• Σχόλιο του χρήστη 'Περιφερειακή Ομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία Θεσσαλίας' | 10 Μαΐου 2024, 10:18

    Ζητούμε την παράλειψη της τροπολογίας της παραγράφου 2 του άρθρου 5 του ν. 3883/2010 (Α΄ 167), που αφορά την άρση του αμετάθετου στελεχών γονέων και συζύγων ατόμων με αναπηρία, η οποία περιλαμβάνεται στο άρθρο 69 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου «Ίδρυση Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής Καινοτομίας, εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, σύσταση Κοινού Σώματος Πληροφορικής στις Ένοπλες Δυνάμεις και λοιπές διατάξεις» για τους παρακάτω λόγους: Η αναγκαιότητα σταθερότητας των επαγγελματιών υγείας (εργοθεραπευτών, λογοθεραπευτών, ψυχιάτρων, φυσιοθεραπευτών) είναι προφανής για τη θεραπευτική πορεία των ατόμων με αναπηρία, γι αυτό εξάλλου υιοθετήθηκε από το κράτος και ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού, που προσδίδει σταθερότητα στη θεραπευτική σχέση ανάμεσα στον ασθενή και τον γιατρό. Στη χώρα μας τη φροντίδα των μελών ατόμων με αναπηρία μιας οικογένειας την επωμίζεται κατά κύριο λόγο η ίδια η οικογένεια, λαμβάνοντας πολύτιμη υποστήριξη και βοήθεια από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον (παππούς, γιαγιά, στενοί συγγενείς) για να μπορέσει να επιβιώσει. Σε περίπτωση αναγκαστικής απομάκρυνσης από το στενό οικογενειακό περιβάλλον η οικογένεια γίνεται ακόμα πιο ευάλωτη. Η αλλαγή του κοινωνικού περιβάλλοντος (γειτονιά, σχολείο, πόλη) αποτελεί εμπόδιο στην κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους ενισχύοντας τον κίνδυνο της κοινωνικής απομόνωσης και περιθωριοποίησής τους λόγω των δυσκολιών τους να εγκλιματιστούν και να γίνουν αποδεκτά σε νέα περιβάλλοντα. Κύριε Υπουργέ Η άρση του δικαιώματος να μετατίθενται και να παραμένουν τα στελέχη / γονείς παιδιών και συζύγων ατόμων με χρόνια αναπηρία στον τόπο προτίμησής τους δε συνάδει με τις εξαγγελίες, δεσμεύσεις και τις κατευθυντήριες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης που προσανατολίζονται στην άσκηση δημόσιας πολιτικής, που στηρίζει τις οικογένειες των ατόμων με αναπηρία αναγνωρίζοντας την αυξημένη πιθανότητα να βιώνουν εξουθένωση και διάκριση λόγω της σχέσης τους με το άτομο με αναπηρία.