Αρχική Εθνική Μεταλλευτική ΠολιτικήΕθνική Πολιτική της Χώρας για την Αξιοποίηση του Ορυκτού ΠλούτουΣχόλιο του χρήστη Κώστας Σαλονίκης | 18 Σεπτεμβρίου 2011, 00:33
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Συγχαρητήρια στον Υπουργό για αυτήν του την πρωτοβουλία αλλά και όλους αυτούς που εργάστηκαν για μία Εθνική Πολιτική στον χώρο του Ορυκτού Πλούτου. Πολλά έχουν λεχθεί για τον Ορυκτό Πλούτο της χώρας σε διάφορα μεταλλικά και μη μεταλλικά ορυκτά και ενέργεια, αστρονομικής εκτιμώμενης αξίας. Γεγονός είναι ότι έως τώρα, η παραγωγή ορυκτών πρώτων υλών περιορίζεται κατά μεγάλο μέρος σε βιομηχανικά ορυκτά από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται εδώ και πολλές δεκαετίες και οι οποίες αξιοποιούν κοιτάσματα που έχουν ανακαλύψει και αναπτύξει εδώ και 30-40 χρόνια (βωξίτης, μπεντονίτης, περλίτης, λιγνίτες, νικέλιο, λευκόλιθος κλπ) ενώ είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις ανάπτυξης καινούργιων κοιτασμάτων τα τελευταία χρόνια. Επενδύσεις στην μεταλλευτική έρευνα από εγχώριες ή ξένες επιχειρήσεις τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία σε καινούργιες περιοχές σε όλους τους τομείς είναι σχεδόν ανύπαρκτη και συνεπώς η ανάδειξη νέων κοιτασμάτων είναι αδύνατη. Ανασταλτικοί παράγοντες επενδύσεων σε έρευνα από τον επιχειρηματικό κόσμο είναι οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών - οι οποίες λένε όχι σε όλα - και η έλλειψη ενεργής συμμετοχής του κράτους στην διαδικασία "κοινωνικής συναίνεσης" αλλά και στις διαδικασίες ελέγχου εφαρμογής των περιβαλλοντικών όρων από τις επιχειρήσεις. Υπάρχει λοιπόν ένα τεράστιο κενό στην εφαρμογή της πολιτικής που θέτετε για διαβούλευση παρότι έχετε πολύ σωστά θίξει τα "κίνητρα επενδύσεων στην έρευνα" και "κοινωνική άδεια" καθώς επίσης και "έλεγχος εφαρμογής ΠΟ" και "συμμετοχή στην διαδικασία διαβούλευσης". Το κενό αυτό έχει να κάνει με το ΠΩΣ θα συνδέσετε την προσέλκυση επενδύσεων στην έρευνα διασφαλίζοντας στον επενδυτή την απαιτούμενη "κοινωνική άδεια" και στην τοπική κοινωνία τον αμερόληπτο και διάφανο "έλεγχο Περιβαλλοντικών όρων". Ποιές είναι δηλαδή οι συγκεκριμένες διαδικασίες που θα εφαρμοστούν με ενεργό συμμετοχή του κράτους που θα οδηγήσουν στην "απαιτούμενη κοινωνική άδεια" και τις οποίες θα εμπιστευθούν οι επιχειρήσεις ώστε να επενδύσουν στην έρευνα? Με εκτίμηση Κώστας Σαλονίκης