Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ion Siotis' | 15 Ιανουαρίου 2012, 14:52

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο με λέξεις κλειδιά όπως “Land for Sale” ή “Terrain a Vendre” ακολουθούμενο από το όνομα οποιουδήποτε νησιού της Μεσογείου , είτε μεγάλων όπως Σαρδηνία-Κορσική –Σικελία-Μαγιόρκα ή μικρών όπως Pantelleria, Lampedusa, Minorca, Lipari κλπ αναδεικνύει ότι η δόμηση στην εξοχή, δηλαδή εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, αποτελεί κανόνα και όχι εξαίρεση. Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά της Βαλτικής σε χώρες όπως η Εσθονία ή Φινλανδία καθώς και στη Βόρεια θάλασσα όπως στα νησιά των φγιορντ της Νορβηγίας. Ο ισχυρισμός λοιπόν ότι η «εκτός σχεδίου» δόμηση αποτελεί Ελληνική ιδιομορφία κάθε άλλο παρά ευσταθεί. Αν έτσι έχουν τα πράγματα πως εξηγείται η δαιμονοποίηση στην Ελλάδα της δόμησης «εκτός σχεδίου» πόλεως στην οποία συχνά αποδίδεται από υπεύθυνα χείλη η υποβάθμιση του περιβάλλοντος στο νησιωτικό χώρο; Που έγκειται η διαφορά μεταξύ της εκτός σχεδίου δόμησης «α λα ελληνικά» και των αντίστοιχων πρακτικών σε άλλα κράτη ; Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει θα πρέπει πρώτα να διευκρινήσουμε τι εννούμε στην Ελλάδα όταν μιλάμε για «εκτός σχεδίου» δόμηση. Με άλλα λόγια σε ποιό «σχέδιο» και σε ποιούς κανόνες αναφερόμαστε και σε τι αφορά η λέξη «εκτός». Αν εννοούμε «εκτός» οικισμού ή πόλης, δηλαδή εκτός ρυμοτομικού σχεδίου τότε η Ελλάδα δεν διαφέρει από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Η δόμηση στην εξοχή είναι κανόνας και όχι εξαίρεση. Αν πάλι εννοούμε ότι η δόμηση αυτή δεν υπόκειται σε κανόνες, τότε είτε δεν έχουμε διαβάσει τους κανόνες, οι οποίοι και υπάρχουν και είναι αρκετά περιοριστικοί, ή υπονοούμε ότι οι κανόνες αυτοί δεν τηρούνται ειδικά όταν πρόκειται για δόμηση στην εξοχή. Θεωρώ λοιπόν ότι η «Ελληνική πατέντα» ή η «Ελληνική ιδιαιτερότητα» στην οποία συχνά γίνεται αναφορά, έχει να κάνει κυρίως με τη παρανομία στη δόμηση και τη παραβίαση των όρων δόμησης και όχι με την απουσία νόμων και όρων. Αν και αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όλους τους εμπλεκόμενους (ιδιοκτήτες, αρχιτέκτονες, μηχανικούς), διάφοροι άλλοι φορείς (τεχνικό επιμελητήριο, περιβαλλοντικές οργανώσεις) αντιμετωπίζουν το πρόβλημα επιφανειακά και αντιδρούν με μια εξίσου χαρακτηριστική Ελληνική πατέντα που λέγεται «πονάει χέρι, κόβω χέρι», δηλαδή συνθηματικά «Στοπ στην εκτός σχεδίου πόλεως δόμηση». Μια τέτοια αντίδραση είναι απλοϊκή και αναποτελεσματική, για να μη πω και ύποπτη. Αν σταματήσει η δόμηση εκτός οικισμών η ζήτηση για την κατασκευή εξοχικής κατοικίας θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη προαστιοποίηση της εξοχής με τη δημιουργία νέων «παραθεριστικών οικισμών» ή με την επέκταση των υπαρχόντων οικισμών σε προάστια. Αυτό θα είναι πολύ πιο καταστροφικό για το περιβάλλον από ότι η δόμηση στην εξοχή. Εκατοντάδες τέτοιοι «εντός σχεδίου» οικισμοί έχουν δημιουργηθεί στην Ισπανία κάτω από τη πίεση μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων και με χρηματοδότηση από τις Τράπεζες. Αυτή η «εντός σχεδίου» δόμηση είναι υπεύθυνη όχι μόνο για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος αλλά και για τη κρίση στο Τραπεζικό σύστημα της Ισπανίας. Αυτό θέλουμε στα νησιά μας;