Με αυτό τον τρόπο το προτεινόμενο νομοσχέδιο, στην ουσία δίνει το ελεύθερο στους επιχειρηματίες να παίζουν οποιοδήποτε ρεπερτόριο επιθυμούν, αλλά να δηλώνουν ότι εκτελούν ελληνόφωνο ρεπερτόριο σε ποσοστό άνω του 45%.
Μία τέτοια πρακτική όμως, εκτός του ότι θα επιτρέπει στις επιχειρήσεις να ξεφεύγουν των υποχρεώσεών τους, ακυρώνοντας την ίδια την αποτελεσματικότητα και εν τέλει την αναγκαιότητα του νόμου, θα οδηγήσει σε διανομές από τους ΟΣΔ που διαμορφώνονται όχι με βάση την πραγματική χρήση του ρεπερτορίου των δικαιούχων αλλά βάσει της πλασματικής εικόνας των ανέλεγκτων δηλώσεων των επιχειρήσεων.
Έτσι οι Έλληνες δημιουργοί ορχηστρικών ή ξενόφωνων τραγουδιών και φυσικά όλοι οι αλλοδαποί δημιουργοί θα λαμβάνουν μειωμένες αμοιβές, ενώ ένα μέρος από τις αμοιβές που αντιστοιχούν στη χρήση των δικών τους έργων θα καταβάλλεται σε δημιουργούς ελληνόφωνων τραγουδιών, οι οποίοι κατά παράβαση κάθε έννοιας νομιμότητας θα εισπράττουν δικαιώματα ακόμα και χωρίς να έχουν χρησιμοποιηθεί τα έργα τους.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι οι ανωτέρω προβληματικές συνέπειες του νομοσχεδίου δε θα απαλείφονταν με την προσθήκη στις προτεινόμενες διατάξεις, προβλέψεων για κυρώσεις σε περίπτωση ανακριβούς δήλωσης, καθώς είναι απολύτως αδύνατο να υπάρξει εν τοις πράγμασι διασταύρωση των δηλώσεων των επιχειρήσεων με το εκτελούμενο ρεπερτόριο.
Για τους παραπάνω λόγους, που δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με οποιαδήποτε νομοτεχνική βελτίωση των προτεινόμενων διατάξεων, είναι απολύτως αναγκαίο να μην ψηφιστεί και ισχύσει το προτεινόμενο νομοσχέδιο αλλά να αποσυρθεί πλήρως.
Επιπλέον των ανωτέρω επί της αρχής ενστάσεων, αξίζει να επισημανθεί περαιτέρω ότι οι παραπάνω διατάξεις είναι τόσο πρόχειρες και αόριστες που δεν ορίζεται καν το χρονικό διάστημα εντός του οποίου θα πρέπει να κριθεί η υποχρέωση εκτέλεσης ελληνόφωνων τραγουδιών σε ποσοστό άνω του 45%. Πουθενά δεν αναφέρεται αν η υποχρέωση αφορά τη μουσική που εκτελείται σε διάστημα μίας ημέρας, ενός μήνα, έξι μηνών ή ενός έτους, κριτήριο αναγκαίο για την διαπίστωση της συμμόρφωσης ή μη κάθε επιχείρησης με το νόμο.
Εξαιρετική η απόφαση αυτού του Νομοσχεδίου!
Η Ελλάδα έχει τη μορφή ενός απέραντου διασκεδαστηρίου τύπου club, αφού σε όλους τους χώρους (καταστήματα, ξενοδοχεία, αποβάθρες, φούρνους) αλλά και στο ραδιόφωνο πολλές φορές, ακούγεται αποκλειστικά ξένο ρεπερτόριο!
Απαραίτητη η συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας!
Στις δράσεις της τυπικής εκπαίδευσης απαραίτητο το ελληνικό χοροτράγουδο! Το προαιώνιο, το ελληνότροπο, το βιωματικό. Ο συντονισμός του σώματος με την μουσική και τον λόγο λειτουργούν εδώ και χιλιετίες ψυχολυτρωτικά.
Μόνο μέσα από την εκπαίδευση, στηρίζονται οι «τάσεις» του μέλλοντος.
Αλλά και στις δράσεις της άτυπης εκπαίδευσης να ενισχυθεί η ελληνόφωνη δημιουργία καθότι παρατηρούνται γλέντια και χοροί με αποκλειστικά ξενόγλωσσο ρεπερτόριο…
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Α. Η Αναγκαιότητα της Νομοθετικής Πρωτοβουλίας
Η ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας για την ενίσχυση της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του Ελληνόφωνου Τραγουδιού αποτελεί μια θετική και αναγκαία πρωτοβουλία.
H αυξανόμενη χρήση ψηφιακών μέσων και η είσοδος στην αγορά πολυεθνικών παρόχων που προωθούν επιθετικά για εμπορικούς σκοπούς κυρίως το Αγγλο-αμερικάνικο ρεπερτόριο ή μουσικές λίστες χωρίς την καταβολή πνευματικών δικαιωμάτων επιβάλλουν την λήψη μέτρων προστασίας και στήριξης της εθνικής μουσικής δημιουργίας.
Η προστασία αυτή επιβάλλεται και για λόγους διατήρησης της γλώσσας και της πολιτισμικής ταυτότητας κάθε χώρας, της οικονομικής στήριξης της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας, της προαγωγής της μουσικής ποικιλομορφίας αλλά και της κοινωνικής συνοχής.
Β. Ρυθμίσεις σε Άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες
Η νομοθετική ενίσχυση του εθνικού ρεπερτορίου που στοχεύει τόσο στην ενίσχυση των δημιουργών και της δημιουργίας όσο και στην προστασία της γλώσσας ως θεμελιώδες στοιχείο της εθνικής ταυτότητας, δεν είναι καινοφανής. Τουλάχιστον έξι ευρωπαϊκές χώρες έχουν υιοθετήσει ανάλογες ρυθμίσεις, οι οποίες αφορούν κυρίως τη θέσπιση υποχρεωτικού ελάχιστου ποσοστού μετάδοσης τραγουδιών του εθνικού ρεπερτορίου στα ραδιόφωνα.
Ειδικότερα,
• στη Γαλλία προβλέπεται ότι οι ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί υποχρεούνται να περιλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους τουλάχιστον σαράντα τοις εκατό (40%) τραγούδια στη γαλλική γλώσσα, εκ των οποίων το ήμισυ να προέρχεται από νέα ή αναδυόμενα ταλέντα.
• Στην Ισπανία ειδικός καταλανικός νόμος προβλέπει ότι οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί παραγωγοί υποχρεούνται να εξασφαλίζουν ότι τα μουσικά προγράμματα θα παρέχουν επαρκή προβολή σε τραγούδια που εκτελούνται από Καταλανούς καλλιτέχνες, οι οποίοι πρέπει να αντιπροσωπεύουν ποσοστό είκοσι πέντε τοις εκατό (25 %) τουλάχιστον του μεταδοθέντος μουσικού ρεπερτορίου.
• Στην Ουγγαρία προβλέπεται ότι στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις ποσοστό τριάντα πέντε τοις εκατό (35%) του συνολικού ετήσιου χρόνου μετάδοσης που προορίζεται για τη μετάδοση μουσικών έργων διατίθεται για τη μετάδοση ουγγρικών μουσικών έργων.
• Στην Πορτογαλία προβλέπεται, ότι ο μουσικός προγραμματισμός των ραδιοφωνικών προγραμμάτων πρέπει να περιλαμβάνει πορτογαλική μουσική, με ελάχιστη ποσόστωση που κυμαίνεται από είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) έως σαράντα τοις εκατό (40%).
• Στη Σλοβακία προβλέπεται ότι οι ιδιωτικοί ραδιοτηλεοπτικοί φορείς υποχρεούνται να διαθέτουν είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) τουλάχιστον του χρόνου μετάδοσης μουσικών έργων ανά ημερολογιακό μήνα για τα σλοβακικά μουσικά έργα, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους δημόσιους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς ανέρχεται σε τριάντα πέντε τοις εκατό (35%).
Η ΕΔΕΜ, ήδη από την έναρξη της λειτουργίας της, είχε προβάλλει την αναγκαιότητα της προστασίας, προτείνοντας την ενίσχυση του ελληνικού ρεπερτορίου, ανεξαρτήτως γλώσσας, μέσω της θέσπισης υποχρεωτικού ποσοστού μετάδοσης ελληνικών τραγουδιών στα ραδιόφωνα κατά το πρότυπο των ανωτέρω ευρωπαϊκών κρατών. Η επιλογή αυτή δεν συμπεριλαμβάνεται στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Γ. Πεδίο Εφαρμογής και Ρυθμίσεις του Νομοσχεδίου
1. Ως ελληνόφωνο τραγούδι ορίζεται «το μουσικό έργο που συντίθεται από μουσική και στίχο, εφόσον το ήμισυ τουλάχιστον της διάρκειάς του καταλαμβάνεται από κείμενο στην ελληνική γλώσσα. Στην έννοια του ελληνόφωνου τραγουδιού συμπεριλαμβάνεται και η ορχηστρική μουσική απόδοση ελληνόφωνου τραγουδιού»
2. Με τις προβλεπόμενες ρυθμίσεις:
• θεσπίζονται κίνητρα για την αύξηση της μετάδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενημερωτικούς και μη, οι οποίοι παίζουν μερικώς ή αμιγώς ξενόγλωσσο ρεπερτόριο.
Τα κίνητρα αφορούν την αναλογική αύξηση του επιτρεπόμενου ανώτατου χρόνου μετάδοσης διαφημιστικών μηνυμάτων.
