Αρχική Κώδικας ΜετανάστευσηςΜέρος ΙΓ’ (άρθρα 168-180)Σχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ | 14 Μαρτίου 2023, 08:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ' | 14 Μαρτίου 2023, 08:04

    Άρθρο 172 Οι διατάξεις του α. 165 και 166 σε συνδυασμό με την εδώ προτεινόμενη διάταξη θα είχαν ως αποτέλεσμα τη μη χορήγηση ή μη ανανέωση αδειών δικαιούχων καθεστώτος διεθνούς προστασίας για τυπικούς λόγους, μεταξύ των οποίων και η μη εμπρόθεσμη υποβολή της αίτησης ανανέωσής του ή η μη υποβολή παραβόλου, γεγονός το οποίο όχι μόνο προσκρούει στα προβλεπόμενα σε εν ισχύι νόμο, ο οποίος ρυθμίζει ειδικά τα ζητήματα σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας και δη στον «Κώδικα Νομοθεσίας για την υποδοχή, τη διεθνή προστασία πολιτών τρίτων χωρών και ανιθαγενών και την προσωρινή προστασία σε περίπτωση μαζικής εισροής εκτοπισθέντων αλλοδαπών» (Ν.4939/2022), αλλά τυγχάνει και εξόχως προβληματικό καθώς θα είχε ως συνέπεια την αποστέρηση νομιμοποιητικών εγγράφων σε άτομα αναγνωρισμένα ως χρήζοντα διεθνούς προστασίας. Ειδικότερα, η πρόσβαση σε έγγραφα, όπως αυτή κατοχυρώνεται από το αρ. 27 της Σύμβασης της Γενεύης, καθώς και από την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία (βλ. ανωτέρω) θα γνώριζε υπέρμετρο και αδικαιολόγητο περιορισμό και θα οδηγούσε σε αδυναμία πρόσβασης και ενάσκησης των βασικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τη διαπιστωτική πράξη αναγνώρισης των δικαιούχων διεθνούς προστασίας. Επιπλέον, θα είχε ως αποτέλεσμα την έκθεση των δικαιούχων σε κίνδυνο επαναπροώθησης, κατά παράβαση του α. 20 του Ν.4939/2022, του α. 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του άρθρου 33 (1) της Σύμβασης της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων, του άρθρου 3 της Σύμβασης των ΗΕ κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας καθώς και της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, μεταξύ άλλων, που ρητά θέτουν την αρχή της μη επαναπροώθησης. Ως εκ τούτου, η αίτηση για τη χορήγηση ή ανανέωση άδειας διαμονής πρόσφυγα ή δικαιούχου επικουρικής προστασίας, δεν θα πρέπει να υπόκειται σε υποχρέωση καταβολής παραβόλων και δη ύψους α. για τις άδειες διάρκειας μέχρι ενός (1) έτους, σε εκατόν πενήντα (150) ευρώ, β. για τις άδειες διάρκειας μέχρι δύο (2) έτη, σε τριακόσια (300) ευρώ, και γ. για τις άδειες διάρκειας μέχρι τρία (3) έτη, σε τετρακόσια πενήντα (450) ευρώ, το οποίο καθιστά την καταβολή του απαγορευτική για μεγάλη μερίδα δικαιούχων διεθνούς προστασίας, οι οποίοι τυγχάνουν οικονομικά ευάλωτοι. Αντίθετα, θα πρέπει να προβλεφθεί ρητά εξαίρεση από τη σχετική υποχρέωση καταβολής παραβόλων για τους δικαιούχους διεθνούς προστασίας. Για τον λόγο αυτό προτείνεται η αναδιατύπωση των άρθρων με την προσθήκη ρητής πρόβλεψης αναφορικά την απαλλαγή των δικαιούχων διεθνούς προστασίας από την υποβολή παραβόλου για τη χορήγηση και ανανέωση των σχετικών αδειών διαμονής τύπου Ρ. 1 και Ρ.2 , καθώς για τους ανωτέρω λόγους η χορήγηση και ανανέωση των εν λόγω αδειών θα πρέπει να γίνεται ατελώς. Βλ. επίσης σχόλιο στη διάταξη του άρθρου 162