Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 14: Περιοχές Ελέγχου και Περιορισμού Δόμησης και ΧρήσεωνΣχόλιο του χρήστη Περιβαλλoντική Εταιρεία Πρέβεζας | 12 Ιανουαρίου 2012, 15:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Περιβαλλoντική Εταιρεία Πρέβεζας' | 12 Ιανουαρίου 2012, 15:43

    Εξελίσσεται κάτι παρόμοιο με την υπόθεση της δόμησης στις περιοχές Natura 2000 (επί Τ.Μπιρμπίλη), όταν οι υπερασπιστές του «τσιμέντου» έδωσαν ρέστα. Και τότε, όπως και τώρα, βγήκαν τα «κουμπούρια» και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Η κα Μπιρμπίλη υποθέτουμε πως σήμερα είναι ευτυχής που δεν συνδέεται το όνομά της με περιβαλλοντικά «κατορθώματα» που ζήσαμε σχετικά πρόσφατα! Τότε είχαμε γράψει (http://www.perivallontikiprevezas.org): «Η εκμετάλλευση της ελληνικής υπαίθρου (γεωργική γη, δασικές εκτάσεις κλπ) διαχρονικά αποτέλεσε πεδίο κερδοσκοπίας. Το φαινόμενο που δυστυχώς για την ώρα δεν φαίνεται να αναχαιτίζεται, οφείλεται εν μέρει στη δυνατότητα της εκτός σχεδίου, διάσπαρτης δόμησης […]. Άποψη της Π.Ε.Π., είναι ότι η εκτός σχεδίου δόμηση αποτελεί μάστιγα για τα οικοσυστήματα, το τοπίο, αλλά και τον παραγωγικό ιστό της χώρας,κυρίως τον πρωτογενή τομέα, όχι από μόνη της, αλλά με τα συν αυτής: 1. Την ανεπάρκεια του χωροταξικού σχεδιασμού και τις μεγάλες καθυστερήσεις. 2. Την έλλειψη ασφαλέστερης και πληρέστερης νομοθετικής θωράκισης των εθνικών πάρκων και άλλων προστατευόμενων περιοχών. 3. Την ανυπαρξία καθολικού,αυτόνομου συστήματος περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων και μετά την αδειοδότηση οικιών, επιχειρήσεων, έργων κλπ. 4. Πράξεις ή παραλείψεις του περιβαλλοντικού διοικητικού μηχανισμού». Είναι τεκμηριωμένο και ελπίζουμε τουλάχιστον σε Υπ.Α.Α.&Τ. και Υ.Π.Ε.Κ.Α., να το εμπεδώσουν, πως δεν μπορεί να υπάρξει προστασία των οικοτόπων, ούτε και ανάκαμψη του πρωτογενούς τομέα (και άλλων κλάδων) και με τη λογική «στα 4 στρέμματα χτίζω». Ειδικά για τον αγροτικό χώρο είναι θεμελιώδες ζήτημα η βελτίωση της διαρθρωτικής εικόνας της τοπικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και η δημιουργία βιώσιμων εκμεταλλεύσεων ικανοποιητικού μεγέθους. Δεν μπορεί στο σύνολό της η ύπαιθρος να κατατεμαχίζεται σε 4 στρέμματα (και ενίοτε λιγότερο), στα πλαίσια, ή εν αναμονή οικοπεδοποίησης! Επίσης δεν μπορεί οι πόλεις μας πρακτικά να επεκτείνονται για πάντα. Είναι αντισυνταγματικό, αντιεπιστημονικό, αντιοικολογικό! Ποια κεκτημένα και ποιες προσδοκίες ιδιοκτητών μπορούν να μπουν μπροστά από το Σύνταγμα και το συμφέρον της κοινωνίας; Όλα τα ανωτέρω αποκτούν ιδιαίτερη σημασία εν μέσω κρίσης και έπειτα από τη δραματική αύξηση του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων τα τελευταία χρόνια. Τόσο στα φυσικά οικοσυστήματα (λ.