Αρχική Ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Εθνικής ΆμυναςΆρθρο 34 – Διερεύνηση αεροπορικών ατυχημάτων και συναφών σοβαρών συμβάντων των Ενόπλων ΔυνάμεωνΣχόλιο του χρήστη Ένωση Δικαστικών Λειτουργών Στρατιωτικής Δικαιοσύνης | 9 Απριλίου 2016, 19:18
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
H Ένωση, ως αρμόδιος επιστημονικός φορέας για την έκφραση απόψεων επί ζητημάτων που άπτονται της απονομής ποινικής δικαιοσύνης στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, οφείλει να επισημάνει τον μάλλον περιττό και δυνάμει επιζήμιο χαρακτήρα της προτεινόμενης διάταξης, που τελεί σε εμφανή δυσαρμονία με την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της διάκρισης των εξουσιών και τις θεμελιώδεις αρχές του συστήματος απονομής ποινικής δικαιοσύνης της χώρας. Κατ'αρχάς, η διατύπωση της παρ. 4 ότι "οι αρμοδιότητες και το έργο των εισαγγελικών, δικαστικών και λοιπών κρατικών αρχών ασκούνται, κατά το μέρος που δεν παρεμποδίζεται το έργο της επιτροπής διερεύνησης ασφάλειας πτήσεων" προκαλεί την απορία κάθε καλόπιστου αναγνώστη, ο οποίος αποκομίζει την αίσθηση ότι η δικαστική έρευνα στιγματίζεται ως μια ανταγωνιστική και ενδεχομένως παρακωλυτική διαδικασία. Περαιτέρω, η πρόβλεψη της παρ. 5, σύμφωνα με την οποία τα στοιχεία και οι πληροφορίες που κατατίθενται στην επιτροπή από τους κατά περίπτωση μάρτυρες, δεν κοινοποιούνται σε τρίτους και δεν χρησιμοποιούνται για τον πειθαρχικό ή τον ποινικό έλεγχο του προσωπικού, τυγχάνει παντελώς ασύμβατη με την κυριαρχική εξουσία της δικαστικής αρχής ως προς τη διερεύνηση αξιοποίνων πράξεων και άσκηση δίωξης κατά των υπαιτίων προσώπων. Δεν νοείται, επομένως, προκαταβολική εξαίρεση-δίκην «αμνήστευσης»-συγκεκριμένου κύκλου προσώπων από τη δικαστική έρευνα, ούτε απαγόρευση χρήσης νομίμων αποδεικτικών μέσων στο όνομα οποιασδήποτε-όσο θεμιτή κι αν είναι αυτή-σκοπιμότητας. Μοναδικός σύννομος σκοπός κάθε διερευνητικής διαδικασίας-είτε διοικητικού είτε δικαστικού χαρακτήρα-δεν μπορεί παρά να είναι η κατά το δυνατόν πληρέστερη διακρίβωση των αιτιών και συνθηκών πρόκλησης βλάβης ή διακινδύνευσης προστατευομένων από την Πολιτεία εννόμων αγαθών (ζωή, σωματική ακεραιότητα, ασφάλεια υλικού και εγκαταστάσεων κλπ.), ώστε να λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα για την αποφυγή αναλόγων συμβάντων στο μέλλον, ως και η παραπομπή στη δικαιοσύνη των υπευθύνων της προσβολής τους, αν και εφόσον βέβαια προκύπτουν σχετικές ενδείξεις. Η δικαστική και η διοικητική διερεύνηση οφείλουν να έχουν παραπληρωματικό χαρακτήρα. Ό,τι εισφέρεται στη διαδικασία διοικητικής διερεύνησης (μαρτυρικές καταθέσεις, εκθέσεις αυτοψίας-πραγματογνωμοσύνης κλπ.) μπορεί και πρέπει ν'αποτελεί υλικό προσιτό στις αρμόδιες δικαστικές αρχές αλλά και αντίστροφα, στο πλαίσιο της αξιοποίησης της δυνατότητας που παρέχει το άρ. 147 ΚΠΔ για χορήγηση στοιχείων της δικαστικής έρευνας στις λοιπές κρατικές υπηρεσίες που διενεργούν διοικητική έρευνα. Στις περιπτώσεις που τίθεται ζήτημα προστασίας κρατικού απορρήτου, οι υφιστάμενες προβλέψεις (άρ. 261-262 ΚΠΔ) παρέχουν τις αναγκαίες ασφαλιστικές δικλίδες, αναθέτοντας τη λήψη της σχετικής τελικής απόφασης στον αρμόδιο Υπουργό Εθνικής Άμυνας.