Υπουργείο Εθνικής Άμυνας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Φώτιος Μπάτζιος' | 3 Μαΐου 2024, 23:25

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μετά από πολύ μεγάλη προσπάθεια, λόγω της εορταστικής περιόδου, κατάφερα να ενημερώσω επί του άρθρου 69 τις ομοσπονδίες ατόμων με αναπηρία, γονέων παιδιών με αναπηρία, πολυτέκνων, τριτέκνων, κ.α. Πέρα από τις αναμενόμενες παρεμβάσεις τις επόμενες ημέρες θα καταθέσω στην δημόσια διαβούλευση μια πλήρη ανάλυση των νομικών, κοινωνικο-ψυχολογικών, οικονομικών και άλλων συνεπειών, όπως και στην υγεία των αναφερόμενων ΑΝΘΡΩΠΩΝ (ναι άνθρωποι είναι)οι οποίοι θίγονται από το επαίσχυντο και ισοπεδωτικό άρθρο 69. Ο συντάκτης αυτού του άρθρου προφανώς δεν γνωρίζει ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαφορετικός. Κάθε άνθρωπος και ο οργανισμός του αντιδρά και επιδρά μοναδικά με το περιβάλλον του και τις συνθήκες. Κανένας ασθενής δεν αντιδρά το ίδιο με τους άλλους ασθενείς με την ίδια νόσο. Κανένας ανάπηρος δεν αντιδρά το ίδιο με κάποιον άλλον με την ίδια αναπηρία. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ισοπεδωτικά δυο παιδιά που το ένα έχει νεανικό διαβήτη και το άλλο βαριά μορφής αυτισμό. Δεν είναι το ίδιο στην αντιμετώπιση ενός συζύγου με κινητική αναπηρία και ενός συζύγου καρκινοπαθή, σε άγρυπνο κώμα ή με βαριά ψυχιατρικά νοσήματα. Πως γίνεται όλα αυτά να "τσουβαλιάζονται" σε δυο γραμμές σε ένα νομοσχέδιο; Γιατί δεν παρουσιάζονται οι επιστημονικές μελέτες στις οποίες στηρίζεται το παρόν άρθρο; Βασικά υπάρχουν μελέτες; Μιλάμε για την υγεία χρονίων πασχόντων και αναπήρων, δεν γίνεται να μην υπάρχουν οι απαιτούμενες μελέτες. Τονίζω ξανά ότι: Κάθε άτομο με αναπηρία είναι μοναδικό, όπως άλλωστε κάθε άνθρωπος. Το γεγονός ότι δύο άτομα έχουν το ίδιο είδος αναπηρίας και το ίδιο ποσοστό δεν σημαίνει ότι: • βιώνουν την αναπηρία τους με τον ίδιο τρόπο, • σκέφτονται και ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, • έχουν ακριβώς τις ίδιες ικανότητες ή παρουσιάζουν τις ίδιες ελλείψεις. Ειδικά δε Οι εργαζόμενοι με αναπηρία/χρόνια πάθηση, επειδή έχουν μάθει να διαχειρίζονται την αναπηρία/χρόνια πάθησή τους, έχουν αναπτύξει ποικίλες στρατηγικές αποφυγής/αντιμετώπισης των κινδύνων. Τώρα με την μετακίνηση τους σε άλλα μέρη πως θα προσαρμοστούν από την αρχή; τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά στην ζωή και στην απόδοση στην εργασία στον εμπλεκόμενο; Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, ένα άτομο μπορεί να βιώνει την αναπηρία σε ένα περιβάλλον και όχι σε κάποιο άλλο, ανάλογα με το εάν το περιβάλλον έχει εμπόδια ή διαθέτει τεχνικά βοηθήματα, υποστηρικτική τεχνολογία κ.λπ. Σ’ αυτήν τη θεώρηση η «έλλειψη ικανότητας» δεν είναι φυσικό επακόλουθο της αναπηρίας. Η «έλλειψη ικανότητας» συνδέεται με την ύπαρξη ΕΜΠΟΔΙΩΝ στο περιβάλλον (φυσικό ή ηλεκτρονικό) εντός του οποίου το άτομο διαβιεί. Όλα αυτά δείχνουν πως κάποιοι έχουν ιδεολογικές εμμονές, αρνητικές αντιλήψεις και στάσεις απέναντι στους εργαζόμενους με αναπηρία/χρόνια πάθηση. Σύμφωνα με την αρχή της ίσης μεταχείρισης στην απασχόληση και την εργασία (ν.4443/2016): • απαγορεύεται η άρνηση παροχής εύλογων προσαρμογών στα άτομα με αναπηρία/χρόνια πάθηση διότι θεωρείται διάκριση (εδάφιο η, παρ. 2, άρθρο 2), • ο εργοδότης υποχρεούται να παρέχει τις απαραίτητες κατά περίπτωση εύλογες προσαρμογές προκειμένου τα άτομα με αναπηρία ή χρόνια πάθηση να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε θέση εργασίας, να ασκούν αυτήν (την εργασία), να εξελίσσονται και να συμμετέχουν στην επαγγελματική κατάρτιση (άρθρο 5). Η «προσαρμογή» θεωρείται «εύλογη» όταν δικαιολογείται από την κατηγορία και τον βαθμό βαρύτητας της αναπηρίας του συγκεκριμένου εργαζομένου. Οι «εύλογες προσαρμογές» δεν ταυτίζονται με την «προσβασιμότητα», καθώς οι πρώτες είναι εξατομικευμένες ενώ η δεύτερη αφορά στο σύνολο των ατόμων με αναπηρία ως ομάδα. Ως εκ τούτου, η «προσβασιμότητα» δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις «εύλογες προσαρμογές», καθώς δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις εξατομικευμένες ανάγκες ενός ατόμου με αναπηρία/χρόνια πάθηση. Όταν ένας εργαζόμενος με αναπηρία/χρόνια πάθηση ζητήσει κάποια εύλογη προσαρμογή, ο εργοδότης και ο εργαζόμενος θα πρέπει να συζητήσουν για τα καθήκοντα εργασίας, για τον τρόπο με τον οποίο η αιτούμενη εύλογη προσαρμογή θα βοηθήσει το άτομο στην εκτέλεση της εργασίας του, καθώς και για τις εναλλακτικές λύσεις. Ειδικότερα, μεταξύ των θεμάτων που πρέπει να εξεταστούν και να συζητηθούν είναι οι λειτουργικοί περιορισμοί του ατόμου, τα συγκεκριμένα καθήκοντα εργασίας που επηρεάζονται από τους λειτουργικούς περιορισμούς, το είδος της υποστήριξης που απαιτείται για την εκτέλεση της εργασίας και ο προσδιορισμός ενδεχόμενων πολιτικών ή διαδικασιών που επηρεάζουν την ικανότητα του ατόμου να εκτελεί τα συγκεκριμένα καθήκοντα. Σύμφωνα με την Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες & Άτομα με Ψυχική Αναπηρία, καθορίζεται η ανάγκη για την λήψη θετικών δράσεων. Η θετική δράση συνδέεται με το ιδεώδες της ουσιαστικής ισότητας και με τη διαπίστωση ότι η τυπική ισότητα, ως αποχή από τις διακρίσεις, δεν αρκεί από μόνη της να άρει τη μειονεκτικότητα που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία ως αποτέλεσμα των συστημικών διακρίσεων. Τελειώνοντας και προκειμένου να προλάβω σχόλια του τύπου ''οι ασθενείς στρατιωτικοί δεν έχουν αναπηρία'' και άλλα τέτοια σχόλια θέλω να θέσω υπόψη σας τον ορισμό της αναπηρίας. Σύμφωνα με τον ορισμό της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (Άρθρο 1): «Στα άτομα με αναπηρία περιλαμβάνονται τα άτομα με μακροχρόνια σωματική, ψυχική, διανοητική ή αισθητηριακή αναπηρία, που, σε αλληλεπίδραση με διάφορα εμπόδια, μπορεί να παρεμποδίσει την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους.» Θα επανέλθω με αναλυτικό σχολιασμό, μετά από την υποβολή αναφοράς στον Συνήγορο του Πολίτη , με την οποία θα ζητώ όπως προβεί στην υποβολή των απόψεων η ανεξάρτητη αυτή αρχή επί του νομοσχεδίου. Σε μεταγενέστερο χρόνο θα προβώ σε ενέργειες στα αρμόδια Ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα.