Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ειναι γεγονός πως η κατάχρηση των ευεργετικών διατάξεων που είχαν ως σκοπό την αμβλυνση προβλημάτων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων είχε ως αποτέλεσμα τις στρεβλώσεις στις μεταθέσεις που βλέπουμε σήμερα. Ταυτόχρονα όμως, ως γονέας παιδιού με αναπηρία, πιστευω οτι η "οριζόντια" αλλαγή του υφιστάμενου καθεστώτος επιβάλλει μη διαχειρίσιμες καταστάσεις σε οικογένειες που απο ατυχία και όχι επιλογή αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα τα οποια εκ της φύσεως τους απαιτούν συγκεκριμένο τρόπο δράσης. Ας μην ξεχνάμε οτι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των οικογενειών, ακριβώς εξαιτίας των προβλημάτων υγείας, ζητούν να υπηρετήσουν εκει που βρίσκονται οι θεράποντες ιατροί/κατάλληλα νοσοκομεία για το τέκνο/συζύγο και όχι εκει που πιθανώς να έχουν συμφέροντα καθώς πρωταρχικός τους σκοπός είναι η υγεια του μέλους της οικογένειας τους. Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί οτι είναι αρκετά συνηθες σε παιδια με καποιου είδους αναπηρία, να παρακολουθούνται απο περισσότερους απο 1 ιατρούς οι οποίοι να πρέπει να πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους για την καλύτερη έκβαση της πάθησης. Η δημιουργια αυτού του περιβάλλοντος υποστήριξης απαιτεί μεγάλο χρόνο (και κόστος καθώς σχεδόν πάντα γίνεται με ιδιωτικούς ιατρούς) και είναι άρρητα συνδεδεμένο με την επιτυχία αποκατάστασης/διαχείρισης της κάθε αναπηρίας. Τέλος, υπενθυμίζεται οτι ειδικά στην περίπτωση των τέκνων, τα Στρατιωτικά νοσοκομεία δεν δεχονται παιδιά και οτι γενικότερα ειναι ελάχιστοι οι ιατροί με εμπειρία σε θεματα ειδικών παθήσεων σε βρέφη η/και παιδια. Ειναι λοιπόν αδιανόητο και ουσιαστικά αδύνατο για οποιαδηποτε γονέα, αφού καταφέρει να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλον ανάπτυξης και υποστήριξης για το παιδί ή/και συζυγο, να αποφασίσει οτι θα πρέπει να το εγκαταλειψει, να αλλάξει γιατρούς, νοσοκομεία και να ξεκινήσει απο την αρχή 6 χρόνια μετά (και 3 χρόνια μετεπειτα κ.τ.λ.), βαζοντας σε κινδυνο κυριολεκτικά την υγεία τους και τη ποιοτητα ζωής τους. Για τους παραπάνω λόγους πιστευω οτι πρέπει να προστεθεί επιπλέον παράγραφος όπως παρακάτω: "Στον τόπο της προτίμησής τους υπηρετούν, υποχρεωτικά, ύστερα από αναφορά τους, στελέχη που έχουν σύζυγο ή επιμελούνται τέκνο οποιασδήποτε ηλικίας, με αναπηρία εξήντα επτά τοις εκατό (67%) τουλάχιστον, ανίκανου για κάθε εργασία, που αποδεικνύεται με απόφαση της Ανώτατης κατά Κλάδο Υγειονομικής Επιτροπής των Ενόπλων Δυνάμεων ή του οικείου Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας."