Κεφάλαιο 3 – Άξονας Πολιτικής 8 – Μέτρο Πολιτικής 8.3
Μέτρο Πολιτικής 8.3: Διευκόλυνση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ)
8.3.1 Πιλοτικά προγράμματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας για τη διευκόλυνση ατόμων με αναπηρία στοχευμένα, κατά περίπτωση, στις ανάγκες τους
Η δράση αφορά στην προώθηση της γλωσσικής ένταξης και συνεπάγεται την αποτελεσματική εκμάθηση της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας καθώς και την επαφή και την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων στα πεδία της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Τα μαθήματα πρόκειται να στηριχθούν σε ανάλυση αναγκών της ομάδας-στόχου και να χρησιμοποιήσουν υλικό προσαρμοσμένο στις ιδιαίτερες ανάγκες της ομάδας-στόχου, κατά περίπτωση. Κατά συνέπεια, ανάλογα με το είδος αναπηρίας της ομάδας-στόχου (κινητική, όρασης ή ακοής) προβλέπεται να εφαρμοστεί εξατομικευμένη διάγνωση και επιλογή της κατάλληλης μεθόδου για κάθε περίπτωση. Τέλος, σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της δράσης, οι εκπαιδευτικοί που θα απασχοληθούν θα είναι πιστοποιημένοι/-ες στην κατάρτιση ατόμων με αναπηρία.
8.3.2 Πρόγραμμα Παραολυμπιακής εκπαίδευσης και ανάπτυξης σε πληθυσμούς δικαιούχων και αιτούντων/αιτουσών διεθνούς προστασίας με αναπηρία
Στόχος της δράσης είναι να προσφέρει ευκαιρίες να γνωρίσουν και να συμμετάσχουν στον παραολυμπιακό αθλητισμό σε αιτούντες, αιτούσες και δικαιούχους διεθνούς προσταστασίας με αναπηρία στην Ελλάδα. Η δράση θα διαχειρίζεται από την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή σε συνεργασία με τοπικούς, εθνικούς και διεθνείς εταίρους. Ο κύριος στόχος της δράσης είναι να ενημερώνονται οι αιτούντες/αιτούσες και δικαιούχοι διεθνούς προστασίας με αναπηρία σχετικά με τον Παραολυμπιακό αθλητισμό και το Παραολυμπιακό Κίνημα και να τους δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχουν σε προγράμματα αθλητισμού και να αγωνίζονται σε τοπικούς και εθνικούς αγώνες. Δραστηριότητες που συμβάλλουν στη συγκεκριμένη δράση είναι: α) η ενημέρωση των βασικών εταίρων και ενδιαφερομένων σχετικά με τις δυνατότητες συμμετοχής σε αθλητικές δραστηριότητες Παραολυμπιακών αθλημάτων για αιτούντες/αιτούσες και δικαιούχους διεθνούς προστασίας, β) ο εντοπισμός και καταγραφή δικαιούχων και αιτούντων/αιτουσών διεθνούς προστασίας και ιδιαίτερα παιδιά με αναπηρίες, γ) η παρουσίαση του Παραολυμπιακού Κινήματος σε αιτούντες/αιτούσες και δικαιούχους διεθνούς προστασίας με αναπηρία χρησιμοποιώντας μια ειδική ομάδα Παραολυμπιακών αθλητών και αθλητριών καθώς και εκπαιδευτών, δ) η οργάνωση Παραολυμπιακών δραστηριοτήτων και συμμετοχή σε αθλήματα για αιτούντες/αιτούσες και δικαιούχους διεθνούς προστασίας με αναπηρία, η ε) δημιουργία Παραολυμπιακού Δικτύου για τη διευκόλυνση της συμμετοχής των δικαιούχων και των αιτούντων/αιτουσών διεθνούς προστασίας με αναπηρία στα αθλητικά προγράμματα και τους αγώνες του Παραολυμπιακού Αθλητισμού και στ) η παραγωγή και διάχυση πληροφοριακού υλικού αναφορικά με τα δικαιώματα και την πρόσβαση σε υπηρεσίες, για άτομα με αναπηρία, κ.ά.
H ισότιμη ένταξη των ατόμων με αναπηρία στα δικαιώματα και τις υπηρεσίες που τους αναλογούν, είναι απαραίτητη η ταυτοποίηση των ατόμων αυτών και η δυνατότητα παροχής διάγνωσης. Αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή η επίσημη διάγνωση των ατόμων με γνωστικές ή/και ψυχικές αναπηρίες, διότι δεν υπάρχουν σταθμισμένα διαγνωστικά εργαλεία στη γλώσσα των προσφύγων και μεταναστών διαθέσιμα στους επαγγελματίες ιατρούς, ψυχιάτρους και ψυχολόγους. Επομένως τα άτομα αυτά αποκλείονται από εξειδικευμένες υπηρεσίες θεραπείες καθώς και από κοινωνικά και οικονομικά αγαθά που δικαιούνται, παραδείγματος χάρη το επίδομα αναπηρίας. Παράλληλα, η στάθμιση των διαγνωστικών εργαλείων, ειδικά όσον αφορά στα παιδιά, είναι απαραίτητη για την εγγραφή τους στα ειδικά σχολεία ή για την παροχή παράλληλης στήριξης. Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατόν να γίνει σύντομα η στάθμιση των εργαλείων μια άλλη λύση θα ήταν να βρεθούν εναλλακτικά εργαλεία διάγνωσης και να περάσει αυτή η πληροφορία σε όλες τις αντίστοιχες δομές που έχουν αυτή την υπηρεσία ως κατευθυντήρια, και όχι να είναι ανάλογα με τη διάθεση της κάθε δομής. Να υπάρχει δηλαδή μια λύση που θα ακολουθηθεί καθολικά. Επομένως είναι αναγκαίο να υπάρξει πρόληψη για τη στάθμιση διαγνωστικών εργαλείων που αυτά με τη σειρά τους θα γίνουν διαθέσιμα στους αρμόδιους επαγγελματίες και υπηρεσίες ώστε να αποκτήσουν οι ενήλικες πρόσφυγες και τα παιδιά τους με αναπηρία, ίση πρόσβαση στα δικαιώματα τους .
Επιπλέον όσον αφορά στην ενίσχυση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση και την εργασία, στην Ελλάδα υπάρχουν σύλλογοι και οργανισμοί αφοσιωμένοι στην υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία, οι οποίοι ήδη προσφέρουν σημαντική υποστήριξη σε αυτούς τους τομείς, και αν ενισχυθούν από το κράτος, θα μπορέσουν να προσφέρουν υποστήριξη και στον προσφυγικό πληθυσμό. Για παράδειγμα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Κοι. Σ. Π. Ε. (http://pokoispe.gr/) και οι τοπικές Κοι. Σ. Π. Ε. οι οποίες ανάμεσα σε άλλα προσφέρουν δυνατότητες για εκπαίδευση και εργασιακή εμπειρία σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας.
Για την ισότιμη ένταξη των ατόμων με αναπηρία στα δικαιώματα και τις υπηρεσίες που τους αναλογούν, είναι απαραίτητη η ταυτοποίηση των ατόμων αυτών και η δυνατότητα παροχής διάγνωσης. Αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή η επίσημη διάγνωση των ατόμων με γνωστικές ή/και ψυχικές αναπηρίες, διότι δεν υπάρχουν σταθμισμένα διαγνωστικά εργαλεία στη γλώσσα των προσφύγων και μεταναστών διαθέσιμα στους επαγγελματίες ιατρούς, ψυχιάτρους και ψυχολόγους. Επομένως τα άτομα αυτά αποκλείονται από εξειδικευμένες υπηρεσίες θεραπείες καθώς και από κοινωνικά και οικονομικά αγαθά που δικαιούνται, παραδείγματος χάρη το επίδομα αναπηρίας. Παράλληλα, η στάθμιση των διαγνωστικών εργαλείων, ειδικά όσον αφορά στα παιδιά, είναι απαραίτητη για την εγγραφή τους στα ειδικά σχολεία ή για την παροχή παράλληλης στήριξης. Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατόν να γίνει σύντομα η στάθμιση των εργαλείων μια άλλη λύση θα ήταν να βρεθούν εναλλακτικά εργαλεία διάγνωσης και να περάσει αυτή η πληροφορία σε όλες τις αντίστοιχες δομές που έχουν αυτή την υπηρεσία ως κατευθυντήρια, και όχι να είναι ανάλογα με τη διάθεση της κάθε δομής. Να υπάρχει δηλαδή μια λύση που θα ακολουθηθεί καθολικά. Επομένως είναι αναγκαίο να υπάρξει πρόληψη για τη στάθμιση διαγνωστικών εργαλείων που αυτά με τη σειρά τους θα γίνουν διαθέσιμα στους αρμόδιους επαγγελματίες και υπηρεσίες ώστε να αποκτήσουν οι ενήλικες πρόσφυγες και τα παιδιά τους με αναπηρία, ίση πρόσβαση στα δικαιώματα τους .
Επιπλέον όσον αφορά στην ενίσχυση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση και την εργασία, στην Ελλάδα υπάρχουν σύλλογοι και οργανισμοί αφοσιωμένοι στην υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία, οι οποίοι ήδη προσφέρουν σημαντική υποστήριξη σε αυτούς τους τομείς, και αν ενισχυθούν από το κράτος, θα μπορέσουν να προσφέρουν υποστήριξη και στον προσφυγικό πληθυσμό. Για παράδειγμα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Κοι. Σ. Π. Ε. (http://pokoispe.gr/) και οι τοπικές Κοι. Σ. Π. Ε. οι οποίες ανάμεσα σε άλλα προσφέρουν δυνατότητες για εκπαίδευση και εργασιακή εμπειρία σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας.
8.3 Για την ισότιμη ένταξη των ατόμων με αναπηρία στα δικαιώματα και τις υπηρεσίες που τους αναλογούν, είναι απαραίτητη η ταυτοποίηση των ατόμων αυτών και η δυνατότητα παροχής διάγνωσης. Αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή η επίσημη διάγνωση των ατόμων με γνωστικές ή/και ψυχικές αναπηρίες, διότι δεν υπάρχουν σταθμισμένα διαγνωστικά εργαλεία στη γλώσσα των προσφύγων και μεταναστών διαθέσιμα στους επαγγελματίες ιατρούς, ψυχιάτρους και ψυχολόγους. Επομένως τα άτομα αυτά αποκλείονται από εξειδικευμένες υπηρεσίες θεραπείες καθώς και από κοινωνικά και οικονομικά αγαθά που δικαιούνται, παραδείγματος χάρη το επίδομα αναπηρίας. Παράλληλα, η στάθμιση των διαγνωστικών εργαλείων, ειδικά όσον αφορά στα παιδιά, είναι απαραίτητη για την εγγραφή τους στα ειδικά σχολεία ή για την παροχή παράλληλης στήριξης. Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατόν να γίνει σύντομα η στάθμιση των εργαλείων μια άλλη λύση θα ήταν να βρεθούν εναλλακτικά εργαλεία διάγνωσης και να περάσει αυτή η πληροφορία σε όλες τις αντίστοιχες δομές που έχουν αυτή την υπηρεσία ως κατευθυντήρια, και όχι να είναι ανάλογα με τη διάθεση της κάθε δομής. Να υπάρχει δηλαδή μια λύση που θα ακολουθηθεί καθολικά. Επομένως είναι αναγκαίο να υπάρξει πρόληψη για τη στάθμιση διαγνωστικών εργαλείων που αυτά με τη σειρά τους θα γίνουν διαθέσιμα στους αρμόδιους επαγγελματίες και υπηρεσίες ώστε να αποκτήσουν οι ενήλικες πρόσφυγες και τα παιδιά τους με αναπηρία, ίση πρόσβαση στα δικαιώματα τους.
Επιπλέον όσον αφορά στην ενίσχυση της ένταξης των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση και την εργασία, στην Ελλάδα υπάρχουν σύλλογοι και οργανισμοί αφοσιωμένοι στην υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία, οι οποίοι ήδη προσφέρουν σημαντική υποστήριξη σε αυτούς τους τομείς, και αν ενισχυθούν από το κράτος, θα μπορέσουν να προσφέρουν υποστήριξη και στον προσφυγικό πληθυσμό. Για παράδειγμα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Κοι. Σ. Π. Ε. (http://pokoispe.gr/) και οι τοπικές Κοι. Σ. Π. Ε. οι οποίες ανάμεσα σε άλλα προσφέρουν δυνατότητες για εκπαίδευση και εργασιακή εμπειρία σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας.
Δεν γίνεται αναφορά στη διασφάλιση της παροχής βοηθημάτων – επιδομάτων από την πολιτεία σε πάσχοντες από βαριά νοσήματα πολίτες τρίτων χωρών. Ως γνωστόν και με βάση τις προϋποθέσεις του Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ), επίδομα αναπηρίας δικαιούνται μόνο οι μετανάστες, που έχουν άδεια διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Πρέπει να αλλάξει η πρόσφατα ψηφισμένη νομοθεσία που επιβάλλει στα ΑμεΑ πολίτες τρίτων χωρών να επιλέξουν μεταξύ της ένταξης μέσω της εργασίας και των κρατικών επιδομάτων.
Πέρα από τα δύο στοχευμένα προτεινόμενα προγράμματα (εκμάθηση ελληνικής γλώσσας και παραολυμπιακής εκπαίδευσης) χρειάζονται και αντίστοιχες δράσεις για την ένταξή των ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας.