Αρχική «ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΛΑΙΣΙΟ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ"Άρθρο 5 Γενικές αρχέςΣχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ | 4 Ιουλίου 2022, 14:02
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ' | 4 Ιουλίου 2022, 14:02

    Διασφάλιση του δικαιώματος του παιδιού να ακουστεί (Άρθρο 5(2)) Το δικαίωμα του παιδιού να εκφράζει τη γνώμη του και αυτή να λαμβάνεται δεόντως υπόψη κατοχυρώνεται στο άρθρο 12 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Το δικαίωμα αυτό αφορά τόσο στη διαδικασία ορισμού επιτρόπου όσο και μετά τον ορισμό. Σύμφωνα με το Γενικό Σχόλιο υπ’ αριθμ. 6 της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, «σύμφωνα με το άρθρο 12 της Σύμβασης, όταν υιοθετούνται μέτρα για τα ασυνόδευτα ή τα χωρισμένα από την οικογένειά τους παιδιά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι απόψεις και οι επιθυμίες που το παιδί δικαιούται να εκφράζει. Για την έγκυρη έκφραση αυτών των απόψεων και επιθυμιών είναι επιτακτική ανάγκη η προσήκουσα ενημέρωση των παιδιών για παράδειγμα για τα δικαιώματά τους, για τις διαθέσιμες υπηρεσίες […] Οι απόψεις του παιδιού πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη στη διαδικασία διορισμού επιτρόπου, νομικού συμπαραστάτη και κατά την επιλογή των ρυθμίσεων φροντίδας και στέγασης. Οι πληροφορίες αυτές πρέπει να παρέχονται με τρόπο που ανταποκρίνεται στην ωριμότητα και στο πνευματικό επίπεδο κάθε παιδιού. Καθώς η συμμετοχή εξαρτάται από την αξιόπιστη επικοινωνία, επιβάλλεται – όταν είναι αναγκαία – η παρουσία διερμηνέα σε όλα τα στάδια της διαδικασίας». Επιπλέον και σύμφωνα με τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ «[ο] σεβασμός της αρχής του μείζονος συμφέροντος του παιδιού απαιτεί από τις αρχές να λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις του παιδιού κάθε φορά που λαμβάνουν αποφάσεις που αφορούν το παιδί. Ως υπεύθυνος για τη διασφάλιση του μείζονος συμφέροντος του παιδιού, ο επίτροπος πρέπει να βοηθά το παιδί να συμμετέχει σε όλες τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που το αφορούν, διασφαλίζοντας ότι οι αρχές που λαμβάνουν τις αποφάσεις σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να εκφράζει τη γνώμη του και ότι αποδίδουν τη δέουσα βαρύτητα στις απόψεις του». Στο παρόν σχέδιο νόμου, το άρθρο 5 (2) προβλέπει ως γενική αρχή την υποχρέωση των αρμόδιων αρχών να ζητούν τη γνώμη του ασυνόδευτου παιδιού, ωστόσο η αρχή αυτή δεν μεταφράζεται σε ειδικότερες ρυθμίσεις που να διασφαλίζουν την αποτελεσματική άσκηση του δικαιώματος. Οι μόνες σχετικές αναφορές περιλαμβάνονται στο άρθρο 13 (3) του σχεδίου νόμου σχετικά με κατάσταση υγείας του παιδιού και στο άρθρο 22 (4) του σχεδίου νόμου όπου ανατίθεται στο Συμβούλιο Επιτροπείας Ασυνόδευτων Ανηλίκων η αρμοδιότητα να «β) αποφασίζει για διαφωνίες που ανακύπτουν μεταξύ επιτρόπου και ασυνόδευτου ανηλίκου […]». Συνεπώς θα πρέπει να εισαχθούν διαδικασίες που να διασφαλίζουν την αποτελεσματική άσκηση του δικαιώματος τους παιδιού να ακουσθεί κάθε φορά που λαμβάνονται αποφάσεις για αυτό σε όλα τα στάδια της διαδικασίας πριν και μετά τον ορισμό του Επιτρόπου και κατά τη διάρκεια άσκησης της Επιτροπείας. Άρθρο 5 παρ. 4 Σχετικά με τον «επαναπατρισμό» ασυνόδευτου ανηλίκου ως αναφερόμενη ενδεχομένη βιώσιμη λύση θα πρέπει να υπομνησθεί το Γενικό Σχόλιο υπ’αριθμ. 6 της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού όπου υπογραμμίζεται «[ο] επαναπατρισμός δεν αποτελεί επιλογή όταν οδηγεί σε «εύλογο κίνδυνο» παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων του παιδιού και ειδικότερα όταν εφαρμόζεται η αρχή της μη επαναπροώθησης».