• Σχόλιο του χρήστη 'miltiadis' | 13 Μαΐου 2024, 06:02

    Για άλλη μια φορά διαφαίνεται η αδυναμία της Πολιτείας να διαχωρίσει την πραγματική κατάσταση ανάγκης από μια άλλη, λιγότερο, πραγματική. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να υπάρχει στέλεχος Ελαφράς Υπηρεσίας (ΕΥ) και να είναι πλήρως λειτουργικός. Ωστόσο, η πίεση μιας μετάθεσης ίσως «αφυπνίσει» το νόσημα. Σίγουρα, όμως, υπάρχει ΕΥ με κατάσταση υγείας η οποία απαιτεί σταθερότητα, υποστήριξη από οικείους, συνεχή επαφή με τον ιατρό του και καλές συνθήκες εργασίας. Επομένως, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και απαιτεί ειδικό χειρισμό. Αν η Πολιτεία δεν δύναται να τις διακρίνει, δεν πρέπει να αποφασίζει αρνητικά για όλους, κοινώς να τους «τσουβαλιάζει» με οριζόντια απόφαση. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι προβλέπεται η περιοδική επανεξέταση από τις αρμόδιες επιτροπές της κατάστασης υγείας των ΕΥ. Οπότε, αφήστε τους πλέον αρμόδιους, τους θεράποντες ιατρούς, να γνωμοδοτήσουν. Επιπλέον, ποιος και με ποια κριτήρια θα αποφασίζει ποια δομή υγείας είναι κατάλληλη ή όχι για κάθε νόσημα; Η Πολιτεία αναγνωρίζει ότι κάποιοι ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες και για αυτό αποφασίζει να τους προστατεύσει για 6 χρόνια. Μετά παύει να ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες; Στα 6 χρόνια θα αρθούν οι δυσκολίες των μονογονεϊκών ή πολύτεκνων ή τριτεκνων οικογενειών; Μάλλον, όχι. Tα επόμενα χρόνια θα αποκατασταθεί η υγεία του ΕΥ ή του ατόμου με αναπηρία; Μάλλον όχι. Με την πάροδο των ετών η κατάσταση της υγείας κάθε ατόμου επιβαρύνεται. Του ΕΥ ή του ατόμου με αναπηρία ακόμα χειρότερα. Αυτό λέει η λογική. Αυτή σταματάει στα 6 χρόνια… Άρα, συνολικά η προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 5 εκτιμάται ότι θα πρέπει να αποσυρθεί και το θέμα να μελετηθεί εκ νέου.