• Σχόλιο του χρήστη 'Π.Π' | 23 Δεκεμβρίου 2022, 08:45

    Είμαι Ε.Υ τα τελευταία 10 έτη λόγω ενός σοβαρού προβλήματος υγείας. Θα ήθελα κ. Υπουργέ και αρμόδιοι Επιτελής να διαβάσετε το παρακάτω πραγματικό περιστατικό. Τον προηγούμενο μήνα ήμουν σε στρατιωτικό χώρο με τον μεγάλο μου γιό και συναντήσαμε έναν συμμαθητή και οικογενειακό μου φίλο, ο οποίος είναι πλέον Λοχαγός και επάνω στην κουβέντα αστειευόμενος και μη έχοντας δόλο μου είπε: «Υπολοχαγέ γιατί δεν με χαιρέτησες»;. Ο γιος μου όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο με ρωτάει: Μπαμπά εσύ με τον κ. ...... δεν είσαστε συμμαθητές; Γιατί είσαι Υπολοχαγός και αυτός Λοχαγός;. Ένιωσα ντροπή και ενοχή ενώ δεν θα έπρεπε και του εξήγησα όσο πιο απλά μπορούσα, ότι ο εξαιτίας ενός Νόμου θα παραμείνω μέχρι το τέλος της καριέρας μου στον ίδιο βαθμό, επειδή μου έτυχε το πρόβλημα υγείας. Ο γιος μου σιώπησε για λίγα δευτερόλεπτα και μου είπε: «καλά βρε Μπαμπά, αντί να σε προσέχουν παραπάνω σε τιμωρούν και από πάνω;» Ένα δωδεκάχρονο κατάλαβε την διάκριση που έχω υποστεί και άνθρωποι σε αρμόδιες θέσεις δεν δείχνουν να κατανοούν το τι έχει προκαλέσει όλο αυτό. Η υπηρεσία αποφάσισε να με διακρίνει και να με δείχνει με το δάχτυλο, διότι μου έτυχε η ασθένεια μου. Για μένα όλο αυτό είναι συμβολικό και τα σύμβολα έχουν την αξία τους. Πλεόν είμαι υποχρεωμένος να απονείμω τον απαραίτητο χαιρετισμό σε Λοχαγούς οι οποίοι ήταν πρωτοετείς μου στην Σχολή και σε μερικά χρόνια σε πολύ νεώτερους μου. Φέρτε το ως εικόνα να συναντήσω τον πρωτοετή μου (τον «γιο» μου όπως τον αποκαλούμε), να είναι Λοχαγός και εγώ Υπολοχαγός, τι συναισθήματα θα νιώθατε εσείς άραγε;