Τίτλοι σπουδών και λοιπά απαιτούμενα (τυπικά & τυχόν πρόσθετα) προσόντα:
α. Πτυχίο Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Α.Ε.Ι. ή το οµώνυµο πτυχίο ή δίπλωµα Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστηµίου (ΕΑΠ) ΑΕΙ ή Προγραµµάτων Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ) ΑΕΙ της ημεδαπής ή ισότιμος τίτλος σχολών της ημεδαπής ή αλλοδαπής, αντίστοιχης ειδικότητας και
β. Γνώση Χειρισµού Η/Υ στα αντικείµενα: α)επεξεργασίας κειµένων, β)υπο-λογιστικών φύλλων και γ)υπηρεσιών διαδικτύου και
γ. Εμπειρία δύο ετών σε σχεδιασμό – ανάλυση προγράμματος ραδιοτηλεοπτικού φορέα.
Θεωρώ ότι πρέπει να συνεκτιμηθούν και άλλοι παράγοντες, όπως η πολύχρονη εμπειρία στο συγκεκριμένο αντικείμενο πέραν των δύο ετών,
το καλό τουλάχιστον επίπεδο γνώσης της Αγγλικής Γλώσσας, που είναι και εδώ απαραίτητη καθώς και η κατοχή πτυχίων ΑΕΙ θεωρητικής κατεύθυνσης (Ιστορίας, Φιλοσοφίας, Φιλολογίας) επιστημών χρήσιμων στο σχεδιασμό του προγράμματος ενός δημόσιου καναλιού, το οποίο εξυπακούεται ότι υπηρετεί τη ψυχαγωγία και τον πολιτισμό αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μέσω του πλούσιου αρχείου του.
Είναι σαφές ότι το Τμήμα Σχεδιασμού και Ανάλυσης Προγράμματος εντάχθηκε στον Καλλιτεχνικό Κλάδο, προκειμένου να μην υπαχθεί σε διαδικασία ΑΣΕΠ, κάτι που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν αντίθετο με τα σχετικά οργανογράμματα του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, διότι το τμήμα αυτό υποστηριζόταν καθαρά από διοικητικούς υπαλλήλους, αφού δεν υπήρχε η σχετική ειδικότητα, δημιουργήθηκε δε τα τελευταία χρόνια, αφότου είχαν προκύψει οι πρώτοι απόφοιτοι της σχολής ΜΜΕ.
Να σημειωθεί εδώ, ότι -παρά το ότι μοιάζει να είναι το πιο σχετικό με την ειδικότητα πτυχίο- ακόμα και σήμερα, στη σχολή αυτή του ΕΚΠΑ δεν υπάρχει αντίστοιχο μάθημα,κανονικό ή εργαστηριακό, που να αφορά τη σχεδίαση ή τη φιλοσοφία δημιουργίας προγράμματος. Μέχρι τώρα, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον δημόσιο τομέα, οι άνθρωποι που εργάζονταν σε αντίστοιχα τμήματα στηρίζονταν στην εμπειρία τους και στις δεξιότητες που αποκτούσαν απ’αυτήν.
Για τη σχεδίαση προγράμματος, που είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο αντικείμενο, απαιτείται πολύ καλή γνώση κατ’αρχήν του διαθέσιμου αρχείου. Σε έναν φορέα με ιστορία 40 και πλέον χρόνων, ιδρυτικό και πρώτο μέλος της EBU, το αρχείο αυτό είναι τεράστιο και είναι ελάχιστοι εκείνοι που μπορούν να ανταποκριθούν στη «γνώση του», ακόμα κι αν υποτεθεί ότι διαθέτουν τα κατάλληλα εργαλεία ανεύρευσης προγραμμάτων. Δεν αρκεί δηλαδή να ξέρεις τον τίτλο ενός προγράμματος,πρέπει να έχεις συμμετάσχει σε όλες τις διαδικασίες της «ιστορίας» του, από την κατάθεσή του ως πρότασης, μέχρι και τα προβλήματα στην εκτέλεση των συμβολαίων, τη συνεργασία με τους παραγωγούς του κ.λ.π.
Απαιτείται συνεχής ενημέρωση για την κατάσταση της «αγοράς». Όσο κι αν -σ’έναν δημόσιο φορέα- η τηλεθέαση δεν αποτελεί πρώτιστο στόχο, οφείλεις να γνωρίζεις τι «προϊόν» υπάρχει διαθέσιμο στην αγορά, τόσο την εθνική, όσο και του εξωτερικού, προκειμένου να είσαι σε θέση να ορίσεις καλύτερα τις «ζώνες» σου, ανάλογα με το target group στο οποίο στοχεύεις στην κάθε μία απ’αυτές. Δεδομένου ότι η δημόσια ραδιοτηλεόραση οφείλει να «απαντά» στις ανάγκες όλων των ομάδων, διότι είναι δημόσιο αγαθό, που το πληρώνουν όλοι, άρα οφείλει να μεριμνά και για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, πνευματικής ή οικονομικής κατάστασης, φύλου ή ειδικών κατηγοριοποιήσεων (π.χ. ΑΜΕΑ).
Επομένως, πρέπει να ξέρεις τι μεταδίδεται από την υπόλοιπη αγορά και πότε, ώστε να μπορείς να κάνεις καλύτερο σχεδιασμό.
