Αρχική Ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 10ης Μαρτίου 2010 για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων και άλλες διατάξειςΆρθρο 17 (Άρθρο 13 της Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13) Ενίσχυση της εθνικής και ευρωπαϊκής παραγωγής οπτικοακουστικών έργων από παρόχους υπηρεσιών μέσων επικοινωνίαςΣχόλιο του χρήστη ΣΑΠΟΕ | 10 Δεκεμβρίου 2020, 16:58
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ (ΣΑΠΟΕ) ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 17 ΚΑΙ ΕΞΗΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΑΥΤΗ. Ο ν. 3905/2010 και ειδικότερα οι παράγραφοι 4 & 5 του άρθρου 1 ορίζουν τα εξής: «Ο Υπουργός Πολιτισμού έχει τη γενική αρμοδιότητα και εποπτεία για όσα θέματα σχετικά με την κινηματογραφική τέχνη ρυθμίζονται από τον παρόντα νόμο» και «Με προεδρικά διατάγµατα, που εκδίδονται µε πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού και των κατά περίπτωση αρµόδιων Υπουργών, µεταβιβάζονται στο Υπουργείο Πολιτισµού αρµοδιότητες άλλων Υπουργείων για θέµατα κινηµατογράφου». Επισης, το άρθρο 8 του ν. 3905/2010 αναφέρει πως: «τα χρήματα του 1,5% διατίθενται για την παραγωγή κινηματογραφικών έργων που πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 3 του ίδιου νόμου», ορίζοντας έτσι και τις υποχρεώσεις των παρόχων υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων. Αγνοώντας πλήρως το πνεύμα του ν. 3905/2010, η παράγραφος 2 του συγκεκριμένου άρθρου τον ακυρώνει και παραποιεί, ενώ ταυτόχρονα ακυρώνει κι αγνοεί το αρμόδιο υπουργείο για τον κινηματογράφο, δηλαδή το ΥΠΠΟΑ και στερεί από τον Ελληνικό Κινηματογράφο έναν από τους σημαντικότερους πόρους του. Επεξηγούμε: 1. Στο παρόν σχέδιο νόμου αναφέρεται πως: «Η με οιονδήποτε από τους παραπάνω τρόπους οικονομική συνεισφορά, απαλλάσσει τον πάροχο από την υποχρέωση του άρθρου 8 του ν. 3905/2010». Η πρόταση αυτή ακυρώνει το άρθρο 8 του του ν. 3905/2010. Σε πλήρη αντίθεση τόσο με την ευρωπαϊκή πρακτική όσο και το πνεύμα της Οδηγίας, σύμφωνα με την οποία τα χρήματα των παρόχων οφείλουν να επενδυονται σε κινηματογραφικά έργα, το παρόν άρθρο επιτρέπει την ανακύκλωση των χρημάτων τους στις δραστηριότητες τους (π.χ. αγορά δικαιωμάτων προβολής και χρηματοδότηση τηλεοπτικών προγραμμάτων). 2. Σύμφωνα με την παρ. 2 στο εξής θα μπορεί το 1,5% να διατίθεται και σε επεισόδια τηλεοπτικής σειράς, τηλεταινίες και ψηφιακά παιχνίδια. Αυτό γιατί η παράγραφος αλλοιώνει την έννοια του αποδέκτη της ενίσχυσης, εφόσον δεν ενσωματώνει την ερμηνεία του κινηματογραφικού έργου σύμφωνα με το άρθρο 3 του 3905/2010, αλλά την ερμηνεία του αυτοτελούς οπτικοακουστικού έργου, κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 20 του ν. 4487/2017. 