Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
14 Μαρτίου 2019. Η δεύτερη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση και όλοι γνωρίζουμε ότι το άρθρο 96 του Συντάγματος είναι μέσα στις αναθεωρητέες διατάξεις. Που σημαίνει ότι για πρώτη φορά, μετά από 25 περίπου χρόνια από την ψήφιση του θεσμικού νόμου για τους στρατιωτικούς δικαστές, είναι τόσο κοντά η αναμενόμενη εξομοίωση στρατιωτικών και πολιτικών δικαστών. Επομένως, δεν είναι κατανοητό το τμήμα του παρόντος νομοσχεδίου που «παίζει» με το σώμα των δικαστών των ενόπλων δυνάμεων, μέσα από διατάξεις που αναδύουν εντονότερη την προσπάθεια ταύτισής των με την ιδιότητα του αξιωματικού, αντί, εν όψει της προαναφερθείσας αναθεώρησης, να απελευθερώνουν από τον εφιάλτη της διττής ιδιότητας. Θα αρκούσαν το πολύ δέκα διατάξεις που θα παρέπεμπαν στο νόμο περί οργανισμού δικαστηρίων και κατάστασης δικαστικών λειτουργών. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, να υπάρξει αναμονή ενόψει της δεύτερης ψηφοφορίας (τυπικά, μια και δεν υπάρχει περίπτωση να «κοπεί» η διάταξη του άρθρου 96) και μετά τούτο να κατατεθεί η μεταβολή της ολοκληρωτικής εξομοίωσης, με ελάχιστη, ως προαναφέραμε, νομοθετική παρέμβαση, μια και το υλικό ήδη υπάρχει (ν. 1756/1988). Αντί άλλου σχολίου για την «αδιαφορία» του νομοθέτη στα δρώμενα της συνταγματικής αναθεώρησης σχετικά με τη στρατιωτική δικαιοσύνη, ερωτώ: Γιατί όλα αυτά;