Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΜέρος Θ’ (143-162)Σχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ | 14 Μαρτίου 2023, 08:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ' | 14 Μαρτίου 2023, 08:32

    Μη πρόβλεψη αδειών διαμονής σε μέλη οικογένειας δικαιούχων διεθνούς προστασίας Παρά τη θεμελιώδη υποχρέωση των κρατών να αναγνωρίζουν και να προασπίζουν όλους ανεξαιρέτως τους πραγματικούς οικογενειακούς δεσμούς, ο Έλληνας νομοθέτης επιλέγει την μη ρητή πρόβλεψη αδειών διαμονής σε μέλη οικογένειας δικαιούχων διεθνούς προστασίας (ισόχρονη άδεια διαμονής) με τον προς διαβούλευση νόμο. Προτείνεται η συμπερίληψη της εν λόγω κατηγορίας άδειας διαμονής στο κεφάλαιο του προς διαβούλευση νόμου «ΑΔΕΙΕΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ (ΑΔΕΙΑ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΥΠΟΥ «P») - ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΖ΄, με την οποία θα προβλέπεται η χορήγηση άδειας διαμονής σε μέλη οικογένειας δικαιούχων διεθνούς προστασίας (σύζυγος και ανήλικα τέκνα για ενήλικους δικαιούχους διεθνούς προστασίας / γονείς για ανήλικους δικαιούχους διεθνούς προστασίας) προς διασφάλιση του δικαιώματος στο σεβασμό στην οικογενειακή ζωή και τη διατήρηση της οικογενειακής ενότητας. Προτείνεται να απαλειφθεί η προϋπόθεση σύναψης γάμου ή συμφώνου συμβίωσης με κάτοχο άδειας διαμονής σε ισχύ εντός Ελλάδος για την χορήγηση αδειών διαμονής μελών οικογένειας δικαιούχων διεθνούς προστασίας, η οποία δημιουργήθηκε μετά την είσοδο του δικαιούχου διεθνούς προστασίας στην χώρα και εντός αυτής (23 παρ. 4 του Ν. 4939/2022). Επί της ουσίας, ο Ν. 4939/2022 απαιτεί και οι δύο σύζυγοι / συμβιούντες να είναι κάτοχοι αδειών διαμονής σε ισχύ προκειμένου να χορηγηθεί στο μέλος οικογένειας δικαιούχου διεθνούς προστασίας άδεια διαμονής και ο γάμος / σύμφωνο συμβίωσης να έχει τελεστεί αποκλειστικά στην Ελλάδα, καθιστώντας έτσι πρακτικά ανεφάρμοστη και άνευ αντικειμένου την εν λόγω ή οποιαδήποτε άλλη διάταξη που θα προβλέπει τα ως άνω. Για τον λόγο αυτόν, προτείνεται η χορήγηση της εν λόγω άδειας διαμονής με την προσκόμιση σχετικών ληξιαρχικών πράξεων γάμου / συμφώνου συμβίωσης ανεξαρτήτως του καθεστώτος παραμονής του μέλους οικογένειας δικαιούχου διεθνούς προστασίας κατά τον χρόνο τέλεσης του γάμου / συμφώνου συμβίωσης και ανεξαρτήτως της χώρας τέλεσης του γάμου / συμφώνου συμβίωσης. Προτείνεται, επίσης, η πρόβλεψη προστατευτικών μέτρων για τη διατήρηση της οικογενειακής ενότητας μεταξύ του ανήλικου δικαιούχου διεθνούς προστασίας του και του γονέα του, ήτοι η δυνατότητα του ανήλικου δικαιούχου διεθνούς προστασίας την χορήγηση άδειας διαμονής μέλους οικογένειας για τον γονέα του με μόνη την προσκόμιση ληξιαρχικής πράξης γέννησης, ανεξαρτήτως του καθεστώτος παραμονής του μέλους οικογένειας δικαιούχου διεθνούς προστασίας. Η χορήγηση αυτών των αδειών διαμονής ανάγεται σε ζωτικής σημασίας ζήτημα, ιδίως στις περιπτώσεις των μελών οικογένειας, η αίτηση περί χορήγησης διεθνούς προστασίας των οποίων έχει απορριφθεί τελεσιδίκως. Λαμβανομένου, επομένως, υπ’ όψιν ότι, de jure (άρθρο 22 παρ. 2 του Ν. 4939/2022) και de facto, οι σχετικές αιτήσεις από τους δικαιούχους διεθνούς προστασίας, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, υποβάλλονται όταν τα μέλη της οικογένειας τους δεν διαθέτουν κανένα καθεστώς παραμονής στη χώρα, προκύπτει ότι οι αιτήσεις αυτές αποτελούν το ultimum refugium για την διατήρηση της οικογενειακής ενότητας και δη των προς επιστροφή/απέλαση/επανεισδοχή πολιτών τρίτων χωρών. Η μη ρητή πρόβλεψη των εν λόγω αδειών διαμονής και υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις, αποτελεί σοβαρότατη επέμβαση και επιφέρει δυσμενέστατες συνέπειες στην οικογενειακή ζωή και ενότητα, καθώς έχουν ως αποτέλεσμα είτε ένας γονέας να στερηθεί την πραγματική άσκηση της γονικής μέριμνας του τέκνου του είτε να διασπαστεί ακουσίως η έγγαμη συμβίωση.