3. Μέχρι σήμερα, σκοπός του 1,5% ήταν αποκλειστικά η επένδυση στην παραγωγή κινηματογραφικών έργων. Το σχέδιο νόμου αλλοιώνει και τον σκοπό του 1,5%, εισάγοντας τη δυνατότητα αγοράς δικαιωμάτων από τον πάροχο με τα χρήματα του 1,5%. Σημειώνουμε πως η διάταξη αυτή δύναται να οδηγήσει σε μονοπωλιακό περιβάλλον, καθώς ο παραγωγός αλλά και ο διανομέας της ελληνικής ταινίας στερείται το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου, ενώ οι πάροχοι αποκτούν προνομιακά δικαιώματα βάση νόμου κι όχι βάση δίκαιης διαπραγμάτευσης, όπως ορίζει η ευρωπαϊκή πρακτική και το πνεύμα της Οδηγίας. 4. Εκτός από την έννοια του αποδέκτη της ενίσχυσης και τον σκοπό της ενίσχυσης του 1,5%, καταστρατηγείται και το πλαίσιο των δικαιούχων του. Βάση του ν. 3905/2010, αποκλειστικοί δικαιούχοι του 1,5% είναι οι παραγωγοί των ταινιών. Με το παρόν σχέδιο, ο ΕΚΟΜΕ αποκτά δικαίωμα δικαιούχου. Στο εξής οι πάροχοι, ακόμη και η ΕΡΤ ΑΕ, θα μπορούν να εκχωρούν στο ΕΚΟΜΕ τα ποσά του 1,5% που τους αναλογούν, αντί όπως οφείλουν να τα επενδύουν σε ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές. Με τον τρόπο αυτό, ο Ελληνικός Κινηματογράφος στερείται μια από τις σημαντικότερες χρηματοδοτικές του πηγές. Επ’ αυτού διευκρινίζουμε και τα εξής: το ΕΚΟΜΕ είναι ένα εργαλείο αυτόματης χρηματοδότησης, από το οποίο ενισχύονται ήδη οι ελληνικές ταινίες. Πουθενά στο ν. 4487/2017 δεν ορίζεται ως σκοπός του ΕΚΟΜΕ η χάραξη κινηματογραφικής πολιτικής ή/και η χρηματοδότηση κινηματογραφικών ταινιών βάσει ποιοτικών κριτηρίων, μια αρμοδιότητα που ο ν. 3905/2010 αναθέτει ξεκάθαρα στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), που διαθέτει τη δομή και την τεχνογνωσία (expertise) για κάτι τέτοιο. Για την αποστολή αυτή το ΕΚΚ υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού, καθ΄ύλιν αρμόδιο για τη χάραξη της εθνικής πολιτικής και στρατηγικής για τον κινηματογράφο, όπως ορίζει η ευρωπαϊκή πρακτική. Στο σημείο αυτό το παρόν σχέδιο νόμου επιχειρεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία, καθιστώντας ένα ταμείο αυτόματης χρηματοδότησης, δηλαδή τον ΕΚΟΜΕ, ως φορέα εθνικής πολιτικής για τον κινηματογράφο, σε αντίθεση με όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. 5. Το παρόν άρθρο αντικαθιστά το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου με το ΕΚΟΜΕ στην έκδοση του του Πιστοποιητικού Ελληνικής Ιθαγένειας, ενός εγγράφου απαραίτητου, μεταξύ άλλων, για την υλοποίηση ευρωπαϊκών συμπαραγωγών σύμφωνα με την Συνθήκη 147 (European Convention on Cinematographic Co-Production) του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε πλήρη αντίθεση με την ευρωπαϊκή πρακτική. Συνοψίζοντας, το σχέδιο Νόμου καταστρατηγεί την υπαρχουσα Νομοθεσία, δημιουργεί μονοπωλιακές τάσεις στην ελληνική οικονομία, στερεί σημαντικότατους πόρους για τον ελληνικό κινηματογράφο, βρίσκεται σε πλήρη αντιθεση με ευρωπαϊκές και διεθνείς πρακτικές, θέτει σε κίνδυνο την εθνική πολιτική για τον κινηματογράφο και υποσκάπτει το ρόλο του ΥΠΠΟΑ. Αναρωτιόμαστε αν το ΥΠΠΟΑ γνωρίζει τις αλλαγές αυτές και αν ναι, συμφωνεί?