Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ' | 13 Σεπτεμβρίου 2022, 14:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σχόλια επί του νομοσχεδίου. Μερίδα συναδέλφων, θέτει θέμα διότι εδώ και χρόνια υπάρχουν εφημερίδες που εκτυπώνονται σε ψηφιακά τυπογραφεία. Ζητάνε δε στην διαβούλευση να τεθεί ρητά στο νέο νομοσχέδιο ότι οι εφημερίδες πρέπει να εκτυπώνονται σε τυπογραφία με την τεχνολογία ΟΦΣΕΤΤ. Εδώ έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις. Το νομοσχέδιο που είναι σε ισχύ και αυτό που είναι σε διαβούλευση απαγορεύει οι εφημερίδες να είναι φωτοτυπίες ή να εκτυπώνονται σε εκτυπωτή ηλεκτρονικού υπολογιστή. Αυτό φυσικά και μας βρίσκει σύμφωνους. Όμως, τα σύγχρονα εκτυπωτικά μηχανήματα ψηφιακής εκτύπωσης που έχουν μπει στην ζωή μας εδώ και δέκα και πλέον χρόνια, είναι μηχανήματα εκτύπωσης νέας προηγμένης τεχνολογία και φιλικά προ το περιβάλλον και δεν είναι ο ο εκτυπωτής που τυπώνουμε στα γραφεία μας μερικές σελίδες Α4. Κατανοούμε ότι οι συνάδελφοι που έχουν τα παλιάς τεχνολογία μηχανήματα είναι εγκλωβισμένοι . Ας μην προσπαθούν όμως να πάνε κόντρα στην τεχνολογία επιδιώκοντας έτσι την επιβίωσή τους. Τα μηχανήματα που ζητούν να καταστούν υποχρεωτικά, για να σου δώσουν το πρώτο καλής ποιότητας φύλλο, πρέπει προηγουμένως να πετάξεις 300 σκάρτα. Σε κάποιους νομούς τα 300 φύλλα αρκούν για να είναι μια εφημερίδα αποδεκτή βάση του νόμου. Με την ψηφιακή εκτύπωση, υπάρχει οικονομία μέχρι και ενός φύλλου και τα υλικά εκτύπωσης δεν μολύνουν το περιβάλλον. Όλα τα παλιάς τεχνολογία τυπογραφεία, πετάνε σήμερα τα τοξικά τους απόβλητα στα ποτάμια και καταστρέφουν κάθε μορφή πανίδας και χλωρίδας. Επίσης, ένα τυπογραφείο σαν αυτά που διαθέτουν αρκετοί συνάδελφοι, - οι περισσότεροι επίπεδα – έχουν πλέον απαξιωθεί οικονομικά. Υπάρχουν περιοδικά τυπογραφεία που έχουν χιλιάδες αγγελίες με τιμές κτήσεις που δεν ξεπερνούν τις 5000€. Ακόμη και αν αγοράσει ένα συνάδελφος ένα τέτοιο μεταχειρισμένο τυπογραφείο, είναι πλέον αδύνατον να βρει τυπογράφο για να τυπώσει. Επίσης, οι εταιρείες έχουν σταματήσει πλέον να κατασκευάζουν τέτοιου είδους τυπογραφεία και για κάποια δεν υπάρχουν καν ανταλλακτικά. Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν τυπογραφεία, τα έχουν κλειστά και τυπώνουν σε άλλα τυπογραφεία διότι δεν βρίσκουν τυπογράφο, ενώ αν βρουν το ημερομίσθιοι τους είναι πανάκριβο και ασύμφορο. Αντιθέτως η τιμή κτίσης ενός ψηφιακού μηχανήματος εκτύπωσης είναι της τάξης των 40 χιλιάδων € και άνω. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι εκτυπωτής ηλεκτρονικού υπολογιστή που κοστίζει 150€ και αυτό περιγράφει ο νόμος. Είναι αδιανόητο η παρούσα κυβέρνηση που – πολύ σωστά - έχει κάνει σημαία της την ψηφιακή διακυβέρνηση να κάθετε να να συζητάει τέτοιου είδους προτάσεις. Απλά, πρέπει να καταλάβει ο κ. Υπουργός και οι κ.κ. Βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν το παρόν νομοσχέδιο ότι οι ρυθμίσεις που προτείνονται είναι σε λάθος κατεύθυνση μιας και όλη η φιλοσοφία κάθε σύγχρονης επιχείρησης είναι να γίνεται η κάθε δουλειά με το λιγότερο δυνατό κόστος, δηλαδή λιγότερο προσωπικό, λιγότερα αναλώσιμα, ελάχιστα πεταμένα χρήματα. Αυτό άλλωστε απαιτούν οι σύγχρονες συνθήκες ανταγωνισμού. Αυτό εφαρμόζουν οι τράπεζες και όλες οι σύγχρονες επιχειρήσεις. Στις εφημερίδες μας κάποτε να υπό δημοσίευση κείμενο έρχονταν χειρόγραφα και έπρεπε να διαθέτουμε δακτυλογράφους και διορθωτές. Σήμερα έρχονται όλα με email και είναι έτοιμα προς δημοσίευση. Κάποτε το internet σέρνονταν και δαπανούσαμε πολλές εργατοώρες για να γίνουν διάφορες εργασίες. Τώρα όλα γίνονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Είναι λοιπόν αδιανόητο να ζητά το νομοσχέδιο να υπάρχουν περισσότεροι εργαζόμενοι σήμερα στην εποχή της ταχύτητας για την έκδοση μιας εφημερίδα ή την ανάρτηση ειδήσεων στις ιστοσελίδες, απ’ όταν όλα πήγαιναν με τον αραμπά. Επίσης, δεν μπορεί το νομοσχέδιο να συνεχίζει να διαχωρίζει τους εργαζόμενους με το αν εργάζονται σε ημερήσια εφημερίδα, εβδομαδιαία ή ιστοσελίδα. Υπάρχουν επιχειρήσεις με τον ίδιο ΑΦΜ που έχουν και τα τρία μέσα. Έτσι, ένας δημοσιογράφος ή άλλης ειδικότητας εργαζόμενος, απασχολείται συνολικά στην επιχείρηση και όχι στην ημερήσια ή την εβδομαδιαία εφημερίδα ή την ιστοσελίδα. Επίσης, τα κείμενα που δημοσιεύονται στην εφημερίδα, τα ίδια ανεβαίνουν και στην ιστοσελίδα. Πρέπει λοιπόν να προβλεφθεί μικρότερος αριθμός προσωπικού συνολικά για επιχειρήσεις που έχουν και τα τρία μέσα. Τέλος, εκφράζω τις επιφυλάξεις μου για το αν μπορεί το κράτος να θέσει κατώτατο όριο προσωπικού σε μια επιχείρηση με βάση το σύνταγμα. Αυτό έγινε στις τηλεοράσεις, διότι εκεί ενοικιάζουν κρατική συχνότητα. Εδώ όμως δεν υπάρχει καμιά σχέση με το κράτος. Αν αντιτάξει κανείς το θέμα της δημοσίευσης των υποχρεωτικών δημοσιεύσεων, τότε θα έπρεπε να βάλετε υποχρεωτικό αριθμό εργαζομένων σε κάθε κατηγορία επαγγελματιών που απαιτείται άδεια λειτουργίας. π.χ. στα φαρμακεία, τους συμβολαιογράφους, τα ΤΑΞΙ και γενικά όλα τα κλειστά επαγγέλματα. Αν επιμείνετε σε αυτό, τότε νομίζουμε ότι την λύση θα την δώσει το Σ.τ.Ε.