Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ' | 10 Δεκεμβρίου 2020, 17:50

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  To άρθρο 17 υποτίθεται ότι ενσωματώνει το άρθρο 13 της Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13, το οποίο έχει ως εξής: “Άρθρο 13 1. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι κατά παραγγελία υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων που παρέχονται από παρόχους υπηρεσιών οπτικοακουστικών μέσων που υπάγονται στη δικαιοδοσία τους να προωθούν, όπου είναι εφικτό και χρησιμοποιώντας ενδεδειγμένα μέσα, την παραγωγή ευρωπαϊκών έργων και την πρόσβαση σε αυτά. Η προώθηση αυτή θα μπορούσε να αφορά, μεταξύ άλλων, την οικονομική συμβολή των εν λόγω υπηρεσιών για την παραγωγή και την απόκτηση δικαιωμάτων ευρωπαϊκών έργων ή το μερίδιο συμμετοχής ή/και την προβολή ευρωπαϊκών έργων στον κατάλογο των προγραμμάτων που προσφέρει η κατά παραγγελία υπηρεσία οπτικοακουστικών μέσων. 2. Τα κράτη μέλη υποβάλλουν έκθεση στην Επιτροπή, το αργότερο στις 19 Δεκεμβρίου 2011 και εφεξής ανά τετραετία, σχετικά με την υλοποίηση της παραγράφου 1. 3. Η Επιτροπή, με βάση πληροφορίες που παρέχουν τα κράτη μέλη και ανεξάρτητη μελέτη, υποβάλλει έκθεση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με την υλοποίηση της παραγράφου 1, συνεκτιμώντας τις εξελίξεις στην αγορά και την τεχνολογία καθώς και τον στόχο της πολιτισμικής πολυμορφίας.” Βλέπετε κάποια σχέση στη διατύπωση του άρθρου 17 με το παραπάνω άρθρο 13; Να το πούμε απλά: εκείνο που επιχειρείται με το άρθρο 17 είναι να τεθεί οριστικά στο περιθώριο τόσο το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) όσο και το εποπτεύον Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με ταυτόχρονη αποξένωσή τους από τα δρώμενα και τα κονδύλια της αγοράς των Οπτικοακουστικών μέσων. Για μια εθνική υποχρέωση που ανατρέχει στα έτη 2010 -2011 (βλ. Παρ. 2 του αρ. 13 της Οδηγίας πιο πάνω) , έρχεται ο εθνικός νομοθέτης να την διευθετήσει, αναθέτοντας το σχετικό ρόλο στο ΕΚΟΜΕ, το οποίο ιδρύθηκε πολύ μεταγενέστερα του χρόνου έκδοσης της Οδηγίας και αγνοώντας επιδεικτικά το ΕΚΚ, το oποίο υπάρχει εδώ και δεκαετίες, έχοντας κατά νόμο τη σχετική ευθύνη. Ταυτόχρονα, παρατηρείται μια διαρκής μετακίνηση της ευθύνης για θέματα του σύγχρονου πολιτισμού από το αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού σε άλλα Υπουργεία και φορείς (Ψηφιακή Διακυβέρνηση, ΓΓ Επικοινωνίας και Ενημέρωσης κ.λπ.). Το λέμε αυτό έχοντας υπόψη και τη συζήτηση που γίνεται αυτές τις μέρες για το περίφημο άρθρο 69 ενός άλλου νομοθετήματος... Και όλα αυτά επιχειρούνται υπό το πρόσχημα της μετά δεκαετία “ενσωμάτωσης Οδηγίας” ώστε να καμφθούν οι αντιρρήσεις με το νομικίστικο επιχείρημα ότι υποχρεωνόμαστε να ενσωματώσουμε το ενωσιακό δίκαιο στο εθνικό δίκαιο. Συνοψίζοντας, προτείνουμε τώρα απόσυρση του άρθρου 17 με την τρέχουσα διατύπωσή του και αντικατάστασή του κατά λέξη από το αρ. 13 της Οδηγίας (το παραθέσαμε πιο άνω) με ελάχιστες προσαρμογές, όπου απαιτούνται. Διότι και το αρ. 17 και το σχέδιο Νόμου συνολικά, αντιβαίνουν στην υπάρχουσα νομοθεσία, δημιουργούν υδροκεφαλικές δομές, παρακάμπτουν υπάρχοντες φορείς ενισχύοντας αναίτια νέους, στερούν σημαντικότατους πόρους από την ελληνικό κινηματογραφία και υπονομεύουν ανενδοίαστα το ρόλο του ΥΠΠΟΑ.