• εισάγεται υποχρεωτική ποσόστωση 45 % εκτέλεσης ελληνόφωνων τραγουδιών ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού σε συγκεκριμένους κοινόχρηστους χώρους των ξενοδοχειακών και σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων (χώροι εισόδου, υποδοχής αυτών και ανελκυστήρες), των εμπορικών κέντρων (χώροι στάθμευσης, διάδρομοι και λοιποί χώροι παραμονής των επισκεπτών, εξαιρουμένων των εμπορικών καταστημάτων και των λοιπών αυτοτελών επιχειρήσεων που λειτουργούν εντός αυτών) των καζίνο (χώροι υποδοχής και αναμονής των πελατών) και των μέσων μαζικής μεταφοράς (χώροι των σταθμών και αποβάθρες επιβίβασης και αποβίβασης επιβατών του μετρό και των τρένων, χώροι των σταθμών και οι αποβάθρες επιβίβασης και αποβίβασης επιβατών των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων), καθώς και στους χώρους αναμονής επιβατών αερολιμένων και λιμένων.
• εισάγεται υποχρεωτική ποσόστωση 70 % ενσωμάτωσης ελληνόφωνων τραγουδιών ή ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού σε οπτικοακουστικές παραγωγές ελληνικών τηλεοπτικών σειρών και σε κινηματογραφικές ταινίες που χρηματοδοτούνται από τον δημόσιο τομέα.
• θεσπίζεται η δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων ελληνόφωνου τραγουδιού́ και ορχηστρικής μουσικής Ελλήνων δημιουργών και διαδικτυακής πλατφόρμας πρόσβασης όπου παρέχεται η δυνατότητα κατάρτισης πρωτότυπων λιστών αναπαραγωγής με χρήση τεχνητής νοημοσύνης.
Δ. Παρατηρήσεις επί του Νομοσχεδίου
Η βασική και επί της αρχής θέση της ΕΔΕΜ σε σχέση με τα απαιτούμενα νομοθετικά μέτρα στήριξης της ελληνικής μουσικής δημιουργίας, είναι ότι αυτά πρέπει να δημιουργήσουν το κατάλληλο πλαίσιο προστασίας, ενίσχυσης και προώθησης της ελληνικής μουσικής δημιουργίας, να είναι αποτελεσματικά, να εναρμονίζονται με το εθνικό και το ενωσιακό δίκαιο, να μη δημιουργούν αντικίνητρα χρήσης της ελληνικής μουσικής για τους χρήστες, να προστατεύουν τα πνευματικά δικαιώματα, και να συνοδεύονται από αποτελεσματικές και εφαρμόσιμες διαδικασίες ελέγχου.
Στο πλαίσιο αυτό και υπό τις ανωτέρω παραδοχές, η ΕΔΕΜ έχει καταθέσει στο Υπουργείο Πολιτισμού συγκεκριμένες προτάσεις τροποποιήσεων του υπό ψήφιση νομοσχεδίου που αφορούν :
α) την ενίσχυση των νέων μουσικών δημιουργιών με εισαγωγή συγκεκριμένου ποσοστού υποχρεωτικής μετάδοσης νέων ελληνικών δημιουργιών
β) την ενίσχυση του πλουραλισμού των μουσικών έργων στη μετάδοσή τους από τα ραδιόφωνα και τους κοινόχρηστους χώρους στους οποίους εφαρμόζεται το υπό ψήφιση νομοσχέδιο
γ) την παροχή κινήτρων και για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που μεταδίδουν ελληνική μουσική
δ) τη διεύρυνση εφαρμογής του μέτρου της ποσόστωσης στους κοινόχρηστους χώρους των γυμναστηρίων και των χώρων του πρωινού των ξενοδοχείων και των τουριστικών καταλυμάτων
ε) τη διεύρυνση της εκπροσώπησης στο Συμβούλιο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του άρθρου 5 με τη συμμετοχή εκπροσώπων του ΟΠΙ και των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης
στ) τη βελτίωση και την ενεργό συμμετοχή των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης στη διαδικασία χορήγησης βεβαίωσης τήρησης των ποσοστών μετάδοσης από τα ραδιόφωνα και τους κοινόχρηστους χώρους
ζ) την πλήρη κατάργηση της πρόβλεψης που αφορά τη δημιουργία της διαδικτυακής πλατφόρμας του άρθρου 13 με δυνατότητα αναπαραγωγής, ως μια ρύθμιση που δεν εξυπηρετεί κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, ενώ εγκυμονεί κινδύνους αυθαίρετης αναπαραγωγής από τρίτους χωρίς την πληρωμή πνευματικών δικαιωμάτων.
Η ΕΔΕΜ, προσβλέποντας στη θετική ανταπόκριση του Υπουργείου στις ανωτέρω προτάσεις της, χαιρετίζει τη νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου και δηλώνει ότι θα συμβάλλει ενεργά και δημιουργικά στη «νέα σελίδα» που άνοιξε για το ελληνικό τραγούδι.
δεν μπορείτε να υποχρεώσετε επιχειρήσεις και πελάτες να ακούν μουσική που δεν τους αρέσει. Το μουσικό γούστο είναι εντελώς προσωπική υπόθεση. Αυτές οι προτάσεις ανήκουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα ή στο 1984. Η ελληνική μουσική δεν απειλείται από την ξένη, αλλά από την ίδια της την παρακμή, βλ. τραπ.
Αναφορικά με το σχέδιο νόμου που κατέθεσε το Υπουργείο Πολιτισμού για δημόσια διαβούλευση με τίτλο «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού και την προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο της διαφύλαξης και ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς -Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της εμπορικής πολιτικής του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων και λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Πολιτισμού», καταθέτουμε τις σκέψεις μας.
Το πρώτο σχόλιο μας επί της αρχής, το οποίο διατρέχει ολόκληρο το σχέδιο νόμου, έχει να κάνει με τους ορισμούς «ελληνόφωνου τραγουδιού» και «ορχηστρικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού». Προτείνεται για αυτό, η αντικατάσταση με τον όρο «ελληνικά μουσικά έργα». Αυτή η αλλαγή από μόνη της διορθώνει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε το ίδιο το σχέδιο νόμου, διότι υπάρχουν δημιουργίες οι οποίες δεν είναι συνδεδεμένες με τραγούδι ή και με ελληνόφωνο τραγούδι, όπως μουσικά μοτίβα οπτικοακουστικών έργων, η μουσική jazz, η κλασική μουσική, η rock, η blues κλπ. Η αλλαγή αυτή επιδιορθώνει και ένα μέρος των ζητημάτων που αφορούν και τον «συγχρονισμό ελληνόφωνων τραγουδιών και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνων τραγουδιών σε οπτικοακουστικές παραγωγές και κινηματογραφικές ταινίες», όπως περιγράφεται από το άρθρο 12 του εν λόγω σχεδίου νόμου. Δεν πρέπει να αφήσουμε χώρο μέσω μιας νομοθετικής ρύθμισης, να περιοριστούν οι δημιουργοί ή να επιβληθούν αισθητικοί όροι στην ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία. Διότι η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης είναι βασικές αρχές της τέχνης που υπηρετούμε. Γι’ αυτό άλλωστε προτείναμε παραπάνω την αντικατάσταση των όρων με τον ορισμό «ελληνικά μουσικά έργα» που εν μέρει διορθώνει τα παρόντα ζητήματα. Τέλος, θα πρέπει να διευκρινιστεί ποιες οι επιπτώσεις που θα έχει μια οπτικοακουστική παραγωγή αν δεν συμμορφώνεται με την παράγραφο 1 του άρθρου 12.
Στο άρθρο 5, με τίτλο «Σύσταση, συγκρότηση και αρμοδιότητες του Συμβουλίου Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς – Προσθήκη άρθρου 51Α στον Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς» και στο άρθρο 6 «Σύσταση, συγκρότηση και αρμοδιότητες της Επιτροπής για την ανάδειξη και διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς – Προσθήκη άρθρου 52Α στον Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς», θεωρούμε πως λείπουν από τη συγκρότηση του Συμβουλίου Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και της Επιτροπής για την ανάδειξη και διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, οι θεσμικοί εκπρόσωποι των επαγγελματιών και των δημιουργών από το χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.
Για τα άρθρα 7,8,9,10,11 μπορούμε να προσθέσουμε ότι πρέπει να μπουν όρια στην ημερήσια χρήση μουσικών έργων και ερμηνευτών, έτσι ώστε να αναδειχθεί ο πλουραλισμός και να ενισχύεται η ποικιλομορφία καθώς επίσης και να δίνονται ιδιαίτερα κίνητρα και ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες.
Αναφορικά με το άρθρο 13 με τίτλο «δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων ελληνόφωνου τραγουδιού, ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού και ορχηστρικής μουσικής Ελλήνων δημιουργών και διαδικτυακής πλατφόρμας», θα πρέπει να διευκρινιστούν ορισμένα σημεία. Το σύνολο των τεχνικών δυνατοτήτων και της μηχανοργάνωσης που θα φιλοξενήσει την ηλεκτρονική βάση δεδομένων και την διαδικτυακή πλατφόρμα, θα πρέπει να είναι κάτω από δημόσιο έλεγχο ώστε να διασφαλίζονται οι βασικοί άξονες της ισονομίας. Επίσης θα πρέπει να απαντηθούν τα παρακάτω εύλογα ερωτήματα: Ποιοι θα έχουν πρόσβαση στα δεδομένα; Θα υπάρχει πρόσβαση των δημιουργών στην πλατφόρμα για την καταχώρηση των έργων τους ή θα εξαρτώνται από τη βούληση των παραγωγών; Η καταχώρηση θα έχει αντίτιμο; Θα υπάρχουν πρόσθετες προϋποθέσεις; Και αν ναι, ποιες θα είναι αυτές; Θα έχουν όλοι οι δημιουργοί και οι δικαιούχοι ίση μεταχείριση και δυνατότητα πρόσβασης στη βάση δεδομένων και την πλατφόρμα; Θα πρέπει να διευκρινιστούν οι λεπτομέρειες για το ποιος θα έχει την ευθύνη καταχώρισης όπως αναφέρεται στην τελευταία πρόταση του άρθρου 13. Επίσης στο άρθρο 13, πρέπει να διευκρινιστεί τι θα γίνει με τα τραγούδια τα οποία είναι ανώνυμων δημιουργών στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τραγούδια της παράδοσης.
Είναι πάγιο αίτημα του χώρου ότι χρειάζεται η ενίσχυση και η προστασία των δημιουργών και των ερμηνευτών (μουσικών και τραγουδιστών) που καταθέτουν τη δουλειά, το μεράκι, το ταλέντο τους και που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει με ένα ιδιαίτερα προσεκτικό τρόπο ενισχύοντας και την καλλιτεχνική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Είμαστε εδώ να συζητήσουμε για όλα αυτά, να καταθέσουμε προτάσεις ώστε να συμβάλουμε σε αυτή την κατεύθυνση.
Η ΠΕΔΔΗΧ, όπως αναφέρεται και στο καταστατικό της, κινείται στο χώρο του δημοτικού / παραδοσιακού χορού, αναπόσπαστου στοιχείου του τρίπτυχου “λόγος, μέλος, κίνηση” άρα διαχρονικά συνδεδεμένου με τη μουσική και το τραγούδι.
Η ουσιαστική προώθηση του ελληνόφωνου τραγουδιού σε όλα του τα είδη (λαϊκό, έντεχνο, παραδοσιακό κλπ) δεν θα αποδειχθεί αποτελεσματική, αν περιοριστεί μόνον σε επί μέρους μέτρα ενίσχυσης των ποσοστών ακροαματικότητας των υπαρχόντων και της δημιουργίας νέων τραγουδιών ή της καταβολής των πνευματικών, συγγενικών ή εκτελεστικών δικαιωμάτων των συντελεστών τους. (Να σημειωθεί πως υπάρχουν και τα τραγούδια του ανώνυμου δημιουργού που δεν υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα).
Τα πολιτιστικά αγαθά [στην περίπτωση μας, τραγούδι & μουσική αλλά και χορός] δεν επιβάλλονται αλλά επιλέγονται. Και για να επιλεχθούν οφείλουν με κατάλληλους έμμεσους η άμεσους τρόπους να προωθηθούν αλλά κυρίως να καλλιεργηθούν.
Ως πρώτο βήμα, θεωρούμε απολύτως αναγκαία τη συμπερίληψη στο νέο νομοσχέδιο της έννοιας του «χοροτράγουδου» ως στοιχείο του «χοροδρώμενου» απαραίτητης κοινωνικής και πολιτιστικής δράσης εγγεγραμμένης στον κύκλο του χρόνου και στον κύκλο της ζωής*.
Μέσω:
Α. Συγκρότησης διαρκούς ομάδας έρευνας και μελέτης με σκοπό της σύνταξη εμπεριστατωμένης και επιστημονικά τεκμηριωμένης πρότασης και σχεδιασμού προς αυτήν την κατεύθυνση.
Β. Της καλλιέργειας του ελληνόφωνου τραγουδιού από την παιδική-σχολική ηλικία. Ακόμη και αν κριθεί απαραίτητη η εμπλοκή του Υπουργείου Παιδείας, το ελληνόφωνο τραγούδι, η μουσική, το χοροτράγουδο και το χοροδρώμενο αποτελούν δραστηριότητες με τις οποίες τα μικρά παιδιά εύκολα θα εξοικειωθούν, αν τα διδαχτούν με τον κατάλληλο τρόπο στα πλαίσια της τυπικής αλλά και της άτυπης εκπαίδευσης**.
Γ. Κατηγοριοποίησης, αξιολόγησης, ποιοτικής αναβάθμισης και ενίσχυσης των ζωντανών εκείνων δράσεων (όπως φεστιβαλ, εκδηλώσεις, πανηγύρια) που σχετίζονται με το ελληνόφωνο τραγούδι και την άυλη πολιτιστική κληρονομιά .
Αν, όπως αναφέρεται στο σχεδιασμό του υπο διαβούλευση νομοσχεδίου, η διάχυση της ελληνικής γλώσσας αφορά και τους επισκέπτες του εξωτερικού – στα πλαίσια του πολιτιστικού τουρισμού – το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί χρυσή ευκαιρία για την αξιοποίηση των αναρίθμητων σεμιναρίων ελληνικού χορού που πραγματοποιούνται στη Ευρώπη και την Αμερική σε ομογενείς και αλλοδαπούς. Η πολιτεία έως τώρα δεν έχει σκύψει πάνω από αυτή τη δραστηριότητα.
————————————————————————————-
* πλέον του 40% των καταγεγραμμένων στοιχείων στο κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του Υπ.Πο έχουν να κάνουν με τον χορό.
**βλ. Σύλλογοι Γονέων, πολιτιστικοί φορείς, πνευματικά κέντρα, όπως και σχολικές εορτές, εθνικές εορτές, αποφοιτήσεις κτλ.
Στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον στο οποίο υπάρχει απελευθέρωση από εθνικούς και διεθνείς περιορισμούς, η διατήρηση της πολιτιστικής πολυμορφίας είναι αναγκαία μέσω της διαφύλαξης των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών.
Η οικονομική προσέγγιση των πολιτιστικών θεμάτων είναι κατανοητή και σεβαστή, ωστόσο αν αποτελεί το αποκλειστικό κριτήριο διαχείρισής τους οδηγεί σε «ισοπέδωση» που δεν επιτρέπει την ανάδειξη των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων.
Η εισαγωγή και η «πίεση» από πολιτιστικά πρότυπα κυρίως από τη δύση αποτελεί μια πραγματικότητα που δύσκολα μπορούν να την ανταγωνιστούν άλλες προτάσεις τρόπου ζωής, κοσμοαντίληψης και δράσης, κυρίως λόγω της επιρροής τους στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στις νέες μορφές επικοινωνίας, στην τεχνολογία, στην εκπαίδευση και στο νομικό πολιτισμό μας.
Η επιρροή των νέων πολιτιστικών προτύπων αποτυπώνεται στην αλλαγή της κλίμακας των αξιών των πολιτών και κατ’ επέκταση της κοινωνίας. Είναι τόσο μεγάλη η ταχύτητα των αλλαγών που δεν υπάρχει χρόνος για αφομοίωση των νέων προτύπων.
Η γλώσσα και η παράδοσή μας αποτελούν δυο δυνατά στοιχεία της ιδιαίτερης ταυτότητάς μας.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω το σχέδιο νόμου του υπουργείου πολιτισμού αποτιμάται θετικά γιατί συμβάλλει στη διατήρηση του ελληνόφωνου τραγουδιού το οποίο αποτελεί σημαντικό στοιχείο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς μας.
Επιπρόσθετα θεωρώ αναγκαία την προσθήκη επιπλέον άρθρων τα οποία θα μεριμνούν για την διατήρηση και άλλων στοιχείων της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στον Ελληνικό Χορό, ο οποίος μαζί με την μουσική και άλλα στοιχεία του παραδοσιακού πολιτισμού μας συνθέτουν την πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα και αντανακλούν τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού.
Δημήτρης Γουλιμάρης
Καθηγητής Τ.Ε.Φ.Α.Α.
Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Αξιότιμη Κα Μενδώνη.Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Μουσικής ( Ακαδημίες ,Πανεπιστήμια κλπ ) με αποτέλεσμα η μουσική παιδεία στην χώρα να είναι χαμηλή και πολύ υποδεέστερη από τις ανεπτυγμένες χώρες του εξωτερικού. Τα λίγα αξιόλογα ορχηστρικά και φωνητικά έργα Ελλήνων δημιουργών ακούγονται ήδη χωρίς διαμεσολάβηση του Κράτους.Το νομοσχέδιο είναι σε λάθος κατεύθυνση ,καθότι ,εάν μεταδίδονται σε ραδιόφωνα,ξενοδοχεία ,ασανσέρ κλπ τα επικρατούντα στην χώρα σήμερα ένρινα μονοφωνικά και συχνά παράφωνα πονήματα,τότε το πιθανότερο είναι να πέσει η ακροαματικότητα των όσων σταθμών τα μεταδίδουν και οι πεπαιδευμένοι επισκέπτες να προτιμήσουν τις σκάλες απτα ασανσέρ ή άλλες περισσότερο ανεπτυγμένες μουσικά χώρες.Καλύτερα ιδρύστε Ακαδημίες και Πανεπιστήμια Μουσικής ,επιχορηγείστε τις θνήσκουσες Συμφωνικές Ορχήστρες και χορωδίες,εκπαιδεύστε μουσικά τους νέους στην ορθοφωνία και πολυφωνία ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν ισάξια τους ξένους και μετά βλέπουμε
«ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ»
Συνδυασμός Τραγουδιστών που εκπροσωπείται στα Διοικητικά Όργανα της Ένωσης Τραγουδιστών Ελλάδος,
στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ)
και στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ).
