Αρχική Ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 10ης Μαρτίου 2010 για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων και άλλες διατάξειςΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ’ Ρυθμίσεις για τον Τοπικό και Περιφερειακό Τύπο Άρθρο 56 Έναρξη ισχύος – Τροποποίηση άρθρου 379 ν. 4412/2016Σχόλιο του χρήστη Σπύρος Μασούρης | 10 Δεκεμβρίου 2020, 19:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σπύρος Μασούρης' | 10 Δεκεμβρίου 2020, 19:21

    κύριε πρόεδρε της κυβέρνησης κύριοι συναρμόδιοι υπουργοί κυρίες και κύριοι βουλευτές που εκλέγεστε κυρίως στην επαρχία και που αποτελείτε την πλειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου ελπίζω να διαβάσετε με προσοχή και ανάλογο ενδιαφέρον όλα αυτά τα κείμενα αγωνίας των συναδέλφων εκδοτών και δημοσιογράφων του περιφερειακού τύπου, που τείνει σήμερα να ακολουθήσει τον δρόμο εκείνων των επαγγελμάτων που εξαφανίστηκαν στον χρόνο και μαζί τους οι άνθρωποι που έζησαν μέσα από αυτά. Διότι πίσω από τους τίτλους και τους αριθμούς θα πρέπει να θυμάστε ότι υπάρχουν οι άνθρωποι. Αυτοί που σε πείσμα των καιρών εξακολουθούν να το παλεύουν και να αντέχουν ακόμα. Όσοι καταφέραμε να αντέξουμε βέβαια. Λένε πως το διαδίκτυο ήρθε να αποτελειώσει τον έντυπο τύπο και να αλλάξει τον τρόπο της δημοσιογραφίας. Λάθος. Το έντυπο έχει δεχτεί και στο παρελθόν πιέσεις, από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση κυρίως, αλλά έδειξε πως αντέχει και εξελίσσεται. Αναβαθμίζεται, αποκτά χρώμα και εικόνα, καλύτερο χαρτί και λιγότερη «μουτζούρα». Αλλά οι συνήθεις είναι που αλλάζουν και αυτό το βλέπουμε. Σήμερα όλο και περισσότερος κόσμος σταματά να διαβάζει και απλώς χαζεύει τίτλους και εικόνες, ανοίγοντας θέματα που του τραβούν το ενδιαφέρον για να σιχτιρίσει μετά την κοροϊδία που αισθάνεται, αφού τελικά αυτό που θα διαβάσει στον «μισό τίτλο» τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό το γνωρίζεται. Ο όρος fake news ήρθε στην ζωή μας μαζί με το διαδίκτυο, όπως επίσης οι κυβερνοεπιθέσεις που κάνουν διστακτικούς τους πολίτες στο να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες. Εντάξει, κάποτε υπήρξε ο όρος «κίτρινος τύπος» και ακόμα υπάρχει. Αλλά αυτόν τον «τύπο» μπορεί κανείς να τον διακρίνει και να τον διαχειριστεί. Σήμερα ο κάθε πολίτης μπορεί να γίνει και δημοσιογράφος, αναμεταδίδοντας με κείμενο, εικόνα ή και βίντεο ακόμα ένα θέμα ή ένα γεγονός. Η δημοσιογραφία χάνει το ενδιαφέρον και οι πάλαι ποτέ «ΣΤΑΡ» της τιβί γίνονται χαμηλόμισθοι υπάλληλοι των μέσων που κυριαρχούν. Στην επαρχία δε, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Όταν ξεκίνησα την δημοσιογραφία πριν από περίπου 25 χρόνια κυριαρχούσαν τα ραδιόφωνα και η τηλεόραση της περιφέρειας είχε τη ελπίδα πως θα μεγαλώσει και αυτή όπως έβλεπε να μεγαλώνουν τα μεγάλα κανάλια. Οι λιγοστές εφημερίδες είχαν χάσει την αίγλη και την ουσία τους και είχαν καταντήσει φύλλα δημοσιεύσεων του δημοσίου, με διάφορα τερτίπια προκειμένου να κερδίζουν αυτά που τους αναλογούν, χωρίς να δίνουν τίποτα. Το σκηνικό άλλαξε μέσα σε μια 10ετία σχεδόν. Τα ραδιόφωνα άρχισαν να βάζουν όλο και περισσότερη μουσική, αφού τα έσοδά τους δεν επέτρεπαν δημοσιογράφους και ευτυχώς «σώθηκαν» από τα προγράμματα που αυτοματοποίησαν την λειτουργία τους και κατάργησαν το ζωντανό πρόγραμμα. Τα τηλεοπτικά κανάλια απαξιώθηκαν λόγω της μιζέριας του χώρου που δεν άντεχε τους μικρούς «παίχτες», για να απευθυνθούν σε σόμπες και κατσαρόλες προκειμένου να σταθούν οικονομικά. Εντάξει υπήρξαν για μεγάλο διάστημα και οι ροζ γραμμές. Λίγο μετά το ξεκίνημά μου στην δημοσιογραφία βρέθηκα να γράφω στον τοπικό τύπο και αυτό με κέρδισε περισσότερο από την εικόνα και τον ήχο. Είχα καταλάβει μάλλον νωρίς πως στην επαρχία, δεν θα γινόμουν ποτέ ΣΤΑΡ της τιβί. Επέλεξα τον χώρο του εντύπου και παρέμεινα σε αυτόν χάριν στην επιμονή μου… Διότι διαπίστωνα πλέον πως ο τοπικός τύπος άλλαζε και γινόταν δυναμικός. Απευθυνόταν πλέον στον αναγνώστη, αποκτούσε ύλη, σχήμα, χρώμα και εικόνα. Το καλοκαίρι του 2004 αποφάσισα να εκδώσω στην Κόρινθο την δική μου εφημερίδα (ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗ), με πολλές καινοτομίες εκείνη την εποχή και φυσικά, χωρίς την στήριξη των δημοσιεύσεων του Δημοσίου, αφού δεν είχα κατοχυρώσει για χρόνια -περισσότερα από 3 που προβλεπόταν- το δικαίωμα στις δημοσιεύσεις. Τα κατάφερα, όπως μαζί μου και πολλοί ακόμα εκδότες που ξεκίνησαν το ίδιο εγχείρημα μαζί μου, λίγο νωρίτερα, λίγο αργότερα. Ύστερα, ήρθε η σκληρή πραγματικότητα. Η οικονομική κρίση που γονάτισε τον επαρχιακό τύπο. Η συντριπτική πλειοψηφία των εντύπων έκλεισε και ελάχιστοι μείναμε να κρατάμε και αυτό ξανά χάριν στην επιμονή. Όταν ξεκίνησε η κρίση μου είπε ένας γνωστός άνθρωπος της επικοινωνίας και της διαφήμισης ότι θα ήταν η μεγάλη μας ευκαιρία. Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε: «μα σε περιόδους κρίσης οι επιχειρήσεις που αντέχουν αυξάνουν το διαφημιστικό τους μπάτζετ για να γίνουν ισχυρότερες». Μόνο που αυτό δεν συνέβη ποτέ, διότι δεν ζήσαμε μια οικονομική κρίση με τους όρους που θα περίμενε, αλλά την απόλυτη κατάρρευση. Και αν οι επιχειρήσεις ξέρουν πως θα φερθούν τον καιρό της κρίσης όσον αφορά την διαφήμιση, στην επαρχία τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Σήμερα ελάχιστες εφημερίδες παραμένουμε στην επαρχία, χάριν στην επιμονή κάποιων ανθρώπων. Από αυτές τις εφημερίδες ζουν κάποιες οικογένειες, των εκδοτών φυσικά και των εργαζόμενων που βάση του νόμου θα πρέπει να έχουν στην εργασία τους, στο μισθολόγιο. Κοντά σε αυτόν τον τύπο εργάζονται και άλλες κατηγορίες, όπως τυπογραφεία, διανομή τύπου κ.α. Το δημόσιο κερδίζει, αφού τα έσοδά μας από τις δημοσιεύσεις του δημοσίου είναι τιμολογημένα με την απόδοση όλων των αναλογούντων φόρων. Όπως επίσης και οι εισφορές μας, μαζί με των εργαζομένων μας στα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτές οι εφημερίδες θα πρέπει με κάθε τρόπο να συνεχίσουν να υπάρχουν και αυτό θα πρέπει να το ενθαρρύνει τόσο η κεντρική κυβέρνηση, όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι η ιστορία του κάθε τόπου και το χαρτί που γράφει την ιστορία του, τις στιγμές του. Αυτός ο τύπος θα πρέπει με κάθε τρόπο να κρατηθεί ζωντανός, να μην εκλείψει και μαζί του φυσικά να κρατηθούν και οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτόν. κύριε πρόεδρε της κυβέρνησης κύριοι συναρμόδιοι υπουργοί κυρίες και κύριοι βουλευτές που εκλέγεστε κυρίως στην επαρχία και που αποτελείτε την πλειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου Περάσαμε δύσκολες στιγμές, μνημόνια και τρόικες, για να κρατηθούμε όλοι μαζί όρθιοι. Δεν ζητάμε να θεσμοθετήσετε για εμάς νέα έσοδα και πόρους. Ζητάμε να μην καταργήσετε κάτι που υπάρχει για 10ετίαες και που αυτή την φορά δίνει ζωή σε έναν κλάδο που συρρικνώνεται. Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ποτέ ότι μια κυβέρνηση θα συνδέσει το όνομά της και την θητεία της με την κατάρρευση του επαρχιακού τύπου και το λουκέτο στις τοπικές εφημερίδες. Που θα γράψει τους τίτλους τέλους για εμάς. Οι κυβερνήσεις έρχονται, παρέρχονται και ξαναέρχονται. Το έργο τους μένει. Μην δίνεται την εντύπωση πως θέλετε να κρατήσετε σε «ομηρία» τον περιφερειακό τύπο και τους εκδότες του. Μην γράψετε τον επίλογο στερώντας ένα βασικό έσοδο από τον επαρχιακό τύπο που θα του δώσει την δυνατότητα και την ευκαιρία να εξακολουθεί να υπάρχει… Στηρίξτε τον τοπικό και επαρχιακό τύπο για να εξακολουθήσει να υπάρχει. Σπύρος Μασούρης Δημοσιογράφος – Εκδότης εφημερίδα ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗ (φυσικά στην Κόρινθο) Τηλ. 6985653033 - 2741025947