Το άρθρο 22 του ν. 3907/2011 (Α΄ 7) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 22
Οικειοθελής αναχώρηση
(Άρθρο 7 της Οδηγίας)
1. Η απόφαση επιστροφής του υπηκόου τρίτης χώρας μπορεί να προβλέπει χρονικό διάστημα για την οικειοθελή αναχώρηση του, το οποίο κυμαίνεται μεταξύ επτά (7) και είκοσι πέντε (25) ημερών με την επιφύλαξη των παρ. 2 και 4. Το χρονικό αυτό διάστημα χορηγείται αυτοδικαίως, χωρίς να απαιτείται η υποβολή αιτήσεως από τον υπήκοο τρίτης χώρας. Η χορήγηση προθεσμίας για την οικειοθελή αναχώρηση δεν αποκλείει τη δυνατότητα των υπηκόων τρίτων χωρών να αναχωρήσουν από την ελληνική επικράτεια νωρίτερα.
2. Οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές μπορούν, με αιτιολογημένη απόφαση τους, να παρατείνουν την προθεσμία οικειοθελούς αναχώρησης για κατάλληλο χρονικό διάστημα, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις εκατόν είκοσι (120) ημέρες. Για τη λήψη της σχετικής απόφασης λαμβάνονται υπόψη οι ειδικές περιστάσεις κάθε περίπτωσης, όπως η διάρκεια της παραμονής του υπηκόου τρίτης χώρας στην Ελλάδα, η φοίτηση των τέκνων αυτού σε σχολείο και η ύπαρξη άλλων οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών.
3. Οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές μπορούν να επιβάλουν καθ` όλο το χρονικό διάστημα της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης υποχρεώσεις στον υπήκοο τρίτης χώρας, με σκοπό την αποφυγή του κινδύνου διαφυγής, όπως την τακτική εμφάνιση ενώπιον αρχών, την κατάθεση κατάλληλης οικονομικής εγγύησης, την κατάθεση εγγράφων ή την υποχρέωση παραμονής σε ορισμένο μέρος. Το ύψος και η διαδικασία κατάθεσης οικονομικής εγγύησης, καθώς και κάθε άλλο ειδικότερο ζήτημα σχετικά με την εφαρμογή της παρούσας καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη.
4. Αν υπάρχει κίνδυνος διαφυγής ή ο υπήκοος τρίτης χώρας αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια τάξη ή την εθνική ασφάλεια, που προκύπτει από σχετική εισήγηση των οργάνων της παρ. 2 του άρθρου 76 του ν. 3386/2005 (Α’ 212) προς τις αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές, εξαιρουμένων των αστυνομικών αρχών, ή αν η αίτηση για νόμιμη παραμονή έχει απορριφθεί ως προδήλως αβάσιμη ή καταχρηστική, οι κατά περίπτωση αρμόδιες αρχές δεν χορηγούν χρονικό διάστημα οικειοθελούς αναχώρησης.»
Άρθρο 03 – Οικειοθελής αναχώρηση – Αντικατάσταση άρθρου 22 ν. 3907/2011
Αναρτήθηκε
18 Ιουνίου 2021, 19:00
Ανοικτή σε Σχόλια έως
2 Ιουλίου 2021, 18:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Στατιστικά
16 Σχόλια 151 Σχόλια επι της Διαβούλευσης 1133 - Όλα τα ΣχόλιαΌλες οι Διαβουλεύσεις
- «ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΛΑΙΣΙΟ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ"
- Κώδικας Μετανάστευσης
- Δημόσια Ηλεκτρονική Διαβούλευση για την «Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη»
- Δημόσια Ηλεκτρονική Διαβούλευση για την «Εθνική Στρατηγική για την Προστασία των Ασυνόδευτων Ανηλίκων»
- Αναμόρφωση διαδικασιών απελάσεων και επιστροφών πολιτών τρίτων χωρών, ζητήματα αδειών διαμονής και διαδικασιών χορήγησης διεθνούς προστασίας και άλλες διατάξεις...
- Βελτίωση Μεταναστευτικής Νομοθεσίας, τροποποίηση διατάξεων των νόμων 4636/2019 (A’ 169), 4375/2016 (A’ 51), 4251/2014 (Α’ 80) και άλλες διατάξεις
- τροποποίηση του ν. 4251/2014 (80 Α') για την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην Οδηγία 2014/66/ΕΕ της 15ης Μαϊου 2014
- Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη
- Αναδιοργάνωση Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης, ενσωμάτωση Οδηγίας (ΕΕ) 2016/801 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11ης Μαΐου 2016 στην ελληνική νομοθεσία
Η επιχειρούμενη από το νομοθέτη αναμόρφωση της διαδικασίας παροχής προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης μέσω της μείωσης του χρονικού διαστήματος οικειοθελούς αναχώρησης, δεν θα πρέπει να γίνεται με κριτήριο τη θέσπιση πιο αυστηρών κριτηρίων εν γένει, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ και τις επιταγές του ενωσιακού νομοθέτη. Έτσι, σε αντίθεση προς το άρθρο 7 της Οδηγίας περί Επιστροφών το οποίο προβλέπει ένα χρονικό διάστημα μέχρι τριάντα ημερών το οποίο και ισχύει μέχρι σήμερα στη χώρα μας ως ανώτατο χρονικό διάστημα, πλέον επιδιώκεται η μείωση αυτού μέχρι είκοσι πέντε μέρες, με την επιφύλαξη των παραγράφων 2 και 4. Η δε δυνατότητα παράτασης της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης για χρονικό διάστημα μέχρι 120 μέρες από ένα έτος που ισχύει σήμερα, πραγματικά εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της επιδιωκόμενης ρύθμισης. Είναι εμπειρικά γνωστό ότι σε περιπτώσεις που συντρέχουν ειδικές περιστάσεις (διάρκεια παραμονής ενός υπηκόου τρίτης χώρας στην Ελλάδα, φοίτηση παιδιών στο σχολείο, ύπαρξη οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών) το χρονικό διάστημα των 120 ημερών δεν επαρκεί σε καμία περίπτωση για την διεκπεραίωση όλων των εκκρεμών υποχρεώσεων (λ.χ. φοίτηση παιδιών στο σχολείο) και μπορεί να οδηγήσει σε βίαιη ανατροπή των δεσμών αυτών η οποία συνιστά δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη σε βάρος των προσώπων αυτών.
Στο άρθρο 3 παρ. 2 προτείνουμε την απαλοιφή της τροποποίησης, καθώς η εκπαίδευση των παιδιών επ ουδενί δεν πρέπει να διακόπτεται. Σε ό,τι αφορά την παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης σύμφωνα με το αρ. 22, παρ. 2 Ν 3907/2011, η μείωση του χρονικού ορίου από 1 έτος σε 120 ημέρες αντιστρατεύεται το πνεύμα της διάταξης, ήτοι τη διασφάλιση των βιοτικών σχέσεων των ενδιαφερομένων και της φοίτησης των τέκνων σε σχολείο, η βίαιη ανατροπή των οποίων συνεπάγεται δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη (ΔΠρΑθ 317/2020, σκ. 5).
Παράλληλα, επιχειρείται αναιτιολόγητα η κατάργηση της παρ. 5 του αρ. 22 Ν 3907/2011, η οποία πρέπει να επαναφερθεί.
Όσον αφορά την παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης σύμφωνα με το αρ. 22, παρ. 2 Ν 3907/2011, η μείωση του χρονικού ορίου από 1 έτος σε 120 ημέρες αντιστρατεύεται τη ratio της διάταξης, ήτοι τη διασφάλιση των βιοτικών σχέσεων των ενδιαφερομένων και της φοίτησης των τέκνων σε σχολείο, η βίαιη ανατροπή των οποίων συνεπάγεται δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη (ΔΠρΑθ 317/2020, σκ. 5).Παράλληλα, επιχειρείται αναιτιολόγητα η κατάργηση της παρ. 5 του αρ. 22 Ν 3907/2011, η οποία πρέπει να επαναφερθεί.
«Όσον αφορά την παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης σύμφωνα με το αρ. 22, παρ. 2 Ν 3907/2011, η μείωση του χρονικού ορίου από 1 έτος σε 120 ημέρες αντιστρατεύεται τη ratio της διάταξης, ήτοι τη διασφάλιση των βιοτικών σχέσεων των ενδιαφερομένων και της φοίτησης των τέκνων σε σχολείο, η βίαιη ανατροπή των οποίων συνεπάγεται δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη (ΔΠρΑθ 317/2020, σκ. 5).»
Δεν μπορεί να είναι στόχος της χώρας, η φοίτηση στην Ελλάδα, παιδιών μεταναστών, των οποίων οι αιτήσεις για άσυλο ή για επικουρική προστασία έχουν απορριφθεί! Στοχος θα πρέπει να είναι η αναχώρηση των εν λόγω μεταναστών από την Ελλάδα, το συντομότερο δυνατόν και με την μικρότερη δυνατή επιβάρυνση του ελληνικού κράτους.
