Το τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 48 του ν. 4636/2019 καταργείται.
Το τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 48 του ν. 4636/2019 καταργείται.
Μετανάστευσης και Ασύλου Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η κατάργηση του τέταρτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 48, αν και είναι στη σωστή κατεύθυνση, πρέπει να συνοδεύεται από την ταυτόχρονη αύξηση της δυναμικότητας των κατάλληλων δομών φιλοξενίας για ασυνόδευτους ανήλικους ανά την ελληνική επικράτεια και της επίλυσης του προβλήματος αστεγίας των ανηλίκων. Με την προτεινόμενη νομοθετική ρύθμιση και δεδομένης της μικρής δυναμικότητας σε δομές φιλοξενίας, φαίνεται ότι η παραπομπή στην ΕΛ.ΑΣ. είναι η μόνη εναλλακτική λύση. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, ένας σημαντικό ποσοστό ανηλίκων θα καταλήξει σε «προστατευτική φύλαξη», γεγονός που, δεδομένης της ανυπαρξίας δυνατότητας φιλοξενίας της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και της αμφιλεγόμενης φύσης του καθεστώτος της προστατευτικής φύλαξης, θα σήμαινε ότι η πλειοψηφία των παιδιών θα βρεθεί εκτεθειμένη σε επισφαλείς συνθήκες είτε μέσα στα camp είτε εκτός αυτών. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι ανήλικοι κάτω των 15 ετών και ιδίως τα παιδιά έως 12 ετών θα βρίσκονται σε κίνδυνο αφού δεν υπάρχει ιδιαίτερη νομοθετική πρόβλεψη.
Θετικό το ότι αίρεται η παράταση κράτησης των ανηλίκων για 20 επιπλέον ημέρες, μολονότι ορθότερη κρίνεται η μη επιβολή κράτησης, συνολικά, για τους ανήλικους – είτε ασυνόδευτους είτε χωρισμένους.
Η κατάργηση της παράτασης της κράτησης ανηλίκων είναι ένα θετικό βήμα. Ωστόσο θεωρούμε πως η «προστατευτική φύλαξη» στα αστυνομικά κελιά πρέπει να τερματιστεί και να εξασφαλίσει αποτελεσματική παιδική προστασία.
Για ακόμη μία φορά ο Έλληνας νομοθέτης δεν προβαίνει σε ρητή απαγόρευση της κράτησης ασυνόδευτων παιδιών. Η πρακτική αυτή δε συμβαδίζει με την υποχρέωση σεβασμού του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού.
Η κράτηση ή θέση σε «προστατευτική φύλαξη» ασυνόδευτων παιδιών αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων τους σε κάθε περίπτωση. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Ελλάδα μόνο τα δύο τελευταία έτη έχει καταδικαστεί με διαδοχικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η πρακτική της προστατευτικής φύλαξης έχει κατακριθεί από την Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, από συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης (CPT) ενώ και ο τερματισμός της κράτησης ασυνόδευτων ανηλίκων αποτελεί καμπάνια του Συμβουλίου της Ευρώπης(https://pace.coe.int/en/pages/campaign-detention-children), η κράτηση ακόμα και ως έσχατο μέτρο πρέπει να καταργηθεί με ρητή αναφορά στον νόμο.
Συνεπώς, η 2η παράγραφος του άρθρου 48 πρέπει να καταργηθεί.