Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 01: Κατηγορίες ΧρήσεωνΣχόλιο του χρήστη Αικατερίνη Δαναδιάδου/ αρχιτέκτων μηχανικός Δήμου Θεσσαλονίκης | 30 Δεκεμβρίου 2011, 12:05
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Σχετικά με το Σχέδιο ΠΔ για τις χρήσεις γης, έχω να καταθέσω τις παρακάτω πρώτες σκέψεις ως προς τη λογική ενός αυστηρού προσδιορισμού χρήσεων και μεγεθών, χωρίς δυνατότητα ευελιξίας για την παρακολούθηση των διαρκώς μεταβαλλόμενων τάσεων της αγοράς: 1. Ενώ έχει διαπιστωθεί η ανάγκη για εξασφάλιση ευελιξίας στο νομικό πλαίσιο, προκειμένου ο σχεδιασμός να βοηθά την ανάπτυξη και όχι να την εγκλωβίζει, το προτεινόμενο Σχέδιο ΠΔ είναι εντελώς περιοριστικό και θα δεσμεύσει για πολλά χρόνια την αγορά. Για παράδειγμα, πώς είναι δυνατόν να μπορούμε να προβλέψουμε με τέτοια μαθηματική ακρίβεια το ποια κτιριακά κελύφη μπορούν άνετα να φιλοξενήσουν πχ χρήσεις γραφείων / ιατρείων (όταν πλέον δεν προσφέρονται ή δεν υπάρχει ζήτησή τους ως κατοικίες), χρήση που ωστόσο απαγορεύεται στις περιοχές αποκλειστικής και αμιγούς κατοικίας, ενώ επιτρέπεται με περιορισμούς σε περιοχές γενικής κατοικίας. 2. Η χρήση αμιγούς κατοικίας έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική σε περιπτώσεις μεγάλων αστικών κέντρων όπως η Θεσσαλονίκη (για παράδειγμα, σε αυτήν δεν μπορούν να χωροθετηθούν φροντιστήρια ή super-market, αλλά μόνο παντοπωλεία, τα οποία είναι πολύ ρομαντικό να θεωρούμε ότι καλύπτουν τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής). Το νέο ΠΔ αντί να εξασφαλίζει μεγαλύτερη ευελιξία σε τέτοιου είδους χρήσεις, επιβάλλει και δεύτερη ακόμα δυσμενέστερη κατηγορία χρήσης γης, αυτή της "αποκλειστικής κατοικίας", η οποία πέρα από τα παραπάνω, ενέχει και τον κίνδυνο δημιουργίας περιοχών χωρίς κίνηση, όπου φοβάται κανείς να περπατήσει το βράδυ. 3. Οι περιορισμοί τύπου "εμπορικά καταστήματα έως 100 μ2 / οικόπεδο" πχ σε περιοχές αμιγούς κατοικίας, πιστεύω πως θα δημιουργήσουν αδιέξοδα. Π.χ. τι γίνεται αν η κάλυψη ενός κτιρίου είναι 200 μ2 και στην περιοχή δεν επιτρέπεται pilotis ? Τί χρήση θα μπορούσε να χωροθετηθεί στο υπόλοιπο ισόγειο ? Ενδεχομένως ο νομοθέτης δεν έχει σκεφτεί σε βάθος τις δεσμεύσεις που επιβάλλει. 4. Αντίστοιχα ο περιορισμός "800 μ2 / οικόπεδο" για χρήσεις γραφείων - τραπεζών - κοινωφελών οργανισμών σε περιοχές γενικής κατοικίας ενδέχεται να καταστήσει αναποτελεσματική, ή έως και αδύνατη, την εκμετάλλευση ακινήτων φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα ή και μεγάλων ιδιωτικών φορέων που ίσως επιθυμούν να χωροθετήσουν ένα κτίριο γραφείων σε ακίνητο που ήδη διαθέτουν σε συγκεκριμένη περιοχή. Η ευθύνη του πολεοδόμου αρχίζει να γίνεται τεράστια, όταν καλείται να δεσμεύσει για μεγάλο βάθος χρόνου τις χρήσεις γης με τόσο "ντετερμινιστικό" τρόπο. Μήπως θα ήταν προτιμότερο ο σχεδιασμός να δύναται να παρακολουθεί τις τάσεις της αγοράς και να επιτρέπει ευελιξία στην επανάχρηση των «κτιρίων – φαντασμάτων» ; 5. Όσον αφορά τα σχολικά συγκροτήματα, η κλιμάκωση μεγεθών που δύνανται να χωροθετηθούν στις επιμέρους κατηγορίες χρήσεων μάλλον επιβάλλει ακόμη έναν δύσκολο περιορισμό, με δεδομένη την αδυναμία πρόσθετων απαλλοτριώσεων κατά συνέπεια την ανάγκη για τη βέλτιστη δυνατή κάλυψη των αναγκών βάσει των ήδη δεσμευμένων χώρων. Η εξασφάλιση σχολικών χώρων αποτελεί ούτως ή άλλως έναν τομέα όπου οι ΟΤΑ ήδη συναντούν ποικίλα εμπόδια και θα ήταν προτιμότερο να μην επιβαρυνθούν και με άλλου είδους δεσμεύσεις.