Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση Α.Ε.(ΕΡΤ ΑΕ)

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΤ' | 21 Νοεμβρίου 2013, 12:29

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το βλέπω Θετικά/Αρνητικά: 0  0

  2.1 Τι σημαίνει για σας ποιοτική ψυχαγωγία και πως μπορεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση να συμβάλλει σ’ αυτή; Μόνο από την προσωπική σκοπιά: Μέχρι την διακοπή του, άκουγα φανατικά 3ο πρόγραμμα, στη δουλειά, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι. Είχε ένα πρόγραμμα που όχι μόνο δεν προσέβαλλε την νοημοσύνη του ακροατή, αλλά την προκαλούσε και την έτρεφε. Η έμφαση στη λόγια μουσική (προσοχή: όχι "κλασσικη", αλλά "λόγια" που την περιλαμβάνει μαζί με την σύγχρονη και άλλα ύφη), εκπομπές που προσφέρουν ένα παράθυρο στο πνεύμα μας (π.χ οι αναγνώσεις λογοτεχνικών έργων όπως τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, ακόμα και το ραδιοφωννικό θέατρο - όσο παρωχημένο και αν ακούγεται). Είχε απευθείας μεταδόσεις από συναυλίες από το εξωτερικό!. Δεν είχε διαφημίσεις! Σε άλλους σταθμούς, οσο ωραίο και να είναι το πρόγραμμα - ξαφνικά ακούγεται μιά αγριοφωνάρα που προσπαθεί να πουλήσει στεγαστικά δάνεια, αυτοκίνητα, πακέτα τηλεόρασης (! στο ραδιόφωνο;;) για πέντε συνεχόμενα λεπτά...οπότε κλείνεις το ραδιόφωνο και δεν το ξανανοίγεις... 2.2 Με ποιες πολιτικές μπορεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση να προβάλλει και να αναδεικνύει τον Ελληνικό πολιτισμό; 2.3 Με ποιους τρόπους μπορεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση να προβάλλει την πολιτιστική πολυμορφία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας; Προσωπικά, η απάντηση στα δύο αυτά ερωτήματα έχουν κοινή ρίζα: Η δημόσια Ρ/Τ δεν λειτουργεί με τους ίδιους όρους με την ιδιωτική Ρ/Τ. Η ιδιωτική επιβιώνει από έσοδα συνδεδεμένα με την θεαματικότητα. Για να το πετύχει αυτό, αρκεί να αποτελεί τον καλύτερο "πολιτισμικό καθρέφτη" του κοινού της, ώστε να του ανατροφοδοτεί πράγματα που τον έλκουν και να τον κρατάει. Π.χ. αν το κοινό ακούει λαϊκο-ποπ, του αρέσει το ποδόσφαιρο και το κουτσομπολιό, η ιδιωτική Ρ/Τ θα ασχολείται με αυτά τα πράγματα από το πρωί μέχρι το βράδυ - και όποιος σταθμός το κάνει καλύτερα, θα επιβιώσει. Η δημόσια Ρ/Τ εξ'ορισμού δεν δεσμεύεται από τον περιορισμό αυτό. Καθώς η επιβίωσή της δεν εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό από το μερίδιο του κοινού. Δεν χρειάζεται να είναι δημοφιλής για να μην κλείσει. Συνεπώς, η δημόσια Ρ/Τ μπορεί να αποτελέσει ένα όργανο πολιτισμικής πολιτικής τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά τη χώρας. Η "πολιτιστική πολυμορφία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας" και ο "Ελληνικός Πολιτισμός" περιλαμβάνουν άπειρα πράγματα. Σε αυτο το σύνολο συνυπάρχει ο Γκάτσος με τον Φοίβο, η παγκοσμιότητα με τις εθνοφαντασιώσεις, τα μπουζούκια με τις συμφωνικές, η έννοια του "μετέχοντος της Ελληνικής Παιδείας" με την έννοια του "DNA των Ελλήνων". Αυτά είναι αντιφατικά μεταξύ τους, και πολλά δεν αξίζουν (κατά την ταπεινή μου γνώμη) να προβληθούν στο εξωτερικό (π.χ. ο πρωτόγονος Ζορμπάς που για δεκαετίες ήταν ο "πρεσβευτής" μας έξω, τώρα είναι καρικατούρα και περίγελως - ή μήπως η κραιπάλη των μπουζουκιών είναι στολίδι του πολιτισμού μας;) ή να ενισχυθούν στην κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας (π.χ. η βία, η δυσανεξία - η και μίσος- προς το διαφορετικό, η ημιμάθεια και η φαντασιακή αντιμετώπιση της ιστορίας κτλ). Συνεπώς, η δημόσια ραδιοτηλεόραση πρέπει να ξεκαθαρίσει στην αποστολή της (το "mission statement" της) ποιά *τμήματα* του Ελληνικού Πολιτισμού οφείλει να προβάλλει και να αναδείξει. Αυτά τα μέρη πρέπει να είναι σύμφωνα με μία εσωτερική και εξωτερική στρατηγική. Εξωτερικά, η Ελλάδα πρέπει να δείξει ότι μπορεί πολιτισμικά να σταθεί απένταντί στους διεθνείς της εταίρους - ότι αποτελεί ισότιμο παραγωγό πολιτισμού, επιστήμης, τεχνολογίας και ότι έχει μία κουλτούρα ικανή να σταθεί και αλληλεπιδράσει με τον υπόλοιπο κόσμο. Εσωτερικά, να προωθούνται μέρη του ελληνικού πολιτισμού ώστε να στηρίζεται η κριτική σκέψη, η καλλιέργεια, ο διάλογος υψηλού επιπέδου, οι επιστήμες και η τεχνολογία.