Προτείνω:
α) Να διαγραφεί η φράση: «η φοίτηση των τέκνων αυτού σε σχολείο και η ύπαρξη άλλων οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών» από την παράγραφο 2.
β) Να προστεθεί στην παράγραφο 4 η φράση:» Στην περίπτωση που υπήκοος τρίτης χώρας δεν συμμορφωθεί με την απόφαση οικειοθελούς αναχώρησης που εκδίδεται εις βάρος του, εκκινείται η διαδικασία της διοικητικής του απέλασης αμέσως μόλις διαπιστωθεί η μη συμμόρφωσή του .Απόφαση οικειοθελούς αναχώρησης δεν δύναται να εκδοθεί για υπήκοο τρίτης χώρας που εμπίπτει στα όσα προβλέπει το προηγούμενο εδάφιο.
Η μείωση του χρονικού ορίου από ένα χρόνο σε 120 ημέρες είναι εξαιρετικά προβληματική και επηρεάζει αρνητικά τη σχολική φοίτηση των παιδών. Η όποια προσπάθεια ένταξης καταστρέφεται σε μη αναστρέψιμο βαθμό.
Παράλληλα, επιχειρείται αναιτιολόγητα η κατάργηση της παρ. 5 του αρ. 22 Ν 3907/2011, η οποία πρέπει να επαναφερθεί.
Όσον αφορά την παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης σύμφωνα με το αρ. 22, παρ. 2 Ν 3907/2011, η μείωση του χρονικού ορίου από 1 έτος σε 120 ημέρες αντιστρατεύεται τη ratio της διάταξης, ήτοι τη διασφάλιση των βιοτικών σχέσεων των ενδιαφερομένων και της φοίτησης των τέκνων σε σχολείο, η βίαιη ανατροπή των οποίων συνεπάγεται δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη (ΔΠρΑθ 317/2020, σκ. 5).
Παράλληλα, επιχειρείται αναιτιολόγητα η κατάργηση της παρ. 5 του αρ. 22 Ν 3907/2011, η οποία πρέπει να επαναφερθεί.
(βλ. και τις «Παρατηρήσεις νομικών οργανώσεων επί του Σχεδίου Νόμου «Αναμόρφωση διαδικασιών απελάσεων και επιστροφών»», διαθέσιμο στο διαδικτυακό τόπο https://rsaegean.org/el/paratiriseis-sn-anamorfosi-diadikasion-apelaseon-kai-epistrofon/)
Σε ό,τι αφορά την παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης σύμφωνα με το αρ. 22, παρ. 2 Ν 3907/2011, η μείωση του χρονικού ορίου από 1 έτος σε 120 ημέρες αντιστρατεύεται το πνεύμα της διάταξης, ήτοι τη διασφάλιση των βιοτικών σχέσεων των ενδιαφερομένων και της φοίτησης των τέκνων σε σχολείο, η βίαιη ανατροπή των οποίων συνεπάγεται δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη (ΔΠρΑθ 317/2020, σκ. 5).
Παράλληλα, επιχειρείται αναιτιολόγητα η κατάργηση της παρ. 5 του αρ. 22 Ν 3907/2011, η οποία πρέπει να επαναφερθεί.
Αναφορικά με την παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης σύμφωνα με το αρ. 22, παρ. 2 Ν 3907/2011, η μείωση του χρονικού ορίου από 1 έτος σε 120 ημέρες αντιστρατεύεται στο πνεύμα της διάταξης, που είναι η διασφάλιση των βιοτικών σχέσεων των ενδιαφερομένων και της φοίτησης των τέκνων σε σχολείο, η βίαιη ανατροπή των οποίων συνεπάγεται δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη (ΔΠρΑθ 317/2020, σκ. 5).
Όσον αφορά την παράταση της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης σύμφωνα με το αρ. 22, παρ. 2 Ν 3907/2011, η μείωση του χρονικού ορίου από 1 έτος σε 120 ημέρες αντιστρατεύεται τη ratio της διάταξης, ήτοι τη διασφάλιση των βιοτικών σχέσεων των ενδιαφερομένων και της φοίτησης των τέκνων σε σχολείο, η βίαιη ανατροπή των οποίων συνεπάγεται δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη (ΔΠρΑθ 317/2020, σκ. 5).
Παράλληλα, επιχειρείται αναιτιολόγητα η κατάργηση της παρ. 5 του αρ. 22 Ν 3907/2011, η οποία πρέπει να επαναφερθεί.
Το μέτρο της οικειοθελούς αναχώρησης, είναι ένα μέτρο παρωχημένο, προβληματικό , μη αποδοτικό και πλήρως ανεφάρμοστο. Δεν έχει λογική να δίνετε σε αλλοδαπό, σε βάρος του οποίου έχει εχει εκδοθεί απόφαση απέλασης ή το άσυλο του έχει απορριφθεί, προθεσμία να φύγει οικιοθελώς από την χώρα.Περισσότερο μοιάζει ως μια δεύτερη ευκαιρία να προσπαθήσει να ταξιδέψει στην Ευρώπη ή να παραμείνει παρανόμως στην ενδοχώρα.Η πλειοψηφία των αλλοδαπών δεν διαθέτουν τους οικονομικούς πόρους, δεν επιθυμούν και δεν κατέχουν τα απαραίτητα έγγραφα για να φύγουν απο την χώρα και επίσης είναι ανέφικτο να ταξιδέψει υπό αυτές τις συνθήκες σε άλλη χώρα από επίσημο σημείο εξόδου (ακόμη και στην χώρα του). Το παράλογο είναι πως ορισμένοι ενώ βρίσκονται στα Κέντρα κράτησης και τους επιδίδεται η απορριπτική ασύλου αντί να ξεκινήσει η διαδικασία αναγκαστικού επαναπατρισμού απο τις Αστυνομικές Αρχές, η Αρχή προσφυγών χορηγεί 10 ημέρες διορία για οικειοθελή αναχώρηση και έτσι αφήνετε ελεύθερος. Σε 11 ημερες θεωρείτε πάλι παράνομος, συλλαμβάνεται εκ νέου και πάλι ολα από την αρχή. Επίσης παράλογο πως από ορισμένες Αρχές προσφυγών παρέχετε το ευεργέτημα της οικειοθελούς αναχώρησης & από άλλες όχι χωρίς κάποιο κριτήριο. Η νέα νομοθεσία δεν έπρεπε να προβλέπει τη δυνατότητα της οικειοθελούς αναχώρησης διότι προφανώς δεν έχει αποτέλεσμα (αλήθεια πόσοι έχουν φύγει κάνοντας χρήση αυτού?) και αφετέρου δυσχεραίνει την προσπάθεια των επαναπατρισμών, που αποτελεί προτεραιότητα για το Κράτος.
Τέλος χρειάζεται επεξήγηση και διευκρίνηση το τελευταίο εδάφιο του άρθρου 3 . «…, εξαιρουμένων των αστυνομικών αρχών,…». Τα όργανα της παρ. 2 του άρθρου 76 του ν. 3386/2005 (Α’ 212) αποτελούν αστυνομική αρχή. Επιπλέον, ποιες είναι οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές εφόσον εξαιρούνται οι αστυνομικές αρχές?
Στο Ηνωμένο Βασίλειο είχε εφαρμοστεί ένα διάστημα μία μεταναστευτική πολιτική η οποία ονομάστηκε »Πολιτική εχθρικού περιβάλλοντος» ( Hostile environment policy), σκοπός της οποίας ήταν να γίνει όσο το δυνατόν πιο δύσκολη η παραμονή στη χώρα ατόμων χωρίς άδεια παραμονής, με το σκεπτικό ότι τα άτομα αυτά θα φύγουν από μόνα τους χωρίς να χρειαστεί να απελαθούν. Η πολιτική αυτή προέβλεπε ότι τα άτομα αυτά δεν θα μπορούσαν να νοικιάσουν ή να αγοράσουν σπίτια, να έχουν πρόσβαση στο εθνικό σύστημα υγείας (NHS) κοκ. Ίσως θα ήταν καλό να εφαρμοστεί κάτι παρόμοιο και στην Ελλάδα.
Άρθρο 3, παρ 2
1. Η παράταση να μην υπερβαίνει το διπλάσιο του μέγιστου ορίου, δηλ 50 μέρες. (Επειδή στην Ελλάδα το προσωρινό τείνει να γίνεται μόνιμο).
2. Να προστεθεί ότι δεν μπορεί να δοθεί παράταση 2η φορά για οποιονδήποτε λόγο.
