Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΜέρος Θ’ (143-162)Σχόλιο του χρήστη Λευτέρης Γεωργιάδης | 9 Μαρτίου 2023, 18:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'Λευτέρης Γεωργιάδης' | 9 Μαρτίου 2023, 18:06

    Είναι πολύ θετική η ενοποίηση των αδειών διαμονής με δεκαετή ισχύ (μόνιμη διαμονή, δεκαετούς διάρκειας) σε μία άδεια διαμονής δεκαετούς διάρκειας και η απορρόφηση της άδειας διαμονής για δεύτερη γενιά σε αυτήν. Πολύ θετική, επίσης, η ενίσχυση της εν λόγω άδειας ως προς τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή πλησιάζοντας την άδεια επί μακρόν διαμένοντος, όπως και η αυτοδίκαιη ανανέωση της άδειας αυτής σε άδεια επί μακρόν διαμένοντος. Ωστόσο, απαλείφεται η δυνατότητα να λάβουν άδεια διαμονής για πρώτη φορά (αρχική χορήγηση) ενήλικοι πολίτες τρίτων χωρών που ολοκλήρωσαν χωρίς νομιμοποιητικό τίτλο τις σπουδές τους σε σχολείο στην Ελλάδα. Με δεδομένες και τις σχετικές διατάξεις της Σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού (άρθρο 28), πρέπει οπωσδήποτε να χορηγείται τίτλος διαμονής σε αυτές τις περιπτώσεις, αν όχι δεκαετούς διάρκειας, τουλάχιστον για σπουδές ή επαγγελματική κατάρτιση κατά παρέκκλιση της διαδικασίας των θεωρήσεων, ή αυτοτελώς για πέντε χρόνια παραδείγματος χάριν με δυνατότητα ανανέωσης σε δεκαετούς διάρκειας. Δεν είναι ορθό να αποκλείονται όσοι ολοκλήρωσαν την απαιτούμενη φοίτηση στην Ελλάδα χωρίς νομιμοποιητικό τίτλο επειδή π.χ. εισήλθαν στη χώρα παράνομα με τους γονείς τους χωρίς να το έχουν επιλέξει) και παρόλα αυτά μόχθησαν για να φοιτήσουν σε ελληνικό σχολείο, το οποίο και παρέχει τεκμήριο ένταξης στην ελληνική κοινωνία. Η δικαιολογία της δυνατότητας παρέλευσης της επταετίας για υποβολή αίτησης για άδεια εξαιρετικών λόγων ή της εξόδου και επανεισόδου στη χώρα με τη διαδικασία της μετάκλησης για παράδειγμα αποτελεί υπερβολική επιβάρυνση και δοκιμάζει την αρχή της χρηστής διοίκησης...