Απαιτείται ικανότητα επικοινωνίας με ανθρώπους από όλα τα τμήματα της εταιρείας, προκειμένου να μαζέψεις αρχικά το υλικό που χρειάζεσαι, ανά περίοδο. Στη συνέχεια, είναι πολύ σημαντικό να συντονίσεις όλους αυτούς τους ανθρώπους μεταξύ τους, προκειμένου να έχεις το πιο συγκροτημένο αποτέλεσμα, κάτι που -εκτός των άλλων δεξιοτήτων- απαιτεί πολύ συγκεκριμένες ικανότητες επικοινωνίας με τους ανθρώπους, δεδομένου ότι εσύ είσαι εκείνος που λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους. Μην ξεχνάμε ότι η τηλεόραση και το ραδιόφωνο είναι πολύ «ζωντανοί» τομείς και παρά το δημόσιο χαρακτήρα ενός κρατικού φορέα, δεν υπόκεινται σε κανόνες δημοσιουπαλληλικούς, τουλάχιστον όχι στο κομμάτι που αφορά τους παραγωγικούς τους τομείς.
Απαιτείται ικανότητα διαχείρισης «δύσκολων» καταστάσεων, αφού πρέπει να κρατηθούν ισορροπίες, από τα προγράμματα που θα επιλεγούν να παίξουν, μέχρι και τους ανθρώπους που είναι πίσω απ’αυτά και θα πληρωθούν για τη δουλειά τους. Σε μία δημόσια τηλεόραση, πρέπει το τελικό «προϊόν» να είναι άψογο για τον τηλεθεατή σου από τη μία, από την άλλη, οφείλεις να διατηρείς ισορροπία μεταξύ των δημιουργών. Ακόμα και στον προγραμματισμό επαναλήψεων, πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν όχι μόνο η ποιότητα του προγράμματος, αλλά και η επιθυμία των τηλεθεατών, την οποία οφείλεις να ικανοποιείς, αλλά και το αν πληρώνεις δικαιώματα στους ίδιους και ίδιους σκηνοθέτες. Με λίγα λόγια, φροντίζεις να «μοιράζεις» την πίτα ίσα σε όλους, γιατί εκείνη τη στιγμή διαχειρίζεσαι ένα αγαθό που δεν είναι δικό σου, οπότε πρέπει να το κάνεις με τρόπο που δεν θα δημιουργήσει υπόνοιες για κακοδιαχείρισή του.
Οι άνθρωποι που λαμβάνουν μέρος στο σχεδιασμό και στην εκτέλεση ενός προγράμματος, πρέπει να έχουν την ικανότητα να λαμβάνουν γρήγορες αποφάσεις, σε στιγμές έντασης, να έχουν οξυμένη αντίληψη και δυνατότητα άμεσης αντίδρασης, δεδομένου ότι οι τηλεοπτικοί χρόνοι δεν σου αφήνουν περιθώρια να σκεφτείς, οφείλεις να έχεις ήδη σκεφτεί και να έχεις αντιδράσει κατά τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο.
Δεν έχουν ωράριο και δεν πρέπει να λειτουργούν κάτω από στενό δημοσιουπαλληλικό πλαίσιο, επειδή εργάζονται σε έναν δημόσιο φορέα.
Καταλήγοντας, θέλω να πω ότι η σχεδίαση του προγράμματος είναι ένας τομέας στον οποίο, ένα πτυχίο βοηθάει. Όμως οι ικανότητες και οι δεξιότητες που απαιτούνται, έχουν ανάγκης μακρόχρονης εμπειρίες και δεν μετριούνται με τρόπο «τυπικό».
Επιπλέον, θεωρώ ότι το συγκεκριμένο προσοντολόγιο, τουλάχιστον για τη θέση αυτή, δεν επιτρέπει να κάνουν ούτε καν αίτηση άνθρωποι που έχουν στηρίξει το πρόγραμμα επί πολλά χρόνια, γνωρίζουν το αντικείμενο, γνωρίζουν την αγορά, έχουν γενικώς το know how και είναι αναγκασμένοι να λειτουργήσουν ως «γραμματείς» ή «οδηγοί βαρέων οχημάτων», μόνο και μόνο γιατί δεν διαθέτουν πτυχίο και μάλιστα ΜΜΕ.
Αυτό στερεί και από εκείνους τη δυνατότητα να εργαστούν στον τομέα στον οποίο θα είναι πιο παραγωγικοί -ακόμα κι αν καταφέρουν να περάσουν τελικά- αφού τον γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο και θα υποβάλει και το τμήμα σε μία αναταραχή, γιατί θα στελεχωθεί από άτομα που μέχρι να μάθουν όλα τα παραπάνω, θα σπαταληθεί πολύς χρόνος, ο οποίος αυτή τη στιγμή δεν είναι διαθέσιμος.
Για την θεση αυτη χρειαζεται και πτυχιο ΑΕΙ κινηματογραφικων και τηλεοπτικων σπουδων και αριστη γνωση της Αγγλικης γλωσσας. Σε παλαιοτερο διαγωνισμο του ΑΣΕΠ το πτυχιο κινηματογραφου ηταν προαπαιτουμενο οπως και η γλωσσα. Ζητουσε επισης 3 χρονια τουλαχιστον εμπειριας για την θεση. Η εμπειρια ειναι το πιο σημαντικο.
Για το σχεδιασμό ενός αξιοπρεπούς τηλεοπτικού προγράμματος, θεωρώ ότι είναι απαραίτητο και ένα πτυχίο Κινηματογραφικών Σπουδών.
(δεν βλέπω να το έχει ενημερωθεί ο πίνακας με τα σχόλια, γιαυτό το ξαναέγραψα)
Για το σχεδιασμό ενός αξιοπρεπούς τηλεοπτικού προγράμματος, θεωρώ ότι είναι απαραίτητο και ένα πτυχίο Κινηματογραφικών Σπουδών.