3.Να εξαιρεθούν από το δικαίωμα παράτασης, όσοι έχουν κάνει αίτηση θεραπείας. (Σύμφωνα με το άρθρο 13 έχουν προθεσμία 30 ημερών να κάνουν αίτηση θεραπείας, το οποίο όριο υπερβαίνει την προθεσμία οικειοθελούς αναχώρησης. Αν μάλιστα προσμετρήσουμε και το χρονικό όριο (30 μέρες), που έχουν οι αρχές για ν’ απαντήσουν στο αίτημα, αυτό γίνεται αυτομάτως 60 μέρες)
3. Ο χρόνος παραμονής στην Ελλάδα να μην είναι λόγος παράτασης, εκτός κι αν υπάρχει σε ισχύ σύμβαση εργασίας ή συμβόλαιο ενοικίου.
4. Η φοίτηση των παιδιών σε σχολείο να μην είναι λόγος παραμονής, αν τα παιδιά δεν έχουν φοιτήσει για τουλάχιστον 1 χρόνο, χωρίς διακοπή, σε σχολείο. (Είναι λογικό να μην διακόπτεται απότομα η φοίτηση των παιδιών, αν όντως υφίσταται και δεν είναι απλά μέσον πίεσης για την παραμονή)
5. Να προσδιοριστούν γενικές αναφορές όπως «άλλοι κοινωνικοί δεσμοί» ή αν αυτό δεν είναι δυνατόν, να αφαιρεθούν.
6. Να γίνεται αυτόματη επανεξέταση ΟΛΩΝ των περιπτώσεων παράτασης, αν αυτές υπερβαίνουν το 50% των περιπτώσεων. (Είναι απαράδεκτο οι εξαιρέσεις να υπερβαίνουν τον κανόνα!)
7. Αν το ποσοστό των παρατάσεων, τις οποίες δίνει μια αρχή, υπερβαίνει το 30% του μέσου όρου των παρατάσεων, που έχουν δοθεί από όλες τις αρχές, να γίνεται επανεξέταση των περιπτώσεων αυτών, ενδεχομένως και ΕΔΕ (για πιθανό χρηματισμό ή άσκηση επιρροής).
Σε ότι αφορά το άρθρο 3, προτείνεται στις υποχρεώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 22 παρ. 3 του Ν. 3907/2011 και δύναται να επιβληθούν σε βάρος πολίτη τρίτης χώρας να προστεθεί ρητά και η υποχρέωση της μη μετάβασής του σε ορισμένες περιοχές της χώρας, ιδίως τις παραμεθόριες, όπου τυχόν μετάβασή του καταδεικνύει πρόθεση για ενδεχόμενη παράνομη έξοδο από τη χώρα (ιδίως όταν π.χ. έχει δηλώσει ότι η Ελλάδα δεν είναι η χώρα του τελικού προορισμού του) ή παραλαβή και μεταφορά στο εσωτερικό της χώρας ετέρων πολιτών τρίτων χωρών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου και διαμονής στην Ελληνική επικράτεια (ιδίως όταν π.χ. έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν για το συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα).
Θα ήταν καλό να προστεθεί ειδική αναφορά στην εφαρμογή Προγράμματων Εθελοντικής Επιστροφής και Επανένταξης μέσω του ΔΟΜ, με αντίστοιχη ενημέρωση των υπήκοων τρίτων χωρών.
Επίσης, στο τελευταίο εδάφιο του άρθρου 3 δεν είναι σαφές σε τι αναφέρεται η φράση «…, εξαιρουμένων των αστυνομικών αρχών,…». Τα όργανα της παρ. 2 του άρθρου 76 του ν. 3386/2005 (Α’ 212) αποτελούν αστυνομική αρχή. Επιπλέον, ποιες είναι οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές εφόσον εξαιρούνται οι αστυνομικές αρχές? Θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να διευκρινιστεί περαιτέρω η συγκεκριμένη αναφορά.
Οικειοθελής αναχώρηση ,οι αρμόδιες για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αρχές μπορούν να επιβάλουν καθ` όλο το χρονικό διάστημα της προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης υποχρεώσεις, ενα καλο μετρο θα ηταν με την συνδρομη και του υπουργειου εργασιας η παρεμποδιση ασκησεως εργασιας με την επιβολη μεγαλου προστιμου στην επιχειρηση που θα απασχολησει αλλοδαπο προς αναχωρηση αφου δεν προκειται να φορολογηθει πλεον στην χωρα μας .Εαν παραβιασει το μετρο και εργαστει παρανομως να επιβαλεται και χρηματικο προστιμο για φοροδιαφυγη και να πληρωνει ο αλλοδαπος τα εξοδα αναχωρησης απο το προστιμο μαυρης εργασιας του