Αρχική Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών ΕνέργειαςΆρθρο 2 Άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. ή Σ.Η.Θ.Υ.Α.Σχόλιο του χρήστη Θανάσης Λαζαρίδης | 11 Ιανουαρίου 2010, 13:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Θανάσης Λαζαρίδης' | 11 Ιανουαρίου 2010, 13:28

    Οικονομική αξιολόγηση αιτήσεων: Η διατύπωση του κριτηρίου για την αξιολόγηση της οικονομικής επάρκειας του φορέα που αιτείται την άδεια παραγωγής (κριτήριο ζ, άρθρο 2) σηματοδοτεί σημαντική αρνητική μεταβολή στον τρόπο αξιολόγησης που ακολουθείται μέχρι σήμερα. Με την προτεινόμενη διατύπωση, ότι δηλαδή αξιολογείται η «δυνατότητα εξασφάλισης της απαιτούμενης χρηματοδότησης από ίδια κεφάλαια ή τραπεζική χρηματοδότηση έργου ή κεφάλαια επιχειρηματικών συμμετοχών ή άλλο νόμιμο τρόπο», σε συνδυασμό μάλιστα με τη διατύπωση που υπάρχει παρακάτω ότι «τα πρόσωπα αυτά μπορεί να είναι διαφορετικά από τον κάτοχο της άδειας ή τους μετόχους του», στην ουσία καταργείται κάθε ουσιαστική ικανότητα αξιολόγησης της οικονομικής επάρκειας ενός φορέα, αφού πολύ εύκολα ένας φορέας θα εξασφαλίζει τις οποιεσδήποτε αποδείξεις ζητούνται από τη ΡΑΕ για την ικανότητα του να χρηματοδοτήσει το έργο, πληρώνοντας απλά μια «προμήθεια» σε οποιανδήποτε τρίτο για να του παρέχει τις αποδείξεις αυτές. Πιο είναι το διακύβευμα της τροποποίησης αυτής: ενώ με τον Κανονισμό Αδειών για ΑΠΕ που υιοθετήθηκε μετά το ν.3468/2006 είχε γίνει προσπάθεια να εισαχθούν κάποια αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης της οικονομικής επάρκειας ενός φορέα, στη συνέχεια η ΡΑΕ σε συνεργασία με το ΥΠΑΝ, υποχωρώντας στις αφόρητες πιέσεις αφενός των μεγάλων εταιρειών που ήθελαν να συγκεντρώσουν πολυπληθείς άδειες παραγωγής για να «φουσκώσουν» τα μεγέθη και συνακόλουθα την αξία τους, ώστε οι μέτοχοί τους να επιτύχουν μια καλύτερη τιμή είτε σε περίπτωση εισαγωγής τους στο ΧΑΑ είτε με απευθείας πώλησης μετοχών τους σε άλλες εταιρείες, και αφετέρου από μικροεταιρείες και πολλά φυσικά πρόσωπα τα οποία ΔΕΝ διέθεταν οικονομική ικανότητα να εκτελέσουν το έργο, αλλά απέβλεπαν μόνο στο να εξασφαλίσουν μια άδεια για να την μεταπωλήσουν στη συνέχεια εισπράττοντας προμήθεια (οι λεγόμενοι αεριτζήδες), εφάρμοσαν εντελώς διασταλτικά τα προβλεπόμενα, τα ξεχείλωσαν μέχρι καταργήσεως, με αποκορύφωμα την προσπάθεια θεσμοθέτησης της χαλαρότητας με την τελευταία πρόταση τροποποίησης του Κανονισμού που είχε θέσει η ΡΑΕ σε δημόσια διαβούλευση. Πρέπει να επισημανθεί ότι η μη ουσιαστική εφαρμογή οικονομικής αξιολόγησης, σε συνδυασμό με την ατιμωρησία που έχουν επιτύχει πάλι οι εταιρείες του χώρου όταν δεν υλοποιούν το δικαίωμα που τους παρέχεται με μια άδεια παραγωγής (αφού σχεδόν ποτέ δεν ανακαλούνται άδειες παραγωγής), αποτελεί βασικό λόγο καθυστέρησης της χώρας να επιτύχει υψηλή διείσδυση αιολικής ενέργειας και κρατάει πίσω την ανάπτυξη των ΑΠΕ, καθώς οι φορείς δεν παίρνουν άδειες με σκοπό να κάνουν τα έργα, αλλά περισσότερο για να αποκομίσουν κέρδος πουλώντας τις άδειες αυτές! Δημιουργείται λοιπόν μια ακόμα «πυραμίδα», με θύματα τον απλό καταναλωτή ενέργειας (γιατί τις προμήθειες στους αεριτζίδες κάποιος τις πληρώνει στο τέλος!), και φυσικά το περιβάλλον και την αξιοπιστία της χώρας. Με μια ουσιαστική εφαρμογή του κριτηρίου της οικονομικής αξιολόγησης θα μπορούσε να ελεγχθεί η συγκέντρωση των αδειών στα χέρια λίγων εταιρειών του χώρου, και να υπάρξει ουσιαστική προώθηση των ΑΠΕ. Δυστυχώς, για άλλη μια φορά θεσμοθετείται όχι η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά τα συμφέροντα μικρά και μεγάλα των εταιρειών του χώρου. Αυτό που αντίθετα θα έπρεπε να προβλέπεται ώστε να καταπολεμηθεί ο «αέρας» και το εμπόριο αδειών είναι: - Απαγόρευση μεταβολής μετοχικής σύνθεσης φορέα που λαμβάνει άδεια παραγωγής από την κατάθεση αίτησης μέχρι το έργο να λάβει άδεια λειτουργίας. - Διαφανή και συγκεκριμένα κριτήρια αξιολόγησης της οικονομική ικανότητας του φορέα να εκτελέσει όλα τα έργα για τα οποία αιτείται άδεια παραγωγής (αλλά και εξαιρέσεις πλέον).