• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ' | 5 Δεκεμβρίου 2020, 19:18

    Έφτασε η ώρα των συζητήσεων για τη διαπραγμάτευση του αυτονόητου. Της δημοσίευσης. Είμαστε μάρτυρες της κατάργησης της δημοσίευσης των ισολογισμών στον περιφερειακό και τοπικό τύπο, όπου έριξε βαθύ σκοτάδι στα οικονομικά στοιχεία των εταιρειών (ΑΕ – ΕΠΕ) και οδήγησε σε κλείσιμο εκατοντάδες επιχειρήσεις τύπου αλλά και παρεμφερή επαγγέλματα αυτού, με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους του κλάδου στην ανεργία αλλά και μεγάλη μείωση κρατικών εσόδων από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Για να καταργήσεις κάτι θα πρέπει να υπολογίσεις τα υπέρ και τα κατά αυτής της διαδικασίας με γνώμονα το τι θέλεις και όχι επειδή το θέλουν κάποιοι και προσπαθούν να βρουν πρόσφορο έδαφος να το υλοποιήσουν. Οι απόψεις τότε πολλές. Μεγάλο κόστος για τις εταιρίες, να σταματήσουν οι δημοσιεύσεις ισολογισμών για να μην γίνουν απολύσεις υπαλλήλων των εταιρειών. κ.α. Ήρθε η κατάργηση, ο κλάδος του τύπου βυθίστηκε και σε επόμενο στάδιο, λόγω μείωσης κυρίως τοπικού κύκλου χρήματος, οι εταιρείες αυτές, είτε έκλεισαν ή μείωσαν θέσεις εργασίας, με τους συνδικαλιστικούς τους φορείς να σφυρίζουν αδιάφορα. Αυτοί που το «ζύγισαν» έκαναν λάθος, όπως και αυτοί που το ψήφισαν αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να το διορθώσει. Οχτώ χρόνια μετά, με μεταβατική περίοδο πέντε ετών, η υποχρεωτικότητα στη διαφάνεια του δημοσίου χρήματος μέσω δημοσίευσης στις εφημερίδες, τείνει να καταργηθεί. Στο ίδιο έργο θεατές. Συζητήσεις από δημοσίους υπαλλήλους με δικαιολογίες για πολυπλοκότητα στη διαδικασία. Προφανώς και αυτό λύνεται με πολλούς άλλους τρόπους χωρίς να σταματήσουν οι δημοσιεύσεις διακηρύξεων και δημοσίων συμβάσεων στις εφημερίδες. Οι εργολάβοι μιλούν για κόστος που δεν χρειάζεται να υπάρχει. Απλοποίηση της διαδικασίας το λένε κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, μην μπορώντας να καταλάβουν ότι η απλοποίηση αυτή αφαιρεί θέσεις εργασίας, σημαντικά έσοδα από το κράτος και σε λίγο καιρό τη δική τους θέση. Είναι σίγουρο και δοκιμασμένο. Σε ποιο κράτος είδαμε να προχωρούν ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΕΙΣ οι οποίες πρέπει να συνοδεύονται και με σκοταδισμό, ανεργία, έλλειψη πληροφόρησης των πολιτών. Να σημειωθεί ότι, οι κρατικές δημοσιεύσεις στον περιφερειακό και τοπικό τύπο δεν είναι μορφή επιδότησης ή κρατικής ενίσχυσης αλλά εκπλήρωση στοιχειώδους υποχρέωσης της πολιτείας να ενημερώνει τους πολίτες για σημαντικές πράξεις ή αποφάσεις των δημοσίων αρχών που πρέπει να γνωρίζουν. Επιβάλλεται για λόγους διαφάνειας και χρηστής διοίκησης και δεν μπορεί να υποκατασταθεί από καμία άλλη μορφή πληροφόρησης. Αναλυτικά, αν εκλείψουν οι δημοσιεύσεις διακηρύξεων, ταυτόχρονα, καταργούνται: α) Η εγκυρότητα και η διαφάνεια που παρέχει η δημοσίευση στις εφημερίδες. β) Η αξιοπιστία, καθώς θα δίνεται η δυνατότητα, να αμβλύνονται ή να αλλάζουν οι όροι του διαγωνισμού κατά την εξέλιξη της διαδικασίας ανά πάσα στιγμή και προφανώς τα έργα θα μπορούν χωρίς να το καταλάβει κάποιος να πηγαίνουν συνεχώς στους ίδιους και σίγουρα όχι σε αυτούς που τώρα υποστηρίζουν την κατάργηση. Οπότε, τέλος ο ανταγωνισμός, τέλος οι εκπτώσεις υπέρ του δημοσίου, τέλος στην ποιότητα των υπηρεσιών και των έργων, τέλος στο ...κράτος δικαίου. γ) Η προστασία και η διευκόλυνση για την σωστή εκτίμηση της κατάστασης των πολιτικών δυνάμεων, του ανταγωνισμού, των μετόχων των εταιρειών που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς του δημοσίου, τους προμηθευτές, τους πελάτες, τις τράπεζες, το κράτος, τους πολίτες και γενικά από όλους όσοι ενδιαφέρονται για τα κοινά. Χρειάζεται, οι ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ στις περιφερειακές και τοπικές εφημερίδες να ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ και να σταματήσει αυτή η συζήτηση δια παντός, να παραμείνουν όσο υπάρχει κράτος, διότι “η Δημοσίευσις είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης” (Ιωάννης - Ιάκωβος Μάγερ) και ο περιφερειακός και τοπικός τύπος, ΒΑΣΙΚΟΣ πυλώνας της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Επιπλέον, να δοθεί διευρυμένη δημοσιότητα, μέσω δημοσιεύσεων στον περιφερειακό και τοπικό τύπο, στις απευθείας αναθέσεις αλλά και στις μελέτες που διενεργούνται καθημερινά από τους δήμους. Απαίτηση των πολιτών να υπάρξει διευρυμένη δημοσιότητα σε αυτά. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει ισονομία, ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατία και ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει η ψυχή της δημοκρατίας: Η δημοσίευση.