Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 10 Μαρτίου 2017, 13:35 | Σ.Ε.Π.Κ.Τ.Β.&Π.-ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ–ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ–ΒΙΝΤΕΟ & ΠΟΛΥΜΕΣΩΝ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  αρ 5
  Ζητούμε να διαγραφούν οι κατηγορίες γγ και δδ γιατί πιστεύουμε ότι την πρόσβαση στον συγκεκριμένο προτεινόμενο νόμο θα πρέπει να την έχουν μόνο οι εταιρίες που πληρούν απόλυτα τον όρο του “ανεξάρτητου οπτικοακουστικού παραγωγού” ‘όπως είχε προσδιοριστεί αρχικά και στον Ν. 2328/1995 αρ. 10, ήτοι πρόσωπα που έχουν την ικανότητα και εμπειρία να αναλαμβάνουν την οικονομική ευθύνη, τον σχεδιασμό, και την ολοκλήρωση ενός οπτικοακουστικού έργου, είναι οικονομικά και μετοχικά ανεξάρτητοι από ιδιοκτήτες ή/και συγγενείς ιδιοκτητών καναλιών μέχρι τρίτο βαθμό ή εταιρίες οι οποίες κατά τα τελευταία 3 (τρία) έτη η παραγωγή τους (ο κύκλος εργασιών) απευθυνόταν μόνο προς έναν πελάτη / τηλεοπτικό κανάλι σε ποσοστό τουλάχιστον 85 % (έννοια του ελεγχόμενου προμηθευτή) εκτός από τους παραγωγούς που απευθυνόντουσαν και απευθύνονται στον δημόσιο φορέα τηλεόρασης (ΕΡΤ).
  Σε αντίθετη περίπτωση θα αλλοιωθεί η βούληση της πολιτείας και θα χρηματοδοτούνται οργανωμένα αλλοδαπά σχήματα και οι τηλεοπτικοί σταθμοί – καναλάρχες που θα στήνουν εταιρίες “εκτελεστές παραγωγής”, χωρίς να πετυχαίνεται ο στόχος της ενίσχυσης του ελληνικού οπτικοακουστικού χώρου σε πνευματικό και ανθρώπινο δυναμικό.
  Θυμίζουμε επίσεις ότι ως εταιρίες παραγωγής δεν μπορούν να συγκαταλέγονται οι εκτελεστές παραγωγής ή οι παραγωγοί που ασχολούνται με την παραγωγή διαφημιστικών ταινιών, σε συνδυασμό του αρθρ. 10 παρ. 4 του ν. 2328/1995 και του αρθρ. 47 παρ. 2 του ν. 2121/1993.
  Ένα σύντομο ιστορικό :
  ΕΝΝΟΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ
  * Ιστορικό Ν.2328/1995, άρθρο 10: Κατοχύρωση του επαγγέλματος ανεξάρτητου Παραγωγού Οπτικοακουστικών Έργων. Oρισμός της έννοιας της «ανεξάρτητης παραγωγής» και ρητά περιγράφονται οι ασυμβίβαστες ιδιότητες ως προς την ιδιότητα του παραγωγού οπτικοακουστικών έργων: (άρθρο 10 παράγρ. 4): «Η ιδιότητα του παραγωγού οπτικοακουστικών έργων είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του δημόσιου, δημοτικού ή κοινοτικού υπαλλήλου, του υπαλλήλου κρατικού νομικού προσώπου δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, του ιδιοκτήτη ή εταίρου ή μετόχου ή υπαλλήλου διαφημιστικής επιχείρησης, του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου ή υπαλλήλου της Ε.Ρ.Τ.-Α.Ε., του ιδιοκτήτη ή εταίρου ή μετόχου ή υπαλλήλου ιδιωτικού τηλεοπτικού ή τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού καθώς και του μέλους του Ε.Σ.Ρ.».
  * Ν. 3166/2003 αντικαταστάθηκε η παράγρ. 4 του άρθρου 10 του Ν. 2328/1995 και απαλείφθηκε από τις ασυμβίβαστες ιδιότητες το σημείο εκείνο που αναφέρονταν: του ιδιοκτήτη ή εταίρου ή μετόχου ή υπαλλήλου ιδιωτικού τηλεοπτικού ή τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού.
  * Ν.3592/2007, άρθρο 11 παρ. 5, ορίζει: «…Οι σταθμοί μπορούν να αναθέτουν την παραγωγή του προγράμματός τους σε εταιρίες του ίδιου ομίλου, κατά την έννοια της παρ. 11 του άρθρου 5. Επιτρέπεται μόνο η ανάθεση παραγωγής προγράμματος σε επιχειρήσεις παραγωγής προγράμματος ή η ανάθεση παραγωγής εκπομπών σε ανεξάρτητους παραγωγούς».
  * Ν. 4339/2015, άρθρο 14 παρ. 4, δυστυχώς επαναλαμβάνει την ίδια διατύπωση (περίπου).
  Η Εθνική νομοθεσία καθώς και η Ευρωπαϊκή προβλέπουν την ιδιότητα του ανεξάρτητου παραγωγού και θεσπίζονται αρχές και νομικοί κανόνες οι οποίοι διασφαλίζουν την επαγγελματική επάρκειά τους και την φερεγγυότητά τους.
  Είναι ευκαιρία με την αφορμή της κατάθεσης του νομοσχεδίου να προχωρήσει η πολιτεία στην κατάργηση των Ν. 3166/2003 όπου αντικαταστάθηκε η παράγρ. 4 του άρθρου 10 του Ν. 2328/1995 , του άρθρου 11 παρ. 5 του Ν.3592/2007, και του άρθρου 14 παρ. 4 Ν. 4339/2015.
  Καλούμε το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής με την ευκαιρία αυτού του νομοσχεδίου να δημιουργήσει ένα Εθνικό Μητρώο Οπτικοακουστικών Παραγωγών σύμφωνα με το οποίο μόνο τα εγγεγραμμένα μέλη θα δίνατε να αναλάβουν οποιεσδήποτε παραγωγές. Με γνώμονα την ίση μεταχείριση με τους κοινοτικούς συναδέλφους, θα μπορούν να εγγράφονται και αυτοί, εξοβελίζοντας άτομα, σχήματα και συναφή μορφώματα που δεν πληρούν τις προδιαγραφές που αναφέραμε ποιο πάνω.
  Με αυτό τον τρόπο η Πολιτεία θα καθορίσει ένα σοβαρό αντιστάθμισμα στους τηλεοπτικούς σταθμούς προκείμενου να διαμορφώνεται ένα οπτικοακουστικό πρόγραμμα πραγματικά ελεύθερο από τις σημερινές μονοπωλιακές καταστάσεις.
  Αναφορικά με την εκτέλεση παραγωγής, που σημαίνει εργολάβος, με ότι συνεπάγεται στην αστική ευθύνη απέναντι στα δικαιώματα τρίτων, επιβάλλεται τα τελευταία έτη στην Ελλάδα και εξαναγκάζονται οι παραγωγοί από τους τηλεοπτικούς σταθμούς να υπογράφουν λεόντειες συμβάσεις με τις οποίες υποχρεώνονται να απεμπολούν την ιδιότητα του οπτικοακουστικού παραγωγού και να αποδέχονται αυτή του εκτελεστή παραγωγής, δηλαδή την μετατροπή τους σε εργολάβο. Με αυτό τον τρόπο ο ουσιαστικός παραγωγός αλλά τυπικά εκτελεστής παραγωγής δεν έχει κανένα δικαίωμα στην τυχόν περαιτέρω εκμετάλλευση του έργου, ειδικά εάν έχει εμπορική επιτυχία.
  Η ουσία είναι όμως ότι μεταξύ πραγματικού παραγωγού και τηλεοπτικού σταθμού υπάρχει μια διαμετρική αντίθετη άποψη για το τι και πως πρέπει να σχεδιαστεί μια παραγωγή. Ο πρώτος θέλει να δημιουργήσει ένα προϊόν ευρείας διάθεσης / διανομής, ενδεχομένως με άλλους οικονομικούς συμμάχους (= συμπαραγωγούς), με προσβάσεις σε διάφορες οικονομικές χρηματοδοτήσεις, ενισχύσεις, επιδοτήσεις, αγορές, σε όλα τα στάδια της παραγωγής, που παρέχονται από εθνικό ή κοινοτικό σχήμα / προγράμματα, από την αρχή μέχρι το τέλος, επιδιώκει προγράμματα παραγωγής διαχρονικά και αποθεματοποιήσεως, ενώ ο δεύτερος επιθυμεί κατά κανόνα προγράμματα φθηνά και πρόσκαιρα, μιας χρήσης και βεβαίως δεν δύναται, θεσμικά και νομικά να έχει πρόσβαση σε οποιαδήποτε χρηματοδότηση, ενίσχυση, επιδότηση, σε όλα τα στάδια της παραγωγής, που παρέχονται από εθνικά ή κοινοτικά προγράμματα. Ο σκοπός του επιτυγχάνεται με την ανάθεση συγκεκριμένου έργου στον εκτελεστή παραγωγής {(ο οποίος δεν ενεργεί ούτε με την βαθμό του εντεταλμένου παραγωγής (αφού ο ουσιαστικός /τυπικός παραγωγός είναι ο τηλεοπτικός σταθμός)}.
  Επισημαίνουμε ότι με την θέση μας αυτή δεν θίγονται ουσιαστικά τα υπάρχοντα επαγγελματικά δικαιώματα τρίτων γιατί μέχρι και σήμερα οι βασικοί “εκτελεστές παραγωγής” στην Ελλάδα είναι καταχωρημένοι τυπικά μόνο ως “παραγωγοί” στα οικία επαγγελματικά επιμελητήρια, γιατί ασκούν βασικά το επάγγελμα του παραγωγού οπτικοακουστικών έργων.
  Στα ευρωπαϊκά προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης των οπτικοακουστικών παραγωγών έχουν πρόσβαση αποκλειστικά και μόνο οι παραγωγοί (όχι οι εκτελεστές παραγωγής, τηλεοπτικά κανάλια, διαφημιστικές, κτλ). Στην διεθνή πρακτική η παραγωγή έχει ένα σχήμα διάρθρωσης ως πυραμίδα, όπου στην κεφαλή βρίσκεται ο παραγωγός (ή οι συμπαραγωγοί, ή οι συνδεδεμένοι παραγωγοί, κτλ) και στην συνέχεια ακολουθούν οι εντεταλμένοι παραγωγοί, οι εκτελεστές παραγωγοί που συχνά είναι περισσότεροι του ενός σύμφωνα με τις ανάγκες της παραγωγής και των συμφωνιών μεταξύ παραγωγών. Διαπιστώνεται εύκολα αυτό εάν κάποιος κοιτάξει με προσοχή τους τίτλους μιας ταινίας. Την οριστική και αμετάκλητη ευθύνη (οικονομική, νομική, αστική, ποινική, κτλ.) του προϊόντος “ταινία” (οπτικοακουστικό προϊών) την έχει αποκλειστικά και μόνο ο παραγωγός.
  Με αυτά που αναφέραμε δεν σημαίνει ότι ζητάμε κάποια συγκεκριμένη προστασία, αντιθέτως, εάν ένας κοινοτικός παραγωγός νομίζει ότι μπορεί να αποτανθεί απευθείας στο ΕΚΟΜΕ για να ευεργετηθεί από το χρηματοδοτικό πλαίσιο ενίσχυσης της ταινίας του, ας το κάνει. Σημασία είναι να δαπανιούνται κεφάλαια για την οπτικοακουστική παραγωγή στην Ελλάδα. Πιστεύουμε όμως ότι από μόνος του θα αναζητήσει ένα συνεργατικό σχήμα για να μοιράσει την εργασία αλλά και την ευθύνη, όπως γίνεται σε όλους τους οικονομικούς κλάδους, πχ ναυτιλία. Ένας πρόσθετος λόγος που η πρόσβαση στο πρόγραμμα πρέπει να την έχουν μόνο οι παραγωγοί είναι ότι έμμεσα και άμεσα θα προωθούνται παραγωγές με έντονα τα ελληνικά στοιχεία, σε έμψυχο και άψυχο υλικό, χώρους κτλ. χωρίς να επιστρατεύονται οι υποχρεώσεις και δεσμεύσεις που αναφέρονται στο παράρτημα Α και παράρτημα Β του παρόντος σχεδίου νόμου.
  Τα δε εργαστήρια από την φύση τους έχουν στόχο την εργαστηριακή διευκόλυνση και όχι την εκτέλεση παραγωγής ή την παραγωγή. Θέλουμε εδώ να επισημάνουμε ότι στο υπάρχοντα Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΠΚΤΒ&Π (επταμελές) συμμετέχουν τρία (3) μέλη που εκπροσωπούν εργαστήρια / παραγωγοί, εκ των οποίων το ένα είναι το μεγαλύτερο πλατό στα Βαλκάνια, το άλλο επίσεις από τα πιο σύγχρονα συγκροτήματα πλατό και το τρίτο το μοναδικό πλήρες κινηματογραφικό εργαστήριο για την επεξεργασία φιλμ και την ψηφιοποίηση του. Κάποια εργαστήρια έχουν και την ιδιότητα του οπτικοακουστικού παραγωγού και δεν τίθεται θέμα εξαίρεσης από τα ευεργετήματα του νόμου γιατί μέχρι και σήμερα είναι καταχωρημένοι τυπικά ως “παραγωγοί” στα οικία επαγγελματικά επιμελητήρια, λόγο του ότι εξυπηρετούν βασικά δικές τους οπτικοακουστικές παραγωγές. Αν θα υπογράψουν οποιαδήποτε συμφωνία με άλλο συμπαραγωγό του εξωτερικού θα το πράξουν αποκλειστικά και μόνο ως παραγωγοί, αναλαμβάνοντας τυπικά και ουσιαστικά διευρυμένες ευθύνες παραγωγής πέρα από την εργαστηριακή κάλυψη, ή οποία αφορά ένα μέρος και η οποία θα είναι κατ’ αρχάς ως στούντιο (πλατό) ή μεγάλης κλίμακας επεξεργασία οπτικοακουστικού υλικό, εταιρίες που είναι μέλη του ΣΕΠΚΤΒ&Π και που ενεργούν σήμερα τυπικά και ως παραγωγοί.
  Επίσης τα εργαστήρια δίναται να χρηματοδοτηθούν δια μέσου του Ν. 4399/2016 (Α’117) καθώς και από πληθώρα άλλα χρηματοδοτικά προγράμματα που αφορούν τον εξοπλισμό τους, εκτός από εθνικά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πχ ΕΣΠΑ, κα), προγράμματα στα οποία δεν έχουν πρόσβαση οι παραγωγοί.
  Η εξαίρεση των “”εργαστηρίων” σημαίνει εξαίρεση ουσιαστικά μικρών μονάδων που δεν έχουν την υλικοτεχνική υποδομή και εμπειρία για να παράγουν οπτικοακουστικά προγράμματα, αλλά θα μπορούσαν να αποτελούν δούρειο ίππο για ανεπάγγελτες παρεισφρήσεις στον χρηματοδοτικό μηχανισμό, ζήτημα που έχει παρουσιαστεί συστηματικά στο παρελθόν με την προσφυγή στην χρήση του ν. 1262/1982, όπου σχεδόν το 85 % των αιτήσεων προέρχονταν από φωτογραφεία, πειρατικά εργαστήρια (που αναπαρήγαγαν παράνομα οπτικοακουστικό υλικό), τηλεοπτικά κανάλια, επίδοξους εκτελεστές παραγωγής (χωρίς ή με ανεπαρκή κεφάλαια), κτλ.

  Σ.Ε.Π.Κ.Τ.Β.&Π.-ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ–ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ–ΒΙΝΤΕΟ & ΠΟΛΥΜΕΣΩΝ

• 10 Μαρτίου 2017, 00:20 | Παναγιώτης Κυριακουλάκος- ΑΣΙΦΑ ΕΛΛΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εάν με τον όρο παραγωγή οπτικοακουστικών έργων στο πλαίσιο διασυνοριακής παραγωγής εννοούνται γενικότερα οι συμπαραγωγές, τότε θα θέλαμε να επισημάνουμε την πρωταρχική συμβολή τους στην ανάπτυξη μιας εγχώριας βιομηχανίας παραγωγής οπτικοακουστικών έργων. Η σύμπραξη με ευρωπαίους συμπαραγωγούς (όταν γίνεται βέβαια με υγιείς κανόνες συνεργασίας) πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες πρόσβασης του κοινού στο έργο και αξίζει ίσως τη θέσπιση ειδικών κινήτρων η προσέλκυση τέτοιων επενδύσεων στην Ελλάδα. Ο τομέας των κινουμένων σχεδίων προσφέρεται για συμπράξεις τέτοιου τύπου και θα ωφεληθεί από τη θέσπιση ειδικών κινήτρων για προσέλκυση ξένων συμπαραγωγών. Προφανώς και η εκτέλεση υπεργολαβιών θα ωφεληθεί αλλά αυτή καλύπτεται πλήρως από τις περιπτώσεις που αναφέρονται στο παρόν άρθρο και δεν απαιτεί θέσπιση άλλων ειδικών κινήτρων.

• 4 Μαρτίου 2017, 11:54 | Πάρης Καραγιώργος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καμία ειδική κατηγορία άλλη εκτός από την εξής: Εγινέ? ή δεν έχει γίνει?

  Μας αφορούν τα αυτάρκει και αυτοχρηματοδοτούμενα έργα που έχουν γίνει!

  Για τα άλλα υπάρχει το ΕΚΚ, η ΕΡΤ και ο νόμος του 2010 με τα προβλήματά του.

• 1 Μαρτίου 2017, 23:57 | ioannis xenos

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 3 – Υπαγόμενα και εξαιρούμενα επενδυτικά σχέδια……

  Δύσκολο οπτικοακουστικό έργο» είναι αυτό που έχει εγγενείς δυσκολίες στην πραγματοποίησή του(απομακρυσμένος χώρος γυρίσματος/ πολλά σπέσιαλ εφφέ ή visual effects σε συνδυασμό με αναπαράσταση εποχής/ πολλές κατασκευές σε στούντιο κι εξωτερικούς χώρους/ειδικές κατασκευές: πχ κατασκευή στούντιο για προσομοίωση της περιστροφής των δορυφόρων γύρω από την Γή- κι όχι άπειρος σκηνοθέτης κλπ όπως περιγράφεται στο ν/σ . Ας γίνει πρώτα έμπειρος και μετά να έρθουν οι παραγωγοί του να ζητήσουν ενίσχυση…..) Να πάψουν τα προγράμματα αυτά με το δημόσιο χρήμα να αποτελούν σχολεία εκκολαπτόμενων σκηνοθετών, αλλά να είναι στηρίγματα πραγματικών σκηνοθετών και όντως παραγωγών. χέδια