Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ' | 13 Οκτωβρίου 2011, 18:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οι απαγορευμένες για το κυνήγι περιοχές στην Ελλάδα καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της Ελλάδας, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Οι απαγορεύσεις αυτές πολύ συχνά στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης και γι’ αυτό δημιουργούν απορίες σχετικά με τους λόγους που αυτές επιβάλλονται Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική προτείνουν τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος μέσω της ορθής χρήσης. Δηλαδή, οι δραστηριότητες του ανθρώπου, αν ασκούνται μέσα σε ορισμένα πλαίσια, όχι μόνο δεν καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον αλλά το βοηθούν και το προστατεύουν. Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει την αξία της νόμιμης θήρας ως ιδιαίτερα επωφελούς δραστηριότητας για τη διατήρηση των φυσικών ενδιαιτημάτων και κατ’ επέκταση της βιοποικιλότητας. Στην Ελλάδα, όμως, προτείνονται ολοένα και περισσότεροι αναίτιοι χρονικοί και γεωγραφικοί περιορισμοί της θήρας σε πρωτοφανή εκτροπή από κάθε έννοια επιστημονικής προσέγγισης – τεκμηρίωσης. Τα παραπάνω ισχύουν και στο συγκεκριμένο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για το «Χαρακτηρισμό της χερσαίας περιοχής του όρους Ολύμπου ως Εθνικού Πάρκου, καθορισμός ζωνών προστασίας αυτού, χρήσεων, όρων και περιορισμών». Σε μια σειρά μόλις κειμένου απαγορεύεται η άσκηση της θήρας, χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση, στα 200.000 στρέμματα όλων των Ζωνών Προστασίας (Α’, Β’, Γ’). Με αυτόν τον τρόπο τετραπλασιάζεται η απαγορευμένη για τη θήρα έκταση καταλαμβάνοντας ολόκληρο τον ορεινό όγκο του Ολύμπου, μιας και ήδη απαγορεύεται σε έκταση περίπου 50.000 στρεμμάτων στην περιοχή. Το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος βασίζεται σε Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (ΕΠΜ) του 2004, η οποία με τη σειρά της βασίστηκε σε έρευνες που έγιναν πριν το 2000, δημιουργώντας αμφιβολίες για την αξιοπιστία της. Για τη σύνταξη της συγκεκριμένης ΕΜΠ δεν φαίνεται να έγινε καμία έρευνα πεδίου, αλλά χρησιμοποιήθηκαν μόνο βιβλιογραφικές αναφορές (από τις συνολικά 74, μόλις 1 αφορά την πανίδα της περιοχής και εκπονήθηκε το 1985, ενώ αναφέρεται και ένα αναθεωρημένο Διαχειριστικό Σχέδιο του 1998). Είναι λοιπόν απορίας άξιο πως γίνεται για την ετήσια ρυθμιστική διάταξη θήρας να απαιτούνται ετήσιες μελέτες αλλά όχι για τη σύνταξη του συγκεκριμένου σχεδίου προεδρικού διατάγματος. Η διαδικασία κατάρτισης σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει τη συμμετοχή και τη γνωμοδότηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Παρόλα αυτά, όμως, δε ζητήθηκε ούτε η γνώμη της Τοπική Αυτοδιοίκησης, ούτε των τοπικών Κυνηγετικών Οργανώσεων σχετικά με την άσκηση της θήρας στην περιοχή. Οι όμοροι δήμοι συνεδρίασαν αυτές τις μέρες σχετικά με το θέμα, ενώ το σχέδιο Π.Δ. βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση από τις 13/9 χωρίς τη σχετική γνωμοδότησή τους, καταστρατηγώντας την ίδια την έννοια της δημόσιας διαβούλευσης που τόσο παθιασμένα προβάλλεται από τη μεριά του υπουργείου. Παράλληλα το δημοκρατικό μας συναίσθημα για άλλη μια φορά δοκιμάζεται, καθώς κάποιοι εξακολουθούν να ακολουθούν τις αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος, στις οποίες οφείλεται η μη άσκηση διαχείρισης σε καμιά περιοχή της χώρας. Η περίπτωση του Ολύμπου αποτελεί μια ακόμα δυσάρεστη επιβεβαίωση, για τα μελλούμενα… απουσία των τοπικών κοινωνιών… και επ’ ωφελεία των αποτυχημένων.