Αρχική Διατάξεις που αφορούν στον «Κώδικα Ψηφιακής Διακυβέρνησης»Άρθρο 32 – Ηλεκτρονικές πληρωμέςΣχόλιο του χρήστη Αθανάσιος Γκόλιαρας | 10 Ιουλίου 2020, 22:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αθανάσιος Γκόλιαρας' | 10 Ιουλίου 2020, 22:39

    Από τη διατύπωση του άρθρου διαφαίνεται ότι οι (ηλεκτρονικές) πληρωμές θα πρέπει να γίνονται από Πιστοποιημένους ΥΠΟΧΡΕΟΥΣ. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που π.χ. παιδιά πληρώνουν μέσω του δικού τους e-banking υποχρεώσεις των γονιών τους (από κοινούς ή μη λογαριασμούς) ή εταίροι προσωπικών εταιρειών καταβάλλουν υποχρεώσεις των νομικών προσώπων που συμμετέχουν ή, ακόμα παραπέρα, θα υπάρχει η δυνατότητα πληρωμής οφειλών από «τρίτα» πρόσωπα (φυσικά ή νομικά) που αφορούν έναν Υπόχρεο (βάσει νομικής υποχρέωσης, έναντι συμψηφισμού μεταξύ τους ανταπαιτήσεων, ακόμα και πληρωμή οφειλών ανήλικων τέκνων —π.χ. ΕΝΦΙΑ— από τους κηδεμόνες/γονείς, κ.λπ.); Εν ολίγοις, έτσι όπως είναι διατυπωμένο το άρθρο αντιλαμβάνομαι ότι ενέχεται ο κίνδυνος ο κάθε υπόχρεος να μπορεί να πληρώνει αποκλειστικά δικές του οφειλές και όχι οποιοδήποτε άλλου. Εννοείται ότι η Δημόσια Διοίκηση (και δη η ΑΑΔΕ) έχει κάθε δικαίωμα να ελέγχει από ποιο πρόσωπο γίνεται η οποιαδήποτε πληρωμή ώστε να εντοπίζει τυχόν παρεμβατικές συμπεριφορές, άτυπους δανεισμούς (χωρίς την καταβολή χαρτοσήμου κ.λπ.) κ.ο.κ., αλλά μια τέτοια ενέργεια θα δημιουργούσε αφενός μια υπέρμετρη γραφειοκρατία (ανάγκη ανοίγματος λογαριασμών e-banking σε όλους —ακόμα και σε ηλικιωμένους, μη εξοικειωμένους με την τεχνολογία) και αφετέρου ενέχει τον κίνδυνο για το Δημόσιο τής μη πληρωμής οφειλών (αυτών που σήμερα γίνονται από τρίτα πρόσωπα, όπως προαναφέρθηκε). Έτσι κι αλλιώς η πληροφόρηση για τον πραγματικό εντολέα της πληρωμής μπορεί να συνοδεύει την εντολή πληρωμής, ακόμα και αν δεν υπάρχει «πιστοποίηση» του Υπόχρεου οφειλέτη.