Αρχική Βελτίωση Μεταναστευτικής Νομοθεσίας, τροποποίηση διατάξεων των νόμων 4636/2019 (A’ 169), 4375/2016 (A’ 51), 4251/2014 (Α’ 80) και άλλες διατάξειςΜέρος Β΄ Θέματα λειτουργίας Αρχής Προσφυγών, Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης και Γενικής Γραμματείας Μεταναστευτικής Πολιτικής Άρθρο 33 Τροποποιήσεις του ν. 4375/2016 (A΄ 51)Σχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ | 24 Απριλίου 2020, 17:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ' | 24 Απριλίου 2020, 17:32

    Η δυνατότητα παραμονής για λόγους ανθρωπιστικούς αποτελεί δικλείδα ασφαλείας και συμπλήρωμα των υποχρεώσεων της ελληνικής πολιτείας ενόψει των διεθνών της δεσμεύσεων προστασίας ατόμων που, αν και δεν υπάγονται στο καθεστώς του πρόσφυγα, συντρέχει στο πρόσωπο τους η ρήτρα μη επαναπροώθησης, ή άλλοι λόγοι (π.χ. δικαίωμα στην ιδιωτική ή οικογενειακή ζωή σύμφωνα με το άρθρο 8 ΕΣΔΑ, σοβαροί λόγοι υγείας) που κωλύουν την απομάκρυνσης τους. Καθίσταται δε αναγκαία η ύπαρξη ενός ρυθμιστικού πλαισίου χορήγησης αδείας διαμονής για λόγους, κυρίως ανθρωπιστικούς, που είτε δεν έχουν εκ των προτέρων προβλεφθεί από την οικεία νομοθεσία είτε το σχετικό πλαίσιο είναι ανεπαρκές (ιδίως ως προς τα ζητήματα προστασίας του παιδιού με βάση το βέλτιστο συμφέρον του, την προστασία της οικογενειακής ζωής και της κατάστασης υγείας). Η πρόβλεψη περί παραπομπής από τις Επιτροπές Προσφυγών στις αρμόδιες υπηρεσίες μεταναστευτικής πολιτικής, όσων περιπτώσεων έχρηζαν εξέτασης ως προς τη χορήγηση σχετικής αδείας ήταν μια πρόβλεψη εδραιωμένη στη διοικητική πρακτική. Αποτελούσε δε το τελευταίο καταφύγιο μιας νομοθεσίας που οφείλει να περιορίζει τις γκρίζες ζώνες που περιθωριοποιούν πολίτες τρίτων χωρών, ως προς τους οποίους, με βάση την θεμελιώδη αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου με βάση το άρθρο 25 του Συντάγματος, το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και το προστατευτικό πλαίσιο των διατάξεων διεθνών συνθηκών που προστατεύουν δικαιώματα πολιτών, χωρίς διάκριση λόγω ιθαγένειας, η στάθμιση, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, του δημοσίου συμφέροντος υποχωρεί έναντι της προστασίας των δικαιωμάτων του συγκεκριμένου προσώπου. Ο υποβιβασμός μιας τέτοιας σχετικής πρόβλεψης της οικείας νομοθεσίας σε ένα καθεστώς, όπως αυτό της αναβολής απομάκρυνσης, το οποίο, όπως τουλάχιστον έχει εφαρμοσθεί έως σήμερα, είναι αμφίβολο, αβέβαιο και υπολειπόμενο του αναγκαίου προστατευτικού πλαισίου, δεν προάγει την ως άνω αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου και συντελεί στην εκ νέου δημιουργία γκρίζων ζωνών, εντός των οποίων, θεμελιώδη δικαιώματα, όπως αυτό της ελευθερίας του προσώπου, αλλά ενίοτε και της προστασίας της υγείας και της ίδιας της ζωής (μέσω της στέρησης αναγκαίων μέσων επιβίωσης) τίθενται σε κίνδυνο. Αναδρομική κατάργηση δε της ευνοϊκής αυτής διάταξης αποτελεί μεταξύ άλλων παραβίαση της αρχής της χρηστής Διοίκησης η οποία δεν νομιμοποιείται να αιφνιδιάζει με δυσμενείς διοικητικές πράξεις τον καλόπιστο διοικούμενο. Ως εκ τούτου η κατάργηση της και δη αναδρομικά πρέπει να απαλειφθεί