• Σχόλιο του χρήστη 'Ανδρέας Μαριάτος' | 10 Αυγούστου 2011, 09:27

    Από το 2000 έως το 2009, μόνο 1 από τα 8(4+4 αναπληρωματικά) μέλη της ΕΠΑΕ που ασκούσε "αισθητικό έλεγχο" είχε έρθει στο νησί που δραστηριοποιούμαι. Από τότε και έως σήμερα -και αυτή τη στιγμή- η ΕΠΑΕ απαρτίζεται από αρχιτέκτονες που όχι μόνον δεν γνωρίζουν την ιστορία και την αρχιτεκτονική του, αλλά δεν έχουν καν πατήσει στο νησί. Όσο καλή διάθεση και να έχουν οι συνάδελφοι, ούτε τα σημαντικά στην εποχή τους αλλά συνοπτικά και με άπειρα λάθη βιβλία της "Μέλισσας" μπορούν να πάρουν ως υπόβαθρο, ούτε τα προχειρότατα και καταστροφικά (πχ υποχρέωση για στέγη σε οικισμούς με χωμάτινα δώματα κ.α.) δελτία αναγνώρισης μπορούν να κρίνουν. (Προσθέτω εδώ οτι σε πολλές περιπτώσεις που οι συνάδελφοι στις ΕΠΑΕ δεν έχουν καν την καλή διάθεση, είναι κωμικοτραγικό και εξοργιστικό να εκστομίζουν μεγαλοστομίες του τύπου: "δεν μπορούμε να σε αφήσουμε να καταστρέψεις το νησί" σε αρχιτέκτονες που ζουν όλη τους τη ζωή εκεί). Και προφανώς η επερχόμενη επιχείρηση "μορφολογική τυπολογία" -πέραν του αντεπιστημονικού του ζητήματος- δεν είναι δυνατόν με τέτοιο πλήθος οικισμών ανά μελετητική ομάδα να δώσει σοβαρά αποτελέσματα έστω υποβάθρων καταγραφής. Αντίθετα, οι ντόπιοι αρχιτέκτονες έχουν τεράστια γνώση, πείρα και άμεση συναίσθηση της ευθύνης για τον τόπο τους. Το ζήτημα να ασκούν οι ιδιώτες -εφόσον στελεχώνουν τα ΣΑ- αθέμιτο ανταγωνισμό λύνεται απλούστατα με την εκ περιτροπής ή με κλήρωση συμμετοχή τους. Και εν πάσει περιπτώση, εφόσον το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τον αρχιτεκτονικό έλεγχο είναι υποτίθεται αδιάβλητο, είναι ουσιαστικά απαράδεκτο να απουσιάζει ο παράγοντας της εντοπιότητας.