χ. δάση) όσο και στη γεωργική γη, ο κατακερματισμός είναι επιζήμιος. Η πολυδιάσπαση, σε οικολογικούς και γεωργο-οικονομικούς- παραγωγικούς όρους αντίστοιχα, υπονομεύει τόσο τον ίδιο το φυσικό πόρο, όσο και τις παραγωγικές –αναπτυξιακές του προοπτικές (αν επιλέξει κάποιος να το δει έτσι), ακόμη και αν η συνολική έκταση δεν μειώνεται σημαντικά. Οι συνέπειες της άναρχης οικιστικής εξάπλωσης (urban sprawl) πόλεων και υποδομών τους, αλλά και του «εγκλωβισμού» της παραγωγικής γης και των οικοτόπων είναι αναγνωρισμένες. Τασσόμαστε σαφώς ενάντια στην εκτός σχεδίου δόμηση, όπου αυτό χρειάζεται και έπειτα από επαρκή επιστημονική διερεύνηση, αναγνωρίζοντας όμως τις δυσκολίες μετά τα τετελεσμένα δεκαετιών. Θεωρούμε ότι στόχος του άρθρου 14 δεν είναι απαραίτητα η κατάργησή της σε όλη την επικράτεια και προτείνουμε άμεσα (αρχικά) την αυστηρή ρύθμισή της. Φαίνεται πως στην πράξη οι παράγραφοι Β και Γ "προτίθενται" να θέσουν εκτός μάχης την παράγραφο Α και προτείνουμε την κατάργηση των Β και Γ ή τη ριζική αναδιατύπωσή τους, με σαφήνεια και χωρίς την παραπάνω "πρόθεση". Πρέπει, σε συμφωνία με τις επιταγές στου Συντάγματος να κατευθύνουμε την κατοικία και τη δόμηση, εκεί που τα εδάφη κατά τεκμήριο υπολείπονται σε ποιότητα και παραγωγικότητα και εκεί που το περιβάλλον αντέχει καλύτερα. Επίσης τα δίκτυα κοινής ωφέλειας (δρόμοι, ύδρευση, ηλεκτροδότηση, αποκομιδή απορριμμάτων κλπ) δεν μπορεί να επεκτείνονται ασταμάτητα, κατατρώγοντας την ύπαιθρο, ώστε να εξυπηρετούνται ιδιοκτησίες, με χρήματα της υπόλοιπης κοινωνίας. Κάποιος πολίτης που αγόρασε 4 στρέμματα γη σε αγροτική περιοχή και δεν μπορεί να χτίσει (λ.χ. γιατί είναι Γη Υψηλής Παραγωγικότητας κλπ) ίσως έχει δίκιο, αλλά ας πάψουμε κάποτε να υποστηρίζουμε τα κακώς κείμενα, όσο «δημοφιλή» και αν είναι! Ως κοινωνία την παρούσα συγκυρία θα πρέπει να υποστηρίξουμε και τον πολίτη που επένδυσε σε παραγωγική δραστηριότητα (θερμοκήπιο, κτηνοτροφική μονάδα, συσκευαστήριο, ή ακόμη αγροτουριστικό κατάλυμα, βιοτεχνία, εγκαταστάσεις αναψυχής κλπ) και βρέθηκε με κάποιο «τρυκ», περικυκλωμένος από βίλλες, αγροτικές αποθήκες που έγιναν σπίτια κλπ. Του στερείται σταδιακά το δικαίωμα της επέκτασης της μονάδας του ή και του εκσυγχρονισμού και εξαναγκάζεται σε μη αειφορική διαχείριση (λ.χ. περισσότερα λιπάσματα, φυτοφάρμακα, υπερεκμετάλλευση εδάφους, νερού κλπ) σε παραβάσεις, μετεγκατάσταση, ή μαρασμό. Ειδικά σε ότι έχει σχέση με τη Γη Υψηλής Παραγωγικότητας, ο Ν. 2945/2001 προέβλεπε (κατακρεουργήθηκε με πρόσφατη τροπολογία που έστειλε τις επενδύσεις ΑΠΕ …αδιάβαστες!) με κάθε μεταβίβαση γεωργικής γης (εκτός Γ.Π.Σ., Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. και Ζ.Ο.Ε.), βεβαίωση για το αν η γη είναι ή όχι υψηλής παραγωγικότητας. Συνεπώς αν η διάταξη είχε εφαρμοστεί, ο πολίτης θα το ήξερε κατά την αγορά του «οικοπέδου». Το γιατί δεν εφαρμόστηκε, ίσως το γνωρίζουν όσοι ψήφισαν στη Βουλή τη συγκεκριμένη τροπολογία! Τέλος, εκφράζουμε την άποψη πως η Γη Υψηλής Παραγωγικότητας, όπως αυτή ορίζεται με τα κριτήρια της επιστήμης, της νομοθεσίας και της Νομολογίας του ΣτΕ, οφείλει να προστατευτεί, όπου αυτή και αν βρίσκεται, χωρίς άλλα πολιτικά «τρυκ». Είναι καιρός να σταματήσει η αδηφάγα επέλαση προς την ύπαιθρο, μετά την ασφυκτική υποβάθμιση των πόλεών μας, στις οποίες συχνά καθρεπτίζεται μια φαντασμένη κοινωνία! Ίσως η λύση να βρίσκεται στις πόλεις μας. Για την Π.Ε.Π. Η Διαχειριστική Επιτροπή