Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΜέρος Θ’ (143-162)Σχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ | 14 Μαρτίου 2023, 08:58
Μετανάστευσης και Ασύλου Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Άρθρο 144 παρ. 1 και 2 εδ. γ΄ Με την προτεινόμενη διάταξη επιλέγεται το κατώτατο επιτρεπόμενο σύμφωνα με το άρθρο 4 της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ όπως αυτή τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2011/51/ΕΕ, όριο υπολογισμού για τη συμπλήρωση της πενταετούς διαμονής στην Ελλάδα των δικαιούχων διεθνούς προστασίας και συγκεκριμένα το ήμισυ της περιόδου μεταξύ της ημερομηνίας υποβολής της αίτησης διεθνούς προστασίας βάσει της οποίας χορηγήθηκε το καθεστώς διεθνούς προστασίας και της ημερομηνίας έκδοσης της άδειας διαμονής. Η ως άνω προτεινόμενη διάταξη συνεχίζει, όπως και στην προισχύουσα μορφή της (ν.4251/2014), να θέτει δυσανάλογα προσκόμματα σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό, ήτοι την χορήγηση άδειας διαμονής επί μακρόν διαμένοντος στους δικαιούχους διεθνούς προστασίας, η οποία είναι μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας (κατά δύο έτη για τους δικαιούχους προσφυγικού καθεστώτος και κατά τρία έτη για τους δικαιούχους επικουρικής προστασίας), παρέχοντας τους παράλληλα το δικαίωμα διαμονής και εργασίας τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης («επί μακρόν διαμένων – ΕΕ»).