Αρχική Αναδυόμενες τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών, ενίσχυση της ψηφιακής διακυβέρνησης και άλλες διατάξειςΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ Άρθρο 3 ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Μπάλλας, Πελεκάνος & Συνεργάτες Α.Ε.Δ.Ε. | 14 Ιουλίου 2022, 19:54
Κατ’ αρχάς, παρόλο που το εν λόγω νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις που αφορούν επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, δεν έχει τεθεί υπόψη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα («ΑΠΔΠΧ»), προκειμένου η τελευταία να γνωμοδοτήσει κατ’ εφαρμογή των άρθρων 36 παρ. 4 του Γενικού Κανονισμού για την Προστασία των Δεδομένων («ΓΚΠΔ») και 13 παρ. 1 περ. γ’ του Ν. 4624/2019. Μάλιστα, με την όλως πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ (Ολομ.) 1478/2022, κρίθηκε ότι η παροχή γνώμης της ΑΠΔΠΧ πριν την έκδοση της κανονιστικής πράξης με περιεχόμενο την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα απαιτείται ως ουσιώδης τύπος, η έλλειψη του οποίου οδηγεί σε ακύρωση της πράξεως. Δευτερευόντως, όπως ήδη αναφέρεται στην παράγραφο 2.1. της Αιτιολογικής Έκθεσης και στην υπ’ αρ. 2 αιτιολογική σκέψη του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη Θέσπιση Εναρμονισμένων Κανόνων σχετικά με την Τεχνητή Νοημοσύνη («ΤΝ») (Πράξη για την Τεχνητή Νοημοσύνη) της 21ης Απριλίου 2021 [2021/0106 (COD)] (εφεξής «Πρόταση Κανονισμού»), το ενδεχόμενο θέσπισης εθνικών κανόνων για να διασφαλιστεί ότι η ΤΝ είναι ασφαλής και αναπτύσσεται και χρησιμοποιείται σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα θεμελιώδη δικαιώματα είναι πιθανό να οδηγήσει σε δύο βασικά προβλήματα: i) στον κατακερματισμό της εσωτερικής αγοράς σε σχέση με ουσιώδη στοιχεία, ειδικότερα όσον αφορά τις απαιτήσεις για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες ΤΝ, την εμπορία τους, τη χρήση τους, την ευθύνη και την εποπτεία από τις δημόσιες αρχές, και ii) τη σημαντική μείωση της ασφάλειας δικαίου τόσο για τους παρόχους όσο και για τους χρήστες συστημάτων ΤΝ σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής των υφιστάμενων και των νέων κανόνων στα εν λόγω συστήματα ΕΕ. Τονίζεται, επιπλέον, ότι, δεδομένης της ευρείας διασυνοριακής κυκλοφορίας προϊόντων και υπηρεσιών, τα δύο αυτά προβλήματα μπορούν να επιλυθούν καλύτερα μέσω της εναρμόνισης της νομοθεσίας σε επίπεδο ΕΕ. Επιπλέον, οι ρυθμίσεις για την ανάπτυξη ΤΝ κινδυνεύουν να χαρακτηρισθούν ως πρόχειρες και απομονωμένες, καθώς είναι εμφανές ότι δεν έχει ληφθεί υπόψη κατά τη διατύπωσή τους η εκτενής συζήτηση και οι προβληματισμοί που έχουν τεθεί σε επίπεδο ΕΕ στο πλαίσιο της υιοθέτησης της Πρότασης Κανονισμού. Κατά κύριο λόγο, δεν έχει ληφθεί υπόψη η προσέγγιση βάσει του κινδύνου που μπορούν να επιφέρουν τα συστήματα ΤΝ, προσέγγιση υπέρ της οποίας τάχθηκε ρητά και η πλειοψηφία των ενδιαφερομένων μερών κατά την εκτενή διαδικτυακή δημόσια διαβούλευση που έλαβε χώρα πριν από την υιοθέτηση της Πρότασης Κανονισμού. Περαιτέρω, ο ορισμός που δίνεται για το «σύστημα αλγοριθμικής λήψης αποφάσεων», ήδη διαφέρει από τον ορισμό της ΤΝ στην Πρόταση Κανονισμού, ενώ η φράση «και η οποία διαφορετικά απαιτεί ανθρώπινη ενέργεια» που εμπεριέχεται σε αυτόν, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σε καμία περίπτωση χρήσης συστήματος αλγοριθμικής λήψης αποφάσεων δεν υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση/εποπτεία, η οποία, μάλιστα, θα έπρεπε να προβλέπεται ρητά στο παρόν σχέδιο νόμου προκειμένου να διασφαλιστούν τα θεμελιώδη δικαιώματα, αλλά και να μη δημιουργείται ασυνέπεια σε σχέση με το άρθρο 22 του ΓΚΠΔ. Τέλος, η επανάληψη του διαφοροποιημένου ορισμού της «κατάρτισης προφίλ» σε σχέση με τον ΓΚΠΔ, κρίνεται ως μη σκόπιμη και μάλλον προβληματική.