Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΜέρος Θ’ (143-162)Σχόλιο του χρήστη CRAN Δίκτυο Συνηγορίας για τα Δικαιώματα του Παιδιού | 14 Μαρτίου 2023, 08:10
Μετανάστευσης και Ασύλου Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Σε σχέση με την πολυαναμενόμενη άδεια διαμονής των ασυνόδευτων ανήλικων που ενηλικιώνονται, την αναγκαιότητα της οποίας είχε τονίσει επανειλημμένα η κοινωνία των πολιτών καθώς και οι οργανώσεις που συναποτελούν το Δίκτυο για τη Συνηγορία για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που θα είχε σκοπό να διευκολύνει την ομαλή μετάβαση στην ενηλικίωση, το Άρθρο 162 της παρούσας διαβούλευσης είναι αμφιλεγόμενο και δημιουργεί περισσότερες δυσκολίες από όσες επιλύει. Πέρα όλων των άλλων, όμως, μας λυπεί ότι με την παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία, χάνεται μια σημαντική ευκαιρία: αυτή της προστασίας και ορατότητας των ασυνόδευτων παιδιών που τελεσίδικα μένουν εκτός συστήματος ασύλου. Καμία απολύτως πρόβλεψη δεν περιλαμβάνεται στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο για τους ασυνόδευτους ή χωρισμένους ανήλικους, οι οποίοι είτε δεν έχουν υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας είτε έχουν λάβει τελεσίδικη απορριπτική απόφαση στο αίτημα διεθνούς προστασίας, ενώ είναι ανήλικοι/ες. Συγκεκριμένα Άρθρο 162, παρ. 1γ) προβλέπει τη δυνατότητα απόκτησης άδειας διαμονής δεκαετούς διάρκειας σε ενήλικους πολίτες τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς που εισήλθαν στην Ελλάδα ως ασυνόδευτοι ανήλικοι αλλά οι προϋποθέσεις είναι τόσο πολλές που καθιστούν τη διάταξη ανενεργή. Ο σκοπός της παροχής άδειας διαμονής δεκαετούς διάρκειας, λαμβάνοντας υπόψιν την αρχή του βέλτιστου συμφέροντος τους παιδιού (άρθρο 3 Σύμβασης Δικαιωμάτων του Παιδιού), είναι η προστασία των ασυνόδευτων παιδιών ανεξαρτήτως του καθεστώτος προστασίας που έχουν, όπως συμβαίνει στην Ισπανία (https://picum.org/wp-content/uploads/2022/04/Turning-18-and-undocumented_EN.pdf, σελ 55-58 ).Το πρώτο παράδοξο είναι ότι ο πολίτης τρίτης χώρας, πρώην ασυνόδευτος ανήλικος πρέπει να έχει ήδη νόμιμη διαμονή στη χώρα, με οριστικό τίτλο διαμονής για να διεκδικήσει την άδεια του άρθρου 162, παρ.1 γ). Αν οι πολίτες τρίτων χωρών που μόλις έχουν ενηλικιωθεί κατάφερναν να εξασφαλίσουν ισχυρή άδεια διαμονής, δε θα χρειάζονταν καν τη νομοθετική παρέμβαση που εισάγει το παρόν άρθρο. Όμως, πέρα από ισχυρή άδεια διαμονής, οι εν δυνάμει δικαιούχοι της άδειας του άρθρου 162, παρ. γ) πρέπει έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς τουλάχιστον τρεις (3) τάξεις του ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα πριν από τη συμπλήρωση του εικοστού τρίτου έτους της ηλικίας τους καθώς επίσης και είναι εισακτέοι σε Ιδρύματα Επαγγελματικής Κατάρτισης (Επαγγελματικές Σχολές Μαθητείας της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης), Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης, Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης ή σε Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η προϋπόθεση εισαγωγής σε κάποια από τις ανωτέρω σχολές είναι επαχθής και περιοριστική. Στη συγκεκριμένη διάταξη, θα πρέπει να προστεθούν στους ασυνόδευτους ανηλίκους και οι χωρισμένοι από τις οικογένειές τους ανήλικοι, τόσο στη διατύπωση του άρθρου 3 παρ.3 ε' του παρόντος νομοσχεδίου, όσο και της περ. γ' του άρθρου 162 παρ.1 του παρόντος νομοσχεδίου. Επίσης με το άρθρο 162, παρ. 1β) καταργείται η άδεια διαμονής δεύτερης γενιάς κατά το άρθρο 108, του Ν. 4251/2014 και αντικαθίσταται με άδεια διαμονής δεκαετούς διάρκειας, για την οποία όμως προαπαιτείται η ύπαρξη οριστικού τίτλου διαμονής. Η άδεια, κατά το άρθρο 108, του Ν. 4251/2014, είχε σκοπό να δίνει τη δυνατότητα επαναφοράς στη νομιμότητα σε τέκνα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς έξι (6) τάξεις ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα, πριν από τη συμπλήρωση του εικοστού τρίτου έτους της ηλικίας τους, αλλά εξέπεσαν της νομιμότητας ενδεχομένως γιατί οι γονείς τους απώλεσαν το δικό τους δικαίωμα σε άδεια διαμονής. Η λογική πίσω από την υπό κατάργηση άδεια διαμονής δεύτερης γενιάς ήταν η δυνατότητα παραμονής στη χώρα στα παιδιά και νέους μέχρι 23 ετών που είχαν δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς με τη Χώρα (ήτοι γέννηση και μακροχρόνια διαμονή, γνώση της ελληνικής γλώσσας, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο, οικογενειακή σχέση με ημεδαπούς), η ανατροπή των οποίων, θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην οικογενειακή και ιδιωτική τους ζωή. Στη παρούσα διαβούλευση η προϋπόθεση οριστικού τίτλου διαμονής για τη χορήγηση της δεκαετούς άδειας σε τέκνα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς έξι (6) τάξεις ελληνικού σχολείου στην Ελλάδα, πριν από τη συμπλήρωση του εικοστού τρίτου έτους της ηλικίας τους, στερείται λογικής και καθιστά τη διάταξη άνευ ουσιαστικής χρησιμότητας. Γενικότερα, να διευκρινιστεί η σχέση μεταξύ αρθ.134 παρ.4 και αρθ. 162 παρ.1 γ), πχ αν θα μπορεί να μεταβεί από την άδεια διαμονής που θα έχει εκδώσει ως ανήλικος βάσει αρθ.134 παρ.4 στην άδεια βάσει αρθ. 162 παρ.1 γ) ως ενήλικος.