Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΜέρος Ζ’ (άρθρο 134)Σχόλιο του χρήστη Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity | 13 Μαρτίου 2023, 12:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity' | 13 Μαρτίου 2023, 12:04

    Επί της αρχής, παρατηρείται υπέρμετρος περιορισμός στη χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους. Επίσης, νομοτεχνικά παρατηρείται κακή διατύπωση, ασάφειες και λάθη σε αρκετά σημεία του παρόντος άρθρου (πχ. η λανθασμένη αρίθμηση των περιπτώσεων της παρ. 4). Τέλος, δεν έχει προβλεφθεί ρητώς ότι για τις άδειες διαμονής που χορηγούνται στις περιπτώσεις του παρόντος άρθρου παρέχεται πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Ειδικότερα: -παρ 1, Ανθρωπιστικοί λόγοι σε αντικατάσταση της παρ. 1 του άρθρου 19Α του Ν. 4251/2014, όπως ισχύει: Η νέα διατύπωση “μπορεί να χορηγείται άδεια διαμονής κατά περίπτωση/ad hoc για λόγους ανθρωπιστικής φύσεως” δημιουργεί τον κίνδυνο η παροχή της εν λόγω άδειας διαμονής να είναι δυνητική και να εναπόκειται πλέον στη διακριτική ευχέρεια του Υπουργού. Επίσης, είναι λιγότερο αναλυτική από την προηγούμενη όσον αφορά την περιγραφή των κατηγοριών. Με βάση τις δύο παραπάνω παρατηρήσεις χρειάζεται να επαναδιατυπωθεί με βάση όσα προβλέπονται στο ισχύον άρθρο 19Α. Παρόλα αυτά, είναι θετική η τροποποίηση ότι πλέον οι σοβαροί λόγοι υγείας προτείνεται να συμπεριλαμβάνονται στην παρ. 1. Μέσω αυτής της πρόβλεψης δύνανται να διασφαλιστούν ως προς το καθεστώς διαμονής τους ευάλωτες ομάδες πτχ, που με το ισχύον νομικό πλαίσιο δεν εμπίπτουν σε καμία άδεια διαμονής. -παρ 4, περίπτωση γ, Εξαιρετικοί λόγοι σε αντικατάσταση του άρθρου 19 του Ν.4251/2014, όπως ισχύει. Η νέα διατύπωση θέτει δυσανάλογους περιορισμούς στη δυνατότητα χορήγησης της εν λόγω άδειας: α) δύναται να χορηγηθεί ΜΟΝΟ εφόσον “δεν έχει εκδοθεί τελεσίδικη αρνητική απόφαση χορήγησης διεθνούς προστασίας” β) “Ο χρόνος παραμονής βάσει σχετικού δικαιώματος του αιτούντος διεθνούς προστασίας στη Χώρα, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 73 του ν. 4939/2022, δεν προσμετράται για τη συμπλήρωση της επταετίας”. Αυτές οι δύο διατυπώσεις θα πρέπει να απαλειφθούν, καθώς θέτουν αυτομάτως εκτός της διαδικασίας τη συντριπτική πλειονότητα πτχ χωρίς χαρτιά, οι οποίοι είχαν υποβάλει στο παρελθόν αίτηση ασύλου κατά την είσοδό τους στη χώρα και τώρα πλέον τεκμηριώνουν επταετία βάσει και αυτών των χρόνων. Επίσης, να απαλειφθεί το “άπαξ”, το οποίο έχει ήδη θέσει αδίκως εκτός διαδικασίας πτχ που είχαν λάβει άδεια για εξαιρετικούς λόγους κάποια στιγμή κατά το παρελθόν (ακόμα και σε αυτούς που είχαν λάβει άδειες πριν τον Ν. 4251/2014, βάσει της παρ. 2 του αρ. 44 του Ν.3386/2005). Ενδεικτικά, το “απαξ” έχει λειτουργήσει ως ανυπέρβλητο εμπόδιο για όσες/όσους εξέπεσαν για διάφορους λόγους της νόμιμης διαμονής τους, ειδικά μετά τα δύο έτη πανδημίας, και πλέον δεν έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν για καμία άδεια διαμονής. Τέλος, μια βελτιωτική προσθήκη που προτείνεται να προβλεφθεί είναι η εξής: Κατά την κατάθεση της αίτησης, αντί για χορήγηση απλής απόδειξης παραλαβής αιτήματος πρέπει να χορηγείται κανονική βεβαίωση κατάθεσης, σε όσους είχαν κατά το παρελθόν οποιονδήποτε οριστικό τίτλο διαμονής και ύστερα εξέπεσαν της νομιμότητας. Αυτή η δυνατότητα, άλλωστε, προβλεπόταν και βάσει των σχετικών διατάξεων του Ν. 4332/2015 έως το 2018.