Αρχική Κατάταξη και σήμανση τηλεοπτικών προγραμμάτωνΆρθρο 04 – Οπτικά σύμβολα κατηγοριών τηλεοπτικών προγραμμάτων- ειδική σήμανση προσδιορισμού του περιεχομένου των προγραμμάτωνΣχόλιο του χρήστη Δημήτρης Κολιοδήμος | 19 Απριλίου 2019, 18:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Κολιοδήμος' | 19 Απριλίου 2019, 18:19

    Η κατηγορία 4 να παραμείνει Κ-15, όπως ισχύει σήμερα σε κινηματογράφο και τηλεόραση, και να μην γίνει Κ-16, όπως προτείνεται. Η διάρκεια εμφάνισης των επεξηγήσεων των κατηγοριών 4 και 5 είναι υπερβολική. Μία κάρτα δεν μπορεί να έχει διάρκεια μεγαλύτερη των 30 δευτερολέπτων. Για του λόγου το αληθές δεν έχει παρά να ανατρέξει κάποιος στις αντίστοιχες κάρτες των τηλεοπτικών σταθμών άλλων χωρών (από όπου και, ορθώς, μας εισάγεται το μέτρο). Τα 1 και 2 λεπτά είναι υπερβολική διάρκεια, η οποία θα «σπάει τα νεύρα» των θεατών. Όποιος δεν μπορεί να διαβάσει ένα μικρό κείμενο (το οποίο θα ακούει κιόλας) εντός αυτού του χρόνου έχει σοβαρό πρόβλημα – σοβαρότερο, ωστόσο, έχει εκείνος που θεωρεί σωστές τέτοιες διάρκειες για… οπτικο-ακουστικές κάρτες. Οι επεξηγήσεις των σημάνσεων έχουν λόγο ύπαρξης στην αρχή κάθε προγράμματος. Δεν έχουν κανέναν λόγο να επαναλαμβάνονται μετά από κάθε διακοπή. Είναι υπερβολή – και επιβολή. Η εφαρμογή ενός σωστού μέτρου γίνεται με καταχρηστική διαχείριση, η οποία θα «σπάει τα νεύρα» του θεατή (για σκεφτείτε το λίγο: μία ωριαία σειρά έχει δύο διακοπές για διαφημίσεις, μία κινηματογραφική ταινία διάρκειας 100 λεπτών έχει τρεις διακοπές για διαφημίσεις). Αλήθεια, οι κύριοι του ΕΣΡ, που εισηγούνται στον Υπουργό αυτό το μέτρο, βλέπουν τηλεόραση; Και η κριτικός της τηλεόρασης, τί τους συμβούλεψε; Έπειτα, από τη στιγμή που η εμφάνιση των οπτικών συμβόλων των σημάτων καταλληλότητας θα είναι συνεχής, καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος, η επεξήγησή τους δεν έχει λόγο τόσο συχνής εμφάνισης. Άλλωστε, μετά από κάποιο (σύντομο) χρονικό διάστημα, οι θεατές θα τα έχουν μάθει και θα έχουν εξοικειωθεί με αυτά. Ως προς τις επιτρεπόμενες ώρες μετάδοσης των προγραμμάτων, τόσο στην ελεύθερη όσο (πολύ περισσότερο) στη συνδρομητική τηλεόραση, η θέση μου είναι σαφής και διαμετρικά αντίθετη από αυτή του προς διαβούλευση σχεδίου. Δεν πρέπει να υπάρχουν, για τους λόγους που έχω αναφέρει και αλλού. Παρόλα αυτά, αν φοβάστε ότι οι ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί ελεύθερης λήψης θα γίνουν ξέφραγο αμπέλι, υπάρχει η μέση οδός: ορίστε κάτι ανάλογο με αυτό που ισχύει στην Κύπρο. Στο prime time, μετά τις 21:00, ώρα που και οι δύο γονείς είναι σπίτι μαζί με τα παιδιά τους, να μπορεί να μεταδοθεί οποιασδήποτε καταλληλότητας πρόγραμμα, στην ελεύθερη τηλεόραση. Στη δε συνδρομητική, να μην υπάρχει κανένας χρονικός περιορισμός. Μην ξεχνάτε: συνδρομητές γράφονται ενήλικα άτομα, διότι αυτά αυτοβούλως και ελευθέρως το επέλεξαν, και οι αποκωδικοποιητές επιτρέπουν στους γονείς (αν θέλουν) και να ασκήσουν τον γονεϊκό έλεγχο επί των προγραμμάτων τους και να κλειδώσουν τον αποκωδικοποιητή για τα ανήλικα τέκνα τους. Οι χρονικοί περιορισμοί της προ 19ετίας ΥΑ δεν μπορεί να επιβιώνουν στην εποχή του διαδικτύου και της ελεύθερης πρόσβασης σε σχεδόν κάθε τύπου πρόγραμμα έξω και πέρα από την ημερήσια ροή προγράμματος ενός τηλεοπτικού σταθμού. Αν δεν μπορώ να δω κάτι στην τηλεόραση, το βλέπω στο βίντεο, το VoD ή το διαδίκτυο. Απ’ όπου κι αν το εξετάσει κανείς, το μέτρο αυτό (εκτός της αντιδημοκρατικότητάς του) δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο πέραν της «φαντασίωσης» αυτών που το προτείνουν. Είναι παντελώς άχρηστο, αναχρονιστικό και ξεπερασμένο. Ο αρμόδιος Υφυπουργός, εάν το ΕΣΡ δεν αποσύρει την πρόταση, ας σκεφτεί διπλά πριν την προσυπογράψει. Και ας ζητήσει να μάθει τι ισχύει στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς το θέμα αυτό. Ό,τι υπογράψει θα ισχύσει για χρόνια…