11-3-2024
ΠΡΟΣ: ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΥΡΙΑ ΛΙΝΑ ΜΕΝΔΩΝΗ.
Αξιότιμη Κυρία Υπουργέ,
Θεωρούμε ότι το Σχέδιο Νόμου αποτελεί ένα θετικό βήμα για την ενίσχυση του πλαισίου προστασίας της Ελληνικής μουσικής και του Ελληνικού τραγουδιού, το οποίο όμως χρήζει ενίσχυσης με περαιτέρω διατάξεις και ρυθμίσεις για την επίτευξη των επιδιωκόμενων στόχων του.
Διαπιστώσεις-Θέσεις-Προτάσεις:
1)Επί των άρθρων 1,2,3 του Κεφαλαίου Α΄ του Α΄ Μέρους του Νομοσχεδίου και των άρθρων 7,8,9,10,11,12,13,14 του Κεφαλαίου Γ΄ του Α΄ Μέρους του Νομοσχεδίου, θα πρέπει να γίνει σαφής και εκ προοιμίου προσθήκη-αναφορά ότι πέραν της ενίσχυσης του πλαισίου προστασίας και προώθησης του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού, τα μέτρα και οι ρυθμίσεις αφορούν και συμπεριλαμβάνουν και την αμιγώς ορχηστρική μουσική Ελλήνων δημιουργών, συμπεριλαμβανομένων σε κάθε περίπτωση και αυτών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό.
2)Επί των άρθρων 7,8,9,10,11,12 του Κεφαλαίου Γ΄ του Α΄ Μέρους του Νομοσχεδίου προβλέπονται διατάξεις για ραδιοφωνικούς σταθμούς, κοινόχρηστους χώρους ξενοδοχείων, σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, εμπορικών κέντρων, καζίνο, μέσων μαζικής μεταφοράς και χώρους αναμονής επιβατών αερολιμένων και λιμένων, οπτικοακουστικές παραγωγές και κινηματογραφικές ταινίες που αφορούν την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού με παροχή κινήτρων μόνο σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενώ σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις χρηστών προβλέπονται υποχρεωτικές διατάξεις χωρίς παροχή κινήτρων. Θεωρούμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις του πλαισίου εφαρμογής του Νόμου και για την αποτελεσματικότητά του θα πρέπει να υφίστανται και υποχρεωτικές διατάξεις αλλά να παρέχονται και κίνητρα.
Ειδικότερα και επί του άρθρου 7 του Κεφαλαίου Γ΄ του Μέρους Α΄ του Νομοσχεδίου: Δίνονται κίνητρα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς για την αύξηση του χρόνου μετάδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού, μέσω προσαύξησης του διαφημιστικού χρόνου, χωρίς να ορίζονται τα ελάχιστα όρια χρήσης και μετάδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού και ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού ανά είδος ραδιοφωνικού σταθμού. Οι συγκεκριμένες διατάξεις απέχουν κατά πολύ από το Γαλλικό μοντέλο που προβλέπει υποχρεωτικά πέρα από τα κατώτατα όρια χρήσης του Γαλλόφωνου τραγουδιού και υποχρεωτική ποσοστιαία χρήση έργων από νέα ταλέντα ή νέες παραγωγές. Δεδομένου ότι το Νομοσχέδιο αφορά τη δημιουργία μέτρων για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς δεν υπάρχει καμία διάταξη που να ορίζει ελάχιστη χρήση στην αναμετάδοση του παραδοσιακού μας τραγουδιού. Επίσης δεν προβλέπεται καμία δικλείδα και ποσοστοποιημένες δεσμεύσεις στη ραδιοφωνική χρήση που να εξασφαλίζουν την πολυμορφία του μουσικού προγραμματισμού αλλά και τα ανώτατα ημερήσια όρια χρήσης έργου ή καλλιτέχνη, για την αποφυγή μεροληπτικής χρήσης του ρεπερτορίου. Για την επίλυση και αντιμετώπιση των ανωτέρω ζητημάτων προτείνουμε να εισαχθούν κανόνες στο Νομοσχέδιο που να ρυθμίζουν τις σχετικές ποσοστώσεις κατόπιν ειδικότερης διαβούλευσης και συναίνεσης των ενδιαφερομένων μερών.
3)Επί του άρθρου 13 προβλέπεται η δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης δεδομένων ελληνόφωνου τραγουδιού, ορχηστρικής μουσικής απόδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού και ορχηστρικής μουσικής Ελλήνων δημιουργών και διαδικτυακής πλατφόρμας, με τη δυνατότητα κατάρτισης πρωτοτύπων λιστών αναπαραγωγής με χρήση τεχνητής νοημοσύνης. Στη βάση δεδομένων καταχωρίζονται ελληνόφωνα τραγούδια, ορχηστρική μουσική απόδοσης ελληνόφωνων τραγουδιών και ορχηστρική μουσική Ελλήνων δημιουργών καθώς και διασκευές αυτών, κατόπιν έγγραφης συναίνεσής τους.
Τίθενται τα κατωτέρω ερωτήματα:
α)Θα υπάρχουν κριτήρια για την καταχώριση των έργων στη βάση δεδομένων και στη διαδικτυακή πλατφόρμα;
β)Θα έχουν όλοι οι δημιουργοί και οι καλλιτέχνες (πνευματικοί και συγγενικοί δικαιούχοι) ισότιμη μεταχείριση στην καταχώριση των έργων τους;
γ)Η καταχώριση των έργων στη βάση δεδομένων και στη διαδικτυακή πλατφόρμα για να υλοποιηθεί θα απαιτείται μόνο η έγγραφη συναίνεση των πνευματικών δημιουργών ή και των δικαιούχων των συγγενικών δικαιωμάτων των έργων;
δ)Σε περίπτωση που παραγωγοί επιθυμούν την επιλεκτική καταχώριση στη βάση δεδομένων και στη διαδικτυακή πλατφόρμα μέρους από το σύνολο των έργων τα οποία έχουν εκδώσει και των οποίων έχουν το copyright, θα έχουν τη δυνατότητα αυτής της επιλογής αποκλείοντας έργα των οποίων όμως οι δημιουργοί επιθυμούν να υφίστανται στη βάση δεδομένων και στη διαδικτυακή πλατφόρμα;
Κυρία Υπουργέ, χαιρόμαστε που στο Νομοσχέδιο αυτό εντάσσονται προτάσεις ενίσχυσης της ελληνικής μουσικής και του ελληνικού τραγουδιού που από το παρελθόν έχουν υποβληθεί εγγράφως από το Σωματείο της Ένωσης Τραγουδιστών Ελλάδος προς το Υπουργείο Πολιτισμού και έχουν τεθεί και συζητηθεί από τους διαπιστευμένους εκπροσώπους μας στο Διεθνές Συνέδριο FIA-FIM-UNIMEI & Εκπροσώπων Κυβερνήσεων στο ILO (Γενεύη 13-17/2/2023) αλλά και δημοσίως έχουν παρουσιαστεί στην από 6-4-2023 Ημερίδα της ΕΤΕ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με θέμα: «Το νέο τοπίο εργασίας στον τομέα του τραγουδιού της μουσικής και της ψυχαγωγίας». Αναμένουμε ως αποτέλεσμα της διαβούλευσης τον περαιτέρω εμπλουτισμό του Νομοσχεδίου με διατάξεις που θα το καταστήσουν αποτελεσματικότερο για την επίτευξη των στόχων του.
Με τιμή,
ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΟ Δ.Σ. της ΕΤΕ:
Αργυρώ Καπαρού, Τάσος Κατοπόδης, Μαρία Σουλτάτου, Θέλμα Καραγιάννη.
Το να υποχρεώνουμε με νόμο τους σκηνοθέτες να βάλουν 70% ελληνόφωνη μουσική με στίχους στις ταινίες τους δεν έχει κανένα πρακτικό όφελος.
Η συνάθροιση από την πρώτη μέρα κατάθεσης γύρω από το άρθρο 1 του παρόντος εντεταλμένων σχολιαστών οι οποίοι καθόλου αυθόρμητα ενθουσιάζονται με την παρούσα αυθαίρετη νομοθετική ρύθμιση δεν προκαλεί θλίψη, ούτε θυμηδία, παρά μονάχα οργή. Οι δημόσιες διαβουλεύσεις δεν είναι ένα ακόμα κοινωνικό δίκτυο όπου έμμισθες και φανατικές στρατιές παλεύουν να προκαλέσουν εντυπώσεις, αλλά τόπος αποτύπωσης ενστάσεων, διορθώσεων και σύνθεσης απόψεων επί προτεινόμενων νομοσχεδίων, τοπίο που στο παρελθόν έχει ουσιαστικά συνεισφέρει στην ποιοτική και αντιπροσωπευτική βελτίωση του νομοθετικού έργου. Δυστυχώς όμως στην έκθεση δημόσιας διαβούλευσης που θα προκύψει επί του παρόντος, αναγκαστικά οι συντάκτες θα αναφέρουν την υπερβάλλουσα θετική ανταπόκριση των πολιτών αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια στον ποιοτικό λόγο, τόσο θετικό, όσο και αρνητικό που όντως προέκυψε των επομένων της ήμερας κατάθεσης. Είναι καιρός μάλλον, και δυστυχώς, ως ελάχιστο ανάχωμα σε τέτοιες οχλώδεις καταχρήσεις, οι συμμετέχοντες στην διαβούλευση να πιστοποιούνται μέσω του gov πρωτού καταθέσουν την ενθουσιώδη και συνήθως μονολεκτική έγκριση του κυβερνητικού έργου.
Η ελευθερία της έκφρασης είναι πνευματικό δικαίωμα σε όλα τα δημοκρατικά κράτη.
Αν δοθεί η αρχή για μια τέτοια ριζική παρέμβαση στο δημιουργικό πνεύμα των πολιτών ενός κράτους, τότε μπορούν να ακολουθήσουν άλλες νομικές παρεμβάσεις σε άλλα παραπλήσια τεχνικά θέματα της διαδικασίας της σύνθεσης ενός καλλιτεχνικού έργου, όπως ποια γλώσσα θα χρησιμοποιείται και σε ποιο ποσοστό, ποιο χρώμα ανθρώπων θα υπερισχύει στους συμμετέχοντες, σε ποιο ποσοστό τα φύλα θα συνθέτουν τη δημιουργική ομάδα, αν θα πρέπει να υπάρχει αρκετός λόγος ή παραπάνω εικόνα, ποια θα είναι η θεματολογία κλπ.
Οι παραπάνω παρεμβάσεις, όπως και αυτή του άρθρου 12, θα αλλοίωνε σε δομικό βαθμό την ίδια τη διαδικασία δημιουργίας η οποία οφείλει να είναι οικουμενική και ελεύθερη, εφόσον δεν καταπατεί ανθρώπινα δικαιώματα και εφόσον δεν είναι παραβατική.
Αν περάσει το άρθρο 12 θα υπάρχει σοβαρή διαστρέβλωση της έννοιας της δημιουργίας και αλλοίωση σημαντικών δημοκρατικών αρχών.
Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ένα τέτοιο άρθρο να περάσει χωρίς την παρέμβαση καλλιτεχνικών και νομικών οργανισμών.
Δυστυχώς η πρωτοβουλία σας αυτή δείχνει για μια ακόμη φορά, μέσα από μία θλιβερή διαπίστωση, σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι που κατέχουν τις διοικητικές θέσεις απέχουν παντελώς από την πρακτική και θεωρητική γνώση γύρω από την τέχνη, το δημιουργικό πνεύμα και τους ανθρώπους που το καλλιεργούν.
Είναι βαθιά λυπηρό, απαράδεκτο και μη αποδεκτό.
Αξιότιμη κα. Υπουργέ,
Συμφωνώ απόλυτα με το νομοσχέδιο και εύχομαι να υοθετιθεί από την πλειοψηφία, καθώς έχουμε κουραστεί να ακουμε όπου και να πάμε ηλεκτρικές μουσικές, που όλα έκτος από μουσική δεν μπορείς να ονομάσεις.
Με εκτίμηση στο πρόσωπο σας και στο έργο σας.
Έχω ήδη σχολιάσει κάτω από το απαράδεκτο Άρθρο 12 του παρόντος νομοσχεδίου αλλά θα ήθελα εδώ να απευθυνθώ στους μουσικούς που στηρίζουν το πρωτοφανές αυτό νομοθέτημα αποδεχόμενοι έτσι, εκτός των άλλων, και την ευθεία παρέμβαση του κράτους στην καλλιτεχνική ελευθερία των κινηματογραφιστών επιβάλλοντας τους τι μουσική θα ενσωματώνουν στις ταινίες τους.
Το βασικό αντεπιχείρημα (που χρησιμοποίησε μάλιστα πρόσφατα και η υπουργός) ότι η ποσόστωση αυτή αφορά μόνο σε έργα που έχουν λάβει δημόσια χρηματοδότηση είναι τουλάχιστον φαιδρό, καθώς οι περισσότερες ταινίες που βγαίνουν στις αίθουσες ή διαπρέπουν στα φεστιβάλ έχουν λάβει κάποιας μορφής δημόσια χρηματοδότηση (ΕΚΚ, ΕΡΤ ή ΕΚΟΜΕ). Ο κινηματογράφος είναι πολύ ακριβή τέχνη και δυστυχώς δε γίνεται στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη εν γένει να παράξεις ταινία αξιώσεων χωρίς κάποιας μορφής δημόσια χρηματοδότηση. Ακόμα και για να αναζητήσεις ξένη χρηματοδότηση, οι αλλοδαποί φορείς θέλουν να δουν ότι έχεις λάβει ήδη χρήματα από δημόσιους φορείς της χώρας σου. Επί της ουσίας λοιπόν, το Άρθρο 12 αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών οπτικοακουστικών έργων (ακόμα και πολλές μεγάλες, μέινστριμ ταινίες παραγωγής τηλεοπτικών σταθμών ή εταιριών διανομής έχουν λάβει χρηματοδότηση από το ΕΚΚ – βλ. Φόνισσα, Σμύρνη μου αγαπημένη, κ.α.). Αν ένας σκηνοθέτης θέλει να αγνοήσει το Άρθρο 12 θα πρέπει να αποδεχτεί ότι δε θα πάρει δημόσια χρηματοδότηση και συνεπώς ότι κατά πάσα πιθανότητα δε θα κάνει ποτέ την ταινία του.
Ακούω με προσοχή το δίκαιο αίτημα των μουσικών για στήριξη του ελληνικού τραγουδιού (αλήθεια, γιατί μόνο του τραγουδιού;) από την πολιτεία και συμφωνώ, αλλά πώς είναι δυνατόν να δέχονται η στήριξη αυτή να λαμβάνει μορφή κρατικής επιβολής και μάλιστα σε άλλες τέχνες;
Γιατί η στήριξη της πολιτείας να μη λάβει π.χ. τη μορφή χρηματοδότησης για την παραγωγή ελληνικών δίσκων με έναν οργανισμό στα πρότυπα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου όπου μουσικοί/τραγουδοποιοί θα καταθέτουν σχετικές προτάσεις (π.χ. σχέδιο δίσκων, demos τραγουδιών, οργανόγραμμα παραγωγής) και θα αιτούνται χρηματοδότηση που θα καλύπτει λειτουργικά έξοδα της ηχογράφησης ή/και της διανομής/προώθησης; Ακριβώς δηλαδή όπως γίνεται και τον κινηματογράφο. Δεν είναι αυτή η στήριξη προτιμότερη από την αυθαίρετη επιβολή που θα δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς, παρά φίλους, για το ελληνικό τραγούδι;
Φοβάμαι πολύ ότι οι μουσικοί επικεντρώνονται στο τυράκι και αγνοούν τη φάκα. Το τυράκι είναι κάποια πρόσκαιρα και μάλλον μικρά οικονομικά οφέλη τα οποία αν προκύψουν για τους δημιουργούς (πώς θα γίνεται ο έλεγχος; ποιος εγγυάται τη συμμόρφωση στο νόμο;) θα έρθουν πάνω στις πλάτες (και) των κινηματογραφιστών που θα έχουν απωλέσει ένα μεγάλο μέρος της δημιουργικής τους ελευθερίας. Η φάκα, φυσικά, είναι ο πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά δεδομένα κρατικός παρεμβατισμός στην τέχνη που ανοίγει μία κερκόπορτα που θα είναι δύσκολο να κλείσει.
Θέλω να κλείσω με ένα ειλικρινές ερώτημα στους μουσικούς: εάν αύριο-μεθαύριο η κυβέρνηση αποφασίσει να «στηρίξει» την ελληνική ποίηση, και φέρει νόμο που να λέει ότι το 30% ή 40% των τραγουδιών ενός συνθέτη πρέπει να είναι μελοποιημένα ποιήματα, θα είναι κάτι που οι τραγουδοποιοί θα το στηρίξουν; Θα αισθανθούν δικαιωμένοι και εθνικά υπερήφανοι; Ή μήπως θα ανατριχιάσουν με τη χυδαία παρέμβαση του κράτους στην ελευθερία της έκφρασής τους;
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ 165+ ΣΥΝΘΕΤΩΝ, ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝ, ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ, ΕΚΤΕΛΕΣΤΩΝ
Σήμερα, όλοι εμείς οι άνθρωποι του ελληνικού τραγουδιού, οι συνθέτες, οι στιχουργοί, οι ερμηνευτές και οι μουσικοί εκτελεστές ανησυχούμε σοβαρά για το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού, ‘καρδιά’ της σύγχρονης πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.
Σε λίγα χρόνια, το τοπίο της ελληνικής μουσικής παραγωγής θα μοιάζει βομβαρδισμένο, αφού θα έχει αλωθεί, όχι μόνο από το εισαγόμενο τραγούδι που υποστηρίζεται με οργανωμένη και σταθερή χρηματοδότηση και προώθηση, αλλά και από το ρεπερτόριο που θα παράγεται μαζικά μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης, το οποίο ως πιο φθηνό, θα ανταγωνίζεται ευθέως το δικό μας σε όλα τα είδη και τα κανάλια διανομής.
Την ίδια στιγμή, εν έτει 2024, ακόμα διαπραγματευόμαστε σθεναρά τις αυτονόητες αμοιβές μας για τη χρήση των έργων μας από τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα και οπτικοακουστικές παραγωγές. Διεκδικούμε δικαιότερες αμοιβές από τις μεγάλες ψηφιακές μουσικές πλατφόρμες. Και συνεχίζουμε να εξηγούμε σε Έλληνες επιχειρηματίες που αρνούνται να πληρώσουν πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα, ότι τα έργα μας δεν είναι ‘κοινοκτημοσύνη’, αλλά δική μας περιουσία, αποτέλεσμα χρόνου, επένδυσης και μόχθου, από την οποία εξαρτάται ο βιοπορισμός μας, το μέλλον μας.
Η νομοθετική πρωτοβουλία της Υπουργού Πολιτισμού αποτελεί για πρώτη φορά μία αχτίδα φωτός και ελπίδας μετά τα δύσκολα και ζοφερά χρόνια της πανδημίας. Για πρώτη φορά μας αντιμετωπίζουν, εμάς τους Έλληνες δημιουργούς, ερμηνευτές και εκτελεστές, καθώς και το εθνικό μουσικό ρεπερτόριο, ως ισότιμο κρίκο της σύγχρονης πολιτιστικής κληρονομιάς, η οποία, μαζί με τα αρχαία μνημεία, πρέπει να διασωθεί και να αναδειχθεί, ακόμα περισσότερο, ειδικά σήμερα.
Εδώ και καιρό θεωρούμε επιβεβλημένη τη στήριξη από την πολιτεία. Δεν μπορούμε πια να αντιμετωπίζουμε μόνοι μας όλες αυτές τις προκλήσεις. Δεν είναι θέμα ταλέντου ή καλλιτεχνικού οράματος, αλλά ποιος θ’ αντέξει μέχρι τελικής πτώσης. Δε θέλουμε να έρθει εκείνη η μέρα που θα μας δείχνουν πίσω από τη βιτρίνα ενός μουσείου με την επιγραφή “τραγουδοποιός”, “τραγουδιστής”, “οργανοπαίκτης”.
Το ελληνικό τραγούδι, οι δημιουργοί και οι συντελεστές του έχουν μία μακρά, μια υπέροχη διαδρομή που καθιστά την Ελλάδα υπερήφανη. Η ελληνική μελοποιημένη ποίηση μετρά πάνω από 2.000 χρόνια. Δεν είναι σίγουρο, όμως, ότι μπορεί να επιβιώσει άλλη μία μέρα ακόμα, αν δε ληφθούν τώρα δραστικά και συντονισμένα μέτρα για την προστασία του ελληνικού τραγουδιού και της ελληνικής μουσικής.»
Πάνω από 165 Έλληνες συνθέτες, στιχουργοί, τραγουδιστές και εκτελεστές υπογράφουν την ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ υπέρ του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου του ΥΠΠΟ για την προστασία και την ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής του απόδοσης.
ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ (η λίστα ανανεώνεται συνεχώς):
1. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ
2. ΑΛΕΞΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
3. ΑΛΕΞΙΟΥ ΧΑΡΙΣ
4. ΑΜΠΑΖΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
5. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΜΥΡΤΩ
6. ΑΝΤΥΠΑ ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΝΙΚΟY ΑΝΤΥΠΑ
7. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
8. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
9. ΒΑΞΑΒΑΝΕΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
10. ΒΑΞΑΒΑΝΕΛΗΣ ΝΙΚΟΣ
11. ΒΑΞΑΒΑΝΕΛΗ-ΤΣΙΑΛΤΑ ΠΙΤΣΑ
12. ΒΕΛΗΒΑΣΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
13. ΒΡΑΧΑΛΗ ΕΛΕΑΝΑ
14. ΒΡΟΝΤΟΣ ΧΑΡΗΣ
15. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
16. ΓΑΪΤΑΝΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
17. ΓΕΝΕΡΑΛΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
18. ΓΕΡΟΘΟΔΩΡΟΥ ΒΙΚΥ
19. ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗ ΓΙΩΤΑ
20. ΓΕΩΡΓΟΥΛΑΣ ΘΑΝΟΣ
21. ΓΕΩΡΓΟΥΝΤΖΟΣ ΝΤΙΝΟΣ
22. ΓΙΑΝΝΑΤΣΟΥΛΙΑ ΕΛΕΝΗ
23. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
24. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
25. ΓΚΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
26. ΓΛΕΖΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
27. ΓΛΕΖΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
28. ΔΑΓΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
29. ΔΑΡΑΜΟΥΣΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
30. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
31. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΛΠΙΔΑ
32. ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ ΑΓΑΘΗ, ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ
33. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΝΑ
34. ΔΟΥΡΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ
35. ΔΡΟΓΩΣΗΣ ΣΤΑΘΗΣ
36. ΔΡΟΥΤΣΑ ΕΥΗ
37. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
38. ΕΥΣΤΑΘΙΑ
39. ΖΑΜΠΕΤΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΑΜΠΕΤΑ
40. ΖΑΦΕΙΡΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
41. ΖΙΩΓΑ ΕΛΕΝΗ
42. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
43. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΦΩΝΤΑΣ
44. ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
45. ΘΩΜΑΪΔΟΥ ΤΑΣΟΥΛΑ
46. ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
47. ΙΜΒΡΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
48. ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΑΝΝΑ
49. ΚΑΛΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
50. ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ ΣΤΑΘΗΣ
51. ΚΑΜΑΡΗ ΡΕΝΑ
52. ΚΑΡΑΒΕΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
53. ΚΑΡΑΤΖΑΝΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
54. ΚΑΡΑΠΑΤΣΑΚΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
55. ΚΑΡΙΚΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
56. ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
57. ΚΑΤΣΟΥΛΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΗΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥΛΗ
58. ΚΕΡΜΑΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
59. ΚΙΦΟΚΕΡΗΣ ΚΟΣΜΑΣ
60. ΚΛΕΦΤΟΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
61. ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΑΡΕΤΗ
62. ΚΟΚΟΤΟΣ ΛΙΝΟΣ
63. ΚΟΛΛΙΝΙΑΤΗ ΙΩΑΝΝΑ
64. ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
65. ΚΟΜΠΟΣΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
66. ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
67. ΚΟΡΚΟΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
68. ΚΟΥΤΣΟΥΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
69. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
70. ΛΑΛΙΩΤΗ ΜΑΡΙΑ
71. ΛΕΚΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
72. ΛΕΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
73. ΛΕΝΤΖΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
74. ΛΕΟΝΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
75. ΛΙΟΥΓΚΟΣ ΗΛΙΑΣ
76. ΛΙΤΙΝΑ ΕΥΑ
77. ΜΑΚΡΥΝΙΩΤΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
78. ΜΑΛΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
79. ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ ΜΙΝΩΣ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΝΙΚΟΥ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗ
80. ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
81. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
82. ΜΑΡΡΑ ΕΛΕΝΑ
83. ΜΑΡΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
84. ΜΑΥΡΙΔΗΣ ΤΟΝΥ
85. ΜΕΓΑΛΟΥΔΗ ΜΑΡΙΑ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΗΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΔΗ
86. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
87. ΜΗΛΙΩΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
88. ΜΗΛΙΩΤΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
89. ΜΙΧΕΛΟΥΔΑΚΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
90. ΜΟΥΚΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
91. ΜΠΑΚΑΛΑΚΟΣ ΘΩΜΑΣ
92. ΜΠΑΜΠΑΛΗ ΑΝΔΡΙΑΝΑ
93. ΜΠΡΑΚΟΥΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
94. ΜΥΛΩΝΑΣ ΔΗΜΟΣ
95. ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
96. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
97. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
98. ΞΑΡΧΑΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
99. ΞΥΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
100. ΠΑΝΤΖΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
101. ΠΑΠΑΓΓΕΛΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
102. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
103. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
104. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
105. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΑ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
106. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΗΛΙΑΣ
107. ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΣ
108. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΘΑΝΟΣ
109. ΠΑΡΙΟΡΙΤΣΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
110. ΠΑΥΛΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗΣ
111. ΠΑΥΡΙΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
112. ΠΕΣΚΟΥ ΛΕΝΚΑ
113. ΠΙΤΛΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ
114. ΠΛΑΤΥΡΑΧΟΣ ΝΙΚΟΣ
115. ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ
116. ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
117. ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ
118. ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
119. ΡΕΒΥΘΗ ΑΓΑΘΗ
120. ΡΕΓΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ
121. ΡΟΥΣΣΗ ΡΕΒΕΚΚΑ
122. ΣΑΛΕΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
123. ΣΑΛΕΑΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
124. ΣΑΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
125. ΣΑΜΠΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
126. ΣΑΝΤΙΚΑΪ ΧΡΗΣΤΟΣ
127. ΣΑΡΡΗΣ ΝΙΚΟΣ
128. ΣΕΡΚΟΣ ΑΛΕΞΗΣ
129. ΣΚΛΗΡΗ ΝΑΤΑΛΙ
130. ΣΚΟΝΔΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
131. ΣΟΥΚΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ
132. ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ
133. ΣΤΑΜΑΤΕΛΑΤΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
134. ΣΤΑΡΡΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
135. ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΡΙΣΤΗ
136. ΣΤΑΥΡΙΝΟΥΔΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
137. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
138. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ
139. ΣΦΥΡΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
140. ΤΑΡΝΑΝΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
141. ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ ΦΟΙΒΟΣ
142. ΤΕΡΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
143. ΤΕΡΖΗΣ ΝΙΚΟΣ
144. ΤΗΓΑΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ
145. ΤΡΙΓΩΝΗ ΗΡΩ
146. ΤΡΥΠΙΑΣ ΜΑΝΟΣ
147. ΤΣΑΓΚΟΥΡΝΟΣ (ΜΑΝΗΣ) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
148. ΤΣΑΓΚΟΥΡΝΟΣ (ΜΑΝΗΣ) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΑΚΗ ΜΠΟΥΓΑ
149. ΤΣΑΦΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
150. ΦΑΛΑΡΑΣ ΠΑΝΟΣ
151. ΦΑΜΠΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
152. ΦΑΣΟΥΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
153. ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΗΛΙΑΣ
154. ΦΥΛΑΚΤΟΣ ΝΙΚΟΣ
155. ΧΑΛΑΡΗ ΕΛΕΝΗ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΧΑΛΑΡΗ
156. ΧΑΛΚΙΑΣ ΛΑΚΗΣ
157. ΧΑΤΖΗΔΙΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
158. ΧΑΤΖΗΚΩΤΑΚΗ ΑΓΝΗ
159. ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
160. ΧΑΨΙΑΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΛΗΡ/ΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΛΕΥΤΕΡΗ ΧΑΨΙΑΔΗ
161. ΧΙΩΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
162. ΧΙΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
163. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
164. ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΗΣ ΑΛΕΚΟΣ
165. ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
166. ΨΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΙΟΣ
167. SUPREME SONGS GREECE
Το νομοσχέδιο πρέπει να επικεντρώνεται στη στήριξη των Ελλήνων δημιουργών, αντί να εστιάζεται αποκλειστικά στο ελληνόφωνο ρεπερτόριο.
Σχετικά με τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές που λαμβάνουν χρηματοδότηση από τον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, είναι σημαντικό το κράτος να παρέχει κίνητρα που θα ενθαρρύνουν τους παραγωγούς να επιλέγουν πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις από Έλληνες δημιουργούς, αντί να καταφεύγουν σε ανέμπνευστες «μουσικές επιμέλειες».
Προτείνω την εφαρμογή μέτρων που θα παρέχουν επιπλέον χρηματοδότηση ή άλλα κίνητρα στους παραγωγούς που επιλέγουν να συνεργαστούν με Έλληνες συνθέτες για τη δημιουργία πρωτότυπων soundtracks. Με αυτόν τον τρόπο, ενθαρρύνεται η ανάπτυξη της τοπικής μουσικής βιομηχανίας, ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται η δημιουργικότητα και ο πολιτισμός μέσα από τις οπτικοακουστικές παραγωγές.
Δυστυχώς, η ανισότητα αισθητικής εξέλιξης μεταξύ των οπτικοακουστικών παραγωγών στην Ελλάδα συγκριτικά με το εξωτερικό είναι εμφανής και ανησυχητική. Ενώ οι Έλληνες δημιουργοί εκδηλώνουν τον ενθουσιασμό τους και εμπνέονται από τις δημιουργίες των ξένων συναδέλφων τους, η ελληνική οπτικοακουστική παραγωγή παραμένει σε απόσταση δεκαετιών.
Αυτή η καθυστέρηση δεν αφορά μόνο την τεχνική πτυχή, αλλά και το συνολικό αισθητικό ύφος, το οποίο είναι αισθητά υποδεέστερο σε σχέση με τις οπτικοακουστικές παραγωγές των άλλων χωρών. Αυτή η απόκλιση δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου οι Έλληνες δημιουργοί, παρά το ταλέντο και τη δέσμευσή τους, αναγκάζονται να αναζητούν ευκαιρίες στο εξωτερικό για να αναπτύξουν πλήρως το δημιουργικό τους όραμα.
Είναι προφανές ότι η ανεξέλεγκτη χρήση ελληνικών τραγουδιών σε σειρές και ταινίες, χωρίς σαφή λόγο και αιτία, θα καταστρέψει σοβαρά τις προσπάθειες αναβάθμισης των ελληνικών παραγωγών.Είναι αναγκαίο η Ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει ουσιαστικές πρωτοβουλίες προκειμένου να δημιουργήσει ένα περιβάλλον όπου οι μελλοντικοί «Λάνθιμοι» και «Vangelis» θα μπορούν να ζουν και να αναπτύσσουν το ταλέντο τους στην Ελλάδα, αντί να αναγκάζονται να εγκαθίστανται σε πόλεις όπως το Los Angeles και το Παρίσι.
Η Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδας, είχε προτείνει πριν από 4 χρόνια στην υπουργό πολιτισμού κ. Μενδώνη, την προστασία του Ελληνικού Τραγουδιού με βάση την Γαλλική νομοθεσία που είναι κοντά στην φιλοσοφία του νομοσχεδίου και φυσικά δεν έγινε τίποτα.
Έστω όμως και αργά, το νομοσχέδιο είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Φυσικά, θα υπάρξουν αντιδράσεις απ’ αυτούς που θέλουν να χρησιμοποιούν την μουσική και το τραγούδι χωρίς να πληρώνουν, είτε αγνοώντας πως γίνεται ένα τραγούδι ή μια μουσική σύνθεση είτε διότι δεν θέλουν να πληρώσουν.
ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ !
ΣΤΗΡΊΞΤΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΙΧΟ !!!!
Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου
Επί της αρχής, η επιβολή μουσικής αναπαραγωγής με βάση εθνικά κριτήρια και αυθαίρετες κυβερνητικές υποχρεώσεις αντίκειται στις αρχές της ελευθερίας επιλογής και έκφρασης και προσβολή της πολυπολιτισμικότητας. Η μουσική, όπως και κάθε τέχνη, δεν έχει σύνορα, ειδικά για έναν τουριστικό προορισμό όπως η Ελλάδα. Η ποσόστωση αγνοεί την πλούσια μουσική κληρονομιά άλλων λαών και στερεί στους ξένους επισκέπτες την εμπειρία της. Η προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και κληρονομιάς δεν μπορεί να επιτευχθεί με τεχνητά μέσα. Πρακτικό πρόβλημα στην εφαρμογή της ποσόστωσης είναι ότι αυξάνεται δραματικά η γραφειοκρατία για τις επιχειρήσεις με μια πολύπλοκη διαδικασία μετρήσεων και ελεγκτικών διαδικασιών.
Η δυσφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό αποτελεί ένα επιπλέον σημαντικό ρίσκο ειδικά για τον τουρισμό, καθώς η θέσπιση αυτών των διατάξεων μπορεί να θεωρηθεί ως ρατσιστική από τις βασικές αγορές εισερχόμενου τουρισμού.
Υπάρχει πληθώρα εναλλακτικών αποτελεσματικών ενεργειών για την ενίσχυση της ελληνικής μουσικής και πολιτισμού. Η Ένωση μας είναι στην διάθεσή του Υπουργείου Πολιτισμού για προτάσεις. Ας υιοθετήσουμε λύσεις που σέβονται την ελευθερία έκφρασης, την πολυπολιτισμικότητα και την αυθεντικότητα της τέχνης όλων των λαών.
Δυστυχώς οι ρυθμίσεις αυτές παραπέμπουν σε άλλες εποχές και δεν συνάδουν με τις αρχές μιας φιλελεύθερης Ευρώπης. Εκφράζουμε την έντονη ανησυχία μας για τη νομιμότητα της ρύθμισης, και είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε όλα τα διαθέσιμα νομικά εργαλεία σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αν ένα ξενοδοχείο που προσελκύει υψηλό τουρισμό του εξωτερικού παίζει μουσική του Σκαλκώτα, του Βάρβογλη, του Λαυράγκα, του Καλομοίρη, σε ποιο ποσοστό αυτή θα λαμβάνεται υπόψη;
Οι ταινίες πρέπει να έχουν υποχρεωτικά τραγούδια ως μουσική επένδυση;
Το αν επεμβαίνει το κράτος στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ας το λύσουν αυτοί που τους αφορά κάτι τέτοιο (που το ξεχνούν βέβαια όταν πρόκειται το κράτος να σώσει την χρεωκοπημένη ιδιωτική πρωτοβουλία, όταν πρόκειται να τη στηρίξει, να της φτιάξει φωτογραφικές διατάξεις…)
Το πραγματικά προβληματικό σε αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι ότι επιβάλλει την «ελληνικότητα», αλλά ότι προκαταβάλλει με διατύπωση υποχρεωτικότητας ότι η μουσική εξαντλείται σε μια και μόνο συγκεκριμένη φόρμα της: το τραγούδι με στίχους.
Αν τόσο πολύ επιθυμείτε να συγχρονιστείτε με το εξωτερικό, λάβετε υπόψη ότι για τους ξένους οι μεγάλες στιγμές της έντεχνης μουσικής του τόπου μας (δηλαδή οι ενυπόγραφες δημιουργίες) δεν είναι το τραγούδι, αλλά η ορχηστρική μουσική.
Επιεικώς απαράδεκτο το προτεινόμενο μέτρο και ειδικά ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ του χαρακτήρας με τον φόβο ποινής και χρηματικού προστίμου. Χώρια την νεα γραφειοκρατία που δημιουργεί για την κάθε επιχείρηση.
Αντί να κοιτάξετε να βάλετε τάξη στο μπάχαλο που υπάρχει με τους οργανισμούς είσπραξης πνευματικών δικαιώματων και τις υπέρογκες χρεώσεις τους δημιουργείτε καινούργια προβλήματα. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!
Η όλη φιλοσοφία και νοοτροπία είναι αποκρουστική διότι συνιστά κρατική παρέμβαση σε μικροοικονομικό επίπεδο και θυμίζει άλλες εποχές. Πρόστιμα και αρνητικά κίνητρα προκειμένου ο κόσμος να ευθυγραμμισθεί με αυθαίρετες επιλογές υπουργείου δεν συνάδουν με τον σύγχρονο πολιτισμό μας. (Είναι τόσο στρεβλή η όλη σύλληψη που θα οδηγήσει ακόμα και σε κωμικοτραγικές καταστάσεις: πώς θα ελεγχθεί τι παίζεται στα ασανσέρ εμπορικών κέντρων; Θα κάθεται ένα υπάλληλος τού Υπουργείου με ένα μαγνητόφωνο επί 24 συνεχείς ώρες να μετράει το ποσοστό ελληνικής μουσικής;). Οι δε ραδιοφωνικοί σταθμοί που θα αυξήσουν κατά 30% τις διαφημίσεις τους θα γίνουν ακόμα πιο αφόρητοι και ενδέχεται να χάσουν ακροατές, μετατρέποντας το μέτρο σε μπούμεραγκ. Όταν η ίδια η κοινωνία δεν στηρίζει κάτι που για «εθνικούς», πλέον, λόγους θεωρείται επιβεβλημένο, δεν το επιβάλλουμε στους πολίτες με το ζόρι, αλλά επιδοτούμε την εν λόγω ομάδα. Φυσικά, ούτε με αυτό συμφωνώ στην προκειμένη περίπτωση.
Είναι αδιανόητη η εμμονή αυτής της κυβέρνησης να επιβάλει με το έτσι θέλω πράγματα που θα έπρεπε να ρυθμίζονται μόνα τους στην καθημερινότητα των πολιτών και της αγοράς γενικότερα. Δεν μπορείς να επιβάλεις τι μουσική θα παίζει κάποιος στην επιχείρηση του. Αυτό ρυθμίζεται σύμφωνα με τις προτιμήσεις του ιδιοκτήτη και των πελατών. Κάθε φορά μας εκπλήσσετε και περισσότερο, αρνητικά φυσικά.
Άλλο να βοηθήσουμε την ελληνική μουσική βιομηχανία και άλλο να αναγκάσουμε τους καταστηματάρχες κτλ να παίζουν 45% ελληνικά. Δεν θεωρώ πως αυτό το νομοσχέδιο χρειάζεται. Καλό είναι το κομμάτι της μουσικής να είναι πιο ελεύθερο διότι είναι ένα θέμα που δεν μπορούμε να το περιορίσουμε.. έχει να κάνει με τις προσωπικές προτιμήσεις του καθενός. Από την άλλη υπάρχουν πολλοι τρόποι προωθήσεις της ελληνικής μουσικής μέσω της διαφημίσεις , των σοσιαλ , των συναυλιών κτλ που έχουν περιθώρια βελτιώσεις..ίσως να κοιτάξουμε εκεί για αρχή !
Η προστασία των Ελλήνων δημιουργών, του Ελληνικού τραγουδιού, αλλά και της Ελληνικής γλώσσας (στίχου) κατά την γνώμη μου δεν είναι αυταρχικό μέτρο. Αντίθετα επιβάλλεται, αν θέλουμε να συνεχιστεί η δημιουργία στις σημερινές δύσκολες συνθήκες για αυτήν.
Οι διαμαρτυρόμενοι είναι εκείνοι που δεν θέλουν να πληρώσουν τίποτα, αλλά να χρησιμοποιούν μουσική στους χώρους τους δωρεάν. Αλλά και κάποιοι γενικά αρνητές.
Η Ν.Δ. είναι ξεκάθαρα η πιο αυταρχική κυβέρνηση των τελευταίων ετών μετά την δικτατορία. Ζούμε με κουπόνια, επιδόματα και βάουτσερ και με διαρκείς απαγορεύσεις.
Το συγκεκριμένο Ν/Σ όμως, είναι στην σωστή κατεύθυνση, αλλά με πολλές ελλείψεις. Τι γίνεται ας πούμε με τα έργα της κλασικής ή ορχηστρικής μουσικής από Έλληνες συνθέτες; Πως θα υπάρχει ένα ελάχιστο ετήσιο ποσό αμοιβής (πλαφόν) για όλους ισότιμα τους Έλληνες δημιουργούς μέσω των φορέων τους; Γιατί δεν προβλέπεται ένας υποτυπώδης διανεμητικός λογαριασμός μέσα από τον οποίο να διανέμεται ισότιμα σε όλους ένα ποσοστό πχ. το 50 % των καθαρών εσόδων των οργανισμών από το συνολικό ρεπερτόριο που ακούγεται και τα υπόλοιπα σύμφωνα με τις ακροάσεις κάθε έργου στον δημιουργό του;
Επίσης στο ίδιο νομοσχέδιο θα έπρεπε να προβλέπεται με κάποιο τρόπο, η ενίσχυση σε επίπεδο παιξίματος των νέων δημιουργών από τους ρ/σ και τηλεοράσεις. Δεν είναι δυνατόν να παίζουν όλοι οι σταθμοί πάντα τα ίδια έργα σε διαρκή επανάληψη. Ούτε οι ραδιοφωνικοί μουσικοί παραγωγοί να ελέγχονται από τις δισκογραφικές ή τις διαφημιστικές τους εταιρείες παίζοντας στις εκπομπές τους πάντα τους ίδιους καλλιτέχνες.
Τέλος δεν είναι περιορισμός στην τέχνη η επιβολή κάποιων στοιχειωδών κανόνων στο επίπεδο της ακρόασης. Και ναι, είναι σίγουρα πιο ποιητικός ο Ελληνικός στίχος και συντριπτικά πιο ποιοτικός από τον ξενόγλωσσο. Αλλά δεν λύνονται όλα σε ένα σχόλιο.
Fantastic
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι προς την σωστή κατεύθυνση . Ως εκδότης ελληνικού ρεπερτορίου δηλώνω υπέρ της ψήφισης του. Το να δώσουμε κίνητρα σε όποιον αναπαράγει την Ελληνική μουσική βοηθάει όλους όσους ασχολούνται και βιοπορίζονται από αυτήν .
Όταν το άκουσα νόμισα πως μου έκαναν πλάκα. Τουλάχιστον εθνικιστικό και χουντικό. Θαυμάζω όμως τους ευρηματικούς τρόπους με τους οποίους προσπαθούμε να αποσπάσουμε έξτρα φορολογία, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Έχουμε πάραυτα ελευθερία έκφρασης. Ξέρω, λεπτομέρειες, ατομικά δικαιώματα και βλακείες.
Το πραγματικά παράδοξο είναι να βλέπεις καλλιτέχνες να υποστηρίζουν περιορισμούς στην τέχνη όμως. Τρομερό να έχεις τέτοια έπαρση, θέλω και γω την αυτοπεποίθηση να θεωρώ πως η δουλειά μου ειναι τόσο καλή που πρέπει να επιβληθεί σε όλους.
Δικαίωση για τους Έλληνες δημιουργούς
Καταρχάς αμφιβάλλω για τα κίνητρα. Μάλλον πρόκειται για μία ψηφοθηρική προσπάθεια πρός τους καλλιτέχνες που εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν την τάση να υποστηρίζουν την αντίθετη πλευρά.
Όσο για τον άκρατο παρεμβατισμό, εδώ και αιώνες έχει απαντηθεί από τον Emmanuel Kant με τη ρήση του «κανένας άνθρωπος δεν θα πρέπει να ορίζει την ευτυχία για λογαριασμό κάποιου άλλου» (emmanuel kant θεωρία και πράξη).
Πόσο -δυστυχώς- συμφωνώ με τους διαφωνούντες… Η καταπάτηση της ελευθερίας έκφρασης, έφτασε στο σημείο να ισοπεδώνει και το δικαίωμα στην επιλογή… Σας θέρμο-παρακαλώ, προστατεύστε και τα δύο. Η επιγραφή άλλωστε, το αναφέρει ρητά: «Υπουργείο Πολιτισμού».
Στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά συμπεριλαμβάνονται και έργα κλασικής ή ορχηστρικής μουσικής από Έλληνες συνθέτες, που δεν προκύπτουν απαραίτητα από διασκευή τραγουδιού, αλλά είναι αυτόνομα και αυθύπαρκτα έργα.
Θα πρέπει το νομοσχέδιο να στηρίξει και αυτούς τους δημιουργούς.
Τα συγκεκριμένα μέτρα δεν πρόκειται να πετύχουν τους στόχους τους, ίσα ίσα θα κάνουν την ζωή των επιχειρηματιών ακόμα πιο δύσκολη. Είναι μέτρα εντελώς αντίθετα με την ελευθερία του λόγου και τις ελεύθερης βούλησης, και είναι απαράδεκτο να προτείνονται ως λύσεις σε μία δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα. Η κυβέρνηση πρέπει ΆΜΕΣΑ να αποσύρει τα μέτρα αυτά.
Επιτέλους ένας νόμος για τη θωράκιση των δικαιωμάτων και τη στήριξη της πολύπαθης Ελληνικής μουσικής !
Πραγματικά απορώ πως το σκεφτηκαν. Η κυβέρνηση με το υποτίθεται λιγότερο κράτος να σου επιβάλλουν τι είδος μουσικής θα παίξεις στο μαγαζί ΣΟΥ.
Απαράδεκτο μέτρο από μία κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται φιλελεύθερη. Η σκέψη που απαιτείται για να κατακριθεί είναι ελάχιστη έως μηδενική. Πολύ απλά τα πράγματα: τι λένε π.χ. τα άρθρα 8-11; Λένε ότι ορισμένες επιχειρήσεις ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ να παίζουν τουλάχιστον 45% ελληνική μουσική, ΑΛΛΙΩΣ ΠΡΟΣΤΙΜΟ. Αναγκάζεις κάποιους στον χώρο τους να παίζουν μουσική απ’ τη χώρα μας και αν δεν το τηρήσουν, πληρώνουν. Τέτοια μέτρα καλό είναι να τα αφήνετε για τα ξαδέρφια σας, λ.χ. Ελληνική Λύση, και να τα ξεχάσετε. Αυταρχισμός + προσκόλληση στο έθνος. Κάτι μου θυμίζει αυτό απ’ το όχι τόσο μακρινό παρελθόν…