1. Η παρ. 1 του άρθρου 101 του ν. 4636/2019 τροποποιείται ως εξής:
« 1. Η απόφαση επί της προσφυγής εκδίδεται το ταχύτερο δυνατό και σε κάθε περίπτωση: α. εντός τριάντα (30) ημερών από τη συζήτηση, στις περιπτώσεις εφαρμογής της κανονικής διαδικασίας,
β. εντός είκοσι (20) ημερών από τη συζήτηση, στις περιπτώσεις εφαρμογής της ταχύρρυθμης διαδικασίας,
γ. εντός δέκα (10) ημερών από τη συζήτηση, στις περιπτώσεις που ο προσφεύγων κρατείται,
δ. εντός είκοσι (20) ημερών από τη συζήτηση, στην περίπτωση απόφασης που απορρίπτει την αίτηση ως απαράδεκτη σύμφωνα με το άρθρο 84.».
Η ρύθμιση που προβλέπει προθεσμία για έκδοση αποφάσεων από τις Επιτροπές είναι αμφίβολο αν θα τηρηθεί. Όπως έχει ήδη αποφανθεί το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών η προθεσμία για έκδοση αποφάσεως επί των προσφυγών ενώπιον των δευτεροβάθμιων επιτροπών ασύλου, δηλαδή των τριών μηνών από τη συζήτηση είναι ενδεικτική και όχι αποκλειστική (ΔΕφΑθ 1721/2019).
Η προβλεπόμενη τόσο σύντομη σύντμηση των προθεσμιών σε καμία περίπτωση δεν αρκεί για την επαρκή αιτιολογία και έκδοση των αποφάσεων.
Σύμφωνα με τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη (Κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού) προτείνεται να προστεθεί η εξασφάλιση νόμιμης παραμονής των παιδιών τουλάχιστον μέχρι την ενηλικίωση τους, ιδίως η παροχή αποτελεσματικής προστασίας στα ασυνόδευτα παιδιά των οποίων το αίτημα διεθνούς προστασίας απορρίπτεται, με σειρά μέτρων και την χορήγηση άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους και παράλληλα θέσπιση ευμενέστερου πλαισίου νομιμοποίησης παιδιών που ενηλικιώνονται με σκοπό την ομαλή τους ένταξη.
Κατά τα λοιπά συμφωνούμε με τα σχόλια του Home Project.
Άρθρο 27 | Τροποποίηση του Άρθρου 101 του ν. 4636/2019.
Εδώ, στην παρ. 1, μειώνεται πάλι ο χρόνος για την έκδοση της απόφασης από τις 40 ημέρες, στις 30 στις ταχύρρυθμες, ενώ μειώνεται σημαντικά ο χρόνος και με αυτές με τη κανονική διαδικασία. Πρέπει να επαναλάβουμε για μία ακόμη φορά, ότι ο χρόνος θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι επαρκής και πρακτικά εφαρμόσιμος για την έκδοση των αποφάσεων.
Επισημαίνεται ότι η σύντμηση των προθεσμιών που αρχικά ορίζονταν στο άρθρο 101, θα πρέπει να συνοδεύεται με τη διασφάλιση της ποιοτικής και αντικειμενικής εξέτασης των όλων των αιτημάτων και ιδίως των ασυνόδευτων ανηλίκων.
Είναι επίσης σημαντικό να εξασφαλιστεί καθεστώς νόμιμης διαμονής για τους ασυνόδευτους ανηλίκους που θα λαμβάνουν απορριπτική απόφαση και σε β’βαθμό και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την ημερομηνία εξέτασης της προσφυγής, ενώ διαμένουν σε δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο.
Η έλλειψη σχετικού νομικού και θεσμικού πλαισίου αναφορικά με τα ασυνόδευτα παιδιά των οποίων το αίτημα έχει απορριφθεί σε δεύτερο βαθμό και παραμένουν στην χώρα, τόσο σε κέντρα φιλοξενίας όσο και σε άλλα πλαίσια προσωρινής διαμονής, χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα συνιστά αποτρεπτικό παράγοντα ως προς την προώθηση της ένταξης και των προοπτικών εξέλιξής τους.
Είναι επιβεβλημένη μία σχετική νομοθετική πρόβλεψη για την διευθέτηση της νόμιμης παραμονής μέχρι την ενηλικίωση και ιδίως η παροχή επιπλέον νομικών δυνατοτήτων για την πρόσβαση σε ανθρωπιστικό καθεστώς των παιδιών που δεν πληρούν της προϋποθέσεις χορήγησης προσφυγικής ιδιότητας.
Τα ασυνόδευτα παιδιά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται πρωτίστως ως παιδιά και η οποιαδήποτε παρεχόμενη προστασία προϋποθέτει την εξασφάλιση της νόμιμης παραμονής, αλλιώς είναι κενή περιεχομένου.
Επιπρόσθετα, είναι αναγκαίο να ληφθεί μέριμνα για τα παιδιά που ενηλικιώνονται και έχουν συμμετάσχει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε διαδικασίες κοινωνικής ένταξης, έχουν ζήσει μεγάλο χρονικό διάστημα στη χώρα και έχουν αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς.