• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΕΝΗ' | 2 Μαΐου 2024, 09:27

    Ως γονέας παιδιού με αναπηρία, πιστευω οτι η «οριζόντια» αλλαγή του υφιστάμενου καθεστώτος επιβάλλει μη διαχειρίσιμες καταστάσεις σε οικογένειες που απο ατυχία και όχι επιλογή αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα τα οποια εκ της φύσεως τους απαιτούν συγκεκριμένο τρόπο δράσης. Ας μην ξεχνάμε οτι το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των οικογενειών, ακριβώς εξαιτίας των προβλημάτων υγείας, ζητούν να υπηρετήσουν εκει που βρίσκονται οι θεράποντες ιατροί/κατάλληλα νοσοκομεία για το τέκνο/συζύγο και όχι εκει που πιθανώς να έχουν συμφέροντα καθώς πρωταρχικός τους σκοπός είναι η υγεια του μέλους της οικογένειας τους. Επίσης είναι σημαντικό να αναφερθεί οτι είναι αρκετά συνηθες σε παιδια με καποιου είδους αναπηρία, να παρακολουθούνται απο περισσότερους απο 1 ιατρούς οι οποίοι να πρέπει να πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους για την καλύτερη έκβαση της πάθησης. Η δημιουργια αυτού του περιβάλλοντος υποστήριξης απαιτεί μεγάλο χρόνο (και κόστος καθώς σχεδόν πάντα γίνεται με ιδιωτικούς ιατρούς) και είναι άρρητα συνδεδεμένο με την επιτυχία αποκατάστασης/διαχείρισης της κάθε αναπηρίας. Τέλος, υπενθυμίζεται οτι ειδικά στην περίπτωση των τέκνων, τα Στρατιωτικά νοσοκομεία δεν δεχονται παιδιά και οτι γενικότερα ειναι ελάχιστοι οι ιατροί με εμπειρία σε θεματα ειδικών παθήσεων σε βρέφη η/και παιδια. Ειναι λοιπόν αδιανόητο και ουσιαστικά αδύνατο για οποιαδηποτε γονέα, αφού καταφέρει να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλον ανάπτυξης και υποστήριξης για το παιδί ή/και συζυγο, να αποφασίσει οτι θα πρέπει να το εγκαταλειψει, να αλλάξει γιατρούς, νοσοκομεία και να ξεκινήσει απο την αρχή 6 χρόνια μετά (και 3 χρόνια μετεπειτα κ.τ.λ.), βαζοντας σε κινδυνο κυριολεκτικά την υγεία τους και τη ποιοτητα ζωής τους.