Αρχική Ποινική προστασία του περιβάλλοντοςΆρθρο 8 Τροποποίηση του άρθρου 28 του ν. 1650/1986 (Α΄ 160)Σχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 23 Σεπτεμβρίου 2011, 15:14
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της άσκησης δραστηριότητας ή επιχείρησης χωρίς την απαιτούμενη άδεια [28§1 περ. (β) Ν. 1650/1986] δεν απαιτεί να υποβαθμίζεται το περιβάλλον. Ωστόσο, παραμένουν τέσσερις αδυναμίες: πρώτον, οι διατάξεις της τρίτης παραγράφου παραμένουν βερμπαλιστικές και επαναληπτικές. Για παράδειγμα, η περίπτωση (ε) τιμωρεί την υποβάθμιση “που είχε ως επακόλουθο ...υποβάθμιση”, και η περίπτωση (δ) την υποβάθμιση που “δημιούργησε... κίνδυνο σοβαρής υποβάθμισης”. Πόσο μάλλον που η ίδια η έννοια της υποβάθμισης εμπεριέχει την πιθανολόγηση του κινδύνου, καθώς ορίζεται στον νόμο ως “η πρόκληση ...οποιασδήποτε μεταβολής στο περιβάλλον, η οποία είναι πιθανό να έχει αρνητικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα” [2§4 Ν. 1650/1986]. Δεύτερον, η κεντρική έννοια της "ιθύνουσας θέσης" χρησιμοποιείται στον Ν. 1650/1986, όπως τροποποιείται με το παρόν σχέδιο νόμου, αλλά δεν ορίζεται σε αυτόν [28§5 Ν. 1650/1986, όπως τροποποιείται]. Τρίτον, είναι αμφίβολο αν ποινές που δεν ξεπερνούν τα 500000 ευρώ είναι σύμφωνες με τον τιμωρητικό, ειδικοπροληπτικό χαρακτήρα της χρηματικής ποινής: αντιθέτως, δεν πλήττουν με αναλογικό και αποτρεπτικό τρόπο την περιουσία του καταδικασθέντα, ιδίως εάν ληφθεί υπόψη η μεγάλη κερδοφορία του οργανωμένου περιβαλλοντικού εγκλήματος, η οικονομική αξία δραστηριοτήτων που υποβαθμίζουν το περιβάλλον (π.χ. αυθαίρετη δόμηση, παράνομες εξορυκτικές δραστηριότητες, λειτουργία επιχείρισης χωρίς συστήματα αντιρρύπανσης) και η δυσκολία (ή πλήρης αδυναμία) αποκατάστασης της σοβαρής περιβαλλοντικής ζημίας. Στις περιπτώσεις αυτές, είναι αμφίβολο αν οι προτεινόμενες χρηματικές ποινές είναι ανάλογες με το είδος και την ένταση του περιβαλλοντικού εγκλήματος, και αν συντελούν στην αποτροπή. Ας σημειωθεί ότι ορισμένες αξιόποινες συμπεριφορές που εισάγει το νομοσχέδιο, όπως αυτές που σχετίζονται με τις Οδηγίες 96/82 ή 2008/1, αφορούν μόνο μεγάλες, κατά κανόνα ιδιωτικές, επιχειρήσεις (πρβλ. και 80§1 ΠΚ, σύμφωνα με το οποίο λαμβάνονται υπόψη και οι οικονομικοί όροι του καταδικασθέντα κατά την επιμέτρηση της χρηματικής ποινής). Τέταρτον, είναι τουλάχιστον ανορθόδοξο οι διοικητικές κυρώσεις του Ν. 1650/1986, όπως πρόσφατα τροποποιήθηκε [8§6 Ν.3621/2007], και οι οποίες σήμερα μπορούν να φθάσουν τα 2000000 ευρώ, να υπερβαίνουν 4 φορές την ανώτερη χρηματική ποινή. Συνήθως, λέγεται ότι η ποινικοποίηση εκφράζει μία έντονη αποδοκιμασία προς την αξιόποινη πράξη: στην περίπτωση αυτή, όμως, η αποδοκιμασία που εκφράζει η διοικητική κύρωση είναι πολύ μεγαλύτερη.