Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΜέρος Θ’ (143-162)Σχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ | 14 Μαρτίου 2023, 08:34
Μετανάστευσης και Ασύλου Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Άρθρα 148 παρ. 2, 145 παρ. 7 Σύμφωνα με το προτεινόμενο άρθρο 145 παρ. 7 : «Το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος είναι μόνιμο, υπό την επιφύλαξη του άρθρου 148». Κατά, δε, το άρθρο 148 παρ. 1 προβλέπονται περιοριστικά οι λόγοι ανάκλησης ή απώλειας του καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η λήξη της άδειας διαμονής. Τούτο προκύπτει άλλωστε και από την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, στην οποία ρητώς ορίζεται ότι «Η λήξη της άδειας διαμονής επί μακρόν διαμένοντος δεν αποτελεί, αυτοτελώς, λόγο ανάκλησης ή απώλειας του καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος.». Ωστόσο, σε καμία από τις προτεινόμενες διατάξεις του προς διαβούλευση νόμου δεν προβλέπεται η τύχη των εκπρόθεσμων αιτήσεων ανανέωσης άδειας διαμονής επί μακρόν διαμένοντος. Σε κάθε περίπτωση, ειδικά για τους δικαιούχους διεθνούς προστασίας, οι εκπρόθεσμες αιτήσεις ανανέωσης αδειών διαμονής επί μακρόν διαμένοντος, δεν θα πρέπει να οδηγούν στην απόρριψη των αιτήσεων αυτών μόνο εξ’ αυτού του λόγου, λαμβάνοντας υπόψη και κατ’ αναλογία των προβλεπόμενων στο άρθρο 23 του Ν. 4939/2022, σύμφωνα με την οποία «η εκπρόθεσμη χωρίς αιτιολογία υποβολή της αίτησης ανανέωσης [αναγνωρισμένου δικαιούχου διεθνούς προστασίας] δεν μπορεί από μόνη της να οδηγήσει σε απόρριψή της».