Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 03: Περιοχές Αμιγούς ΚατοικίαςΣχόλιο του χρήστη Γιάννης Μανιάτης | 22 Ιανουαρίου 2012, 03:24
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Διαφωνώ ριζικά με τις δύο πρώτες κατηγορίες χρήσεων (αποκλειστική-αμιγή). Η ταξική πρόκληση της «αποκλειστικής» κατοικίας και των ησυχαστηρίων πλουσίων, όπου οι προνομιούχοι κάτοικοι ενός δήμου ή περιοχής ζουν πολυτελώς σαν γαλαζοαίματοι, φορτώνοντας τη «λάντζα» τους σε γειτονικές περιοχές πληβείων, δεν έχει νόμιμο έρεισμα και, κατά κοινή ομολογία του νομικού κόσμου, παραβιάζει τις συνταγματικές επιταγές της ισονομίας (άρθ. 4) και της ισορροπίας ποιότητας ζωής και λειτουργικότητας (άρθ. 24), όπως και τη νομοθεσία της Ευρωπ. Ένωσης (Α΄ πρόσθετο πρωτόκολλο ΕΣΔΑ) και τη νομολογία του Σ.τ.Ε. (Ολομέλεια 6070/1996). Τώρα, αν αυτά δεν ισχύουν για τα αριστοκρατικά βόρεια προάστια του Π. Ψυχικού, της Φιλοθέης, της Πολιτείας, της Εκάλης κλπ., δεν είναι γιατί εκεί λησμόνησαν να τα εφαρμόσουν. Είναι γιατί, ως γνωστό, σε αυτά κυρίως διαμένει η άρχουσα τάξη και η οικονομική ολιγαρχία. Και οι νομομαθείς μας, δεν διανοήθηκαν ποτέ να αμφισβητήσουν το προνόμιο των «αρχόντων» μας να διάγουν πολυτελώς και ησύχως και να μη συμφύρονται με προλετάριους. Μάλιστα, έχει εφευρεθεί και το νομικό περικάλυμμα, υπό τη μορφή της παραδοχής «κεκτημένου» δικαιώματος, διότι τάχα τα προάστια αυτά ήταν ανέκαθεν περιοχές πολυτελούς κατοικίας και η σχετική διάκριση έχει ιστορική, εθιμική και κοινωνική καθιέρωση' άρα και νομική! Επιπροσθέτως, σε μερικές από αυτές τις πολυτελείς πολίχνες (π.χ. Φιλοθέη), έχουν προβλέψει για τα μάτια και μια υποτυπώδη αγορά, όπου ο καταναλωτής βρίσκει «μαϊντανό» αλλά δεν βρίσκει βέβαια κουρτίνες για το σπίτι του ή φροντιστήριο για το παιδί του ή πλυντήριο για το αυτοκίνητό του! Αυτά, οι σνομπ τα έχουν φορτώσει στους παρακατιανούς, κρατώντας για την περιοχή τους μόνο τις Πρεσβείες! Θεωρώ ότι οι κατηγορίες "αποκλειστικής" και "αμιγούς" κατοικίας είναι αποικιοκρατικού χαρακτήρα και αντιβαίνουν στις σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις της Ευρώπης. Οι σύγχρονες πολεοδομικές (θεωρητικές αλλά και πρακτικές) προσεγγίσεις κινούνται προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της πολυλειτουργικότητας, της συνέχειας και συνοχής του αστικού χώρου, τόσο σε επίπεδο λειτουργιών όσο και σε επίπεδο μορφής - αρχιτεκτονικής της πόλης και δεν υιοθετούν πια παλιότερες απόψεις απομόνωσης των περιοχών κατοικίας και απόλυτου διαχωρισμού των λειτουργιών. Επικαλούμαι σχετικά το "Πράσινο Βιβλίο" της Ε.Ε.: ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Ανακοίνωση προς το Συμβούλιο Υπουργών και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο .................... (2) Αστική Περιφέρεια: Η αστική ανάπτυξη δημιούργησε τεράστιες δομημένες περιοχές χωρίς τα βασικά γνωρίσματα που αποδίδουμε στις πόλεις (ιστορία, λειτουργική διαφοροποίηση, πολιτιστική ή άλλη υποδομή). Εν ολίγοις, χωρίς μια αναγνωρίσιμη και μοναδική ταυτότητα, με την οποία να μπορεί να ταυτισθεί ο πολίτης. Οι πληκτικές περιοχές (σημ.: αμιγούς κατοικίας) πιέζουν τα πιο οργανωμένα μέρη της πόλης. Συχνά υποθάλπουν τη φτώχεια, το έγκλημα και τη χρήση ναρκωτικών, προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν οι Αρχές σε όλα τα επίπεδα. Η διάσκεψη της Louvain (Οκτώβριος 1989) ασχολήθηκε με αυτό το θέμα της αστικής κατάτμησης (σημ.: αμιγών χρήσεων γης) και έδωσε παραδείγματα σχεδίων, τα οποία αναζωογόνησαν περιοχές του είδους αυτού και αποκατέστησαν λειτουργικούς και μορφολογικούς δεσμούς με το κέντρο, μετατρέποντας αυτές από απρόσωπα υπνωτήρια σε οργανικά μέρη της πόλης. ..................... (5.1) Πολεοδομία - Ενθάρρυνση της ποικιλίας και αποφυγή της άτακτης δόμησης. Οι πολιτικές των περασμένων δεκαετιών όσον αφορά την αυστηρή διάκριση σε ζώνες, που οδήγησαν στο διαχωρισμό των χρήσεων γης, και την επακόλουθη ανάπτυξη εκτεταμένων οικιστικών προαστίων, αύξησαν την κυκλοφορία προς και από τους τόπους εργασίας, που βρίσκεται στον πυρήνα πολλών προβλημάτων τα οποία αντιμετωπίζουν σήμερα οι αστικές περιοχές (σημ.: ρύπανση, τροχαία ατυχήματα, μείωση ελεύθερου χρόνου κ.ά.). Απαιτείται, κατά συνέπεια, ουσιαστική αναθεώρηση των αρχών στις οποίες βασίστηκε η πολεοδομία. Οι στρατηγικές που υποστηρίζουν τις μικτές χρήσεις και την πυκνότερη ανάπτυξη έχουν περισσότερο ως αποτέλεσμα το να ζουν οι άνθρωποι κοντά στους τόπους εργασίας τους και στις υπηρεσίες που χρειάζονται για την καθημερινή ζωή τους. Τότε μόνο το αυτοκίνητο μπορεί να γίνει επιλογή, παρά ανάγκη.