• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΩΡΓΟΣ' | 13 Μαΐου 2024, 08:28

    Κ.υπουργέ. Εχω την επιμέλεια ΑΜΕΑ συγγενικού μου προσώπου Α’ βαθμού συγγενείας (το οποίο πάσχει από ψυχική νόσο και τελεί σε καθεστώς πλήρης στερητικής δικαστικής συμπαράστασης). Δεν έχει άλλα κάποιον ουσιαστικά μόνο εμάς (οικογένεια με 3 παιδιά). Επιμέλεια ενήλικου σύμφωνα με το άρθρο 1680 Α.Κ. δίνεται κατά κανόνα στις περιπτώσεις, πλήρους στερητικής δικαστικής συμπαράστασης, σύμφωνα με την οποία ο συμπαραστατουμενος, κρίνεται ανίκανος τόσο για κάθε δικαιοπρακτική ικανότητα, όσο και να επιμεληθεί τις προσωπικές του υποθέσεις και να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της καθημερινότητας. Η ανικανότητα αυτή οφείλεται κατά κόρον, σε ψυχική ή διανοητική διαταραχή και θα πρέπει να είναι σε ακραίο επίπεδο, για να μπορέσει το δικαστήριο να αποφανθεί, την υποβολή σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση και την ανάθεση της επιμέλειας σε τρίτο πρόσωπο. Κατόπιν τούτου, θα ήθελα να τονίσω, πως ένα άτομο που έχει τεθεί σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση και τελεί υπό την επιμέλεια τρίτου προσώπου, δεν δύναται να έχει ούτε εν συνείδηση, ούτε άρτιες νοητικές λειτουργίες. Επομένως το γεγονός ότι μπορεί να αναγκαστεί να μετακινηθεί, από τον τόπο συμφερόντων του και τους έμπιστους ιατρούς που το παρακολουθούν, οπουδήποτε ανά την Ελλάδα (αρκεί να υπάρχουν κατάλληλες υποδομές υγείας), δεν έχει να του προσφέρει τίποτα πάρα μόνο προβλήματα, καθώς είναι δεδομένο το ανίατο του νοσήματος του και καμία ιατρική μονάδα δεν μπορεί να δώσει λύση, στα προβλήματα που το βασανίζουν (ψυχικά και διανοητικά).Σταχυολογώντας, θα ήθελα να σας ευαισθητοποιήσω πάνω στο θέμα της επιμέλειας ΑμεΑ, καθώς δεν επέλεξα εγώ αυτή τη ζωή, ούτε τα προβλήματα υγείας που προέκυψαν. Είμαστε η οικογένειά μου οι μόνοι που έχει στον κόσμο, πάσχει από σοβαρά ψυχιατρικά-ψυχολογικά προβλήματα και εγώ, η σύζυγος μου και τα 3 παιδιά μας προσπαθούμε καθημερινά να του εξασφαλίσουμε μια ποιότητά ζωής. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά τρομερές δυσκοίλιες, σε κάθε επίπεδο της ζωής, γνωρίζουμε ότι κάθε επόμενο στάδιο της ζωής του και της ζωής μας θα είναι και πιο δύσκολο. Είμαστε γνώστες του επιπέδου τέτοιων παθήσεων, αλλά πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και παιδιά κάποιων ανθρώπων που στάθηκαν λιγότερο τυχεροί σ ‘αυτή τη ζωή. Δεν δεχόμαστε όμως την ασυλοποίηση, στην οποία το εν λόγω νομοσχέδιο εντέχνως μας οδηγεί, ως λύση. Δεν είμαστε επαίτες παροχών από το ΥΕΘΑ, απλά αξιώνουμε μια αξιοπρεπή ζωή σε νόμιμα πλαίσια και όχι σε βάρος άλλων συνάδελφων. Άμεση απόσυρση του άρθρου 69.Ευχαριστώ.