Μετανάστευσης και Ασύλου Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η κατάργηση της περ. στ΄ της παρ. 1 του άρθρου 19Α του ν. 4251/2014, περί χορήγησης άδειας διαμονής για λόγους ανθρωπιστικής φύσεως σε πολίτες τρίτων χωρών που βρίσκονται στην Ελλάδα, η υπόθεση των οποίων έχει παραπεμφθεί από τις αρμόδιες Αρχές Απόφασης της περ. ιθ’ του άρθρου 2 του π.δ. 113/2013 (Α` 146) και τις Επιτροπές Προσφυγών των άρθρων 26 και 32 του π.δ. 114/2010 (Α` 195), σε συνέχεια της κατάργησης του άρθρου 67 του ν. 4375/2016 που επήλθε με το άρθρο 61 περ. ε’ του ν. 4686/2020, οδηγεί στην στέρηση του δικαιώματος παραπομπής των σχετικών υποθέσεων στις αρμόδιες αρχές για τη χορήγηση άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, για περιπτώσεις αιτημάτων ασύλου που είχαν υποβληθεί και εκκρεμούν με βάση τις διατάξεις των άρθρων του Π.Δ. 113/2012 και Π.Δ. 114/2010. Παράλληλα, καταργείται και η εναλλακτική μορφή προστασίας μέσω της δυνατότητας χορήγησης άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους σύμφωνα με το άρθρο 22 του ν. 4375/2016. Ως PRAKSIS θεωρούμε ότι η πλήρης κατάργηση της δυνατότητας παραπομπής των υποθέσεων που έχουν απορριφθεί τελεσίδικα στις αρμόδιες αρχές, για τη χορήγηση άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους ως εναλλακτικής μορφής προστασίας, θα οδηγήσει στην πράξη σε κοινωνικό αποκλεισμό σημαντικό αριθμό συνανθρώπων μας για τους οποίους δεν παρέχεται, σε πολλές περιπτώσεις, εναλλακτική δυνατότητα έννομης προστασίας και κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης.