Αρχική Εθνική Στρατηγική για την ΈνταξηΜέτρο Πολιτικής 3.2Σχόλιο του χρήστη ΑΡΣΙΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΝΕΩΝ | 14 Φεβρουαρίου 2019, 21:35
Μετανάστευσης και Ασύλου Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το Υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής συμβάλει στη διακίνηση μιας εξαιρετικά προβληματικής ερμηνείας των προβλεπόμενων όρων και προϋποθέσεων πρόσβασης στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Διατυπώνεται επί της ουσίας στο Μέτρο Πολιτικής 3.2. η άποψη ότι οι δικαιούχοι διεθνούς προστασίας ηλικίας δεν εντάσσονται στην υποχρεωτική τυπική εκπαίδευση. Η συγκεκριμένη θέση αντίκειται στην συνταγματική πρόβλεψη του άρθρου 16 παρ. 3 όπου αναφέρεται ότι «Τα έτη υποχρεωτικής φοίτησης δεν μπορεί να είναι λιγότερα από εννέα» χωρίς να γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στην ηλικία των μαθητών. Το γεγονός ότι με το άρθρο 2 παρ. 3 του Ν.1566/1985, προβλέπεται ότι η εγγραφή στο Γυμνάσιο δεν είναι υποχρεωτική μετά τα 16 έτη, αφορά στην άρση του αξιόποινου των γονέων και κηδεμόνων που δεν εγγράφουν τους μαθητές στο (458 ΠΚ) και σίγουρα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως νομική αιτιολόγηση της αποσχολειοποίησης των εφήβων αιτούντων διεθνούς προστασίας. Άλλωστε, στα γυμνάσια όλης της επικράτειας φοιτούν μαθητές και μαθήτριες οι οποίες υπερβαίνουν την ηλικία των 15 ετών, λόγω επανάληψης των σπουδών ή μη προαγωγής. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία θα σήμαινε την νομιμοποίηση της σχολικής διαρροής ως «φυσικού φαινομένου» ειδικά και μόνο για τους ανήλικους προσφυγικούς πληθυσμούς. Επίσης, στο Ν. 4540/2018 (ΦΕΚ Α’ 91/22.05.2018) «Προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία (αναδιατύπωση, L 180/96/29.6.2013) και άλλες διατάξεις» και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 13 παρ. 1 (Εκπαίδευση των ανηλίκων, άρθρο 14 της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ) ρητά αναφέρεται ότι: «Οι ανήλικοι πολίτες τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς κατά την παραμονή τους στη χώρα έχουν πρόσβαση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, υπό προϋποθέσεις ανάλογες με αυτές που ισχύουν για τους Έλληνες πολίτες και με διευκολύνσεις ως προς την εγγραφή σε περίπτωση δυσχερειών υποβολής των απαιτούμενων δικαιολογητικών, και για όσο χρονικό διάστημα δεν εκτελείται μέτρο απομάκρυνσης που εκκρεμεί κατά των ιδίων ή των γονέων τους. Απώλεια του δικαιώματος παρακολούθησης του εκπαιδευτικού προγράμματος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν επέρχεται αποκλειστικά και μόνο λόγω ενηλικίωσης των ανωτέρω. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ρυθμίζονται οι ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις εφαρμογής της παρούσας παραγράφου.» Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η αναφορά που περιέχεται στο κείμενο της εθνικής στρατηγικής, σε «νέους αιτούντες και τις νέες αιτούσες και τους δικαιούχους διεθνούς προστασίας 15-18 ετών, οι οποίοι και οι οποίες δεν εντάσσονται στην υποχρεωτική τυπική εκπαίδευση», όχι μόνο αντιτίθεται στο Σύνταγμα, συνδέοντας την πρόσβαση στην υποχρεωτική εκπαίδευση με την ηλικία άνω των 15 ετών, αλλά ουσιαστικά εισάγει και ένα καθεστώς εξαίρεσης σε σχέση με τους γηγενείς συνομηλίκους τους, οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν αποκλείονται από την υποχρεωτική σχολική φοίτηση με την συμπλήρωση του 15ου έτους της ηλικίας τους.